Macedonia - Sveti Naum, Ochryda

kurush napisał(a):...Wydaje mi się, że pośpieszyłem się z tymi moimi obietnicami publikacji relacji z Albanii AD 1995. Choćbym nie wiem jak się starał, to ciężko mi wykrzesać czas potrzebny na przepisanie tej relacji z albumu i przeskanowanie zdjęć. To, co wydawało się proste na fali powakacyjnego entuzjazmu, urasta już teraz do rozmiarów Korabu...

Zgadza się - napisanie relacji wymaga sporo czasu, którego na ogół brak.
Mam nadzieję, że wcześniej czy później i Tobie się uda go wygospodarować.

Pozdrawiam,
Wojtek

Całe szczęście, że sam dbasz o spis treści, wtedy mam możliwość trafić na wszystkie Twoje relacje. Gratuluję! No i czekam na c.d.

MWN napisał(a):Całe szczęście, że sam dbasz o spis treści, wtedy mam możliwość trafić na wszystkie Twoje relacje.

Muszę tylko zaprowadzić w tym wszystkim jakiś porządek.

MWN napisał(a):Gratuluję! No i czekam na c.d.

W tym przypadku - to chyba dopiero na początek.
Może być - jak wrócę.

Pozdrawiam,
Wojtek

Jak czegoś nie wiesz, poszperaj u Franza (w relacjach oczywiście)

Interesuję się górą Golem w masywie Korab i w związku z tym mam parę pytań:

a/ jaki jest czas wejścia na górę dla osoby sprawnej na +3
b/ czy da się tą wędrówkę połączyć logistycznie z wodospadem Korab
c/ rozpoczynać wędrówkę od : strażnicy czy pozostałościach po bazie wojskowej (nie wiem czy wjadę osobówką) ?
Pozdrawiam serdecznie i wyczekuję odp !

Torac napisał(a):Interesuję się górą Golem w masywie Korab i w związku z tym mam parę pytań:

a/ jaki jest czas wejścia na górę dla osoby sprawnej na +3
b/ czy da się tą wędrówkę połączyć logistycznie z wodospadem Korab
c/ rozpoczynać wędrówkę od : strażnicy czy pozostałościach po bazie wojskowej (nie wiem czy wjadę osobówką) ?

a/ Mnie to zajęło prawie osiem godzin. Nie szarżowałem, gdyż szedłem z grupą Czechów. Myślę, że wystarczy być przygotowanym na dziewięć godzin.
b/ Nie wiem, nie byłem. Mam nadzieję, że przy kolejnej wizycie tam dotrę.
c/ O ile droga nie uległa pogorszeniu, powinieneś dojechać bez problemów. Warto, bo w przeciwnym wypadku trasa się w istotny sposób wydłuża.

Pozdrawiam,
Wojtek

To ta dziewczyna to cyborg biegająca po górach
- początek szlaku przy posterunku granicznym (karaula) Strezimir na wys. 1.473m npm, czas przejścia na szczyt Golem Korab 3-4,5 godz (w zależności od formy)

Torac napisał(a):To ta dziewczyna to cyborg biegająca po górach

Sorry, kłania mi się czytanie ze zrozumieniem.
Ty pytałeś o drogę na szczyt, a ja Ci podałem całość trasy - w obie strony.

Pozdrawiam,
Wojtek

Dzięki za pomoc ! podoba mi się tam, jeszcze gdybym to połączył z wodospadem...

Torac napisał(a):podoba mi się tam, jeszcze gdybym to połączył z wodospadem...

Też już dojrzałem do powrotu do Macedonii.

Pozdrawiam,
Wojtek

Prolog

Na początku był… falstart.

Nie dlatego, że na termin wybrałem maj, chociaż Macedończycy sugerowali czerwiec. To tylko miało zaowocować brnięciem w śniegu tu i ówdzie. Prognozy pogody wskazywały, że od wtorku ma być w tym niedużym kraju pogodnie przez co najmniej kilka dni. Żeby zatem we wtorek rozpocząć dzień godnie i wcześnie, powinienem z domu wyjechać w niedzielne popołudnie. W związku z tym na zakupy wiktuałów do marketu wyruszam w niedzielę rano. I tu… niespodzianka! Market zamknięty. Ale mi się przytrafiło! Akurat dzisiaj. Trudno, pojadę do innego. Już po chwili się okazuje, że jakaś zaraza się szerzy – ten również nieczynny! Co jest?! Czytam wywieszkę na drzwiach – „w dniu dzisiejszym”… itd.
Poczułem się lekko nieswojo, ale nic to – jadę do największego marketu w mieście (wszystkie nazwy własne pomijam, by nie zostać posądzony o kryptoantyreklamę). Co mnie oczekuje? Można się już domyślać – to samo, co wszędzie. Kataklizm jakiś, czy co?! UFO wylądowało lub jest w drodze?.. Łapię języka, szwendającego się w pobliżu.

- Zielone Świątki – oznajmia.

Zielone? Czyli jednak UFO. Ale żeby zaraz świątki z nich robić?
Coś mi zaczyna świtać – zdaje się, że to jeden z tych dni w roku, w których za cholerę zakupów zrobić się nie da. Wracam zrezygnowany do domu – bez jedzenia, napojów nie wyruszę w drogę.

Franz napisał(a):Prolog

Na początku był… falstart.

. . . a kiedyś wmawiano mi że wodór


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a): . . . a kiedyś wmawiano mi że wodór

Ja czytałem, że chaos.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Ja czytałem, że chaos.

Z tym jestem skłony się zgodzić Wszak dążymy ( ponoć ) do początku


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Z tym jestem skłony się zgodzić Wszak dążymy ( ponoć ) do początku

Albo wciąż w nim tkwimy.

Pozdrawiam,
Wojtek

W poniedziałek rano robię to, co miałem zaplanowane na niedzielę i z jednodniowym opóźnieniem ruszam w drogę: Żylina, Ziar nad Hronom, nawet szukam objazdu krótkiego kawałka ekspresówki do Zvolenia, ale bezskutecznie. Potem Budapeszt – zaskoczeniem jest autostrada M0, którą po raz pierwszy objeżdżam stolicę Węgier dookoła. Na koniec nieporozumienie, przez które ląduję na autostradzie M5 – krótki odcinek nielegalnego przejazdu kończę na pierwszej możliwości zjazdu i odnajduję zwykłą „piątkę”. Przed granicą serbską jestem już tak wyczulony na symbol winietki, że ignoruję właściwy drogowskaz, żeby tylko ponownie nie wpaść na autostradę. Po chwili muszę zawrócić ze ślepej drogi, w którą się z tego powodu zapchałem i jednak skorzystać z autostrady; wtedy też zauważam, że winietka jest, ale dla większych od mojego pojazdów. Tiaa…

Przejazd przez granicę w Roszke szybki i bez problemów. Na pytanie, serbskiego celnika czy mam coś do oclenia, odpowiadam, że nic, bo przecież chyba nie podpada pod ten paragraf 18 butelek mineralni, ani 45 puszek piwa. Serbia wita mnie zachodem słońca. Na początku serbskiej autostrady migające kogutki blokują na nią wjazd – na szosie leży motocykl, opodal kształt ciała przykryty ciemnym kocem. A kilka dni wcześniej widziałem w TV motocyklistów protestujących przeciw określaniu ich jako dawców narządów. Ot, życie…

Policja kieruje ruch na Suboticę; na wlocie do miasta skręt na Novi Sad - lecę za Słoweńcem, w którymś momencie chłopcy radarowy wyłapują wóz jadący na przedzie, a Słoweniec i ja przemykamy dalej. Wreszcie drogowskaz na autoput, jedne bramki 330 dinarów, następne 240 – resztę wydają dokładnie. Tuż przed Belgradem zjeżdżam w boczną drogę i o jedenastej kładę się spać.
Budzik dzwoni o 5:15, więc Belgrad przejeżdżam o szóstej bez problemów, podziwiając autostradę, przy której są przystanki autobusowe, a blisko brzegu jeżdżą ludzie na rowerach. Na kolejne bramki wciąż jeszcze wystarczają dinary, które mi zostały po wyprawie do Turcji; tankuję trochę drożej, niż się spodziewałem, bo prawie po 120 za litr benzyny i wreszcie ląduję na granicy. Stawiają mi kolejny stempel w paszporcie, po raz pierwszy muszę okazać zieloną kartę i dowód rejestracyjny, po czym mogę wjechać.

Witaj, Macedonio!