Kreta po kretyńsku

Było już po godzinie 11-tej i mój organizm zaczął się domagać kofeiny.
Dlatego, gdy przejeżdżaliśmy przez miejscowość Voulgaro (Βουλγάρω), zatrzymaliśmy się w niej przy tawernie H XARA.
Tawerna jest położono po jednej stronie drogi, natomiast ogródek znajduje się po drugiej stronie drogi.







Kelner obsługujący stoliki w ogródku musi bardzo uważać na samochody, które tam przejeżdżają.


Kawa była rewelacyjna, chyba najlepsza ze wszystkich, jakie piliśmy w Grecji i najtańsza, bowiem kosztowała tylko 1,5 euro).

Tuż za tawerną znajdują się schody prowadzące do kościoła.
Po wypiciu kawy wybrałam się obejrzeć ten kościół.






Kościół był zamknięty, więc mogłam do niego zajrzeć jedynie przez okno.





Weszłam wyżej na schody okalające kościół, aby obejrzeć go z góry.
Kościół widziany z tamtego miejsca wygląda jak makieta.

Ruszyliśmy dalej, aby wreszcie dojechać do plaży Elafonisi.
Droga, którą jechaliśmy prowadziła przez bardzo urokliwy wąwóz Topolia, znajdujący się pomiędzy miejscowościami Topolia (Τοπόλια) i Kutsamatados (Κουτσοματαδος).
Przejazd krętą drogą ciągnącą się przez wąwóz Topolia robi duże wrażenie. Znajduje się tutaj kilka punktów widokowych, ale my nie zatrzymaliśmy się na żadnym, obiecując sobie zatrzymanie się w drodze powrotnej. Ściany skał wzdłuż wąwozu dla bezpieczeństwa zabezpieczone są siatkami, które mają chronić przed spadającymi kamieniami.
Tunel znajdujący się w tym wąwozie jest bardzo wąski, dlatego ruch w nim odbywa się wahadłowo i jest regulowany światłami.
Po wyjechaniu z wąwozu Topolia droga dalej jest wąska i kręta a dodatkowym utrudnieniem są wielkie ciężarówki, które wyjeżdżają z tego miejsca. Dobrze, że mają zamontowane takie gumowe osłony za tylnymi kołami, żeby kamienie spod nich wyskakujące nie uszkodziły samochodów jadących za nimi.



Gdy góry zostały za nami droga zrobiła się szeroka i gładka. Chyba niedawno musiała być kładziona na niej nawierzchnia.
Ostatni odcinek drogi prowadzący na parking przy plaży Elafonisi jest szutrowy i trzeba po nim jechać bardzo wolno, aby nie uszkodzić samochodu. Ta część drogi nie jest akceptowana przez wypożyczalnie samochodów i ubezpieczenie tutaj nie obowiązuje.

Gratuluję pamięci i szczegółów, jechałem w ub. roku na Elafonisi i zupełnie nie pamiętam tunelu ale żona potwierdza, że był . Ale faktycznie przejazd przez góry/wąwozy był bardzo widokowy.

Trajgul napisał(a):Gratuluję pamięci i szczegółów, ...

Faktycznie mam pamięć do szczegółów, ale oprócz tego przy pisaniu relacji wspomagam się dokumentacją filmowo-fotograficzną.

Trajgul napisał(a):...jechałem w ub. roku na Elafonisi i zupełnie nie pamiętam tunelu ale żona potwierdza, że był .

No nie wierzę , żeby tunel wyleciał z pamięci .

Trajgul napisał(a):Ale faktycznie przejazd przez góry/wąwozy był bardzo widokowy.

Parking przy plaży Elafonisi jest duży, więc nie mieliśmy problemu ze znalezieniem miejsca do zaparkowania. Niedogodność stanowi jedynie to, że bardzo trudno znaleźć miejsce w cieniu.
Po zaparkowaniu samochodu poszliśmy na spotkanie z tą osławioną plażą.
Długość dojścia z parkingu do plaży zależy od tego, w którym miejscu uda się zaparkować. Ponieważ nie wiedzieliśmy, jak daleko można jechać samochodem, to zaparkowaliśmy samochód dosyć spory kawałek od plaży, ale pokonując dalszą drogę pieszo wiedzieliśmy jeszcze sporo wolnych miejsc parkingowych.
Ostatni odcinek drogi pokonuje się po specjalnie przygotowanych drewnianych podestach, ułatwiających chodzenie po piasku.


Plaża Elafonisi wzięła swą nazwę od maleńkiej wysepki, przylegającej prawie do południowo-zachodniego krańca Krety.
Ta wąska przestrzeń pomiędzy Kretą a Elafonisi stanowi malowniczą laguną.
Plaża jest dosyć rozległa i zaliczana jest do najpiękniejszych nie tylko na Krecie, ale i w Europie.
I wreszcie dotarliśmy do celu naszej wyprawy.
Widok płytkiej laguny i wysepki Elafonisi wmurował nas w ziemię. Od razu weszliśmy do wody, która okazała się bardzo ciepła.





Przeszliśmy po wodzie na drugą stronę laguny.












Słynny różowy piasek był gdzieniegdzie widoczny, ale w jednym miejscu było go zdecydowanie najwięcej.

Laguna wspaniała. Czy Wam też głowy urywało?

Laguna piękna , gdyby jeszcze kilka dających cień palm rosło . . .


Pozdrawiam
Piotr

megidh napisał(a):Plaża jest dosyć rozległa i zaliczana jest do najpiękniejszych nie tylko na Krecie, ale i w Europie.

Załącznik IMG_20210616_133234009_HDR.jpg nie jest już dostępny

Prawie te sam kadr. Tylko sporo lat wcześniej, bo maj 2015 roku. Zmieniło się trochę.


PS Nie wiem czemu nie wyświetliło Twojego zdjęcia. Hmm

Trajgul napisał(a):Laguna wspaniała. Czy Wam też głowy urywało?

Troszkę wiało, ale nie aż tak, żeby głowy miało urwać. Jednak wystarczająco dla jednego kitesurfera, który upodobał sobie tego dnia lagunę.

piotrf napisał(a):Laguna piękna , gdyby jeszcze kilka dających cień palm rosło . . .

Niestety Piotrze, nie można mieć wszystkiego naraz, bo za bardzo byśmy się rozpasali.
Albo laguna, albo palmy

Jer napisał(a):

megidh napisał(a):Plaża jest dosyć rozległa i zaliczana jest do najpiękniejszych nie tylko na Krecie, ale i w Europie.

Prawie te sam kadr. Tylko sporo lat wcześniej, bo maj 2015 roku. Zmieniło się trochę.

Miejsca, z którego robiliśmy zdjęcia, faktycznie były bardzo blisko siebie.
Czy się coś tam zmieniło od 2015 roku . Chyba tylko to, że podczas robienia zdjęcia przez Ciebie było tam mniej ludzi, ale także mniej wody w lagunie, bo widać na nim większe połacie piachu. Poza tym chyba bez zmian.

Jer napisał(a):PS Nie wiem czemu nie wyświetliło Twojego zdjęcia. Hmm

Ja do relacji wstawiam zdjęcia jako załączniki i nie korzystam z żadnych serwisów. Dlatego jeśli chcesz "zacytować" takie zdjęcie, to musisz skopiować jego adres a następnie podmienić w cytowanym tekście treść oznaczającą ten załącznik na adres obrazka wstawiony pomiędzy znacznik "img". Zdjęcia wstawiane do relacji z serwisów cytują się bezproblemowo.

Czy się coś tam zmieniło od 2015 roku . Chyba tylko to, że podczas robienia zdjęcia przez Ciebie było tam mniej ludzi, ale także mniej wody w lagunie, bo widać na nim większe połacie piachu. Poza tym chyba bez zmian.

Tak ogólnie, to te górki w tle trochę zarosły. "żartuję sobie" i trochę sprowokował mój wpis piotrf, bo stwierdził, że tam brakuje palm. A na mojej fotce brakuje leżaków.

Ja do relacji wstawiam zdjęcia jako załączniki...

Dziękuję za informację, muszę częściej pamiętać o tej górnej belce w okienku wpisywania wiadomości. Człowiek ciągle się uczy.

Po pokonaniu mierzei znaleźliśmy się na wysepce Elafonisi.
Aby przejść od strony laguny na drugą stronę wysepki musieliśmy pokonać niewielkie wydmy.
Przejście przez wydmy jest wytyczone palikami połączonymi sznurkami, za którymi widać ciekawą roślinność porastającą wydmy.






Tablica stojąca przy ścieżce przez wydmy informuje o tym, że zabieranie z plaży różowego piasku jest uważane za naruszenie ustawy i że osoby, które ten piasek zabiorą, będą ścigane.


Po kilku minutach doszliśmy do plaży, którą opływa błękitna woda morza Śródziemnego. Kolor wody jest niesamowity i stanowi olbrzymi kontrast dla jasnego koloru płytkiej wody w lagunie.

Rozlokowaliśmy się na piasku z zamiarem uprawiania słodkiego lenistwa. No i na zamiarach się skoczyło.
Po 10 minutach leżenia już mi się zaczęło nudzić, więc wstałam i poszłam popływać.


Po kąpieli znów poleżałam, ale tylko chwilkę. Ponownie wstałam i zaczęłam penetrować okolicę.







Tuż obok naszego miejsca plażowania znajdowało się niewysokie wzniesienie, na które postanowiłam wejść, żeby zobaczyć, co widać z jego szczytu.


A widoki stamtąd są bardzo ciekawe.


Widać, jak daleko ciągnie się wysepka Elafoinisi.



Widok na lagunę z góry jest rewelacyjny.



Mierzeja łącząca wysepkę Elafonisi z Kretą też jest stąd widoczna w całej okazałości.





Tutaj widać wejście na ścieżkę prowadzącą od laguny na plażę po drugiej stronie wysepki Elafonisi.


Ponownie podziwiam plażę od południowej strony wysepki Elafonisi, czyli tej, na której się rozłożyliśmy.






Osławiony różowy piasek jest wyraźnie widoczny na linii brzegowej.


Gdzieś tutaj kilka lat wcześniej swój grajdołek miała "piekara114".






Chyba już pora wracać, bo Waldek, który został na plaży, zapewne już się zaczął denerwować, że mnie za długo nie ma.

Po moim powrocie decydujemy się opuścić zajmowane miejsce i poszukać czegoś bardziej ustronnego.
Znajdujemy malutką plażyczkę przy lagunie i ją zajmujemy. Jest cała dla nas.





Nawet trochę różowego piasku nam się trafiło.


Pobyczyliśmy się trochę, prawie cały czas mocząc ciała w ciepłej wodzie laguny.
No ale nic nie trwa wieczne i w końcu przyszła pora na powrót.
Szkoda nam było rozstawać się z tym miejscem, więc nawet wracając szliśmy po wodzie, rozkoszując się jej czystością i temperaturą.





Jeszcze ostatni rzut oka na morze



i wchodzimy na ścieżkę prowadzącą do parkingu.


Gdy doszliśmy do miejsca, w którym zostawiliśmy auto, to stanęliśmy jak wryci, bo przed nami stały dwa takie same czerwone samochody. No i który jest nasz .


Trochę byliśmy przymuleni słońcem, więc chwilę trwało, zanim znaleźliśmy wyjście z tej sytuacji.
A właściwie to Waldek znalazł. Rozwiązanie było bardzo proste, bowiem wystarczyło użyć pilota i nasze auto stanęło otworem.

A w drodze powrotnej stanęliśmy na chwilę w punkcie widokowym w wąwozie Topolia, ale byliśmy już zmęczeni, więc zrobiłam tylko kilka zdjęć i ruszyliśmy dalej.

Elafonisi prezentuje się fantastycznie .
Super, że mimo tej ogromnej popularności można tam znaleźć zaciszne miejsce tylko dla siebie .