Moja Grecja - Ελλάδα μου - MCR

16/06/2015. Wtorek.
Ależ ten czas leci. Półmetek urlopu za nami, a i pobyt na wspaniałej Iraklii dobiega końca.
Muszę korzystać z każdej chwili, żeby dotrzeć tam, gdzie zaplanowałem. Ułatwieniem jest niewielka powierzchnia wyspy, jest więc szansa na to, aby plan zrealizować
Co dziś? Aghios Athanasios - opuszczona przed laty miejscowość urokliwej cykladki. Dlaczego opustoszała? Nie wiem. Martin wspominał jedynie, że ludność przeniosła się do Aghios Georgios.
Poza tym miejscem planowałem dotrzeć do ostatniego - trzeciego - wiatraka na wyspie. Widać go nawet z Livadi, ciekawym czy można tam dojść

Tradycyjnie więc poranna pobudka - cicho wstaję, by nie obudzić ani małżonki, ani Juniora.
To się udaje, wszystko co niezbędne przygotowałem sobie dzień wcześniej. Ubranie, aparat, plecak z obiektywem i dodatkowym akumulatorem, mapy...



Muszę przyznać, że Livadii nawet o poranku prezentuje się uroczo. Tak mi się przypomniało, że dzień wcześniej knuliśmy z Martinem plan otwarcia lokalnej winnicy na Iraklii )



Pora na wspinaczkę asfaltową drogą w kierunku Panagii. Nie docieram jednak do niej, po drodze na rozwidleniu skręcam w prawo



droga jest szutrowa (oznaczona jako droga na mapie terrain i jako ścieżka - którą wg mnie nie jest - na mapie anavasi) - spokojnie można ją pokonać autem



całość trasy stanowi ścieżkę nr 7, prowadzi ona aż do Aghios Georgios



Do wiatraka nie docieram - wprawdzie prowadzi do niego ścieżka, jednak jest ona zamknięta solidną bramą.
Pewnie teren prywatny i mimo pokusy nie decyduję się forsować zabezpieczenia. Szczególnie, że w pobliżu znajduję ciekawy znak



Wolałbym się nie przekonywać czy jest respektowany. Nic, trzeba iść dalej



i docieram do kaplicy Aghios Athanasios



Jeszcze tylko rzut oka w drugą stronę



i pora ruszyć w stronę opuszczonej - w teorii - wsi







Jak się okazuje - mieszka tu starsze małżeństwo. Oni są przemili, jednak ujadający pies skutecznie zniechęca - mimo zachęt staruszków - do dalszego spaceru.
Za tym domem i tak nie było niczego innego niż początek szlaku do jednej z dwóch jaskiń na wyspie. Tzn tym się pocieszam



Zawracam i postanawiam od drugiej strony dotrzeć do Aghios Georgios







To dobre jakości szuter, spokojnie do przejechania nawet autem o niskim zawieszeniu no ale zamiast angażować Martina w "obwózkę", wolę sam połazić





po kilku chwilach docierając do przedmieść Aghios Georgios





Tu postanawiam kierować swoje kroki w kierunku sklepu - zimne piwo to coś o czym marzę







Siadam przy przysklepowym stoliku, wciągam szybko Amstela - to jedyne zimne piwo jakie mają i postanawiam jeszcze wyskoczyć na plażę







ależ chciałoby się wskoczyć do tej wody do schłodzenia wybieram jednak Mythosa z innego sklepu. Teraz mogę już wracać do Livadii...











Kolejny męczący, ale cudowny dzień...

17/06/2015. Środa.
Ostatni dzień pobytu na Iraklii. O 15:40 musimy zapakować się na Skopelitisa i wypłynąć w 10 minutowy rejs na Schinoussę.
Nici więc ze zwiedzania - dziś postanawiamy poleżeć na plaży. Tyle ile się da. Później Martin zabierze nas do portu.
Już teraz strasznie żałuję, że tak krótko czasu spędziliśmy na Iraklii, jest to cudowne miejsce. Obiecuję Martinowi że wrócimy do niego. Za 2 lub 3 lata.
Proszę właściciela Christina's Houses o podwózkę do Turkopigado. To plaża, do której nie dotarłem piechotą, a ponieważ można tam dotrzeć asfaltówką - korzystam z okazji.
Podróż trwa kilka minut i o ile zapewne nie decydowałbym się na plażowanie (a już w szczególności pływanie) tam, to jest ona bardzo fotogeniczna









Po drodze zawijamy jeszcze do sklepotawerny, która okazuje się również jedyną piekarnią na wyspie (wypiekają tu chleb chyba ze 2 razy w tygodniu - jest genialny).
Dziś pieczywa brak, kupuję więc dakos do chrupania. Obiad zjemy już na Schinousie.
Wracam do pokoju



Koło 15 pakujemy się do auta i Martin podrzuca nas do portu









Prom przypływa punktualnie. Kilka minut później jesteśmy na Schinousie, tu odbiera nas kierowca z Anatoli Studios, mieszczącego się w odludnym Levrossos (dla mnie to akurat zaleta)

Fajnie. Cicho i pusto tu. Powinno mi się podobać. Chyba...



Zakupów nie robimy. Upał niesamowity, a mnie się nie chce iść 2km do Chory. Wyskoczę tam jutro, a może i przy okazji jakiegoś quada wynajmę.
Dziś jemy kolację w tutejszej tawernie - moja fawa oraz achinosalata (sałatka z jeżowców) smakują wyśmienicie.
Są świeże.
Asi keftedes są przeciętne - mięso na 100% jest odgrzewane ;/





No nic. Trzeba iść spać - zaletą pokoi jest to, że są ogromne. I to by było na tyle, szczegóły zaś wkrótce

Ja niestety nie dotarłem do latarni morskiej i to jedyny niedosyt jaki mi pozostał po wizycie na Skopelos. Dojechałem jakieś 1,5 km za skrzyżowanie, gdzie zaczynała się droga gruntowa niedaleko Perivoliou. Dalej, po deszczu były olbrzymie kałuże i odpuściłem. Zatrzymałem się w miejscu, gdzie znajdowała się jakaś plantacja (ogrodzony teren z krzewami). Ciekaw jestem ile mi zabrakło do celu ?
Pozdrawiam

Jazdy tą drogą po deszczu bym się nie odważył. Nie jest zła ale bywa dziurawa - a tu konieczne jest widzieć po czym się jedzie. Co do plantacji - jeśli masz na myśli pola uprawne po lewej stronie drogi to zabrakło Ci niewiele

18/06/2015. Czwartek.
No dobra. Właściciel Anatoli przekonuje mnie, że lepszym rozwiązaniem od quada jest gruchot jednego z pracowników.
W sumie racja. Quadem musiałbym sam jeździć, a do auta spokojnie wejdzie reszta familii. A że auto starsze ode mnie, że jedne drzwi nie otwierają się z zewnątrz tylko od wewnątrz - fajnie. Będzie można wjechać nawet do morza

Tyle teoria.
W praktyce na odchodne (odjezdne?) słyszymy jeszcze hasło - "nie ma paliwa, jedźcie zatankować".



Jeszcze rzut okiem na Anatoli Studios







No to jedziemy. Na Schinousie od niedawna jest jedna stacja benzynowa, od której zaczynamy podróż, kierując się w kierunku Mesarii





Tankuję za 10EUR - to zdecydowanie więcej niż potrzebuję, może odejmą z ceny najmu (której nie ustalałem, natomiast wydaje mi się, że za takiego rzęcha więcej niż 10EUR nie zapłacę).

Docieramy do uroczej Mesarii, niestety chmury zasłaniają słońce
To jedyna, obok Chory, miejscowość na wyspie.













i postanawiam zjechać do Psili Ammos. To bardzo ładna, szeroka i piaszczysta plaża.
Kilka zdjęć









i zbieramy się w drugą stronę. Mały głodny (dostaje jedzenie) i zmęczony, co objawia się płaczem. Szkoda go męczyć.
Podjeżdżając w górę kilkaset metrów zasypia, a ja wpadam na pomysł udania się na północny wschód - tu znajduje się plaża Gerolimionas, do której prowadzi szutrowa droga.
Niestety po zjeździe na nią okazuje się, że jest "kakos" - o czym uprzejmie informuje mnie miejscowy rolnik.
Może i dobrze że był, bo znając mój zapał to zjechałbym gratem na dół nie myśląc jak wydostać się później

Tak więc kierujemy się do Chory











i trafiamy na jedyną asfaltową drogę prowadzącą do portu, gdzie postanawiamy zjechać z nadzieją a zjedzenie gyrosa.
Ta ponoć umiera ostatnia, więc mimo iż nie znajdujemy tam upragnionego jedzenia, spędzamy kilka chwil na zdjęciach





i wracamy do Chory, wjeżdżając do centrum. Parkuję auto i zasuwam do sklepu zrobić zakupy. To lepsze rozwiązanie niż żywienie się w przystudiowej restauracji







Reklamówki zajmują pół bagażnika - będzie co jeść i pić do końca urlopu. A po świeży chleb będę uskuteczniał codzienne spacery.
Dla zdrowia jak znalazł a i tak lepsze to rozwiązanie niż czerstwe pieczywo, które jedliśmy na śniadanie.

Do Levrossos próbuję dojechać inną drogą, skręcając na wschód wcześniej. Wg obu map (terrain, anavasi) jest tu droga.
Hmm, no może była bo dziś kończy się bramą. Fota



zawracam i jadę starą, sprawdzoną trasą.
Jeszcze tylko wypakować wszystko z auta, ogarnąć się, zjeść coś i lecimy na basen
Tu królem został młody, któremu najwyraźniej woda przypadła do gustu

Jest jeszcze wcześnie, a mnie szkoda czasu.
Dostaję zgodę na godzinną wycieczkę (tak, cena ta sama ) - wsiadam więc w auto i zasuwam nad widoczne z tarasu plaże - Lioliou (u, tu jakiś autobus widmo jeździ?))









jadę dalej





i docieram do fajnej kamienistej Vazeou



Zanim jednak powrót do domu, zjeżdżam na kolejną szutrową drogę która prowadzi do zatoki z plażą Aligaria







I na sam koniec do "przydomowej" Almyros



Olek grzecznie czeka na mój powrót. Zmęczony ale szczęśliwy zabieram się za jego kąpiel

19/06/2015. Piątek.

Skoro auto pożyczyłem po południu, to warto wykorzystać to, że mogę je po południu oddać.
Nim jednak zaplanuję dzień, po 5 budzi mnie (hmm, no tak. Małżonkę) Junior. Jest głodny
Skoro wstałem to rzucam okiem za okno i widok mnie powala. Ależ tu piękne wschody słońca!



Muszę kiedyś nastawić budzik jeszcze wcześniej i wybrać się na taras - zdjęcia powinny być jeszcze ładniejsze.
Tymczasem idę spać fajnie by było poleżeć choć do 9.

Pobudka, śniadanie (wczorajszy chleb smakuje wybornie) i planuję trasę. Długo dziś nie pojeżdżę - pogoda nie zapowiada się na słoneczną.
Od rana niebo pokrywają chmury. Zaczynam od Chory, gdzie docieram do...no tak. Wiatraka

















Ładne miejsce. Mimo iż bardzo niewielkie i nie jest to typowa Chora z domkami przyklejonymi do wzgórza (takowego po prostu na Schinousie nie ma) to jednak jest urokliwa.
A że chodzi się fajnie i upalnie nie jest, postanawiam zejść a nie zjechać do plaży Tsigouri.



jeszcze tylko wiatrak z oddali



i średnio stromą ścieżką w dół. Można tu również dojechać autem, jakby ktoś chciał

Chmury się rozchodzą, może uda mi się zanurzyć w wodzie.
Sama plaża fajna. Piaszczysta, szeroka i...pusta. Dziwne, bo zdecydowanie najładniejsza jaką widziałem na tej wyspie. Być może to nie sezon, albo miejscowych przestraszyło kilka chmurek na niebie







Próbowałem pieszo obejść cypelek widoczny na mapie - niestety mimo pokonania kilku podejść, murków i innych utrudnień utknąłem na ogrodzonym drutem kolczastym płocie jakiegoś budowanego hotelu.
Szkoda, bo bardzo chcę zobaczyć jedyne oznaczone miejsce archeologiczne na wyspie. Po drugiej stronie znajdować się mają ruiny wczesnochrześcijańskiej bazyliki.
Postanawiam wrócić do auta i dojechać od drugiej strony. Szutrowa droga, która prowadzi do kolejnej plaży - Livadii, mniej więcej po 100 metrach się rozgałęzia.
Lewa odnoga prowadzi do miejsca obleganego przez turystów, ja skręcam w prawo.

Pogoda bardzo się pogorszyła - nie pada, ale chmury pokrywają już 100% nieba. Mimo iż samą bazylikę odnajduję bez problemów, to jednak nie jest ona w żaden sposób oznakowana. Bez mapy nie domyśliłbym się jaką rolę pełniło tych kilka kamieni zabezpieczonych folią (przed deszczem?)







Wracam do auta i powoli podjeżdżam pod górę. Droga na krótkim odcinku jest fatalna - sporo kolein i trzeba uważać żeby nie zawisnąć.
Zatrzymuję się jeszcze w jednym miejscu - tak, to kolejny wiatrak na wyspie (a jest ich kilka ).

Ten pełni chyba rolę jakiegoś rolnego magazynu.



w tle widać budowany hotel, który skutecznie uniemożliwił mi przejście przez cypel metodą nożną



a także Livadii - w tym świetle nie powala, ale może uda się tu wrócić za kilka dni?



Tymczasem wracam do pokoju, jemy drugie śniadanie i uciekamy na basen. Chmury chmurami, ale jest ciepło a to zachęca do wodnych zabaw

Nie byłam jeszcze w Grecji (jeszcze tylko 6 dni!) więc z uwagą czytam wszystkie wątki na ten temat.
I nie wiem jak to robicie, że na zdjęciach nie ma autochtonów? Podobnie u Kulek. Zaczynam podejrzewać, że ich obezwładniacie i odciągacie za kadr

20/06/2015. Sobota.
Jestem wściekły. Za przerdzewiałe, ledwo jeżdżące pudło właściciel chce 30EUR. Gdybym wiedział - na pewno bym odpuścił. To auto nie jest warte nawet 20.
Cóż, nauczka na przyszłość - nawet na urlopie wierzyć cyfrom a nie uśmiechom.
Trzeba jakoś odreagować, szkoda dnia na nerwy. Szczególnie, ze pogoda się zdecydowanie poprawiła.
Po śniadaniu - owszem, własnoręcznie przygotowanym, udajemy się na basenowe leniuchowanie. Mały ma cień więc jest szczęśliwy (i nawet szybko przysypia) my zaś łapiemy słońce chłodząc się w wodzie.
Czas mija niezmiernie szybko, zbieramy się więc na jakieś jedzenie do pokoju. Później mam plan na zwiedzanie okolicznych plaż - najpierw Almyros









a później spacer



nad fotogeniczną, kamienistą Pori











Mały zaczyna robić się głodny, pora więc wracać. Dobrze, ze mam ze sobą GPS z trackerem bo o ile dojście na plażę trudne nie jest, o tyle widocznej ścieżki powrotnej brak



na szczęście chwilę później jesteśmy na miejscu. Karmienie, później relaks na tarasie, kąpiel i jeszcze zachód słońca widoczny ze wschodniej części wyspy

21/06/2015. Niedziela.
Tak. To jest ten dzień, w którym budzik bezlitośnie zaczął dzwonić o 4:30. Po co? No przecież Anatoli to jest wschód, więc zafascynowany widokiem sprzed kilku dni postanawiam zabrać statyw na taras i popstrykać kilka zdjęć z pobudki słońca









Pora wracać spać i choć sen nie trwa długo wstaję dziwnie wypoczęty. To będzie udany dzień.
Hmm, to miał być udany dzień, bo okazuje się że skończyło nam się pieczywo na śniadanie. Wygląda na to, że czeka mnie kilku kilometrowy spacer do Chory, który postanawiam urozmaicić wybierając trochę okrężną drogę.



Na pierwszy strzał idzie zachodnia część Almyros



i aż by się chciało usiąść



dalsze kroki kieruję w stronę Fountany



po chwili do niej docierając









bezskutecznie szukam skrótu z plaży do Chory. Niby takowy istnieje na mapie, widzę nawet ścieżkę ale jest ona zablokowana przez nieotwieralną furtkę. Muszę więc zawrócić i szutrową drogą powoli - w całkiem sporym już upale - człapię do Chory





O. Już ją widać





wpadam do sklepu, kupuje mega zimne piwo i rezerwuję chleb - uprzedzam, że wrócę do niego za 30 min.
Skoro już dotarłem do Chory, to chciałbym z bliska zobaczyć wiatrak który stoi przed ruinami widzianej kilka dni temu bazyliki
W dzisiejszym świetle te okolice wyglądają znacznie lepiej





w tle widać Tsigouri





i jeszcze inny wiatrak



ja jednak z uporem maniaka idę tam, gdzie wcześniej planowałem





docierając po kilku minutach do celu



bliżej podejść się nie dało



łaził tam jakiś mało przyjaźnie wyglądający pies dobre i to!

wracam więc do Chory



i udaję się do piekarni po zamówiony wcześniej chleb i jakieś ciastka. Do tego kilka owoców, piwko na drogę i pora wracać. Skoro ja jestem już głodny to co ma powiedzieć reszta familii?











Resztę dnia spędzamy na basenie. Dłuży mi się czas na Schinousie, zaczynam żałować że aż tyle czasu tu zaplanowałem. Trzeba było zostać kilka dni dłużej na Iraklii

22/06/2015. Poniedziałek.
Ostatni dzień na Schinousie. Ponieważ prom mamy dopiero o 16, tradycyjnie postanawiamy posiedzieć na basenie

Na koniec rodzinna fotka



i ruszamy na prom. Strasznie wieje - na szczęście Skopelitis nawet w taką pogodę kursuje.
O przygodach podróży pisać nie będę - aż dziw że to maleństwo nie zrobiło obrotu wokół własne osi. Mój żołądek zapewne chciałby zapomnieć o transporcie szybciej niż ja, niemniej jednak z opóźnieniem docieramy na Donouse.
Tu odbiera nas właściciel Iliovasilema - studia oraz restauracja. Szukanie marketu, jedzenie - słona woda w kranie powoduje mój uśmiech przy piciu kawy - i wieczorne zdjęcia.









Nie wiem dlaczego, ale już mi się tu niesamowicie podoba. Jeszcze się nie zadomowiliśmy a już żałuję, że tak krótko będziemy...

23/06/2015. Wtorek.
Żołądek czuję nawet z rana. Wczorajsza podróż na długo utkwi mi w pamięci
Promy promami, a przecież - nareszcie - dotarliśmy na Donouse. Nic że woda w kranie słona - można pić sklepową, a pod prysznicem to i tak żadna różnica.
Ważne, że poranek wita nas pięknym słońcem hmm, no dobra. Są małe chmurki

Jemy śniadanie, Wielki również swój posiłek spożywa - opcja jest tylko jedna. Idziemy na spacer. Tyle, że zamiast wózka bierzemy Tule



do plaży mamy raptem kilka kroków. Nie licząc wielkich fal - wieje masakrycznie - jest piękna. Z tej perspektywy





niemal bałtycka. Szeroka, piaszczysta. Familii się podoba



Pierwsze kroki kierujemy w poszukiwaniu bankomatu. Wprawdzie można na wyspie płacić kartą, niemniej jednak wiem, że gotówka przemawia bardziej
TEN znajduje się niemal w samym centrum.



i niech Was nie zmylą niebieskie wrota. To nie kryzys. To nie SexiAlexi. To nawet nie GRExit. To tylko osłona przed wiatrem )))

Nasze kroki kierujemy w stronę widzianego wczoraj wiatraka oraz jakiejś kapliczki
Fajna, szutrowa i cienista droga, prowadzi dość łagodnie pod górę. W zabudowaniach nawet nie wieje





Widać wiatrak, a po chwili wspinaczki widać również miejsce docelowe



A poza nim - nadciągające chmury. Strasznie wieje, pisałam już o tym?



Rzut oka w stronę Stavros



i jeszcze siła wiatru.



Małżonkę i pierworodnego sadzam obok kapliczki, osłaniającej ich od wiatru. Sam zaś pstrykam kilka fot okolicy.



Naprawdę podoba mi się Donoussa. Nawet bardzo.
I choć chciałbym zostać tu długo trzeba wracać. My damy radę, natomiast Juniorowi świst Eola i jego wysłanników - Boreasza, Zefira, Notosa i Eurosa niekoniecznie spawia frajdę.
Pora więc jak najszybciej opuścić wzgórze







i zmierzać w kierunku domu





jeszcze tylko kilka kroków w stronę portu





i plażą spokojnie do Iliovasilemy









Drugie śniadanie i szybkie ustalenia - mam 2 godziny na zwiedzanie. Koszt stały - paczka ciastek

Zaczynam od około 500 metrowej wspinaczki nad Stavros - znajduje się tu kaplica zwana Panagia.



Wędrówka nie jest specjalnie męcząca, choć nie jest ani płasko ani chłodno.



Typowa cykladzka zabudowa - biel z błękitem. Ten widok nigdy mi się nie znudzi













Stąd mogę wrócić na dwa sposoby - albo ścieżką którą tu przyszedłem albo tą odchodzącą bardziej na wschód, która wyprowadzi mnie za plażę Kendros.
Wybieram tą drugą opcję, choć zerkając na plażę



wiem, że w drodze powrotnej o nią zahaczę

tymczasem idę dalej - asfaltem





docieram do rozwidlenia którego lewa odnoga stanowi ścieżkę przez góry do Mesarii - do której chcę dotrzeć, prawa zaś to asfaltowa droga prowadząca przez całą wyspę.



ponieważ nie spodziewam się szału wędrując asfaltem, wybieram ścieżkę. Mimo iż jest męcząca - szczególnie w takim upale, to tym razem urywający głowę wiatr jest zbawieniem. Nie wyobrażam sobie spaceru tędy w bezwietrzny dzień
No i te widoki...







dalej trasa prowadzi po grani, tu trzeba bardziej uważać bo choć jest dobrze wyznaczona - wiatr potrafi zatrzęś kamieniem





No to idziemy dalej





i faktycznie po około 25-30 minutach pojawiają się ruiny i zabudowania wioski.









czy ktoś tu mieszka? Wszystko wskazuje na to, że tak.







choć nie spotkałem żyjących nie ma tutaj niestety żadnej tawerny/baru/sklepu, a to powoduje że w drugą stronę wracam bez nawodnienia :/



na drogę powrotną zostawiłem sobie dwa wiatraki - z nadzieją że jakoś do nich dotrę. Nadzieja, mimo iż umiera ostatnia, okazała się tylko nadzieją

Ruiny pierwszego spoczywają na górze (w teorii prowadzi tam jakaś ścieżka)





a drugi znajduje się kawałek dalej. Również na wzgórzu i również prowadzi do niego - tym razem zdecydowanie dłuższa i trudniejsza - ścieżka



Mimo wiatru upał powoduje że chce się pić, a jedynym miejscem wskazującym na istnienie baru jest Kendros.
Muszę więc zejść na plażę i to jak najszybciej









miałem nadzieję na towarzystwo w podróży, jednak jedyne żyjące w okolicach stworzenia nie były zainteresowane spacerem

Faktycznie nie myliłem się. Na Kendros znajduje się mini taverna, dość oblegana nawet.



Dwa małe piwka pochłaniam z prędkością oddychania i zbieram się porobić kilka zdjęć.
Fajne miejsce!











niestety mój czas dość szybko się kończy, muszę więc wracać.

Pozostaje jeszcze pstryknąć kilka zdjęć z góry











i docieram do asfaltu prowadzącego do Stavros



fajna ta mieścina. Strasznie żałuję że tak krótko tu będziemy





Po powrocie prysznic i dochodzimy do wniosku że jesteśmy głodni, a ponieważ gotować się nie chce - postanawiamy coś zjeść w tawernie.
O ile będzie otwarta, bo to dość mało popularna na jedzenie godzina

Na szczęście restauracja Iliovasilema była przygotowana na nietypowych turystów



zasiadamy więc i zamawiamy ośmiornicę stifado. Pycha









Wracamy do pokoju. Asia zajmuje się karmieniem Olka, a ja lecę jeszcze do sklepu po zakupy na jutro



















Ależ to był wspaniały dzień!

Kendros bardzo fajne - podoba mi się !