Dolomity - skalne twierdze

W zasadzie miałem tu nie wchodzić, by się nie denerwować. Ale stało się...
Twoje bajecznie piękne zdjecia wcisnęły mnie w fotel (jaki masz aparat?).
Byłem raz w Dolomitach - ledwie dwa dni w Cortinie d'Ampezzo (wjechałem wtedy kolejką górską już nawet nie pamietam nazwy na 2800m) w 1995 roku.
I powiem szczerze, że piękniejszych gór od Dolomitów w życiu nie widzialem.
Szczególnie pięknie wyglądają oglądane z dolin, gdzie zielen kontrastuje z kolorem skał.
Ze zdjęć zwróciłem uwagę na fotkę z drogowskazem wciśniętym gdzieś między skałami.
Fantastyczna relacja

Jestem, Wojtku !
Tak mi głupio, że dwa razy mnie wołałeś, a nie usłyszałem
Ale jakże bym mógł nie zajrzeć na te strony - kto raz dotknie dolomitowych skał, nie zapomni

Wyruszam z Tobą w Brentę - jestem pewien, że przedeptałeś i przew- i przez-spinałeś kilometry więcej niż ja, więc pamiętając nastrój tego miejsca, łatwiej mi będzie chodzić Twoimi ścieżkami.

Ten ciemny prostokąt ... nie wiem, bardziej wydaje mi się tablicą. Jeżeli fotografowałeś go z przełęczy w prawą stronę, przy końcu ferraty Bocchette Alte przed ostatnią drabiną jest tablica poświęcona zmarłemu tam kilkunastoletniemu Austriakowi. Może to to ?

Ścieżką, którą podchodziłeś, my wracaliśmy. Stąd inne spojrzenie na piękną górską kapliczkę. Ta ścieżka to naprawdę Dolomity dla każdego.



Także widok spod Bocchette di Brenta nieco odmienny - co tylko potwierdza starą prawdę, że w górach "nigdy wchodzi się do tej samej rzeki"




I jeszcze - także z drugiej strony - Campanille Basso. Powiem tylko, że nie trzeba być alpinistą, żeby będąc w pobliżu tego skalnego obelisku przeżywać niesamowite emocje. Ale jak znam Wojtka F., to pewnie będzie jeszcze o bliższym spotkaniu z tym miejscem Więc to tak na zachętę




Pozdrowienia dla Wszystkich górsko-zakręconych

plavac napisał(a):Tak mi głupio, że dwa razy mnie wołałeś, a nie usłyszałem

Ale w końcu usłyszałeś echo od skał odbite.

plavac napisał(a):Ten ciemny prostokąt ... nie wiem, bardziej wydaje mi się tablicą. Jeżeli fotografowałeś go z przełęczy w prawą stronę, przy końcu ferraty Bocchette Alte przed ostatnią drabiną jest tablica poświęcona zmarłemu tam kilkunastoletniemu Austriakowi. Może to to ?

No, to mamy wyjaśnienie.

plavac napisał(a):I jeszcze - także z drugiej strony - Campanille Basso. Powiem tylko, że nie trzeba być alpinistą, żeby będąc w pobliżu tego skalnego obelisku przeżywać niesamowite emocje. Ale jak znam Wojtka F., to pewnie będzie jeszcze o bliższym spotkaniu z tym miejscem Więc to tak na zachętę

U mnie ona się już nie pojawi. Przejścia tej trasy dokonałem we wszechogarniających chmurach i nawet nie wiem, w którym momencie znajdowałem się najbliżej tej wieżyczki.

Miałem wtedy i tak sporo szczęścia. Tylko odrobinę bardziej na północ sypało już śniegiem. Następnego dnia wszedłem na Similaun na granicy włosko-austriackiej - po świeżym śniegu.

grek napisał(a):Twoje bajecznie piękne zdjecia wcisnęły mnie w fotel (jaki masz aparat?).

Dziękuję bardzo.

Różnych małpek idioto-odpornych używam.
Prezentowane do tej pory w tym wątku fotki są robione pierwszą z nich - Minoltą. Wtedy już mi wysiadała po tym, jak zamokła przy wodospadach na granicy brazylijsko-argentyńskiej. Stopniowo demolowała obraz, zaczynając od kolorowania na fioletowo, a kończąc na wykrzywianiu rzeczywistości.

grek napisał(a):I powiem szczerze, że piękniejszych gór od Dolomitów w życiu nie widzialem.

Ja też. Zawsze wracając z różnych gór powtarzałem: ładne, ale nie tak ładne jak Tatry.
Po powrocie z Dolomitów juz tak powiedzieć nie mogłem.

grek napisał(a):Szczególnie pięknie wyglądają oglądane z dolin, gdzie zielen kontrastuje z kolorem skał.

To w takim razie specjalnie dla Ciebie - jeszcze ciepłe bo sprzed kilku dni - trzy fotki:







Pozdrawiam,
Wojtek

Wojtek,
Ty wiesz jak dogodzić facetowi (bez skojarzen proszę)

Dzięki za te wspaniałe zdjęcia (właśnie o to mi chodziło .
pozdrawiam serdeczenie
grek

Franz napisał(a):

Widok- bajka
to jest najlepsza reklama, ja już bym chciała tam być

Ale pięknie strzelone.
Bardzo miłe dla oka.

Wojtek - jakbyś miał coś polecić w Dolomitach (jakieś wejście),
takiego w miarę łatwego, ale pozwalającego liznąć charakterystyczny klimacik tych gór - co byś polecił ?

Tak co by sobie zapisać w notesiku jakby co ...

Franz napisał(a):






Pozdrawiam,
Wojtek

Wyjątkowo fotogeniczna trójka

A to środkowe jakoś z Mt Rushmore mi się kojarzy, tylko tych głów brakuje

pzdr

Franz - pisz, pisz, pisz!!!!

Fajnie że co chwilę dorzucasz sobie wyjazdami kolejny materiał do relacji

No to jestem

To na tych ostatnich zdjęciach są te dolinki co z dzieckiem można chodzić? I nie ma drabinek, urwisk, szczelin itp? Na pewno?


Mnie to jak oglądam to najbardziej te zdjęcia z południowej części Brenty z poprzedniej strony się podobają ... no wiem, wiem, że to nie dla takich amatorów ale pozachwycać się mogę...

grek napisał(a):Ty wiesz jak dogodzić facetowi (bez skojarzen proszę)

Sobie też tam dogadzałem...

trinity napisał(a):Widok- bajka
to jest najlepsza reklama, ja już bym chciała tam być

Nie będę ukrywał, że też mi się te fotki podobają.

Crayfish napisał(a):Ale pięknie strzelone.
Bardzo miłe dla oka.

Cieszę się, że nie tylko dla mojego.

Crayfish napisał(a):Wojtek - jakbyś miał coś polecić w Dolomitach (jakieś wejście),
takiego w miarę łatwego, ale pozwalającego liznąć charakterystyczny klimacik tych gór - co byś polecił ?

Nie tak łatwo coś polecić bez znajomości Twoich upodobań co do wędrówki. Tzn., ile kilometrów, ile metrów przewyższenia, skłonność do pokonywania stromych odcinków w każdą stronę.

A możliwości jest bez liku. Nawet te "fototapety", które teraz pokazałem mogą być taką propozycją. Pierwsze dwie fotki pochodzą z trasy Malga Ciapela - rifugio Falier - dolina Ombrettola. Droga do schroniska jest taka:



Spojrzenie za siebie:



Ponad schronisko aż na przełęcze prowadzą zwykłe ścieżki. Tylko trochę używając rąk (żadna poważna wspinaczka) można wejść z tych przełęczy na trzytysięczniki Sasso Vernale, bądź Cima di Ombretta.

longtom napisał(a):Wyjątkowo fotogeniczna trójka

A to środkowe jakoś z Mt Rushmore mi się kojarzy, tylko tych głów brakuje

To środkowe, to Marmolada.

dudek_t napisał(a):Franz - pisz, pisz, pisz!!!!

Postaram się jutro dorzucić końcówkę południowej pętli w Brencie.

Joanka23 napisał(a):To na tych ostatnich zdjęciach są te dolinki co z dzieckiem można chodzić? I nie ma drabinek, urwisk, szczelin itp? Na pewno?

Na pewno.
Ostatnie z trzech zamieszczonych widoczne wręcz z szerokiej, szutrowej drogi.

Joanka23 napisał(a):Mnie to jak oglądam to najbardziej te zdjęcia z południowej części Brenty z poprzedniej strony się podobają

Bo Ty, zdaje się, lubisz, jak się chmurki snują.
To specjalnie dla Ciebie:



Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Pierwsze dwie fotki pochodzą z trasy Malga Ciapela - rifugio Falier - dolina Ombrettola. ...
Ponad schronisko aż na przełęcze prowadzą zwykłe ścieżki. Tylko trochę używając rąk (żadna poważna wspinaczka) można wejść z tych przełęczy na trzytysięczniki Sasso Vernale, bądź Cima di Ombretta.

...

To ta z góry tej mapki (niestety nie znam włoskiego - ale przyciski na dole mapki działają) ?
http://www.marmolada.com/italiano/cartinainterattiva.htm
Pozdrawiam i dziękuję za tą wskazówkę.

Franz napisał(a):Ostatnie z trzech zamieszczonych widoczne wręcz z szerokiej, szutrowej drogi.

Dobra - chyba mnie przekonałeś - ale jeszcze się temu wątkowi przyglądnę bliżej

Franz napisał(a):Bo Ty, zdaje się, lubisz, jak się chmurki snują.
To specjalnie dla Ciebie:

Znaczy się, że niby lubię "bujać w obłokach" i z "głową w chmurach chodzić" - no może trochę lubię pod warunkiem, że mi to z rzeczywitością nie koliduje - ale u Ciebie na zdjęciach wszystko się ładnie komponuje z zachowaniem właściwych proporcji...

Piękne zdjęcie - dziękuję!

Crayfish napisał(a):To ta z góry tej mapki (niestety nie znam włoskiego - ale przyciski na dole mapki działają) ?

Na tej mapce od Malga Ciapela szosa prowadzi w prawo na przełęcz (z jeziorem) Fedaia, a lekko w lewo, w górę można przez teren kempingu podjechać do końca asfaltu i dalej już na piechotę do schroniska.
Tam się doliny rozdzielają. W lewo masz wejście na przeł. Ombrettola, wprost w górę na przeł. Ombretta. Każdą ścieżką można łatwo podejść.
Ja zrobiłem pętlę, ale to już mógłbym polecić tylko komuś, kto spokojnie przechodzi łatwe ferraty oraz dysponuje odpowiednią kondycją.

Na Sasso Vernale wszedłem razem z sympatycznym Włochem, który miał taki sam zamiar, jak i ja. Ale jak zobaczył, ile wysokości musi najpierw stracić, by potem zacząć podchodzić - zrezygnował i wrócił trasą podejściową.

Joanka23 napisał(a):Dobra - chyba mnie przekonałeś - ale jeszcze się temu wątkowi przyglądnę bliżej

Joasiu, ja Cię nie próbuje przekonywać, byś tam poszła. Do tego trzeba się samemu przekonać.
Taki sposób spędzania czasu nie każdemu odpowiada. Na szczęście.

Pozdrawiam,
Wojtek

No to ... do notesiku.
Jak będzie jakiś plan na te tereny to na początek jak znalazł dwie ładne dróżki.
Dzięki wielkie Franz.
Ślicznie jesień rysuje kolory w tych Dolomitach.

Nie bójmy się tego słowa - masturbacja wzrokowa.


Ja też lubię jak się snują...snuju, snuju...