Dolomity - skalne twierdze

Franz napisał(a):

blackmore2k3 napisał(a):Jakby się uprzeć, to to drugie też na kształt serca. Ładne
Tyle, że to już nie Dolomity...

No, tak - to już "tylko" Bałkany.

Pozdrawiam sylwestrowo,
Wojtek

Plany na przyszły rok obejmują niemal wyłącznie Bałkany , więc dobrze , że wziąłeś to tylko w cudzysłów , bo bym się chyba załamał

Również sylwestrowo pozdrawiam
Piotr

Witam noworocznie
Nasze plany, nasze marzenia ...
Niech się spełnią wszystkie
Czego Wszystkim życzę - z serca ! Nie koniecznie kamiennego

Piotrek

piotrf napisał(a):Plany na przyszły rok obejmują niemal wyłącznie Bałkany , więc dobrze , że wziąłeś to tylko w cudzysłów , bo bym się chyba załamał

Myślę, że wiesz, jak bardzo je lubię.

plavac napisał(a):Witam noworocznie
Nasze plany, nasze marzenia ...
Niech się spełnią wszystkie
Czego Wszystkim życzę - z serca ! Nie koniecznie kamiennego

Witaj.
Niech się spełnią.

Pozdrawiam,
Wojtek

W moim najbliższym sąsiedztwie zza pierwszego grzbietu, upstrzonego pojedynczymi drzewami, wyrastają w niebo turnie Cirspitzen. Jeszcze trochę w górę i pojawia się również mój wczorajszy Gran Cir, a bardziej po prawej potężnieje ośnieżony masyw Selli.

Teren łagodnieje i chwilę idę stromą ścieżką bez ubezpieczeń, potem znów trochę wspinaczki - pozdrawiam napotkane szarotki - i ponownie, wprawdzie stromo nachylone, ale łatwe zbocze. Trasa prowadzi w lewo, ale sprawdzam najpierw drobną ścieżkę, prowadzącą za skalny załom. Wysoko, na końcu bocznego żlebu widać sporych rozmiarów, podłużne okno, a ponad nim już skośne spady płaskowyżu Puez. Gdzieś w tamtej okolicy kończy się ferrata.

Gran Cir wygląda jak klasyczna góra rysowana w książkach dla dzieci! Kocham ten szczyt
A gdyby tak wyobrazić sobie, że płetwa Sassolungo należy do wielkiego miecznika, skrytego pod zielonymi falami Tetydy, to nie ma takiego "starego człowieka". który by się z nim zmierzył !

Ok, ok . Już idę do pracy ...

I do zobaczenia dopiero we wtorek.

Pozdrawiam

plavac napisał(a):Gran Cir wygląda jak klasyczna góra rysowana w książkach dla dzieci!

Moim zdaniem, ciekawie się również w ten obraz wkomponowują drzewa na oddzielającym od Gran Cir grzbiecie.

plavac napisał(a):I do zobaczenia dopiero we wtorek.

Znowu przeskoczysz kawał trasy na jeden raz.

Pozdrawiam,
Wojtek

Wracam do mojej drogi, która znów prowadzi stromą, bliską pionu skałą i dostrzegam wyżej rodzaj metalowego mostu. Trawersuję w lewo filar, który różowym zabarwieniem kontrastuje pięknie ze swoim szaro-zielonym najbliższym sąsiadem i przechodzącymi w niebieskawy odcień dalszymi skałami, trzymającymi w ryzach wąską Vallunga.

Piotrek, robisz tak: wchodzisz, zamykasz oczy i myślisz... to tylko Warszawa i park linowy- (no, kapkę wyżej).
I otworzywszy oczy- idziesz przed siebie patrząc nie w dół i nie w bok- ale na stabilne skały przed siebie.


Jak ma wygrać strach to lepiej go zabić złudą.


A tak cyniczniej- "setki ludzi przede mną to przeszły i nie byli to żadni tam alpiniści a lina nie jest na pewno z chińskiej stali, więc nic się nie urwie i co mi tam jakieś gupie strachy- dlatego idę!"



Wojtku- ależ piękne kształty mają te iglice!
Takie Torre Cirre.

weldon napisał(a):Park linowy to nazywają, ale chyba się nie zdecyduję tam wleźć.

Fatamorgana napisał(a):Piotrek, robisz tak: wchodzisz, zamykasz oczy i myślisz... to tylko Warszawa i park linowy

Nie! Odwrotnie!
Skoro w parku linowym miałbyś mieć opory, pomyśl, że to... Dolomity.

Fatamorgana napisał(a):Wojtku- ależ piękne kształty mają te iglice!
Takie Torre Cirre.

To jest taki zakątek - piękny, a mniej znany.

P.S. Nie wiem, czy natknąłeś się na moje wcześniejsze napomknienia, że polazłem w pewien wąwóz, o którym kiedyś wspominałeś.

Pozdrawiam,
Wojtek

Mostek w bliższym poznaniu okazuje się poziomo ułożoną drabinką, łączącą odstrzeloną turnię od głównego masywu. Za nim ferrata staje się trudniejsza, ale wciąż idzie się znakomicie. Tu i ówdzie zamontowane klamry i bolce ułatwiają przepinanie karabinków, czy przechodzenie pozbawionych stopni fragmentów skały.

Ładna ta ferrata i bardzo fajne urozmaicenie w postaci takich sympatycznych mostków, drabinek

Te Twoje drabinki tylko utwierdzają mnie w przekonaniu, że góry to tylko z dołu

Ja nizinny, więc rozumiesz, tym bardziej chętnie oglądam.

kaszubskiexpress napisał(a):Te Twoje drabinki tylko utwierdzają mnie w przekonaniu, że góry to tylko z dołu

Uffffffff ,
bo już myślałam, że to tylko ja tak mam .

Franz napisał(a):P.S. Nie wiem, czy natknąłeś się na moje wcześniejsze napomknienia, że polazłem w pewien wąwóz, o którym kiedyś wspominałeś.

Pozdrawiam,
Wojtek

Ty tu tyle opowieści produkujesz, że ja nie wiem od czego zaczynać a na czym kolejny raz skończyć...
Nie trafiłem.
Jaki?
W Dolomitach?
To tam niedaleko jest Eggental ...ale to traktują jako dolina a nie wąwóz, chociaż...