Dolomity - skalne twierdze

Franz napisał(a):

longtom napisał(a):O Myszowatej mówisz, czy o kawie

I uważaj z odpowiedzią, bo każdy wariant niesie z sobą pewne konsekwencje.

Uwielbiam kawę.
Natomiast o moich sympatiach do uczestników - a tym bardziej uczestniczek - niniejszego forum aż tak otwarcie wypowiadał się nie będę. Nie mógłbym jednak nie doceniać Agnieszki za jej aktywny udział w kilku moich wątkach.

Jakie konsekwencje będą?

Trzeba Ci przyznać, że rozegrałeś to po mistrzowsku.

longtom napisał(a):Trzeba Ci przyznać, że rozegrałeś to po mistrzowsku.

Staram się.

mysza73 napisał(a):Ja tam jestem łasuch i lubię z cukrem i mleczkiem .

Jesteś.

Ale ja lubię pochłonąć coś słodkiego do gorzkiej kawy.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Ale ja lubię pochłonąć coś słodkiego do gorzkiej kawy.

Marmoladę ?

Ścieżka typowo "beskidzka" ...

Pozdrawiam.

Franz napisał(a):Ale ja lubię pochłonąć coś słodkiego do gorzkiej kawy.

Rozumiem Ciebie. Też tak mam. Sypana, czarna, mocna, gorzka a do tego jakieś ciacho może być z marmoladą.
A co do szlaku to na zdjęciach wygląda całkiem przyjacielsko.
Pozdrawiam Tomek

plavac napisał(a):

Franz napisał(a):Ale ja lubię pochłonąć coś słodkiego do gorzkiej kawy.

Marmoladę ?

tompie68 napisał(a):jakieś ciacho może być z marmoladą.

Nie cierpię marmolady.
Jedynie ta przez duże "M" wchodziłaby w rachubę.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Jedynie ta przez duże "M" wchodziłaby w rachubę.

Ta przez duże "M" oczywiście jak najbardziej tylko jak dla mnie na razie tylko na zdjęciach. Ale Dolomity już mi zakiełkowały w głowie wobec czego może będzie na żywo.
Pozdrawiam Tomek

tompie68 napisał(a):Ale Dolomity już mi zakiełkowały w głowie wobec czego może będzie na żywo.
Pozdrawiam Tomek

Kolejny "zarażony" ! ... Wojtek bardzo "rozsiewa", tę dolomitową "chorobę".
Życzę tego "na żywo", a potem prosimy o wrażenia na forum.

pozdrawiam.

mariusz-w napisał(a):

tompie68 napisał(a):Ale Dolomity już mi zakiełkowały w głowie wobec czego może będzie na żywo.

Kolejny "zarażony" ! ... Wojtek bardzo "rozsiewa", tę dolomitową "chorobę".

Po Waszych prezentacjach powinno już pójść lawinowo.

Pozdrawiam,
Wojtek

Zejście jest piekielnie strome. Zastanawiam się, czy ktokolwiek odważyłby się przejść tę trasę z dołu do góry. Jeśli tak - serdecznie współczuję.
Kilka starych drabin stanowi ułatwienie w paru miejscach, ale na ogół jest to naprawdę trudna droga. Nie pstrykam fotek, bo całą uwagę skupiam na bezpieczeństwie, poza tym teren jest zadrzewiony.







Wymęczony docieram do stóp ściany - zejście dało mi zdecydowanie bardziej w kość, niż pięknie poprowadzona ferrata. Spoglądam na potężną ścianę.







Zanim stąd odjadę, przyglądam się jeszcze tej części zielonej ściany - bo zboczem trudno ją nazwać - którędy prowadzi "ścieżka", właśnie przeze mnie przebyta.

Wejście i zejście ostre jak "rewolucjonista". "Kilka" ofiar miał na sumieniu. Mam nadzieję, że "ścieżka" nie ma ...

Wypogadza się u Ciebie. U mnie zaciąga chmurami. Ot, dwie strony medalu

Pozdrawiam.

plavac napisał(a):Wypogadza się u Ciebie. U mnie zaciąga chmurami. Ot, dwie strony medalu

Od pełnej lampy dzielił mnie wtedy jeszcze jeden dzień. Ale szło już ku lepszemu.

Zajrzałem w początkowe fotki kolejnego sezonu. Zupełnie inna bajka...

Pozdrawiam,
Wojtek

To już koniec wygnania, jakie w pewnym sensie stanowiła ta dwudniowa wizyta w pobliżu jeziora Garda.





Pogoda była niezbyt dobra, ale i tak udało mi się nie stracić tych dwóch dni. W Dolomitach niczego bym w tych warunkach nie mógł zdziałać. Nawet nie zdaję sobie sprawy w tym momencie, że kilka lat później nad Gardą będę miał taką pogodę:







Teraz już ruszam w Dolomity, gdzie przejdę ferraty w grupach Latemar, Rosengarten (Catinaccio), Langkofel (Sassolungo), Sella i Sorapis. A to zdążyłem już w tym wątku pokazać.

Do zobaczenia w następnym sezonie...

Rok 2008.

Prolog.

Zamiast jechać, tkwię w korkach. Wyjazd o dziewiątej rano nie wydaje mi się w tej chwili dobrym pomysłem. Krótki przejazd przez Czechy przedłużał się w nieskończoność, potem olbrzymia kolejka do świateł w słowackiej Cadcy i znowu sterczę w Povazskej Bystricy. Prognoza pogody zapowiada od środy polepszenie, chociaż właśnie przeszedł zimny front. Nie chcę dłużej ryzykować - wyruszam we wtorek. Za Żyliną deszcz zaczął się uspokajać, ale Austria znów wita mnie mgłą i opadami. Dopiero za Klagenfurtem chmury zaczynają się podnosić i spod nich wyłaniają się... białe wierzchołki gór. Niestety, wszystko powyżej 2000m w śniegu. Tego się właśnie obawiałem, ale teraz już nie będę przecież wracał.

Po przejechaniu granicy włoskiej zatrzymuję się na chwilę i przeglądam mapy. Od czego zacząć? Jest już ciemno i nie chce mi się zbyt długo zastanawiać. Obieram kierunek na długą dolinę Gadertal (Val Badia) i przemierzam kolejne tunele. Gdzieś z boku miga podświetlony zamek, ale nie mam dla niego czasu. Dojeżdżam do Corvary i skręcam w prawo serpentynami w kierunku Passo Gardena (Groedner Joch). Zjeżdżam z szosy jeszcze przed przełęczą i biwakuję na parkingu, znanym mi sprzed lat, kiedy to wprost z niego ruszałem na Brigadę Tridentinę. Tym razem to jednak nie Sella mnie tu przyciąga, mam zamiar następnego dnia wyruszyć w przeciwną stronę. Nastawiam budzik w telefonie i zaszywam się w śpiwór.

Teraz to już będzie prawdziwie dolomitowy duet
Aczkolwiek z topografii wynika, że nasze ścieżki tym razem się nie skrzyżują.
Chyba ...

Pozdrawiam.

P.S. Wrzesień - rzecz jasna ?