Dolny Śląsk i nieco dalej... (Gochy)

ajdadi napisał(a): superowe są ich oryginalne nazwy

Ci, co je wymyślają, muszą mieć przy tym niezły ubaw

Przy Drodze pod Reglami rosły też bodziszki żałobne:

dangol napisał(a):Przy Drodze pod Reglami rosły też bodziszki żałobne:

Też bardzo fajny kwiatek tylko szkoda,że ma tak smutną nazwę...
ale mi najbardziej ostatnio zapadła w ucho nazwa męczennica błękitna ( to ta od KOL-a)
Jakby mnie ktoś w środku nocy obudził i pokazał zdjęcie tego kwiatka to odpowiedż znam na 100 %...

Pozdrawiam

ajdadi napisał(a): męczennica błękitna ( to ta od KOL-a)
Jakby mnie ktoś w środku nocy obudził i pokazał zdjęcie tego kwiatka to odpowiedż znam na 100 %...

Kwiatek jest prześliczny (w realu udało mi się go zpbaczyć chyba tylko dwukrotnie), a nazwę ma niebiańską

dangol napisał(a):
No i storczyki . Egzemplarze może niezbyt okazałe, za to była to dobrze mi znana kukułka plamista (jak byłam dzieckiem, to na łące w pobliżu mojego ówczesnego domu rosło ich wtedy mnóstwo!).

Byłam pewna, że o tej porze masz szansę trafić na storczyki. No i jest. Piękne ma wzorki na płatkach. Wrażenie gdy się na nie trafi jest w moim wypadku piorunujące. Na zerwę prawdopodobnie też bym tak zareagowała bo nigdy nie trafiłam.

dangol napisał(a):

ajdadi napisał(a): męczennica błękitna ( to ta od KOL-a)
Jakby mnie ktoś w środku nocy obudził i pokazał zdjęcie tego kwiatka to odpowiedż znam na 100 %...

Kwiatek jest prześliczny (w realu udało mi się go zobaczyć chyba tylko dwukrotnie), a nazwę ma niebiańską

Mnie rozśmiesza bluszczyk kurdybanek

Lidia K napisał(a): Mnie rozśmiesza bluszczyk kurdybanek

Nie jesteś wyjątkiem

dangol napisał(a):

Lidia K napisał(a): Mnie rozśmiesza bluszczyk kurdybanek

Nie jesteś wyjątkiem

Zgadzam się,

Dobry,a raczej zagadkowy jest też "kuklik zwisły"
jakby mi się ktoś spytał co to jest...to przepraszam, poproszę o następne pytanie

Pozdrawiam

ajdadi napisał(a): zagadkowy jest też "kuklik zwisły"
jakby mi się ktoś spytał co to jest...to przepraszam, poproszę o następne pytanie

Pierwsze skojarzenie ... zwis męski .
A jak męski, to niech będzie i damski wieczornik damski.
Ponoć jest to gatunek inwazyjny, ostatnio wnikający na obszar TPN, ale systematycznie usuwany z terenu parku, aby nie dopuścić do dalszego rozprzestrzeniania się w głąb gór.
W górach co prawda nań nie trafiłyśmy, ale to chyba on rósł w przydomowych zakopiańskich ogródkach oraz w pobliżu domostw ?

Nosal widoczny, ale wciąż niespecjalnie pogodny…



Do Doliny ku Dziurze znów nie poszłyśmy, postanowiłyśmy jednak ponownie zjeść obiadek w sympatycznej Karczmie Młyniska , do której na szczęście nie docierają Krupówkowe tłumy…

Ozdóbka na jednym z domów przy Drodze do Daniela:



Karczma Młyniska:





Giewont widziany od strony karczmy:

Wieczornik damski rzekłbym,że bardzo...fioletowy

Pozdrawiam

Ciągnę temat dalej, póki jeszcze coś pamiętam z czerwcowego wypadu. Wprawdzie nie mam czego pokazać, szczególnie w porównaniu z Waszymi słonecznymi fotkami śródziemnomorskimi , ale skoro zaczęłam, to i skończę . Tylko nie wiem kiedy, bo do nadrobienia mam l lekturę tylu fajnych relacji…

Giewont widziany z ulicy ks. Stolarczyka (tuż przed jej dojściem do ul. Kościeliskiej):



Spacer „nawsiem” zaliczyłyśmy rok temu i wówczas było to kilka przyjemnych chwil… Teraz przechadzka Kościeliską była wręcz katorgą z powodu hałasu i spalin licznie przejeżdżających tędy aut. No bo w związku z remontem obwodnicy do Kościeliska (konkretniej - chyba wiaduktu?) jaki zaczął się na początku roku, cały ruch odbywa się Kościeliską. Nie miałyśmy jednak wyjścia, skoro chciałyśmy odwiedzić muzea, z powodu późnej pory dnia niemożliwe do zwiedzenia podczas poprzedniego pobytu w Zakopanem.

Po drodze oczywiście zabytkowe chałupy, ale sporo zdjęć robiłam uprzednio, więc teraz sobie odpuściłam (prawie ). Zresztą „fotkowe” przystanki nie były miłe w połączeniu z hałasem…

Jeden z domów zagrody Gąsieniców-Bednarzów



oraz żeliwny krzyż na terenie zagrody.



Wreszcie dotarłyśmy w ciche miejsce, czyli do Drogi do Rojów, gdzie znajduje się chałupa Gąsieniców–Sobczaków. Jej obecny wygląd to efekt przebudowy z końca XIX wieku, ale najstarsza część chaty powstała około 1830 r. Obecnie wewnątrz znajduje się Muzeum Stylu Zakopiańskiego – Inspiracje.





Kupiłyśmy łączony bilet, dzięki czemu razem z „Kolibą” wyszło nam ciut taniej.
W obu tych miejscach można robić zdjęcia, tyle że bez używania lampy.

„ Myśmy znaleźli górala w pysznej ozdobnej chacie, otoczonego artyzmem, który przezierał z każdego sprzętu, każdego szczegółu pospolitego użytku. Jego chałupa była skarbnicą kultury dawnej, przechowanej przez ten lud, kultury, która wprawdzie żyła, ale nie rozwijała się, wskutek nieruchomości warunków ludowego życia. Była też skazana na konanie, na zanik i zdawała się czekać ocalenia, wołać o ratunek. Uratowaliśmy ją. Chata góralska wydała z siebie typ wyższego budownictwa...”

(Stanisław Witkiewicz, Po latach, 1906)

Dzięki takim domostwom, jak chałupa Gąsieniców–Sobczaków, zrodził się styl zakopiański. Połączenie zachwycenia się podhalańską kulturą z pragnieniem jej ocalenia….

Wewnątrz oglądamy czarną izbę czyli pomieszczenie, w którym koncentrowało się całe życie góralskiej rodziny.









Trochę eksponatów umieszczono w sieni…

Biała izba z wyposażeniem, którego zdobnictwo było źródłem inspiracji dla Witkiewicza przy projektowaniu przedmiotów sztuki użytkowej.

Znów ulica Kościeliska i zabytkowe wille...





… oraz współczesna willa Kominiarski Wierch.



Kapliczka św. Trójcy (1866 r.):



Po jej minięciu, mamy już bliziutko do kolejnego muzeum.

Przechodzimy przez mostek na Cichej Wodzie i widzimy w pełnej krasie willę Koliba – pierwszy dom w stylu zakopiańskim (1893 r.) wg projektu Stanisława Witkiewicza. Gdzież jak nie tu mogłoby się mieścić Muzeum Stylu Zakopiańskiego?

dangol napisał(a):Biała izba z wyposażeniem

Piękne...

Pozdrawiam,
Wojtek

ajdadi napisał(a):...kuklik ...

Z pewnych względów ceniony w naszej rodzinie.

pzdr

longtom napisał(a): Z pewnych względów ceniony w naszej rodzinie

Oczywiście

Franz napisał(a): Piękne...

Mam najbardziej podobały się rzeźbione łyżniki . Potem nawet chciałyśmy sobie takie nabyć do domu, ale chociaż na Krupówkach sklepów z pamiątkami mnóstwo, to akuratnie takich rzeczy tam nie ma. Cepelię na Kościeliskiej zatąpił teraz jakiś "banalny" sklep (chyba z cichami sportowymi), no ale w ubiegłym roku łyżniki w Cepelii nie rzuciły nam się w oczy.