Czasem słońce, czasem deszcz. Majowa ITALIA 2016

No nie powiem, ciekawa jestem tego chaosu

10.05.2016, Mantova

Mantovy nie było w planach. W planach była Bolonia. Nawet jakieś notatki ze "słonecznej" relacji marze_ny(pozdrawiam )poczyniłam, ale jak już byliśmy w Italii to...No kurcze, stwierdziliśmy, że z nad Gardy to ta Bolonia jest jednak daleko. Gdyby jeszcze trenitalia oferowała jakąś sensowną podwózkę, to może... Ale jedyny pociąg z jedną przesiadką w Weronie był o 6.22. Na pewno byśmy nie wstali. Inne pociągi są, ale z trzema przesiadkami, więc jechalibyśmy całą wieczność

No i tak sobie wymyśliłam, że zamiast tej Bolonii to pojedziemy sobie samochodem gdzieś bliżej- w ten sposób wybieramy Mantovę, o której tak naprawdę wiedzielismy niewiele , co spowodowało, że zwiedziliśmy ją trochę be z ładu, składu i po łebkach.

Jedziemy- z Peschiery mamy 50 km autostradą- lokalnymi drogami jakieś 35 km, ale przecież nie będziemy w dzikim kraju jeździć lokalnymi drogami. To właśnie z drogi Mantova(spolszczona nazwa Mantua jakoś mi się nie podoba) prezentuje się najciekawiej. My akurat nie mieliśmy na wierzchu aparatu, ale to nic nie szkodzi- nadrobimy przy wyjeździe.

Dojechaliśmy- no to teraz parkowanie- ok 1 km od centrum jest bezpłatny parking nad jeziorem, ale my o tym nie wiedzieliśmy. To nic, następny bezpłatny parking jest tuz przy wejściu na starówkę. Ale tam nie ma nawet kawałka miejsca. Cóż, parkujemy na płatnym. Bardzo nie lubię tych parkingów z parkomatami, gdzie trzeba z góry określić ile czasu się zostanie. Bierzemy na 3 godziny, bo wydaje nam się mała ta Mantova(to był błąd , presja czasu wprowadziła jeszcze więcej chaosu w naszym zwiedzaniu ), jest 12sta, do 15 stej mamy czas.

Zaparkowaliśmy- nie marudzę, więcej.

Idziemy

Na początek Piazza delle Erbe, z wieżą zegarową:



Ja się zachwycam prawie każdym budynkiem



Są też arkady, może nie aż tak dużo straciliśmy nie jadąc do Bolonii



Znajdujemy informację turystyczną, gdzie zdobywamy bezpłatną mapkę zabytków. Mapka gęsto usiana punkcikami,bo tu prawie każda kamieniczka jest zabytkowa.





Czy ja już pisałam, że wszędzie, wszystko jest w remoncie



Katedra:



i parasolki przed katedrą:



Zaobserwowaliśmy pewne osobliwe zjawisko. Chodzi o sjestę. Tzn. do tej barowo-restauracyjnej zdążyliśmy się przyzwyczaić, i w godzinach 14-18, przed śmiercią głodową ratowały nas wafle z Lidla, gelato, wstrętne włoskie chipsy, albo suche paluszki zabrane z kolacji dzień wcześniej-jakoś dało się przeżyć na tym śmieciowym jedzeniu do ponownego otwarcia przybytków gastronomicznych. Ale w Mantovie poszli o krok dalej. W Mantovie sjestę miał.. szalet miejski Także ostrzegam, że do 13-stej wszyscy muszą być wysiusiani

CDN.

Katedra znów:



Najważniejszym zabytkiem jest Palazzo Ducale, czyli pałac książęcy, niegdyś największy pałąc w Europie



No to jeszcze raz katedra



Tak jakoś błądzimy, że znów znajdujemy się na Piazza delle Erbe. Na zdjęciu Rotonda di San Lorenzo:



Mantova leży nad trzema jeziorami i jest poprzecinana systemem kanałów. Prawie jak Wenecja Takie romantyczne zakątki udało nam się znaleźć:





Na koniec pędzimy jeszcze do Palazzo Te, który trochę daleko jest. Pędzimy bo parking. Bo ja oczami wyobraźni widzę blokady, lawety i mandaty S. stwierdza, że pałac jest za duży by zrobić mu dobre zdjęcie, więc nie robi żadnego

Zatem wklejam coś z internetu:



Wracamy na ten parking biegiem, stajemy na nim punkt 15sta, patrzymy na bilet parkingowy,a tam: 16.40 S.coś musiał pokręcić. Mogliśmy zwiedzać mniej na wariata i więcej zobaczyć. Ale teraz to już mi się wracać nie chce.

Po drodze obowiązkowy przystanek na fotki:





I wracamy nad Gardę.

W Mantovie bardzo nam się podobało. Było tu zupełnie inaczej niż w miejscowościach, które do tej pory odwiedziliśmy. Tu nie ma całego tego zgiełku turystycznego( poza nami były tylko wycieczki szkolne, i tak nieliczne), nachalnej jarmarcznej komercji itd. Jednym słowem - jest pięknie i pusto(ale to już 2 słowa ), takie Włochy zdecydowanie przypadają nam do gustu najbardziej- te zwyczajne, nieturystyczne.

W następnych odcinkach pokażę Wam scenografię do filmu o facecie w łódce

ruzica napisał(a):Takie romantyczne zakątki udało nam się znaleźć

Hmm, niby wiedziałem o tych kanałach, ale szliśmy, szliśmy i nie było żadnego
Ale z Mantovy (też nie cierpię słowa Mantua) jesteśmy i tak zadowoleni

ruzica napisał(a):S. stwierdza, że pałac jest za duży by zrobić mu dobre zdjęcie, więc nie robi żadnego

Koniecznie musicie sprawić sobie drugi aparat

PS. Napiszę raz jeszcze, bardzo mi się podoba Twój relacyjny styl. Jeśli pisałaś wcześniej jakąś relację, żałuję, że nie zauważyłem

ruzica napisał(a):

Też robiłam zdjęcie z tego miejsca ...

kulka53 napisał(a): Jeśli pisałaś wcześniej jakąś relację, żałuję, że nie zauważyłem

A, owszem pisałam Jak masz czas możesz zajrzeć tutaj: polnocna-dalmacja-wiosenna-pora-2015-t48000.html

mysza73 napisał(a):
Też robiłam zdjęcie z tego miejsca ...

Bo to najlepsze miejsce na zrobienie zdjęcia

ruzica napisał(a):

mysza73 napisał(a):
Też robiłam zdjęcie z tego miejsca ...

Bo to najlepsze miejsce na zrobienie zdjęcia

W takim razie też sobie tam zdjęcie zrobię

Pozdrawiam
Piotr

ruzica napisał(a):Katedra:

m7.jpg

ładnie katedra mieści się w bramie. Natomiast uważaj, żeby się nie zderzyć z osobnikiem w czarnej bluzie. Idzie z głową w chmurach

ruzica napisał(a): W Mantovie sjestę miał.. szalet miejski Także ostrzegam, że do 13-stej wszyscy muszą być wysiusiani

z tą sjestą w szalecie to mnie rozwaliłaś
Ech Włosi...

pozdrawiam,
Michał

piotrf napisał(a):W takim razie też sobie tam zdjęcie zrobię

Pozdrawiam
Piotr

Koniecznie

Mikeee napisał(a):

z tą sjestą w szalecie to mnie rozwaliłaś
Ech Włosi...

pozdrawiam,
Michał

Mnie to też na początku rozwaliło Ale z drugiej strony- babcie klozetowe też do sjesty mają prawo

11.05.2016, Wenecja

Wolę być w Wenecji w deszczowy dzień, niż w słoneczny w każdej stolicy, tak powiedział ktoś mądry, nie pamiętam kto Ja bym wolała być w Wenecji w słoneczny dzień, ale nie można mieć wszystkiego i ten luksus w postaci weneckiego słońca akurat nie był nam dany.

Do Wenecji planowaliśmy się wybrać dwa lata temu, podczas majowych wakacji na Istrii- wtedy jednak zrezygnowaliśmy na rzecz Plitvickich Jezior, co jak stwierdzam z dystansu było dobrym wyborem. Wiedziałam, że na Wenecję w końcu i tak przyjdzie pora- no i właśnie przyszła

Do Wenecji jedziemy oczywiście trenitalią Najbardziej sensowny regio veloce mamy o 7 rano. Trzeba się poświęcić- wstaję o 5 rano zrobić nam śniadanie, trochę obserwujemy deszcz za oknami naszego domku, w końcu ruszamy na dworzec. Cały czas pada, ale mamy nadzieję, że pogoda się poprawi. I po raz kolejny przekonamy się, że nadzieja naprawdę jest matką głupich

Wskakujemy do pociągu, oczywiście zatłoczonego, bo środek tygodnia, ludzie jadą do pracy, gimbusy do szkoły, studenci na zajęcia itd. Ja przez szyby obserwuję skąpane w deszczu Weronę, Padwę, Vicenzę.... S. się chyba nudzi i robi mi milion głupkowatych zdjęć, jedno wstawię- jako dowód, że naprawdę trenitalią jechaliśmy:



Podróż pociągiem do Wenecji, prócz oczywistych zalet- ma jeszcze jedną. Dworzec Santa Lucia, na którym wysiadamy jest położony tuż przy Canal Grande- stąd do Piazza San Marco mamy kilometr z małym hakiem- nie trzeba sobie więc zawracać głowy żadną tam komunikacją miejską.

Pierwsze widoki po wyjściu z pociągu:



Cały czas pada, więc na razie nie będziemy się nigdzie włóczyć, za to pójdziemy na tradycyjne włoskie colazione czyli śniadanie Za kawę i słodkiego rogalika płacimy 2,5 euro od łebka . Czyli nawet w luksusowej Wenecji da się znaleźć normalne ceny.

Posiedzieliśmy godzinkę, ale padać nie przestało, mimo wszystko- trzeba się ruszyć.







Wenecja jest trochę dziwnym miejscem- z jednej strony zachwyca wyjątkowością, urokliwymi uliczkami, dziesiątkami kanałów, zabytkowymi budynkami, z drugiej jednak razi brudem i zaniedbaniem, niektóre domy sprawiają wrażenie jakby się miały za chwilę rozsypać

Mnie Wenecja nie rozczarowała, bo mniej więcej spodziewałam się tego co zobaczę, ale też nie zachwycam się nią z fajerwerkami. S. natomiast niezbyt się podobało, mówił, że się czuje jak w Poznaniu na Jeżycach, czy innej Wildzie





Jedna rzecz nas bardzo pozytywnie zaskoczyła- naczytaliśmy się i nasłuchaliśmy, jak to okrutnie śmierdzi z tych kanałów... Tymczasem nic Gwarantuję, że Wenecja w ogóle nie śmierdzi(chyba, że to był chwilowy efekt deszczu i niskiej temperatury).

Podążamy cały czas w kierunku Św. Marka, do celu prowadzą nas strzałki, także zgubić się jest raczej niemożliwością.

Oglądamy z bliska Most Rialto:



Przemierzamy kolejne uliczki i placyki, raz pada mniej, raz bardziej:





Oglądamy most z drugiej strony, niestety jest w remoncie Od wewnątrz są jakieś kramy a'la Krupówki, no tego to nie lubię



Za to lubię takie zakamarki:



Canal Grande też robi wrażenie:



Jeszcze jedna uliczka:



I zaraz będziemy u Mareczka , ale o tym następnym razem.

W Wenecji pięknie jest w zimowe, słoneczne ferie, kiedy jeszcze po kątach leży śnieg.
Byliśmy kilka razy i pogoda zawsze dopisała. Widoki przy krystalicznym powietrzu z wieży nie do opisania.

FUX napisał(a):W Wenecji pięknie jest w zimowe, słoneczne ferie, kiedy jeszcze po kątach leży śnieg.
Byliśmy kilka razy i pogoda zawsze dopisała. Widoki przy krystalicznym powietrzu z wieży nie do opisania.

A mi się marzy Wenecja w czasie karnawału...

FUX napisał(a):W Wenecji pięknie jest w zimowe, słoneczne ferie, kiedy jeszcze po kątach leży śnieg.
Byliśmy kilka razy i pogoda zawsze dopisała. Widoki przy krystalicznym powietrzu z wieży nie do opisania.

Bo Ty widocznie miałeś do pogody... fuksa

A widoki z wieży nie do opisania były i przy brzydkiej pogodzie- wkrótce wrzucę.

Sara76 napisał(a):
A mi się marzy Wenecja w czasie karnawału...

A mi się marzy 17 lutego- wtedy jest święto kota