Bujanie przy wulkanie – Eolie 2017

W zasadzie moglibyśmy tak długo siedzieć i siedzieć, ale w pewnym momencie zdecydowaliśmy, że wrócimy na chwilkę pod Castello Ursino, gdzie wieczorem miały być jakieś występy uliczne.

Najkrótsza droga prowadziła z Placu Katedralnego wiodła obok fontanny Amenano…



...i przez rybne targowisko.

Tyle, że rybny plac zmienił się w międzyczasie w restauracje. Wszystko wypucowane, gdyby nie zapaszek , w życiu bym nie pomyślała, że jeszcze kilka godzin temu handlowano tam rybami i innymi morskimi stworami.

Ponownie pod Castello…
Przyszliśmy jednak stanowczo za wcześnie, właściwa impreza miała się zacząć dopiero o 21-szej, na razie trwały próby.









Tak długo czekać nie mieliśmy ochoty, zwłaszcza że wokół była niezła wrzawa, co po intensywnym dniu nie bardzo nam pasowało. Pokręciliśmy się jednak jeszcze trochę, podglądając to i owo, na przykład śmigającego na rowerze bez opon małolata, nie należącego do żadnej z ekip, która miała występować…



Kilka pamiątkowych fotek…







… i poszliśmy dalej, tym razem już nie kręcąc pętelek .

Najkrótszą drogą dotarliśmy do Via Crociferi…



Zamarzyła nam się bowiem pizza w miejscu wysoko ocenionym przez Marzenę .



Jak rano przechodziliśmy obok, wszystko było zamknięte. Zasięgnęliśmy języka w sklepiku naprzeciwko – otworzą wieczorem. No i otworzyli, ale … nie mieliśmy rezerwacji. Dwie czy trzy osoby jakoś wcisnęliby, ale dziesięć? Cóż, obyliśmy się widokiem na talerze szczęśliwców.
A że smak na pizzę tylko się spotęgował , przysiedliśmy na nią w innym miejscu, w sumie bardzo blisko, w „Il Solaio”. Też było smacznie .







Moja była pistacjowa .



Winko obowiązkowe

Via Antonino di Sangiuliano zeszliśmy do Via Etnea, do domu mieliśmy więc już prostą drogę.











Frutta di martorana – dobrze, że było zamknięte , bo pewnie byśmy się skusili.

Sobota , 16 września


Rano mieliśmy dużo czasu na spakowanie się, gdyż bus do Portorosa był zamówiony na 10-tą.
Po klucze do mieszkania przyszła nie właścicielka, lecz pani która miała posprzątać i przygotować Etna Sicily House na popołudniowy przyjazd kolejnej ekipy. Pani ta okazała się Polką mieszkającą na Sycylii od kilkunastu lat. Sympatycznie nam się rozmawiało w oczekiwaniu na pojawienie się pod oknami naszego transportu.

Przed wylotem z Polski, rozważaliśmy różne możliwości dotarcia do mariny.
Niestety, nie ma bezpośredniego dojazdu z Katanii. W grę wchodziło połączenie kolejowe, z przesiadką w Mesynie, ale jedyny plus takiego rozwiązania, to dość spora kwota euro do zaoszczędzenia.
Sprawdzałam połączenia kolejowe z Katanii do stacji położonej najbliżej mariny (jakieś 3,5 - 4 km) czyli do Novara-Montalbano-Furnari. Cena oczywiście sporo niższa niż busem, ale godziny do d... no i przesiadki .
W soboty były tylko 3 połączenia dziennie (oczywiście z przesiadkami : 1 lub 2), najkorzystniejsze tylko z jedną przesiadką to wyjazd z Katanii o 11:39, do Novara pociąg dojeżdżał o 14:49. No a potem trzeba byłoby dotrzeć piechotą do mariny (albo wydać kasę na taxi). Pozostałe dwa połączenia (2 przesiadki) były o późniejszych godzinach. W podróży spędzilibyśmy strasznie dużo czasu, uznaliśmy że chyba jednak lepiej oczekiwanie na odbiór łódki spędzić na plaży, nie w pociągu.
Poza tym, po analizie rozkładu jazdy na drogę powrotną do Katanii po tygodniu pływania, okazało się że nie ma żadnych wchodzących w grę łączeń na powrót (też tylko 3 połączenia z przesiadkami), koleją nijak nie zdążylibyśmy na samolot .
Nie było więc innej opcji, tylko bus Nie tanio , ale nie musieliśmy łazić z walizami – podjechał pod miejsce noclegowe, wysadził pod mariną, a z powrotem pod terminalem aeroporto.
Czas przejazdu busem to niespełna dwie godziny…

Etna tego dnia była nieźle widoczna (szkoda, że tylko z szybko sunącego pojazdu).



Ze względu na odbicia w szybie, fotek z drogi w zasadzie brak…

Portorosa



Do mariny dotarliśmy stanowczo za wcześnie, nawet jeśli część czasu oczekiwania na odbiór jachtu mogliśmy przeznaczyć na morskie kąpiele. Uznaliśmy jednak, że lepiej czekać w Postorosa, niż włóczyć się z bagażami w ukropie po Katanii, skoro najważniejsze miejsca zobaczyliśmy tam już dnia poprzedniego.



„Gdzie ta keja, a przy niej ten jacht”…



Oooops, to nie ten (zmyliła nas nazwa – nasz też zwał się Mohito)…

Oj oj... wreszcie wsiadamy na łódeczkę ... nazwa obiecująca

gusia-s napisał(a): nazwa obiecująca

Tyle że w klimacie zupełnie niesycylijskim, na pokładzie Mohito obędziemy się bez mohito.

Portorosa położona jest w zatoce Patti.
Przede wszystkim jest to spora marina , ogromny hotel i ekskluzywne wille turystycznych resortów (np. w takim, tuż przy marinie).

Nazwa Portorosa wywodzi się od imienia Rosa - tak zwała się żona przedsiębiorcy, który pod koniec lat siedemdziesiątych XX wieku zapoczątkował budowę turystycznego kompleksu. Stosownie do nazwy, większość budynków jest w odcieniach różu…

Nas jednak nie interesowała hotelowa zabudowa, ale marina .

Bardzo klimatycznie wygląda ta marina. Już nie mogę się doczekać kiedy zobaczę Wasz jacht

beatabm napisał(a):...Już nie mogę się doczekać kiedy zobaczę Wasz jacht

No właśnie.

pzdr

Łódka będzie już wkrótce - Wy nie musicie czekać na nią tak długo jak my czekaliśmy...
W skrócie można ją określić tak: łódka lepiej wyglądała, niż się sprawowała.

Widok z plaży fajny (zwłaszcza że w kierunku, w którym zamierzaliśmy popłynąć).
Plaża też w porządku.







Tyle, że jakoś sobie nie wyobrażam spędzenia całego urlopu w takim miejscu, nawet jeśli miałoby służyć jedynie jako miejscówka noclegowa. Cóż, hotelowa nie jestem, zdecydowanie wolę lokalizacje kameralne.





Ogromna budowla wysoko na cyplu Tinadri nie jest morską latarnią (chociaż początkowo tak myślałam ), jest to bowiem sanktuarium Madonna del Tinadri, jedno z najbardziej znanych na Sycylii. Usytuowane jest w miejscu antycznego akropolu greckiej kolonii Tyndaris (założonej w 396 r. p.n.e. przez uchodźców ze Sparty pod koniec wojny peloponeskiej). W sanktuarium znajduje się bizanatyjska drewniana figura Czarnej Madonny (wykonano ją z libańskiego cedru pod koniec VIII w. albo na początku IX w.)



W oczekiwaniu na wejście na pokład, pokrzepiliśmy się w przyplażowym barze …



Migdałowo-czekoladowa granita była naprawdę pyszna!

Łódkę powinniśmy odebrać około 17:30, mieliśmy jednak (niestety płonne ) nadzieje na wcześniejszą godzinę, gdyż w poprzednim tygodniu łódka nie pływała, więc obsługa Jonio Yachting (bo właśnie ta firma ją czarterowała) miała dużo czasu na jej przygotowanie.
Niestety, organizacja w Jonio (i nie tylko organizacja ) nie jest mocną stroną, sprzątanie łódki rozpoczęli dopiero wtedy, gdy Kapitan załatwił w biurze wszystkie papierkowe formalności, no i gdy uiścił kaucję (2500 € zablokowane na karcie) . Zanim jednak udało mu się zastać kogoś w biurze operatora (chociaż wcześniej dzwonił tam i poinformował, o której mniej więcej dojedziemy), też spoooooooooro czasu minęło.
Prace porządkowe wykonano wprawdzie OK, ale całą resztę niestety już tak sobie.

Fakt, łódka dziesięcioletnia, więc to i owo zdecydowanie nie mogło być jak nowe , ale żeby aż tak zaniedbać pływadełko? GPS zepsuty kompletnie - ale na tak małym akwenie bez tego da się bujać … Czujniki zużycia wody i paliwa wskazujące nie to, co faktycznie (ale to – i nie tylko to - wyszło już w czasie rejsu), ale co same chciały… Wskaźnik głębokości - jakby mu wierzyć, można szybko wrąbać się na mieliznę… Ponton nie trzymający powietrza jak należy (to też wyszło później), co akurat dla mnie bardzo istotne było. Nawet trump był do d… No jeszcze kilka innych rzeczy, wychodzących w praniu, ale jako laik nie potrafię tego wypunktować - być może Kapitan opisze to ostrzegawczo na żeglarskim forum.

Z płatnego silnika do pontonu (120 €) zrezygnowaliśmy – teraz wiemy, że wybór był słuszny, bo przy kiepskim stanie pontonu, mógłby się na nim nie utrzymać (a za utopiony musielibyśmy słono zapłacić)…

Wyposażenie kuchenne wręcz minimalne, dla każdej z 10 osób nie było nawet po sztuce głębokiego czy płaskiego talerza (a deserowych zupełne zero), tak samo szklanek (a winko przecież w porcelanowym kubku nie smakuje jak trzeba – chociaż kubków akurat było tyle, ile powinno być), o jakichkolwiek kieliszkach to mogliśmy co najwyżej pomarzyć. Sztućce… mała łyżeczka sztuk jeden, pozostałe w normie.

Godzina 17:30 dawno minęła, a na odebranie łódki (ani na dostarczenie listy do wpisania uwag o zauważonych brakach wszelakich) wciąż nie mogliśmy się doczekać.





Tak samo, jak na ręczniki i pościel, za wypożyczenie których zapłaciliśmy przy okazji wypełniania papierków (od osoby bodajże po 20 € ?). Okazało się, że Ionio nie ma w Portorosie czystych zapasów, czekali na dowózkę z Palermo (chyba zlecili to dopiero wtedy, gdy skończyli pucowanie łódki), gdzie mają główne biuro. Telefoniczna interwencja Kapitana u palermiańskiego szefostwa przyniosła tylko taki efekt, iż pracownicy z Portorosa zaczęli się tłumaczyć, że mają ciężki dzień, więc to dlatego… Ciekawe, oprócz nas tego dnia odbierała u nich łódkę (jedną z sześciu, jaka jest we flocie Ionio w Posrorosa) jeszcze tylko jedna załoga. A tak w ogóle, do dlaczego poprzedniego dnia nie powiadomiliśmy ich, że chcemy wypłynąć z mariny już w sobotę, a nie dopiero w niedzielę?

W ramach plusów Ionio – pomogli w dostarczeniu zaprowiantowania na jacht. Z mariny do marketu jest niestety daleko… Noszenie rejsowych zapasów nie wchodziło więc w grę, a własnego transportu nie mieliśmy. Sabrina z Ionio zaproponowała, żeby zadzwonić do niej, gdy już zakończymy sprawunki, a przyjedzie po nie (i dwóch „zaopatrzeniowców”) i przywiezie do mariny. Trzeba przyznać, że to akurat udało się sprawnie załatwić .

Nasz jacht to Beneteau Cyclades 50.4 o wdzięcznej nazwie Mohito . Jeśli pominąć stan techniczny i braki w wyposażeniu, to łódka była całkiem fajna , sporo w niej miejsca było .





Długość 15,62 m (a może 15,24 m - ? nie pamiętam), szerokość 4,89 m, zanurzenie 2 m. Żagle – grot listwowy i genua (uwagi o ich stanie będą potem).
Miejsc 10 – a właściwie 8 (w 4 kabinach, każda z łazieneczką) + 2 (jedno w mesie ; drugie w dziobówce dostępnej od góry drabinką - a pod tym łóżeczkiem kibelek). Ta dziobówka to zapewne dla wynajętego skippera, co by „państwu” nie przeszkadzał …

Kilka fotek z wnętrza łódki (zrobionych już w trakcie rejsu)…