BiH - slalom między minami: maj 2023

mariusz-w napisał(a):Świetna fotka ... bardzo, bardzo się podoba !

Też mi się podoba

Ale moją uwagę to ta przykuła:

Franz napisał(a):

A i 6.30 jako późna pora na pobudkę w wakacje... -tak wiem, wiem, że Ty tak masz, ale nic na to nie poradzę, że zawsze mnie to ubawi.
Dobra, jest po dziewiątej, spóźnieni jesteśmy strasznie więc od razu mówię, że jakbym tempa, /które pewnie narzucisz, żeby spóźnienie odrobić / nie wytrzymała to gdzieś tam nadgonię...
Pozdrawiam.

Franz napisał(a):Jakby co, to miejsce dostępne samochodem.

Szkoda, że do "okienka" tak daleko piechotą
A może i dobrze......

Joanka23 napisał(a):A i 6.30 jako późna pora na pobudkę w wakacje...

Tu w pełni zgadzam się z Wojtkiem
My zwykle wstajemy między 5 a 6....
A wcale nie idziemy w góry

Pozdrawiam

Joanka23 napisał(a):Ale moją uwagę to ta przykuła:

Tu mi światło nie sprzyjało...

Joanka23 napisał(a):A i 6.30 jako późna pora na pobudkę w wakacje... -tak wiem, wiem, że Ty tak masz, ale nic na to nie poradzę, że zawsze mnie to ubawi.

Ja lubię sobie pospać. Ale lubię też zejść z gór przed zmrokiem.
(Co, akurat na tym wyjeździe, nie zawsze się udawało...)

kulka53 napisał(a):Szkoda, że do "okienka" tak daleko piechotą

A masz na myśli Hajducką vratę czy to okienko pod szczytem Maglića?

kulka53 napisał(a):

Joanka23 napisał(a):A i 6.30 jako późna pora na pobudkę w wakacje...

Tu w pełni zgadzam się z Wojtkiem
My zwykle wstajemy między 5 a 6....
A wcale nie idziemy w góry

Podróżując we dwójkę, zwykle wstajemy ok. 7:00. Zwłaszcza w krajach, położonych kilkanaście południków na zachód. A tam 7:00, to jak 5:30 u nas.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):A masz na myśli Hajducką vratę czy to okienko pod szczytem Maglića?

Jasne że Hajducka vrata
Wiem wiem.... zaraz się okaże że tam to tylko rzut beretem

Franz napisał(a):Podróżując we dwójkę, zwykle wstajemy ok. 7:00. Zwłaszcza w krajach, położonych kilkanaście południków na zachód. A tam 7:00, to jak 5:30 u nas.

A my nigdy nie przestawiamy naszych zegarków.
Co prawda jak na razie byliśmy tylko w takich krajach, gdzie trzeba byłoby je popchnąć o godzinę do przodu . Dlatego jak 5 to 5, tylko czemu to słońce już tak wysoko?

Pozdrawiam

kulka53 napisał(a):Jasne że Hajducka vrata
Wiem wiem.... zaraz się okaże że tam to tylko rzut beretem

To jednak jest kawał drogi...

kulka53 napisał(a):Co prawda jak na razie byliśmy tylko w takich krajach, gdzie trzeba byłoby je popchnąć o godzinę do przodu . Dlatego jak 5 to 5, tylko czemu to słońce już tak wysoko?

Na wschodzie Turcji tak miałem.
Za to w Hiszpanii wstajesz o siódmej rano, pakujesz się, wyjmujesz aparat i robisz zdjęcie wschodu słońca...

Pozdrawiam,
Wojtek

Oto mapka przejazdu.



1 - Dugo polje
2 - Diva Grabovica

Wróciliśmy właśnie z Bośni i Hercegowiny, więc kilka uwag do dyskusji o przewodnikach.
Korzystaliśmy z dwóch:
"Bosnia & Hercegovina" Bradt'a (po angielsku) opisuje wiele atrakcji o których w innych przewodnikach nie ma nawet wzmianki, ale w niektórych miejscach autor zapewne nie był, bo są w nim błędy, często brakuje lokalizacji i opisu dojazdu.
Bradt ma bardzo dobre przewodniki po Albanii (w wersji polskiej wydał go National Geographic), Macedonii i Kosowie. Bułgarski można polecić ornitologom. Ten po BiH można potraktować jako uzupełnienie innych.
"Bałkany" Bezdroży ogranicza się jedynie do wybranych miejsc, za to informacje są rzetelne a opis znacznie lepszy.
Jak to już wcześniej Wojtek zauważył, dobrze jest mieć co najmniej dwa różne przewodniki.
Mieliśmy też najnowszą (2011r) mapę wydawnictwa frytag & bernadt, która w niektórych rejonach zupełnie nie oddawała stanu tamtejszych dróg.
Map turystycznych gór Bośni i Hercegowiny nie ma, znaleźliśmy jedynie przewodnik po górach otaczających Sarajewo, głównie Bjelašnicy.
Dlatego każda relacja z tych gór jest tak cenna.
Dziękujemy Ci Wojtku.

Racibor napisał(a):Dziękujemy Ci Wojtku.

Niewiele zdążyłem pomóc. Ale jeśli chociaż trochę, to się cieszę.

Racibor napisał(a):Wróciliśmy właśnie z Bośni i Hercegowiny

Map turystycznych gór Bośni i Hercegowiny nie ma, znaleźliśmy jedynie przewodnik po górach otaczających Sarajewo, głównie Bjelašnicy.
Dlatego każda relacja z tych gór jest tak cenna.

W takim razie czekamy na Twoją.

Pozdrawiam,
Wojtek

Ścieżka utrzymuje mniej więcej poziom, nieznacznie tylko zmieniając wysokość. Wkrótce mijam miejsce, gdzie w dole operują koparki, spychacze oraz wywrotki i po chwili hałas wywoływany przez ten zmechanizowany sprzęt zaczyna stopniowo cichnąć. Po niebie przewijają się niegroźne chmurki, zaczepiając o wierzchołki strzelistych turni. Szlak konsekwentnie trawersuje zbocze, podczas gdy dno doliny nieznacznie, ale systematycznie się podnosi i wkrótce mam je tuż pod stopami. Teraz krótkie zejście i osiągam dno szerokiej, polodowcowej doliny, wypełnionej w całości piargiem. Potok płynie tędy zapewne na wiosnę oraz po większych ulewach.











Przez chwilę jeszcze wędruję prawą stroną, która orograficznie rzecz ujmując jest stroną lewą, po czym dostrzegam strzałkę sugerującą przejście w poprzek doliny. Jednak w przedzie wciąż jeszcze widać czerwone kółeczka, posuwam się więc nadal, obserwując bacznie teren. Wkrótce znikają wszelkie turystyczne oznaczenia i wtedy przecinam dolinę, odnajdując po drugiej stronie kopczyk kamienny, a chwilę później czerwony pasek na gałęzi rozłożystego krzewu. Jakoż jest i ścieżka ozdobiona raz za czas czerwonym kółkiem. Odciąga mnie ona wkrótce od kamienistego dna doliny i zagłębiam się pomiędzy gęstą roślinność. Teraz widoki mam na ogół przysłonięte; czasem tylko pojawia się obrębione liśćmi okno, przez które zagląda coraz to któraś turnia.

Parę krótkich zakosów, lekkie podejście i wkrótce zaczyna mi towarzyszyć znacznie stromiej podnoszące się dno bocznej dolinki, szybko przekształcającej się w ograniczony prawie pionowymi ścianami wąwóz. Jeszcze moment i dochodzę do schronu pod Wielkim Kukiem. Zaglądam do środka - piętrowe prycze, materace, koce, piec typu koza oraz zapas drewna. Jakieś małe kilkanaście osób mogłoby się tu pomieścić. Na zewnątrz, pod przylegającą do skały wiatą urządzona kuchnia, również z piecykiem, małym stołem i ławą. Bardzo przyjemne miejsce. Kilka kroków dalej rozgałęzienie szlaków - w prawo stromym żlebem odchodzi droga na Tise, a na wprost jedyna ferrata w Bośni i Hercegowinie. To właśnie na nią ostrzę sobie zęby. Sprzętu asekuracyjnego nie wziąłem, gdyż doczytałem się, że nie jest to trudna trasa, ale w tym momencie opada mnie zwątpienie. Na tabliczce w dwóch językach - oprócz miejscowego również po angielsku - informacja, że na tę drogę niezbędna jest lina oraz karabinki...

Kuchnia full wypas

Franz napisał(a):

mariusz-w napisał(a):Świetna fotka ... bardzo, bardzo się podoba !

Jakby co, to miejsce dostępne samochodem.

To coś dla mnie.
Dobrze, że znowu nadajesz.

helen napisał(a):Kuchnia full wypas

Marzenie każdej nowoczesnej Pani domu.

jan_s1 napisał(a):Dobrze, że znowu nadajesz.

Dziękuję, Janie, za wytrwałość.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Niewiele zdążyłem pomóc. Ale jeśli chociaż trochę, to się cieszę. :)

Twoja mapa pod Zeleną Glavą bardzo nam pomogła, chociaż nie ustrzegła od niespodzianek. Sugestie dotyczące Maglića też bardzo cenne.
Pewnie, za jakiś czas o tym napiszę. Zacznę jednak od pierwszego tegorocznego, bardziej górskiego, wyjazdu do Czarnogóry.

Racibor napisał(a):Twoja mapa pod Zeleną Glavą bardzo nam pomogła, chociaż nie ustrzegła od niespodzianek. Sugestie dotyczące Maglića też bardzo cenne.
Pewnie, za jakiś czas o tym napiszę. Zacznę jednak od pierwszego tegorocznego, bardziej górskiego, wyjazdu do Czarnogóry.

Bardzo się cieszę, że wyjazd był owocny.

Poczekam cierpliwie na relację. Sam też się zastanawiałem, czy nie opisać wspomnień z Czarnogóry, ale... nie ma na to na razie czasu.

Pozdrawiam,
Wojtek