Bez czterech kółek – Koufonissi 2019 i szczypta Naxos

dangol napisał(a):Można też, tak jak Kulki, odwiedzić wyspę z własną samochodową sypialnią

Można oczywiście, choć ja zapamiętałem Koufonisi jako wyspę (właściwie wysepkę ) gdzie nie ma właściwie miejsc które mógłbym określić jako odpowiednie na nocleg.
Może Wam podczas pobytu i spacerów udało się takie odkryć? Może w październiku sytuacja się nieco zmienia

Te namioty które widzieliśmy były pamiętam dużym zaskoczeniem, głównie ze względu na właśnie mało jak dla nas odpowiednie miejsce do tego typu spędzania urlopu/wolnego czasu.

Gdybyśmy przez te kilka dni nocowali w aucie, zapewne wybralibyśmy okolice tawern w zatoce Pori (mamy większą tolerancję od Was co do bliskości tawern jako miejsc noclegowych) albo przy Parianos (tawerna Aneplora zamykała się po sezonie dzień po tym, jak ją odwiedziliśmy). Ze względu na niewielką ilość plażowiczów przy Finikas i Fanos, być może którąś noc stanęlibyśmy na tyłach jednej z tamtejszych tawern. No ale to byłaby kwestia 3 - 4 noclegów, a nie całego urlopu... No i wtedy, gdy ludzi na wyspie niezbyt wiele
Co do miejsca z namiotami - czy były one rozbite na zupełnie pozbawionych roślinności poletkach otoczonych murkami, tuż za plażą? Jeśli tak, to faktycznie miejsce na obozowisko marne...

Początkowo byliśmy w tawernie sami, potem przyszła jeszcze para Greków. Dzięki nim, było jeszcze atrakcyjniej, gdyż zaczęli razem śpiewać tradycyjne greckie pieśni . Szło im naprawdę świetnie, co doceniła też obsługa tawerny i przyniosła gitarę, z którą Grek radził sobie tak samo doskonale, jak śpiewał . Było nadzwyczajnie!



Później pani z tawerny przyniosła jeszcze jeden instrument, jak się okazało afrykański. No ale „nasz” wirtuoz nie zdecydował się go nastroić, a tym bardziej użyć .

Plażowanie i tawerna dodały nam energii , nie było więc sensu wracać do wioski najkrótszą drogą. Uznaliśmy, że skoro w tym kierunku już się nie wybierzemy („Aneplora” następnego dnia zapadała w sen zimowy), to warto jeszcze podejść do pozostałości kapliczki Profitis Ilias. Od tawerny wiedzie tam pod górę droga, początkowo utwardzona.





Przy zabudowaniach letniskowych „Ilovasilema Studios” (zachody słońca z tego miejsca z pewniością robią wrażenie, nazwa jest więc adekwatna) i „Stella’s home”, droga ta skręca w prawo, w kierunku wioski. Do kapliczki podchodzi się teraz wygodną, widokową drogą szutrową.

dangol napisał(a):Gdybyśmy przez te kilka dni nocowali w aucie, zapewne wybralibyśmy okolice tawern w zatoce Pori (mamy większą tolerancję od Was co do bliskości tawern jako miejsc noclegowych)

No tak, my tawern unikamy zdecydowanie , chyba że są po sezonie zamknięte - co się czasem zdarza nawet już w połowie września w mniej uczęszczanych miejscach. Wtedy jest to dobra opcja bo można często liczyć na jakiś dostęp do wody, czasem prysznic i toalety.

dangol napisał(a):Co do miejsca z namiotami - czy były one rozbite na zupełnie pozbawionych roślinności poletkach otoczonych murkami, tuż za plażą?

Nie, one jak pamiętam były w krzakach oddzielających tę plażę od biegnącej z tyłu szutrówki. Nie było ich dużo, może ze 3 czy 4. Skoro teraz ich nie było to przypuszczam, że skuteczniej zabrano się za zakazy biwakowania . W sumie nie dziwię się, na Koufonissi jest już za dużo apartamentów i turystów.

kulka53 napisał(a): na Koufonissi jest już za dużo apartamentów

A wciąż budują nowe

Znaleźliśmy się w regionie Kladaries (Κλαδαριές) zajmującym zachodnią część wysepki. Jest tu widokowo , ale zdecydowanie nie plażowo (no i na zach. wybrzeżu jest oczyszczalnia ścieków), więc wracać tu nie będziemy, wystarczy jeden przedwieczorny spacer do ruin kościółka Profitis Ilias (Προφήτης Ηλίας).





Kościółek powstał najprawdopodobniej w miejscu ruin świątyni antycznej świątyni, a na pewno stała tam wczesnobizantyjska. Około 1940 r. mieszkańcy wyspy podjęli próbę renowacji kościółka, lecz składki okazały się niewystarczające. Ponadto dwie osoby, które zbierały pieniądze na odbudowę, zniknęły bez śladu wraz z tym, co zebrali. W 1972 r. z inicjatywy miejscowego popa nastąpiło uporządkowanie terenu zrujnowanej kaplicy. Odkryto wówczas dwie kolumny i marmurowe płyty z bizantyjskiego kościółka, które wykorzystano do budowy ołtarza. Podczas prac konserwacyjnych w 1973 r. znaleziono więcej bizantyjskiej kamieniarki, zbudowano kamienny murek, w ruinach umieszczono ikonę patrona i lampkę oliwną. Według legendy, ci którzy chcą odbudować kościółek, umrą zanim osiągną cel, gdyż prorok Eliasz chce, aby świątynia pozostała niedokończona…

Widok stąd jest naprawdę fajny, warto było podejść .

Ach, te kolory

ZytaS napisał(a):Ach, te kolory

Światełko o tej prze dnia czyni cuda

Widoki spod ruin kaplicy były niezłe , ale i tak zdecydowaliśmy się podejść nieco wyżej .

Przy grzbietowej ścieżce rosło sporo zimowitów - odmiana Colchicum variegatum , którą do tej pory w naturze widziałam tylko raz, podczas spaceru do Kleftiko na Milos (ale Kulki w swych relacjach zamieścili bardzo ładne fotki tego kwiatka ). Na Koufonisia spotkaliśmy te zimowity także w innych miejscach, ale trzeba przyznać, że nie była to zbyt popularna roślinka.

Nieco wyżej…

















Co prawda, nie dotarliśmy na najwyższy punkt wyspy Vardia (Βάρδια, 113 m) z kolumienką wysokościową, ale i tak decyzja o przedłużeniu spaceru była słuszna , chociaż do wioski zeszliśmy tuż przed nastaniem ciemności.

Przy zejściu mieliśmy przez moment widok na kamienistą zatoczkę Limienaria (Λιμενάρια) – jedyną dostępną na północnym wybrzeżu. Za późno, aby tam zejść, a w kolejnych dniach zupełnie nie była nam w głowie wyprawa do tej smaganej wiatrem zatoczki, skoro bliżej (he he , na Koufonissi wszędzie jest blisko , powierzchnia wyspy to tylko 5,77 km2) mieliśmy do wyboru ty...yle ładniejszych .



Trochę fotek z drogi powrotnej…

Do wioski weszliśmy obok lądowiska dla helikopterów.



Potem poszwendaliśmy się trochę po porcie i uliczkach…





… a resztę wieczoru spędziliśmy na naszym cichym tarasie .





Kαληνύχτα!