Bez czterech kółek – Koufonissi 2019 i szczypta Naxos

Naxos, jedna z najciekawszych widokowo wysp (tak wg mnie), nawet z wody robi wrażenie .
I widzę że ten betonowy niedokończony koszmarek obok którego spędziliśmy jedną z nocy na wyspie wciąż stoi .

O tak, Naxos jest na mojej liście odwiedzin

Nie zobaczyliśmy wiele, gdyż w uliczkach Naxos było strasznie gorąco , trochę odebrało nam chęci do spacerowania. Zdecydowanie milej było usiąść przy freddo czy piwku . Najważniejsze miejsca w miasteczku udało się jednak odwiedzić

Spacer rozpoczęliśmy od najbardziej rozpoznawalnego miejsca Naxos.

Podejście do Portary nie jest na szczęście męczące, na dodatek tu akurat trochę wiało i upał nie był doskwierający. No i te widoki ze ścieżki , nawet w największym skwarze warte spaceru...

Portata stoi na szczycie małej wysepki Palatia połączonej z miastem groblą.
Ponoć to właśnie na Palatii Tezeusz porzucił śpiącą Ariadnę i odpłynął sam do Aten…



W III tysiącleciu przed naszą erą niedaleko Palatii istniała osada (została zasopiona, gdy podniósł się poziom morza), na wysepce najprawdopodobniej był jej akropol. W VI wieku p.n.e. na zlecenie tyrana Lygdamisa rozpoczęto budowę prostokątnej świątyni Apolla, miała być większa od ateńskiej świątyni Zeusa i świątyni Hery na Samos. Świątynia prawdopodobnie miała mieć po 12 kolumn na na dłuższych bokach i po 6 kolumn na krótszych.



Prac jednak nie ukończono, zostały wstrzymane w związku z wojną (Lygdamis wspomógł tyrana Samos Polikrata w jego kampaniach przeciwko Miletowi i Mitylenie). Gdy w 524 p.n.e. Lygdamis został obalony przez Spartan, jego następcy całkowicie porzucili kontynuację budowy. Do dziś pozostała tylko Portara i fundamenty świątyni.

W V lub VI w. bramę wykorzystano jako wejście do wczesnochrześcijańskiego kościółka, rozebranego za czasów panowania Wenecjan. Marmury ze świątyni wykorzystano m.in. do budowy Kastro.

Kościółek Agios Antonios – we wnętrzu nie byliśmy.







Na chwilę zaglądnęliśmy do tej części portu, z której o 18-tej będziemy odpływać.

Z portu ładnie widać kastro oraz wysepkę z kościółkiem Panagia Myrtidiotissa.

Pomnik Petrosa Protopapalakisa na skwerku obok portu i dworca autobusowego.





Obejrzymy teraz „kościółkowe” podnóża Kastro zajmujące część dzielnicy Bourgo.



Ufortyfikowaną osadę zamieszkiwali dawniej Grecy i Ormianie (a wcześniej – Rzymianie), władająca wyspą wenecka arystokracja miała rezydencje na szczycie wzgórza, na terenie Kastro.

W labirynt ślepych zaułków i wąziutkich uliczek, prowadzących do Kastro lub nad morze, zagłębimy się nieco później. Najpierw ruszamy w stronę prawosławnej katedry . Zanim tam dotrzemy, mijamy kościółek Agios Ioannis

Plac katedralny (Πλατεία Μητροπόλεως) to obszar z prawosławną katedrą otoczoną małymi XVIII-wiecznymi kościółkami. Po stronie zachodniej stoi Panagia Chrysopolitissa, na południu Panagia Eleousa, na północy Agios Nikolaos.
W pobliżu znajdują się pozostałości hellenistycznej i rzymskiej agory antycznego Naxos, które rozciągało się stąd aż po Zatokę Grotta. Mykeńska osada Grotta istniała w zatoce już około 1300-1000 p.n.e., jej część znajduje się pod wodą, gdyż podniósł się poziom morza. Na „szyi” grobli wiodącej do wysepki Palatii, po wschodniej stronie tuż przed pierwszymi budynkami miasta, widać odcinek odkrytej starożytnej ulicy (biegnącej pod kątem prostym do osi grobli), łączącej dawnije pn. i pd. brzeg. W okresie geometrycznym VIII - VII p.n.e. powstały fundamenty nowego miasta Naxos, jego agora znajdowała się na obszarze ruin fortyfikacji mykeńskich, które w I w. zostały pokryte osadą rzymską. Wykopaliska antycznego miasta prowadzono w latach 1982-1985. W 1999 r. otwarto muzeum, w którym bezpłatnie pod szklanymi posadzkami można oglądać szczątki antycznego miasta – my jednakże tego nie zrobiliśmy.



Za zachodnim krańcu placu stoi marmurowe popiersie Michalisa Damiralisa, wywodzącego się z Naxos filologa, tłumacza Szekspira.



Panagia Chrysopolitissa z trzema kaplicami (św. Apostołów, św. Spyridona i św. Charalambosa)…







Wiekowa rezydencja…







Kościółek Agios Nikolaos leży niższym poziomie Placu Katedralnego – został zbudowany na fundamentach starszej świątyni.

Jesteśmy pod katedralną cerkwią Zoodohos Pigi ( Μητροπολιτικός Ναός Ζωοδόχου Πηγής ). Obecna prawosławna katedra została zbudowana w latach 1780-1787, stanęła w miejscu starszej małej świątyni. Przy budowie wykorzystano częściowo materiały z dawnych kościółków i budowli starożytnych, na antycznych kolumnach wsparta jest kopuła.









Marmurowy ikonostas powstał w 1786 r., jest dziełem Dimitriosa Valvisa ze szkoły kreteńskiej.

Marmurowy ikonostas Jaki inaczej i jaśniej w środku.