ALPY. Tu się oddycha latem. SPECTREkularna tyrolska lutnia

W 1826 roku wzniesiono drewniany most nad wąwozem, który łączył zewnętrzną półkę skał z zamkiem Neurathen. W połowie XIX w. konstrukcja Basteibrucke, z powodu natłoku turystów została przebudowana na piaskowcową co jej dodało uroku





A oto trochę skomasowanych turystów na moście



oraz most w pełnej krasie z punktu widokowego



Z mostu dochodzimy do zamku Neurathen. Co ciekawe samo wejście do Bastei jest bezpłatne. Płatne jest tylko wejście do największego zamku w Szwajcarii Saksońskiej. Ściślej mówiąc jest to pętla po ruinach składająca się z barierek i mostków zawieszonych na skałach. Zachowały się jedynie wykute w skałach pokoje, przejścia, drewniana nadbudówka, kamień wystrzelony z katapulty oraz cysterna









Turyści autokarowi przeszli i nastała pustka, prawie pustka







Delikatne przebłyski słonka, szkoda, że tak mało



Jak się dobrze przyjrzeć to podąża skalną drogą więcej wspinaczy , zawsze budzi to mój wielki podziw i szacunek

Z Niemiec wracamy do hotelu w CZ, lecz już nie czeskimi górami ale wzdłuż Łaby, zerkając od czasu do czasu na charakterystyczną, szeregową zabudowę portową





Następny dzień rozpoczął się niestety deszczem a majówka nie z gumy i trzeba było zrewidować plany
Opad postanowiliśmy przeczekać w mieście Zittau, kręcąc się wokół rynku i jego pobliskich zabytków















Kiedy tylko zobaczyliśmy niebieskie niebo nad ratuszem, śpiesznie wróciliśmy na zaplanowany na ten dzień szlak

Przyjeżdżamy do ostatniego miejsca w Trójstyku, czyli Kurortu Jonsdorf. Pierwsze wzmianki o uzdrowisku pochodzą z XVI w.



Narciarze już tu byli



Znawcy tematu ferrat wiedzą , iż znajduje się tutaj ta najbardziej popularna w Zittauer Gebirge o nazwie Nonnenfelsen. Skały Zakonnic to ponad stu-metrowe urwisko skalne. Trasa jest znana m.in. z tego, że jej przejście kończy się stalowym mostem linowym



My udajemy się jednak w inną część miasteczka, do Jonsdorfer Felsenstadt





Jonsdorfskie skalne miasto to pełne fantazyjnych kształtów skały i sama w sobie miła przechadzka









Trasę poprowadzono częściowo wąwozem, spacer ułatwiają schodki i oznakowanie samych szlaków, w tym oznaczenie cyframi kolejnych atrakcji









Bardzo ciekawy przesmyk skalny, siła podpór bezcenna



Znajduje się tu także kamieniołom, w którym od XVI w pozyskiwano piaskowiec



Z piaskowca wyrabiano m.in. koła młyńskie jak to oto koło znalezione na szlaku

Na zakończenie relacji kilka fotek z otoczenia hotelowego. Właściwie można by się nie ruszać z hotelu w przypadku braku pogody ale było by to ciężką zbrodnią wobec bliskości i wielości miejsc do zwiedzania, mimo że w barze lokalne piwa z kija kusiły swym aromatem już od rana





Ze względu na liczne, zwłaszcza zewnętrzne atrakcje hotelowe dzieci wynegocjowały wolne popołudnia przy miejscowej lemoniadzie i zabawach . Generalnie, hotel bardzo przyjemnie usytuowany w cichej i górzystej okolicy, dużo zieleni i ptactwa, idealny do spania w głuszy





Cóż, kolejna już majówka w kurtkach





A patrząc na kalendarz, zbliża się już oczekiwany, urlopowy powrót w … ALPY

Melkart napisał(a):Cóż, kolejna już majówka w kurtkach

Za to ciekawa , urozmaicona i w pięknych okolicznościach
Dziękuję , fajnie było z Wami pospacerować


Pozdrawiam
Piotr

Dzięki za pokazanie ciekawych miejsc - kilka z nich udało nam się już zobaczyć, a reszta przed nami ... ...
Pozdrawiam.

Bardzo inspirująca relacja - wiele Twoich informacji o Alpach Julijskich wykorzystałam w tym roku. Dziękuję!

Za to ciekawa , urozmaicona i w pięknych okolicznościach
Dziękuję , fajnie było z Wami pospacerować


Pozdrawiam
Piotr

Dziękuje Piotrze

Dzięki za pokazanie ciekawych miejsc - kilka z nich udało nam się już zobaczyć, a reszta przed nami ... ...
Pozdrawiam.

Góra

Dziękuje. Myślę, że uda się Tobie niebawem dokończyć i pozostałe miejsca

Bardzo inspirująca relacja - wiele Twoich informacji o Alpach Julijskich wykorzystałam w tym roku. Dziękuję!

Ja również dziękuje i cieszę, się że informacje okazały się przydatne do "skomponowania" trasy

Nadszedł czas na kolejną relację z naszej alpejskiej wizyty. Aż trudno uwierzyć, że to już kalendarzowo trzeci miesiąc od naszych wakacji . Tradycyjnie nasz pobyt podzieliliśmy na dwa różne kraje, logistycznie o niezbyt od siebie oddalonych partiach gór, gdzie jeszcze nie dane nam było zawitać.
Na początek Tyrol Południowy. Zastanawialiśmy się jak wjechać do Włoch autem bez tego sezonowego drylu a więc korków, spowolnień, remontów dróg, tirów itp.
Wybór padł na trasę przez Przełęcz Staller Sattel a jeśli komuś znudziła się już Przełęcz Brenner oraz lubi dziewicze krajobrazy to będzie to prawdopodobnie ciekawa alternatywa



Przed przełęczą po stronie austriackiej stajemy nad sympatycznym jeziorem Obersee





Należy pamiętać, że zjazd na zachodnią stronę doliny Pustertal czyli z Austrii do Włoch odbywa się w każdy pierwszy kwadrans godziny a podjazd jest możliwy w trzecim kwadransie każdej godziny
Wysokość przełęczy to 2052 m., warto pochodzić sobie kilkanaście minut, choćby w ramach czerwonego światła na sygnalizatorze











Przełęcz jest otwarta od świtu do zmroku ale to nie przeszkoda, przecież jedzie się tędy głównie widokowo. Zjazd po stronie włoskiej naocznie wyjaśnia czemu ruch jest jednokierunkowy, droga i tunel w jej wyższych partiach ma szerokość tylko ok 3 m



Po zjechaniu na włoską stronę zatrzymujemy się w lesie, nad jeziorem Antholzer See, u szczytu trzytysięcznika Hochgall













Tak rozpoczęła się nasza lipcowa przygoda w Dolomitach, jeśli ktoś ma czas i ochotę popatrzeć to serdecznie zapraszam

Jestem
Twoja relacja była dla mnie po dwakroć inspirująca - w lipcu jak już pisałam odwiedziliśmy na krótko Alpy Julijskie. W związku z tym, że tak mi się tam podobało - w najbliższy wtorek wracam tam na czterodniowy trekking, już się nie mogę doczekać

Jestem
Twoja relacja była dla mnie podwakroć inspirująca - w lipcu jak już pisałam odwiedziliśmy na krótko Alpy Julijskie. W związku z tym, że tak mi się tam podobało - w najbliższy wtorek wracam tam na czterodniowy trekking, już się nie mogę doczekać

Taka odskocznia we wrześniu to, nie ukrywam pożądana rzecz

Po dotarciu na miejsce jak zwykle zaczynamy od sprawdzenia widoku z hotelowego balkonu , raczej tak na wszelki wypadek, generalnie rzadko się na nim spędza czas, gdy jest ciekawa okolica



Na drugi dzień jednogłośnie rezygnujemy z rekonesansu okolic hotelu, zrobimy to jak będzie gorsza pogoda, migawkowo odnotowujemy teraz wielokrotnie mijane podczas pobytu Lago di Valdora



Docieramy do Lago di Landro, tutaj warto już się zatrzymać na nieco dłużej, prezentuje się ono sympatycznie w otoczeniu osłonecznionych szczytów , miejsce doceniane jest też przez miłośników kamperów







Trzeba trzymać dyscyplinę i ruszać dalej na południe, choć nasze wyprawy nie będą wymagać pokonywania zbyt wielu kilometrów z hotelu to serpentyn i … pojedynczych cyklistów oraz "giro" będzie dostatek







Nie możemy się już doczekać aby wyjść z aut, pojechać w górę, pospacerować i pooddychać na niepłaskim alpejskim powietrzem

Okolice Cortiny i ona sama będą się jeszcze przewijać dalej w relacji, niewątpliwie Królowa Dolomitów zasługuje na złożenie jej kilku wizyt, naszym zdaniem urocza, także latem











Tam właśnie sobie wjedziemy i pobędziemy dłużej, na ta czekało się przecież cały rok ...



O tu będzie widać dokładniej, gdzie dowiezie nas etapami kolejka



Dzień okazuje się fartowny. Z parkingu przy samej stacji, już po kliku minutach wyjeżdżają dwa auta i szlaban podnosi się, natomiast w kasie dowiadujemy się, że właśnie dziś jest „Dzień Tafane” i bilety kosztują 50% taniej. Później dowiemy się też, że w cenie biletów jest parking

No i ruszyliśmy a zaraz pojawiły się pierwsze widoki









Wagonik oraz sama Cortina znana jest fanom Jamesa Bonda z odcinka „Tylko dla twoich oczu”, chyba nawet się wiele nie zmienił od 1981 roku



















Wagon dowozi nas w okolice wysokości 3244 m
Przekonujemy się, że przydaje się krótka aklimatyzacja na tarasie (też zagrał w Bondzie), po podróży zmęczenie, tlenu jakoś mało, bezwietrznie a dalej bezpośrednio do góry prowadzą schody



Po dotlenieniu płuc ruszamy na spacer głównym szlakiem, temperatura bardzo przyjemna, nie wymaga to wdziewania żadnych kurtek, choć plecaki „z osprzętem” zabrane