6 krajów w 2 tygodnie - krótka relacja z Bałkanów

piekara114 napisał(a): To mam trochę inne spostrzeżenia....a ostatnio co rok jeżdżę przez Serbię... Część MOP'ów na południu to nówka sztuka, z nowo posadzonymi drzewkami-patykami, które nic cienia nie dają, więc parking to totalna patelnia, często jeszcze bez knajpki czy WC (choć w tym roku już na części tych nowych były toi toi)...

Tylko że ja miałem na myśli autostrady w północnej części Serbii - czyli A1 w Wojwodinie i dawna jugosłowiańska A3 "Bratstvo i Jedinstvo". Prze nowy odcinek z Preševa do Niszu ( i dalej do Belgradu) jechałem na powrocie i wtedy się do niej odniosę.

Co do kierowców serbskich - nie uważam, że jeżdżą brawurowo, na autostradach tego przynajmniej nie widać, może i szybko, ale nie robią gwałtownych nieprzewidywanych ruchów, nie siadają na d....

No właśnie siadają na dupie, i to często, szczególnie w okolicach Belgradu. Wyprzedzanie marginesem na trzeciego jest również na porządku dziennym. Proponuję przejechać się w okolicach Belgradu w godzinach szczytu - wtedy się tam dzieje....

Jaskinia Lipa

Znajduje się tuż obok Cetinje i prowadzi do niej 2,5-kilometrowa wąska kręta droga z nienajlepszą nawierzchnią. Czasem trzeba się cofać kilka metrów aby się wyminąć, szczególnie jeśli z naprzeciwka jedzie autobus.

Jaskinię zwiedza się z angielskojęzycznym przewodnikiem. Trwa to godzinę, z czego połowę czasu zajmuje zjazd na dół i powrót kolejką (taką ciuchcią z ciągnikiem). Niby są ustalone godziny odjazdów, ale kiedy jest dużo ludzi, tury są co 15-20 minut (ostatnie o 16tej). Na górze jest toaleta i mały bar z wysokimi cenami oraz parking, na którym bardzo trudno o wolne miejsce. Zalecają przyjazd ok., pół godziny przed wejściem – i tyle mniej więcej trwa szukanie miejsca na parkingu i zakup biletów.

Sama jaskinia – jedna z ładniejszych, w jakich byłem w życiu i zdecydowanie polecam. Bardzo dużo rożnych form naciekowych, które oglądamy z bardzo bliska, a pani przewodnik ciekawie o nich opowiada. Wewnątrz jest dosyć ślisko i zimno (ok. 12 stopni), więc koniecznie trzeba wziąć bluzę czy sweter. Zdjęcia można robić tylko bez flashy.

Jedyny minus – trochę drogo. Bilet kosztuje 13,90 euro od osoby (można płacić kartą).

Cetinje

Jedna z perełek Czarnogóry, dawna stolica kraju (aż do 1918 r.), a i dziś nadal znajdują się tu niektóre urzędy władz państwowych. Jugosłowiańskie miasto-bohater. Miasteczko jest niewielkie (jak wszystko w Montenegro), ale ma swój klimat i myślę, że warto dać mu szansę. My trafiliśmy tu w deszczowe przedpołudnie, więc część miejsc odpuściliśmy – jak na przykład amfiteatr na wzgórzu czy Mauzoleum Daniel I na szczycie wzgórza. Najważniejszym miejscem, wokół którego kręci się całe życie miasta, jest monastyr – obok mamy park, kilka pałaców (z najbardziej znaną tzw. Bilardówką) i krótki deptak.

Podgorica

Określana mianem „najbrzydszej stolicy w Europie” – no i niestety wypada się z tym zgodzić. Miasto wybudowane praktycznie od zera po wojnie, przechrzczone na Titograd (trochę na przekór, bo to z jego rozkazu zostało zrównane z ziemią), dopiero po odzyskaniu niepodległości wróciło do dawnej nazwy. W samym centrum nie ma praktycznie nic godnego uwagi – skromny rynek, park z ruinami twierdzy osmańskiej i pomnikiem Króla Mikołaja i kilka również skromnych budynków rządowych. Poza tym dawna socrealistyczna szarość. A, jest jeszcze pomnik Josipa Broz-Tity nad rzeką – Yugonostalgia jest również w Czarnogórze wciąż silna. O znikomej wartości turystycznej tego miejsca świadczy nawet brak jakichkolwiek stoisk czy sklepików z pamiątkami – nawet magnesu nie można było kupić!














Moim zdaniem jedynym miejscem wartym zobaczenia - ale to naprawdę wartym – jest nowa Cerkiew Zmartwychwstania, bardzo bogato zdobiona i złocona w środku. Robi wrażenie….













Niestety, parking przed cerkwią, który był wcześniej darmowy, został ogrodzony i ochroniarz nie wpuszcza tam turystów. Trzeba parkować na parkingu przy blokach po drugiej stronie ulicy.

Dołączam do śledzących Twoją relację , bardzo fajna objazdówka , szczególnie pociąg łączący Belgrad z Barem mam w planie ( w obie strony ) od dłuższego czasu . Ciekawi mnie ciąg dalszy


Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Dołączam do śledzących Twoją relację , bardzo fajna objazdówka , szczególnie pociąg łączący Belgrad z Barem mam w planie ( w obie strony ) od dłuższego czasu . Ciekawi mnie ciąg dalszy


Pozdrawiam
Piotr

Witam jednego z weteranów Cropli - przyznaję, że z Twoich relacji również czerpałem wiedzę na temat Bałkanów (i pewnie jeszcze nie raz będę czerpał)

Agrafki nad Kotorem

Ponieważ Kotor mamy zaliczony dosyć dokładnie kilka lat temu, tym razem miasto odpuszczamy (tym bardziej że na GM codziennie świeci się na bordowo), skupiamy się na tym, co wtedy nie wypaliło - czyli wjazd na słynne agrafki nad Boką Kotorską. Na temat trasy Kotor - Njeguši i widoków z niej zostało już napisane w necie chyba wszystko, więc nie będę się wymądrzał. Czytałem też tu na forum sporo relacji z przejazdu tą drogą - i mogę tylko potwierdzić, że szczękę zbiera się z podłogi. Droga jest o niebo łatwiejsza od wjazdu na Sveti Jure (w ogóle bez porównania), a miejsc do robienia spektakularnych fotek jest całe mnóstwo, nie tylko przy popularnych konobach typu Horizont - nawet w tak pochmurny dzień, jaki trafił się nam.

Co mnie zaskoczyło, to brak jakichkolwiek wielkich cruiserów w Boce Kotorskiej - czyżby jakiś zakaz wzorem Wenecji?

Twoją relację czytałam na telefonie w Sztokholmie, teraz już mogę normalnie
Świetny pomysł z przejazdem pociągiem, wrażenia musiały być niesamowite.

Belgrad jeszcze przede mną, a trasę Kotor - Njeguši uwielbiam. W tym roku miała być powtórka, ale nie wystarczyło czasu

Park Narodowy Lovćen

Z drogi Kotor - Njeguši, tuż za stacją tyrolki, w praw odchodzi droga do Parku Narodowego Lovćen. Jest to jedno z najważniejszych miejsc dla Czarnogórców, gdyż tutaj znajduje się mauzoleum poświęcone Petarovi Petroviciovi Negošovi, jednemu z największych (o ile nie największemu) bohaterów kraju.
Przy wjeździe do parku mamy bramkę, gdzie kasowana jest opłata (nie pamiętam, ile, ale niedużo i można płacić kartą. Dalej na Lovćen wiedzie nowiutki, bardzo dobrej jakości asfalt - miłe zaskoczenie, bo na starszych zdjęciach nie wygląda to za dobrze.

Mauzoleum znajduje się na jednym z najwyższych szczytów masywu - Jezerskim Vrhu (1657 m.n.p.m.). Na dole mamy przestronny parking, kasę i restaurację. Bilety - 8 euro, parking gratis. Najpierw idzie się długimi schodami w tunelu, aby wyjść na platformę widokową. Samo mauzoleum to monumentalny budynek z dość burzliwą historią (poważnie uszkodzony podczas obu wojen światowych), z pięknymi kariatydami wejściu i pomnikiem z nagrobkiem samego Negoša w środku. Obecna budowla pochodzi z czasów jugosłowiańskich i jest niezgodna z wolą samego Petrovicia, który życzył sobie być pochowany w kaplicy (istniejącej tutaj do lat 60-tych, a nie w monumentalnym mauzoleum.

Gratis dostajemy piękne widoki na okoliczne góry - niestety najwyższy z nich, Štirovnik, jest trochę skryty w chmurach.

maslinka napisał(a):Twoją relację czytałam na telefonie w Sztokholmie, teraz już mogę normalnie
Świetny pomysł z przejazdem pociągiem, wrażenia musiały być niesamowite.

Belgrad jeszcze przede mną, a trasę Kotor - Njeguši uwielbiam. W tym roku miała być powtórka, ale nie wystarczyło czasu

Witam jedną z weteranek forum, której relacje zawsze czytam z uwagą i nie ukrywam, że często się nimi inspiruję.

Niestety, z powodu pogody tym razem nie udało się skorzystać z Twojej ostatniej inspiracji i odwiedzić punktu widokowego na Rijekę Crnojevicę

Belgrad to miasto, do którego mam sentyment od pierwszego razu - sam nie wiem, czemu Chociaż będzie w tej relacji inne miasto, w którym zakochałem się jeszcze bardziej

A serpentynki nad Kotorem - zdecydowanie do zakochania

Sveti Stefan

Miejsce legendarne, znane chyba każdemu na forum i znajdujące się na prawie każdej pocztówce z Montenegro. Kiedyś wioska rybacka, za czasów Jugosławii przekształcona w ekskluzywny ośrodek wypoczynkowy. Po rozpadzie kraju rozpisano przetarg na jego rewitalizację i od tamtej pory wyspa (właściwie półwysep) pozostaje zamknięty dla zwykłych turystów. Było sporo legend związanych z jego właścicielami - tak naprawdę władze Czarnogóry wydzierżawiły go na 30 lat (do 2037 r.) międzynarodowej firmie hotelowej Aman Resorts, której jednym z udziałowców jest oczywiście ruski oligarcha. W czasie pandemii obiekt został w ogóle zamknięty i pozostaje tai do dzisiaj (nie bardzo wiadomo, dlaczego) - i faktycznie, budka strażnicza przy końcu grobli jest pusta, łańcuch leży na ziemi, na dobrą sprawę można by spróbować wejść do środka, ale nie bardzo wiedziałem, jak. I nie wiedziałem też, aby ktokolwiek próbował.

Miejsce niezwykle widowiskowe, zarówno z góry, jak i z bliska. Z góry jest kilka punktów widokowych przy głównej trasie, najbardziej znany to ten przy Hotelu Adrović - niby jest tabliczka, że parking tylko dla gości, ale zatrzymują się wszyscy, włącznie z autobusami.



Na dole jest piękny punkt widokowy z plaży, ale trzeba zapłacić za parking - 4 euro za godzinę Drogo, ale warto. Można też podejść pod same budynki na wyspie, na koniec grobli. Jedyny minus - na plaży 90% ludzi to ruscy

Budva

Główne miasto turystyczne Czarnogóry, niestety znów w większości opanowane przez rodaków Władimira... W sezonie niemiłosiernie zatłoczone - zarówno parkingi, promenada, jak i starówka.

Budva jest czasem nazywana "małym Dubrovnikiem". Może jak ktoś nigdy nie był w Dubrovniku.... Osobiście nie wiem, z której strony te miasta są do siebie podobne, mnie Budva bardziej przypomina Trogir - zabudowana starówka z wąskimi uliczkami i długa promenada z mariną. Na pewno miasto warte odwiedzenia, ale mnie osobiście bardziej pasuje klimat tych chorwackich. Może też inaczej to wygląda w ciągu dnia - my byliśmy tam wieczorem.













A takie obrazki możemy wciąż, po ponad 30 latach zobaczyć praktycznie w każdym post-jugosłowiańskim kraju - nawet w Chorwacji i Słowenii.



W Czarnogórze, podobnie jak w Serbii czy BiH, szczególnie silna jest Jugonostalgia - tęsknota za Titą i czasami, kiedy wszystkie narody żyły razem we względnym dobrobycie (w porównani z innymi demoludami) i nikogo specjalnie nie interesowało, jakiej ktoś jest narodowości czy wyznania.


Co do parkingu, mogę polecić podziemny przy centrum handlowym TQ Plaza (czynne do 2.30, tylko czasem trzeba zaczekać kilka minut na wolne miejsce).

Nie wiedziałem, że te budynki na tej wysepce są pozamykane Myślałem, że normalnie można tam wejść i pochodzić jak sądziłem po mikro-osiedlu domków ...

W Podgoricy to nawet ta cerkwia jest zaskoczona że ktoś tam zagląda


pozdrawiam, Michał

majkik75 napisał(a):Nie wiedziałem, że te budynki na tej wysepce są pozamykane Myślałem, że normalnie można tam wejść i pochodzić jak sądziłem po mikro-osiedlu domków ...

Kiedyś podobno tak było, ale od kiedy wyspę wydzierżawiono, dostęp do niej dla zwykłych śmiertelników jest niemożliwy, a na jej temat i na temat właścicieli tamtejszych apartamentów krąży sporo różnych legend.

Również pozdrawiam

W 2018 roku wejście na wyspę było już problematyczne , a opowiadane historie o jej mieszkańcach faktycznie mogłyby wypełnić scenariusze kilku filmów


Pozdrawiam
Piotr