4 dalmatyńskie wyspy - Hvar, Brač, Korčula i Vis

Nie ma za co przepraszać , zdjęcia "przystawkowe" już są widoczne i budzą apetyt na więcej


Pozdrawiam
Piotr

Wyjazd na Vis zaplanowaliśmy na czerwiec 2014 - odwiedziliśmy Chorwację już w lipcu, sierpniu i wrześniu, zatem czerwiec był jak znalazł "do kolekcji". Uprzedzając fakty: pogoda nie zawsze stawała na wysokości zadania a tak obfitych opadów na Visie w tym miesiącu nie było od kilkunastu lat, ale o tym mieliśmy się dowiedzieć dopiero później.

Przygotowania do wyjazdu przebiegły bez problemów, nastoletnie już Volvo zostało zapakowane i pomknęliśmy raniutko w piątek 13.06 na południe, nową dla nas trasą przez Austrię i objazdem przez "MLP" na Słowenii aby zameldować się wieczorkiem na "tranzytowym" noclegu w Bilicach koło Szybenika.



Rano po śniadaniu został nam tylko "żabi skok" do Splitu i mogliśmy meldować się na promie. Humory jak zwykle dopisywały a w samym porcie mieliśmy jeszcze sporo czasu na zrobienie paru fotek oraz rozmowę z rodakami, też udającymi się na "Tajni Otok". Było dość pochmurno i wietrznie...















Prom pruł Adriatyk w kierunku zachodnim, a my jak zwykle przebieraliśmy nogami, aby jak najszybciej wylądować na nowej wyspie. Niestety zaczęło padać... Po zjechaniu z promu na Visie szybka decyzja: śmigamy od razu do Komižy zakwaterować się, zakupy i rekonesans zostawiamy na później.

Droga przez wyspę całkiem, całkiem... Na zdjęciu widok z drogi Visu do Komižy. W oddali kościół św. Mikołaja: były franciszkański klasztor.



Nasz apartman ten na samej górze. Zaraz przy plaży kościół Matki Boskiej Pirackiej (crkva Gospe Gusarice) z XVI w.



Widok na port i wenecką cytadelę - Komunę.

Witamy się z gospodarzami na naszej kwaterze - mamy tutaj z góry fajny widok na całą Komižę i port. Antonija, która nas oprowadza jest menedżerką w pobliskim hotelu "Biševo". Jak zwykle mamy szczęście do bardzo gościnnych i uczynnych gospodarzy, sama kwatera też spełnia w 100% nasze oczekiwania.
Niestety zaczyna konkretnie padać i po rozpakowaniu zaliczamy tylko rozpoznawczy rekonesans po miasteczku, robimy podstawowe zakupy i planujemy wycieczkę do jaskini Tito na dzień następny.
Interaktywna mapa wyspy

i druga wersja - czytelniejsza

Na tarasie witamy się jeszcze z kotami, których tutaj nie brakuje. Moja żona jest wniebowzięta, koty od tej pory pozostaną na naszym utrzymaniu, i będą nam towarzyszyć codziennie od samego rana.







Ten biały z dwukolorowymi oczami zostaje ochrzczony "Ptujkiem" (od słoweńskiego miasteczka na trasie) i potem okazuje się być kotką z ogromną ilością młodych - stąd jego (jej) ogromny apetyt...

Następny dzień wstaje również pochmurny i rześki ale na szczęście nie pada. Jedziemy starą (południową) drogą w kierunku Visu i w miejscowości Podhumlje odbijamy w lewo na Borovik aby przejść się do Titovej Špilji. Po drodze zaliczamy jeszcze wzniesienia sv. Duh i Hum.



Komiža widziana z góry



widok na południe



i jeszcze panoramy Komižy

Witam
Vis niczego sobie , zapisuję do kolekcji i oglądam, może kiedyś się wybiorę
Mógłbyś wysłać namiary na kwaterkę na PW
z góry dzięki
pozdrawiam Krzysiek

lotnikwsk napisał(a):Vis niczego sobie , zapisuję do kolekcji i oglądam, może kiedyś się wybiorę
pozdrawiam Krzysiek

Witaj Krzysiek, namiary wyślę, Vis zdecydowanie wart jest odwiedzin - mam nadzieję poprzeć ten argument dalszą częścią relacji.

Przed odwiedzinami w bunkrze Tity - krótki rys historyczny. Otóż w czasie II wojny światowej na Visie nie stanęła noga niemieckiego żołnierza, nie należał też nigdy do NDH. Po ataku na Jugosławię wyspa została zajęta przez Włochów i prawie od razu zaczęła działać też partyzantka, a po wycofaniu się Włoch z wojny u boku Niemiec (jesień 43r.) Vis został wyzwolony własnymi siłami, przy wsparciu brytyjskich komandosów, floty i lotnictwa. Zaraz zresztą alianci zaczęli budowę lotniska - Vis był takim "Gibraltarem" na Adriatyku. To niestety nie był koniec wojny dla ludności Visu: Ci, którzy nie mogli służyć w partyzanckim wojsku zostali przez Anglików ewakuowani do Egiptu, gdzie w trudnych warunkach przebywali aż do 1946 r. Tymczasem Niemcy po wycofaniu się Włochów starali się odbić utracone tereny - udało się to z Bračem, Hvarem i Korčulą a Vis udało się obronić. Anglicy umocnili się na wyspie i później wspólnie z partyzantami wyprowadzali ataki na sąsiednie wyspy. O szturmie na Brač angielskich komandosów dowodzonych przez Mad Jacka Churchilla można sobie przeczytać w skrócie pod podanym linkiem, ale polecam poszerzenie tematu - książki MacLeana się przy tym chowają.
Ale do rzeczy - na przełomie maja i czerwca 1944 roku spadochroniarze niemieccy zaatakowali sztab Tity w Drvarze (Bośnia), Tito został ewakuowany najpierw do Włoch a potem przewieziono go na Vis, który stał się od tej pory centrum dowodzenia wojsk partyzanckich. Kurka wodna, rozpisałem się, ale ciągnie wilka do lasu i mógłbym tutaj zapełnić ze 3 strony ... Wybaczcie - już idziemy odwiedzić jaskinie Tito Może kiedyś otworzymy jakiś wątek o walkach w Dalmacji podczas II WŚ ?





Całe podejście główny bunkier Tity jest obwarowane po obu stronach umocnionymi stanowiskami bojowymi w lukach skalnych.





Sama jaskinia może d... nie urywa: kiedyś był tu nawet manekin Tity i jakaś ekspozycja, teraz jak widać niewiele, w środku tylko gołe ściany, które zresztą też ktoś pokrył graffiti - szkoda, szkoda Rozumiem, że teraz w niepodległej Chorwacji to może niezbyt "modne" miejsce, ale miłośnika historii serce boli. To też jest zresztą temat na zupełnie inny wątek...

Poskakałem trochę po wyspach.
Jadłospis pominąłem, bo kulinaria nie leżą w zakresie moich zainteresowań, ale wycieczki i spacery już owszem.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):Poskakałem trochę po wyspach.
Jadłospis pominąłem, bo kulinaria nie leżą w zakresie moich zainteresowań, ale wycieczki i spacery już owszem.

Witam Wojtku serdecznie w moich skromnych progach. Dzięki Tobie i twoim relacjom poznaję całkiem niezły kawał świata - akurat ostrze sobie zęby na Velebit, ale to może w weekend.

Akurat na Visie było troszkę więcej spacerów niż zwykle (bo zazwyczaj wylegujemy się nad wodą i spacerujemy po miasteczkach i to też oszczędnie). Będą jeszcze 2 spacery troszkę pod górkę, to może rzucisz okiem. To zupełnie nic w porównaniu z Twoimi wyczynami, ale my jesteśmy raczej wodne i knajpiane stwory.

Bunkier Tito zdobyty a pora jeszcze w miarę wczesna - co robimy? Pomimo pochmurnego dnia i temperatury tak około 20-22 stopni decydujemy się na odwiedziny w Rukavacu: letnisku w południowo-wschodniej części wyspy. Czas poznać plażę "Srebrna". Autem dojeżdżamy do parkingu na szutrówce wiodącej do czterech Rukavackich plaż - Bili Bok, Tepluš i Srebrnej i Małej Srebrnej. Potem parę minut spacerku i jesteśmy.

Na miejscu żywego ducha - pogoda nie zachęca do kąpieli. Plaża fajna, szeroka i czysta, woda kryształ. Mnie nie trzeba dwa razy powtarzać - szybko wyskakuję z ciuchów i plusk do wody, która okazuje się być cieplejsza niż powietrze. Małżonka bojkotuje kąpiel - ale ona jest zmarzluch, a ja mam niejakie doświadczenie z Bałtyku, gdzie czasem i 15 stopni woda miała i się kąpało... Odpływając od brzegu słyszę komentarze, że od tego czasu przybyło mi też trochę izolacji cieplnej tu i ówdzie, ale na takie prowokacje nie odpowiadam i cieszę się pierwszą w tym roku kąpielą w Jadranie. Jest bosko! Na to się czeka cały rok!!!

Plaża srebrna a nie złota ale pasuje






Po kąpieli siedzimy jeszcze trochę na tej wspaniałej i pustej plaży a potem ruszamy do Rukavaca na jakąś małą przekąskę. Wieje potężnie, także obrusy w konobie zrywa. Ordynujemy sobie po sałatce z hobotnicy z półliterkiem białego + jakieś pasty. Fajna ta knajpka na przystani - jesteśmy jedynymi gośćmi, sezon na Visie jak widać nie rozpoczyna się za wcześnie, a może to ta pogoda wszystkich wywiała?

maslinka napisał(a):Ja też jestem zmarzluchem, więc do wody bym nie weszła. Ale plaża piękna Mam nadzieję, że zobaczymy ją jeszcze na Twoich zdjęciach w pełnym słoneczku

Za słoneczkiem przyjdą też ludzie a my raczej będziemy chodzić wtedy na Małą Srebrną zaraz obok, bo lubimy spokój. Odwiedzimy też Tepluš. Rukavac ma wiele do zaoferowania jeżeli chodzi o plaże: są skałki, kamienie, jest żwirek, spokojne zatoczki i pełne morze.

Dorzucę jeszcze parę fotek z Titovej Špilji i okolic.

[quote="Hercklekot"]I tak kończymy Korčulę 2013 i zapraszamy na Vis 2014... Będzie więcej zdjęć, więcej wycieczek, więcej opisów. Pozdrawiam wszystkich, którzy tu wpadają - miłego przeglądania i oby do lata!

Wpadający też pozdrawiają. Dzięki takim relacjom to "oby do lata" zdecydowanie mniej się dłuży. U mnie wspomnienia z tegorocznego Vis-u jeszcze świeże, więc tym chętniej zerknę do kolejnych zdjęć. Może w przyszłym roku będzie powtórka z Vis-u, choć Korcula też kusi.

Hej, Krombocher - ja na Vis na pewno wrócę. Mogę spokojnie napisać, że dla mnie to omiljeni dalmatinski otok

Tymczasem posileni robimy jeszcze kółeczko po wyspie - podoba mi się, że Vis nie jest rozległy, wszędzie blisko Jedziemy na północny wschód i skręcamy w stronę zatoczki Stončica, którą oglądamy sobie z góry. Fajne miejsce dla kogoś z dzieciakami - plaża piaskowa, na miejscu konoba, apartmany nad samą plażą. Jest nawet boisko do plażowej siatkówki.

Fajna zatoczka.
Dojechałeś tam autem czy nóżki