Maslinka na Long Island ;)

maslinka napisał(a):Podziwiamy jeszcze miejscową sztukę w Brbinju :

Te dwie głowy całkiem oryginalne .

maslinka napisał(a):Największą atrakcją tego święta Sali są tradycyjne wyścigi osiołków (Trke tovarov). Nie wiem, czy osiołki są z tych wyścigów zadowolone

Widzieliśmy kiedyś wyścig osiołków w Tribunju. Niektóre z nich nie były zbytnio wyścigiem zainteresowane, wręcz trzeba było je ciągnąć, żeby w ogóle do mety dotarły. Nie było mowy, by na tych bardziej opornych przejechać całą trasę biegu.

tony montana napisał(a):

tomekkulach napisał(a):[

Małe pindrzonko ale jaki efekt
"Mała czarna" zawsze na propsie

i BUT przyzwoity

Na płaskim obcasie... Szpilek tym razem nie zabrałam

Nefer napisał(a):Widzieliśmy kiedyś wyścig osiołków w Tribunju. Niektóre z nich nie były zbytnio wyścigiem zainteresowane, wręcz trzeba było je ciągnąć, żeby w ogóle do mety dotarły. Nie było mowy, by na tych bardziej opornych przejechać całą trasę biegu.

Uparte jak osiołki

Całkowicie zgadzam sie z przedmówcami - ślicznie wygladasz w tej małej czarnej
Mam nadzieje ze nie pogniewasz sie za fotki - oglądałam to zaćmienie przed domem i fociłam

Tu sie chowa



a tu pojawia

beatabm napisał(a):Całkowicie zgadzam sie z przedmówcami - ślicznie wygladasz w tej małej czarnej

Dziękuję

beatabm napisał(a):Mam nadzieje ze nie pogniewasz sie za fotki - oglądałam to zaćmienie przed domem i fociłam

No pewnie, że się nie pogniewam Piękne zdjęcia


28 lipca (sobota): Prom i droga przez BiH

Budzimy się o 7:00... Trzeba jeszcze dokończyć pakowanie i załadować wszystko do auta. Idę do piekarni po pieczywo na śniadanie i różne słodkie bułki i slance na podróż. Ostatnie zdjęcia kolorowego i słonecznego Sali:




Do Brbinj przyjeżdżamy o 9:30, czyli pół godziny przed odpłynięciem promu, który... jeszcze nie przypłynął Kolejka bardzo długa; wychodzi nam, że aut jest około setki I gdzie tu się ustawić, mając już kupione bilety

Na początku jest jeden rząd samochodów, ale im bliżej morza, tym większy chaos:



Mimo wszystko stajemy grzecznie na końcu kolejki. Denerwuję się trochę, obawiam się, że się nie zmieścimy... Małż idzie do kasy i pyta panią, jak to właściwie wygląda organizacyjnie. Kobieta pokazuje mu na ekranie monitora, że zostało jeszcze 20 wolnych (dla samochodów) miejsc na promie i tylko tyle biletów może sprzedać. Uspokaja, że na pewno popłyniemy...

Wkrótce pojawia się trajekt:



Wszyscy, którzy chcieli odpłynąć, zmieścili się bez problemu, a nawet zostało trochę luzu (w samym środku widać Maździaka ):



Jeśli rzeczywiście działa to w ten sposób, że na dany kurs pani sprzedaje tylko tyle biletów, ile jest miejsc, to świetna sprawa. Nigdzie wcześniej w Cro się z tym nie spotkaliśmy. Zawsze podawano nam informację, że trzeba się po prostu ustawić na końcu kolejki, a bilet nie gwarantuje miejsca na promie. Albo w tym roku coś się w tej kwestii zmieniło, albo Long Island jest wyjątkową wyspą i potrafią tu korzystać z komputera

Jesteśmy na promie; mogę już odetchnąć z ulgą, że udało się, mimo soboty



Chyba czas na krótkie podsumowanie tej części wakacji. Dugi Otok baaardzo pozytywnie nas zaskoczył, przede wszystkim cudownymi widokami, spokojem, brakiem tłumów turystów i swoistą autentycznością - niczego nie udaje, jest taką zwykłą-niezwykłą wyspą północnej Dalmacji; bez aspirowania do bycia NAJ w jakiejś kategorii (miasteczek, plaż, wyjątkowych miejsc), chociaż dla nas jest zdecydowanie the best w kategorii "widokowość", jak to trafnie określił Hercklekot

A jeśli chodzi o wyjątkowe miejsca, to przecież też takie posiada - nie sposób nie zachwycić się widokami z klifów (i na klify) w Telašćicy. Łatwość dotarcia na niesamowite Kornaty również jest wielką zaletą.

Na pewno na Long Island można spędzić bardzo udane i niezapomniane wakacje i nasze takie właśnie były

Tymczasem płyniemy w stronę Zadaru i nie jest to na szczęście koniec Przygody, a raczej początek całkiem nowej

Na morzu dużo się dzieje:



Vodonosač Kapetan Mrs, czyli statek transportujący wodę pitną na Dugi Otok:



Zbliżamy się do Zadaru. Trajekt Mate Balota pływający na Ugljan i Iž:



Kościół św. Donata i dzwonnica kościoła św. Anastazji:



Trochę szkoda, że ostatecznie nie wybraliśmy się na wycieczkę katamaranem, ale jeszcze kiedyś ten Zadar nadrobimy...



Zbliżamy się do przystani promowej w Gaženicy. Z tej perspektywy port wygląda dość futurystycznie:



Koniec podróży promem, która, łącznie z załadunkiem, trwała prawie dwie godziny:



I złota myśl z plakatu



W tym roku wyjątkowo smakowało mi właśnie Karlovačko, natomiast zupełnie odrzucało mnie od lubianego do tej pory Ožujska Dobrze się złożyło, bo piwo z Karlovca jest zdecydowanie najpopularniejsze na Dugim Otoku.

Przystań promowa Zadar Gaženica jest tak zlokalizowana, że już za chwilę jesteśmy na autostradzie. Wzmożony ruch (sobota!) obserwujemy tylko do zjazdu na Šestanovac, czyli na Makarską Rivierę; później już jest spokojnie.

Mam dużo czasu (nie trzeba zwiedzać, kajakować ani plażować ), który wykorzystuję na naukę serbskiej cyrylicy :



Jest prawie taka sama jak czarnogórska; Czarnogórcy mają jeszcze bonusową literę, ale chyba jakoś sobie poradzę bez jej znajomości

Sv. Jure widziany z tej strony również prezentuje się ciekawie:



Highway to... Bosnia and Herzegovina :



I już za hajwejem, czyli telepiemy się bośniackimi dróżkami:



Postanawiamy zrobić sobie przerwę w podróży i zatrzymujemy się w Stolcu (wg miejscowej odmiany - w Stocu), gdzie znajduje się nekropolia Radimlja, czyli cmentarz, na którym można podziwiać stećci - późnośredniowieczne rzeźbione nagrobki kamienne, które w lipcu 2016 roku zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Byliśmy tutaj w 2010 roku, wracając z Pelješca, ale mimo tego chętnie zobaczymy to wyjątkowe miejsce raz jeszcze.

Od naszej ostatniej wizyty sporo się zmieniło. 8 lat temu nie było klimatyzowanej informacji turystycznej z folderami, tylko nagle pojawił się pan żądający opłaty i biorący nas za Skandynawów Tym razem kwestie opłat się sformalizowały (pewnie przez UNESCO) i nawet dostaliśmy rachunek (koszt zwiedzania nekropolii to 2 euro).

Jeśli chodzi o same nagrobki, najczęściej stosowanymi motywami świeckimi, które je zdobią, są herby oraz przedstawienia różnych rodzajów broni - mieczy, noży, kopii, łuków i strzał. Natomiast najbardziej rozpowszechnione motywy religijne to oczywiście rozmaite formy krzyża:






Bardzo ciekawe miejsce! Jeśli będziecie w pobliżu, warto je zobaczyć.

Tymczasem jedziemy dalej i mijamy inne cmentarze, m.in. muzułmańskie.



Podróż przez Bośnię i Hercegowinę to zawsze uczta dla oczu. Tym razem nie może być inaczej:



Wjeżdżamy do Republiki Srpskiej:



co oznacza, że na tablicach najpierw pojawia się nazwa wypisana cyrylicą, a pod spodem alfabetem łacińskim. Ta jest wyjątkowo krótka :



Mijamy też wiele serbskich flag, a nawet tak potężne (chyba betonowe) konstrukcje :



No i obrazek bardzo charakterystyczny dla tych terenów - krowy na drodze :



Sympatyczna mordka :



One mają tu pierwszeństwo :



Jak im się zechce, rozstępują się i można wtedy przejechać między krowami :



Jesteśmy rozbawieni całą sytuacją Idealnie! Dobry humor przyda się w kolejce do granicy...

Te czarne oczy

Pojedziecie przez Trebinje ?

Rozumiem zatrzymać się na stolec... ale w stolcu

maslinka napisał(a):Na płaskim obcasie... Szpilek tym razem nie zabrałam

W tym roku to nawet Katerina nie zabrała

Bośnia mnie bardzo ciekawi.

pomorzanka zachodnia

Nieprzeczytany postnapisał(a) pomorzanka zachodnia » 14.09.2018 22:38

maslinka napisał(a):
Na płaskim obcasie... Szpilek tym razem nie zabrałam


W tym roku to nawet Katerina nie zabrała

Trochę ściemniłam..Mam dwie pary obcasów na szczególne okazje

Agnieszko, podglądam , ale wszystko nadrobię po powrocie. Pozdrav iz Brača za sve cromaniake

beatabm napisał(a):Te czarne oczy

Piękne, prawda?

Hercklekot napisał(a):Pojedziecie przez Trebinje ?

Dopiero w drodze powrotnej. Z zamiarem zwiedzania, które uniemożliwił deszcz

KarKoz napisał(a):Rozumiem zatrzymać się na stolec... ale w stolcu

Czasem bywa i tak...

pomorzanka zachodnia napisał(a):Bośnia mnie bardzo ciekawi.

BiH będzie pod koniec relacji, teraz czas na 5 dni w Czarnogórze

Katerina napisał(a):Agnieszko, podglądam , ale wszystko nadrobię po powrocie. Pozdrav iz Brača za sve cromaniake

Chyba była zmiana, bo z tego co pamiętam, miałaś zacząć wakacje od Brača
Pozdrów moją (chyba mimo wszystko...) ulubioną wyspę i baw się dobrze!

28 lipca (sobota): Dobrodošli u Crnu Goru, czyli dłuuugie czekanie na granicy i pierwsze czarnogórskie "wow"

Ostatni przystanek w BiH robimy w punkcie widokowym z pogledem na Bilećko jezero:






Piękny kolor, ale niski stan wody. Ostatnie spojrzenie na jezioro:



i ruszamy na granicę, którą postanowiliśmy przekroczyć we Vraćenovići. Wybraliśmy to przejście graniczne, bo jest położone na stosunkowo mało uczęszczanej drodze i sądziliśmy, że odprawa nie potrwa długo... Szkoda, że nie sprawdziliśmy opinii w google'ach (tak, przejścia graniczne też je mają ) Gdybyśmy zobaczyli średnią ocen 2,3 , może dokonalibyśmy innego wyboru...

I zaoszczędzilibyśmy 2,5 godziny , bo dokładnie tyle czasu tu spędziliśmy Najdziwniejsze było to, że kolejka wcale nie ciągnęła się kilometrami, miała może z 500 metrów, maksymalnie 700... Wiem, bo cały czas spacerowaliśmy tam i z powrotem, zawieraliśmy różne ciekawe znajomości z innymi turystami i wspólnie denerwowaliśmy się i prowadziliśmy mało konstruktywne rozmowy

Małż "skumplował" się z kierowcą tego TIRa :



który zdradził mu, że jak dojedziemy do czarnogórskich pograniczników (to była dopiero odprawa bośniacka ), należy śmiało wyprzedzić wszystkie klamoty. Wszyscy tak robią i jest to całkiem normalne. Ja z kolei zawarłam znajomość z Holendrem, który okazał się być Czarnogórcem w aucie na żółtych blachach. Potem zaprzyjaźniliśmy się z "Niemcami" (w rzeczywistości również mieszkańcami Montenegro ) i dzięki tej znajomości łatwiej przejechaliśmy czarnogórską granicę, lawirując między TIRami, bo "miejscowy Niemiec" pokazywał nam, kiedy możemy jechać, a kiedy coś jedzie z przeciwka (klamoty zasłaniały widok). W drugą stronę odprawa szła znacznie sprawniej
Odkryliśmy też, że autami z chorwackimi rejestracjami najczęściej jeżdżą Francuzi Ta obserwacja potwierdzi się w najbliższych dniach.

Ostatecznie okazało się, że korek po bośniackiej stronie nie jest winą pograniczników z BiH, a ich czarnogórskich "kolegów", którzy musieli być bardzo wnikliwi w kontrolowaniu Zdaje się, że dokładnie sprawdzali kilka albańskich aut przed nami. Nam na szczęście tylko popatrzyli w paszporty i kazali jechać.

To było, mimo wszystko, dość ciekawe doświadczenie, którego jednak nie chciałabym powtarzać Wiem, że 2,5 godziny na granicy to nic w porównaniu z tym, ile kiedyś się czekało. Pamiętam (jak przez mgłę, ale jednak ), jak w końcówce lat 80-tych jechałam z rodzicami do Bułgarii i na przejściu z ZSRR w Medyce spędziliśmy całe 14 godzin
Ale obecnie nawet te 2,5 godziny to jest długo, a dla mnie to zwyczajna strata czasu

Znajomi z kolejki (zawieranie znajomości było najfajniejszym elementem tego czekania ) twierdzili, że zwykle jest to bardzo spokojne przejście i wcale się tu nie czeka, no ale dzisiaj jest sobota... No tak, na prom się zmieściliśmy, uniknęliśmy korków na autostradzie, ale tutaj już się nie udało Dopadła nas... sobota

W każdym razie jesteśmy już w Czarnogórze (zmęczeni i baaardzo głodni) i podziwiamy widoki:



Szkoda, że na granicy prawie zastała nas noc Zachmurzyło się i ściemniło, więc zdjęcia krajobrazów nie są już tak ładne, jak mogłyby być wcześniej.

Na początku zachwycamy się nowiutką drogą:



myśląc sobie, że w Montenegro jest w tej kwestii dużo lepiej niż w BiH. Ale już kawałek dalej taki zonk :




Przy drodze oczywiście krowy, w tym jedna rogata :



Jesteśmy w górach, dość wysoko, a temperaturę mamy raczej z tych orzeźwiających :



Jak wyjdziemy z auta, przeżyjemy szok termiczny

Tymczasem przeżywamy inny szok, powiedzmy - kulturowy. Z samochodu na miejscowych blachach jadącego przed nami nagle ktoś wyrzuca pustą butelkę po coli, która spada tuż przed Maździakiem Całe szczęście, że plastikową, a nie szklaną... Po paru dniach może nie przyzwyczaimy się do tego, bo trudno się przyzwyczaić do śmiecenia i zwykłego chamstwa (które w dodatku jest bardzo niebezpieczne), ale nie będzie już nas to dziwiło tak, jak teraz...

Niestety, Montenegro jest zaśmiecone (choć i tak nie w takim stopniu jak BiH ), a Czarnogórcy zdają się nie szanować przyrody. Mówię oczywiście ogólnie i na pewno nie dotyczy to wszystkich mieszkańców, chociaż coś w tym musi być, bo nasza kotorska gospodyni w którejś rozmowie powiedziała takie zdanie: Czarnogórcy nie kochają swojego kraju.... Może wyraziła się tak dlatego, że sama jest Chorwatką Do tego tematu jeszcze wrócimy...

W porównaniu z szokiem spowodowanym wyrzuceniem butelki z samochodu, zupełnie nieoświetlone tunele już nas nie dziwią :



Tak jak i sposób jazdy miejscowych Dobrze, że chociaż w tych nieoświetlonych tunelach auta mają włączone światła

Dziki kraj, dziki kraj - zaczynam mówić do Małża... Zaraz jednak dodaję: Ale jaki piękny! :



W tym miejscu po prostu nie możemy się nie zatrzymać! Widok Boki Kotorskiej sprawia, że wykrztuszamy z siebie pierwsze czarnogórskie "wow" :




Zbliżenie na wyspy Gospa od Škrpjela i Sveti Đorđe:



Oczywiście dotrzemy tam i to już jutro

Statek na lodzie? :



Zjeżdżamy do poziomu morza. Droga prowadzi bezpośrednio wzdłuż brzegu, więc mamy bardzo ciekawe widoki, mimo zapadającego zmroku:



Plaże z leżakami w miejscowości Risan :



i hodowle różnych żyjątek:



Po 20:30 wjeżdżamy do Kotoru, a raczej stajemy w korku do ronda:



O tej porze, w sezonie i w weekendy, to norma. Na Bałkanach (a Montenegro to pravi Balkan ) istnieje coś takiego jak "kult samochodu", mało kto z miejscowych porusza się pieszo A Czarnogórcy lubią się bawić i właśnie (oni i oczywiście turyści) zmierzają do klubów i knajpek, żeby cieszyć się sobotnią lipcową nocą...

My też chcieliśmy rzucić klamoty i lecieć podziwiać Kotor "by night", ale zwyczajnie nie daliśmy rady...

Z naszą nową gospodynią, Ljupką, rozmawialiśmy smsowo przez całą dzisiejszą podróż i ostatecznie wyszła po nas na główną drogę, żeby pokazać dojazd (dość skomplikowany) do swojego domu.

Po raz trzeci skorzystaliśmy z usług portalu Airbnb i już mogę zdradzić, że była to nasza najlepsza kwatera ever Płaciliśmy chyba dość sporo, jak na czarnogórskie standardy, bo 43 euro za noc, ale warunki mieliśmy bardzo dobre, a na kotorską starówkę szliśmy tylko jakieś 7 minut.

W każdym razie Ljupka (dziewczyna/kobieta mniej więcej w naszym wieku, może trochę młodsza) czeka na nas, jest bardzo sympatyczna i tak jak Carmen, ma na głowie burzę rudych loków Temperament natomiast mniej ognisty niż u gospodyni z Sali

Parkujemy w ogródku pod samym domem i od razu zauważamy dwa słodkie kociaki, które dają niezły koncert, miaucząc wprost niemożliwie :



Nagrywamy nawet to miauczenie

Ljupka pokazuje nam bardzo wygodny, przestronny apartman z kuchnią, sypialnią, łazienką..., a z lodówki wyjmuje sałatkę zrobioną z warzyw z własnego ogródka, na którą dosłownie się rzucam Tak pysznych pomidorów i ogórków dawno nie jadłam! Choć oczywiście dawno nie byłam też taka głodna Do tego wspaniały miejscowy ser. Nawet nie robię zdjęcia, bo wszystko znika błyskawicznie. Dostajemy jeszcze świeże figi, oczywiście prostu z drzewa i czarnogórskie piwo Nikšićko, które bardzo nam zasmakuje :



Jestem zachwycona gościnnością Ljupki i już wiem, że będzie nam tutaj cudownie

Najedzeni i zadowoleni odpuszczamy sobie dzisiaj nocny Kotor i spędzamy wieczór, oglądając foldery zostawione przez gospodynię. Siedzimy (tylko dzisiaj) w środku, bo na dworze jest naprawdę chłodno (poniżej 20 stopni ). Jeszcze parę godzin temu przez Kotor przeszła potężna burza i znacznie się ochłodziło. Inne wieczory będziemy oczywiście spędzać w ogrodzie

Gdzie by tu jutro się wybrać? :



A potem padamy ze zmęczenia. To był baaardzo intensywny i ciekawy dzień

Teraz człowiek sobie nie bardzo wyobraża że kiedyś były takie kolejki na granicy ale też je pamiętam z dawnych lat. Stało sie kilkanaście godzin i nie było w tym nic nazdwyczajnego. A potem jeszcze szczegółowe kontrole bagazu, samochodu....oby to już nigdy nie wróciło.

O matko, co oni na tej granicy... Robili kipisz każdego TIRa, czy papiery tak skrupulatnie sprawdzali? A może po prostu słynna południowa zła organizacja?. Odwykliśmy od korków na granicy zupełnie. By the way, wspaniała gospodyni, najbardziej mnie ujmują takie przykłady gościnności, jak wyjście, żeby pokazać drogę, czy jakieś jedzonko "na dzień dobry" (tutaj to raczej na "dobry wieczór" ). W każdym razie fajnie, żeście już dojechali...

beatabm napisał(a):Teraz człowiek sobie nie bardzo wyobraża że kiedyś były takie kolejki na granicy ale też je pamiętam z dawnych lat. Stało sie kilkanaście godzin i nie było w tym nic nazdwyczajnego. A potem jeszcze szczegółowe kontrole bagazu, samochodu....oby to już nigdy nie wróciło.

Mam nadzieję, że nigdy nie wróci. Jadąc do Czarnogóry (podobno do Serbii też; jeszcze nie byliśmy), można sobie to trochę przypomnieć Na szczęście nie na taką skalę, jak to wyglądało kiedyś.

Hercklekot napisał(a):O matko, co oni na tej granicy... Robili kipisz każdego TIRa, czy papiery tak skrupulatnie sprawdzali? A może po prostu słynna południowa zła organizacja?

Może mieli strajk włoski

Hercklekot napisał(a):By the way, wspaniała gospodyni, najbardziej mnie ujmują takie przykłady gościnności, jak wyjście, żeby pokazać drogę, czy jakieś jedzonko "na dzień dobry" (tutaj to raczej na "dobry wieczór" )

Byliśmy bardzo mile zaskoczeni Najlepsze jest to, że codziennie dostawaliśmy warzywa i owoce z ogródka

Hercklekot napisał(a):W każdym razie fajnie, żeście już dojechali...

Męcząca była ta podróż, to na pewno. Ktoś mógłby powiedzieć, że to strata całego dnia wakacji. Powiem szczerze, że jak staliśmy na tej granicy, taka myśl przyszła mi do głowy... Ale ostatecznie mamy co wspominać , a dzień był bardzo ciekawy, więc nie możemy go uznać za stracony

maslinka napisał(a):
Szkoda, że na granicy prawie zastała nas noc Zachmurzyło się i ściemniło, więc zdjęcia krajobrazów nie są już tak ładne, jak mogłyby być wcześniej.

Nawet prawie po ciemku robią wrażenie.

Katerina napisał(a):Pozdrav iz Brača za sve cromaniake

Pozdrowienia