Zillertal ist immer gut!

FUX napisał(a):Ślubu z nimi nie brałem...

agata26061 napisał(a):Z chęcią poczytam i pooglądam
Pozdrawiam

Zapraszam

Basiulinek napisał(a):Maslinko - skoro mowisz,ze Zillertal ist immer gut,to moze w koncu sie tam wybierzemy...
Daleko nie mamy - sprawdzilam: 220km

Cześć Basiu! Tak blisko - to koniecznie Podobno latem też jest tam ładnie

Basiulinek napisał(a):Ale moze latem.......jak Cro. nam sie znudzi

Na to bym nie liczyła... Ty chyba też byś tego nie chciała

Basiulinek napisał(a):Czekam na duuuza porcje fotek. W koncu narciarze maja wieksza mozliwosc dostania sie na gore!

Natürlich!

Jolove napisał(a):Narty
Będę zaglądał

Fajnie!

Dzień dobry,dosiadam się

ziutt napisał(a):Dzień dobry,dosiadam się

Witaj, Ziutt! Usiądź wygodnie, zaraz ruszamy na stok


19 stycznia (niedziela): Penken i Rastkogel

Budzimy się bardzo wcześnie, bo już nie możemy się doczekać nartowania Z gospodarzami ustaliliśmy śniadania na 7:30, żeby po 8:00 móc wyruszać Gondolka w Finkenbergu startuje o 8:15, a będziemy też dojeżdżać do innych ośrodków, więc musimy mieć więcej czasu. No cóż, wyjazdy narciarskie tym się różnią od innych form wakacji, że wcześnie chodzimy spać i wcześnie wstajemy. Prawie jak do pracy, z tym, że tutaj wstaje się chętnie

Śniadanie jest smaczne i syte. Dostajemy wędliny i ser żółty. Oprócz tego stała "ekspozycja", czyli taki mały szwedzki stół - płatki, mleko, dżemy, jogurty, miód, serki topione i pasztet. Jak ktoś je (pije) mleko na śniadanie, ma duży wybór płatków. My stawiamy na konkrety i też jesteśmy zadowoleni.

Pora się zbierać. Świat za oknem wygląda zachęcająco. Poranne chmury rozwiewają się, pojawia się słoneczko.

Idziemy w stronę gondolki:



Podejście pod górkę zajmuje nam jakieś 7 minut, z powrotem, czyli w dół, będzie szybciej
Jest bardzo ciepło. Po paru energicznych krokach jestem już zgrzana. Nic dziwnego - na dole jest plus 8 stopni, a my ubraliśmy się jak na 0 st. Ale tyle też będzie u góry, więc trzeba być przygotowanym.

Okolica wygląda bardzo wiosennie:



I my tu mamy dzisiaj jeździć na nartach?

Ładujemy się do gondolki. Mój mąż (tradycyjnie) marudzi, że nie do pierwszego wagonika (zaraz po uruchomieniu) i że ktoś nam zniszczy sztruks Puszczam te "żarty" mimo uszu, rozsiadam się wygodnie i cieszę na pierwsze szusowanie w Zillertalu. Uff, jak gorąco!:



Finkenberg (i Mayrhofen - trochę niżej) pod nami:



Wjeżdżamy w całkiem inny (zimowy!) świat. Trzeba się ubrać bardziej stosownie do okoliczności:



Jacyś narciarze już niszczą sztruks Wyprzedzili nas :



Finkenberger Almbahn i kolejna gondolka wywożą nas na szczyt Penkenjoch (2095). Zaczynamy nartowanie!



Najpierw dwa razy czerwoną 13-tką z powrotem do gondolki. Teraz, póki jeszcze jest sztruksik. Jak będziemy wracać, już nie będzie się tak fajnie jeździło. Później czerwoną 15-tką do "niecki" Penken.





W to miejsce schodzi wiele tras z Penkenjoch i z Horberga (góry naprzeciwko). Nie jest to moje ulubione miejsce w tym ośrodku, bo nie ma tu powalających widoków i tylko zderzyć się można na dole z jakimś narciarzem nadjeżdżającym z przeciwka

Póki co narciarzy nie ma na szczęście zbyt wielu. Przewaga tych, co wcześnie wstają

Focimy z daleka czarną (słynną!) trasę Harakiri, po której zsuwaliśmy się 3 lata temu:



Raz nią "zjechałam", przeżyłam i wystarczy! Nie mamy w planach powtarzania tego wyczynu.

Zmierzamy w stronę wagonika 150-er Tux:



Kolejek brak, wewnątrz luźno, co bardzo nas cieszy, bo ostatnio zostałam prawie stratowana Jako że jestem niewielkiej postury, zdarza mi się w takich wagonikach dostać od kogoś z łokcia albo stać pod czyjąś pachą Na szczęście tym razem podróżujemy w kulturalnych warunkach



Już na szczycie (fiszajkowe zdjęcie z podwodnej kamerki):



Teraz będziemy "ujeżdżać" ośrodek Rastkogel. Słoneczko wychodzi:



Trasy tutaj są nasłonecznione, więc będziemy widzieć, po czym jeździmy

Nasza ulubiona kanapa - Lämmerbichl. Sześcioosobowa, z heizungiem I niebieska trójka pod nią, sympatyczna traska:





Jednak nasza ulubiona w tym ośrodku to czerwona dwójka Sfociłam chyba tylko jej górną część:



Sztruksik :



I to, co obiecałam wszystkim zaglądającym tutaj nienarciarzom - widoki :







Pokręciliśmy się po Rastkoglu i na razie wystarczy. Czerwoną jedynką zjeżdżamy do kolejnego ośrodka - Eggalm. Ale o szusowaniu tam napiszę następnym razem

Na koniec mapki, żeby było wiadomo, o co chodzi





Pozdrav

Znajomi właśnie tam siedzą.

- tej miejscówki jest nieprzewidywalna pogoda. Jeżdżą tam od kilkunastu lat.
Słońce jest tam rzadkim bywalcem.

maslinka napisał(a):Okolica wygląda bardzo wiosennie

Budzi nadzieję.

maslinka napisał(a):I to, co obiecałam wszystkim zaglądającym tutaj nienarciarzom - widoki :

Dziękuję.

Pozdrawiam,
Wojtek

FUX napisał(a):- tej miejscówki jest nieprzewidywalna pogoda. Jeżdżą tam od kilkunastu lat.
Słońce jest tam rzadkim bywalcem.

To znaczy, że coś ich tam ciągnie (poza pogodą), skoro jeżdżą tam od kilkunastu lat

Pogoda w Alpach (w każdych górach) to loteria. Nie wierzę w mit "włoskiej pogody", w naszym przypadku okazał się właśnie tylko mitem

Na 4 alpejskie wyjazdy pogodę mieliśmy bardzo podobną - pół na pół dni słonecznych i tych gorszych, zarówno w Austrii (w Zillertalu i Ski Amade), jak i we Włoszech; zarówno w styczniu, jak i pod koniec lutego (niestety w marcu jeździć nie mogę...).

Wszystko zależy od szczęścia, a zima w tym roku jest wyjątkowo dziwna i nieprzewidywalna, nie tylko w Polsce.

Franz napisał(a):

maslinka napisał(a):Okolica wygląda bardzo wiosennie

Budzi nadzieję.

Wysoka temperatura i brak śniegu na dole miały swoje plusy - można było się swobodnie poruszać samochodem i nie trzeba było zakładać łańcuchów na koła

A ostatni dzień (i duży opad śniegu) przyniósł nam prawdziwą zimę. Można było więc spędzić ostatni alpejski wieczór w bajkowym otoczeniu, wśród ośnieżonych choinek

19 stycznia (niedziela): Eggalm, ponownie Rastkogel i Penken

Czerwoną jedynką ("przygodówką" prowadzącą przez las) dojeżdżamy do kolejnego ośrodka - Eggalm. Wsiadamy na sześcioosobową kanapę Eggalm Nord:



i wciągamy się na szczyt Grüblspitze (2395 m):



Strasznie tu wieje, więc tylko kilka pstryków:





i zjeżdżamy w spokojniejsze rejony. Mam wrażenie, że trasy są tu gorzej oznakowane niż na Penken czy Rastkoglu. Początkowo chcemy się trzymać planu, ale i tak zjazdy wychodzą nam dosyć przypadkowymi trasami
Zamiast jechać czerwoną jedynką, dostajemy się na jakąś "Misiową Trasę" (Bear Route), która jest bardzo płaska, trawersuje zbocze. Jest to "family route", ale jak obserwujemy, wielu narciarzy zjeżdża nią przypadkiem, "zgubili się", tak jak my.

Skoro już "zabłądziliśmy", robimy sobie przerwę na herbatkę z termosu:



"Misiowa Trasa" w końcu doprowadza nas do tej właściwej. Zjeżdżamy do kolejnej sześcioosobowej kanapy - Lattenalm:



Teraz ujeżdżamy niebieską jedynkę:



O tej porze (jest przed 12:00) nie jest jeszcze tak "zmęczona" jak czerwone trasy.

I znowu na kanapę - wygodną, tapicerowaną; można odpocząć, a nawet się przespać :



Wkrótce głodniejemy, więc robimy przerwę tutaj:



Gulasz i piwo szybko dodają sił :



Wracamy na deski:



Ośrodek Eggalm jest stosunkowo mały, więc szybko się z nim "rozprawiamy". Chętnie wjechalibyśmy jeszcze na samą górę (na Grüblspitze), ale tam za bardzo wieje. Niebieską piątką kierujemy się więc w stronę gondolki, która zabierze nas z powrotem na Rastkogel. Niestety w dolnych partiach trasy są problemy ze śniegiem:



Trzeba jechać powoli, żeby nie porysować nart:



Niestety, taka to dziwna tegoroczna zima...

Wsiadamy do gondolki:



i wracamy na tereny, na których jest zdecydowanie więcej śniegu (są wyżej położone).

Na Rastkoglu jeździmy głównie czerwoną dwójką, którą uznajemy za najlepszą trasę w tym ośrodku.



Później "widokową trasą", czyli czerwoną 16-tką (brak zdjęć; za dużo ludzi, trzeba było jechać, a nie zatrzymywać się ) zjeżdżamy do "niecki" Penken. Stamtąd wciągamy się na Penkenjoch i robimy krótką przerwę na herbatę.

Zabijam wzrokiem, choć nie wiem, dlaczego :



Jeziorko na szczycie Penkenjoch:



Robi się późno, ale kręcimy się jeszcze trasami Penken, w tym moją ulubioną czerwoną jedenastką. Jest późno, są muldy, a mimo to jeździ mi się rewelacyjnie

Przy czerwonej jedynce w tej części ośrodka jest ciekawy wyciąg - Kombibahn. Na jednej linie wiszą zarówno kanapy, jak i gondolki (a właściwie duże, dwunastoosobowe gondole):



Pogoda się psuje. Niebo jest już całkowicie zachmurzone, zaczyna padać śnieg, poza tym jest już koło 15:00, a my wcześnie zaczęliśmy. Powoli kończymy nartowanie, zjeżdżając czerwoną 13-tką do stacji pośredniej gondolki Finkenberger Almbahn. Na sam dół, do Finkenberga, niestety nie zjedziemy, nie tej wiosny

Wieczorem idziemy do restauracji (pizzerii) Zur Alten Brücke (tej przy drewnianym moście):



Smaczną pizzą i Kaiserem kończymy pierwszy, bardzo udany narciarski dzień



Z trzech ośrodków, w których dzisiaj szusowaliśmy (Penken, Rastkogel, Eggalm), najbardziej podobało nam się na Rastkoglu. Szkoda, że mamy jeszcze inne miejsca do zjeżdżenia i braknie czasu, żeby tu wrócić Ale kiedyś na pewno...

Franz napisał(a):Mimo, iż to relacja dla miłośników białego..., to będę zaglądał.

... mimo białego ... i ja rzucę okiem.

pozdrawiam.

mariusz-w napisał(a):

Franz napisał(a):Mimo, iż to relacja dla miłośników białego..., to będę zaglądał.

... mimo białego ... i ja rzucę okiem.

pozdrawiam.

I PIWO....
dwa razy....

(odnotowane)

tony montana napisał(a):

mariusz-w napisał(a):

Franz napisał(a):Mimo, iż to relacja dla miłośników białego..., to będę zaglądał.

... mimo białego ... i ja rzucę okiem.

pozdrawiam.

I PIWO....
dwa razy....

(odnotowane)

... trzy razy po dwa !

pozdrawiam.

mariusz-w napisał(a):

Franz napisał(a):Mimo, iż to relacja dla miłośników białego..., to będę zaglądał.

... mimo białego ... i ja rzucę okiem.

pozdrawiam.

Zapraszam

tony montana napisał(a):(odnotowane)

Nie wątpię

mariusz-w napisał(a):... trzy razy po dwa !

pozdrawiam.

Nie wiem, jak Ty to policzyłeś... Skoro tak mówisz...


Wracając do tematów narciarskich , podaję szczegóły (np. numery tras), bo może się komuś przydadzą - zainteresowanym Zillertalem narciarzom. Potter, Marze_na i inni bywalcy Doliny - czekam na Was i liczę na Wasze komentarze Fajnie by było, jakbyście napisały, które ośrodki i trasy były dla Was the best

Potter, na Twoją relację z Zillertalla też czekam, już długo...

Oczywiście zapraszam też wszystkich nienarciarzy Może też kiedyś zaczniecie swoją przygodę z deskami

Pozdrav

Piwo w przerwie szusowania to jest to Gulaszową zupę na ostro też próbowaliśmy, dobrze rozgrzewa

Obowiązkowo w termosie herbata z rumem w plecaku i snikers- to mój patent

No i ta radość Austriaków na stokach, tańce w przerwie w butach narciarskich, to jest to !!!

Zillertal chodzi za mną, może w następnym roku się skuszę ???


Pozdrawiam i czekam na więcej

Dziwna ta zmia w tym roku... Nawet w Alpach w niższych partiach wiosenne
Pooglądam u Was śnieg, bo w moich biegówkowych rejonach śnigu jak na lekarstwo

pozdr

maslinka napisał(a):Potter, Marze_na i inni bywalcy Doliny - czekam na Was i liczę na Wasze komentarze Fajnie by było, jakbyście napisały, które ośrodki i trasy były dla Was the best

Zgłaszam się wywołana do tablicy .

Penken i Rastkogel to najbardziej objeżdżone przeze mnie trasy w Zillertalu. Podczas pierwszego pobytu, poza jednodniowym wyskokiem na Ahorn, nie ruszyliśmy się stąd nigdzie dalej .
Pogoda zawsze była w kratkę, max 3-4 dni ze słońcem. Nie to co słoneczne Dolomity . Ale za to mniej niż 1000 km od domu.

Podobnie jak Ty nie przepadam za trasami zjeżdżającymi z Penken do tej jak to ładnie określiłyście "niecki". W czasie pochmurnej, śnieżnej pogody zazwyczaj była tu jednak najlepsza widoczność, dlatego trasy 3, 5 i 15 zostały przez nas przejechane kilkadziesiąt razy . W dni ekstremalnie mgliste katowaliśmy niebieską ósemkę. Lepsze to niż siedzenie w apartamencie.


Na Eggalm nigdy nie dotarliśmy . Rastkogel uwielbiam, zwłaszcza obfotografowaną przez Maslinkę dwójkę, raz z jednej, raz z drugiej strony i tak nawet przez pół dnia . Bardzo podoba mi się też widokowa 16, ale to trasa na raz albo dwa. Jest tłoczno i wąsko no i trzeba się poruszać 150er Tuxem, a ja nie lubię ściągać nart i taszczyć ich do wagonika.

Szesnastka prezentuje się tak.



Trasa numer jeden w tym ośrodku to dla nas bezapelacyjnie czerwona siódemka z Horberga. Potrafiliśmy spędzić na niej cały dzień, z krótkimi tylko wizytami na 27.
Pozwolę sobie jeszcze na parę fotek z siódemki.










Pisz i wklejaj Maslinko jak najwięcej, bo mi na razie tylko takie nartownie zostało . Uboższa o więzadło krzyżowe czekam w nfztowej kolejce do rekonstrukcji i łykam wszystkie relacje.

Wspaniale Maslinka, wspaniale. Bardzo mi się podoba relacja. Przyszły rok - Alpy Austriackie.

Koleżanko Marzeno. "Żeby kózka nie skakała to by nogi nie złamała".