Zdjęcia z delfinem nie będzie - Lošinj i Korčula 2024

piekara114 napisał(a):Identyczne miałam wrażenie ze swojego pobytu w pobliskiej nadmorskiej Belgii. Zwłaszcza że byliśmy przy wydmach i latarni morskiej.

W Hadze, a właściwie w Scheveningen, wydmy są oddzielone drutem kolczastym

majkik75 napisał(a):

maslinka napisał(a):Trochę jak nad Bałtykiem Całkiem ciepła woda Żałuję, że nie miałam ze sobą stroju kąpielowego A tak to mogłam tylko stopy pomoczyć

No ale pewno czystsze?

Tego nie wiem. Wydawało się czyste A nad polskim morzem dawno nie byłam, ostatnio w 2009



Dzień 5. (3 lipca, środa): Kajakiem z Artatore oraz delfin, którego (z którym) zdjęcia nie będzie

Dzisiaj nadal wieje, ale po jednym dniu przerwy, stęskniliśmy się za kajakowaniem. Trzeba wybrać rejon osłonięty od wiatru i można płynąć Postanawiamy zwodować Osiołka w miejscowości o włosko brzmiącej nazwie - Artatore To w pobliżu lotniska; samoloty będą nam latały nad głowami

Miejsce do startu jest idealne - parking znajduje się bardzo blisko morza, więc nie musimy daleko zasuwać z naszymi "gratami". Odbijemy od brzegu z plaży dla psów :




Wypływamy z zatoki:



Niestety, robi się coraz bardziej pochmurno. Wieje też dość mocno i zaczynam marznąć Nie ma sensu płynąć daleko. Przynajmniej na razie chcemy się zatrzymać w uvali Zabodarski. Wybieramy jej wschodnią część - plażę Egerija:



Jest tu zadziwiająco dużo ludzi, a między drzewami widać samochody. No cóż, nie ogarnęliśmy, że można dojechać Maździakiem do tej zatoczki i z niej zacząć kajakową wycieczkę. Wtedy moglibyśmy dotrzeć na plażę Liska Slatina i dalej... (Choć przy dzisiejszym wietrze może niekoniecznie.)

Chyba jesteśmy zmęczeni wczorajszym łazikowaniem i nie przyłożyliśmy się do planowania rejsu Faktycznie, jestem dzisiaj dziwnie słaba. Wyprawa na Sv. Nikolę uskrzydliła mnie , ale też zmęczyła Chcę tylko usiąść na plaży i czytać książkę

Tu byłoby idealnie:



ale w krzaczorach siedzą ludzie Wybieramy więc bardzo wygodne półki skalne:



i "zabijamy czas" :



czekając na słońce Według prognoz, za godzinę pogoda ma się poprawić. Tymczasem pstrykamy zdjęcia:



Przed nami Zabodarski otok:



i koleżka kormoran:



Czekamy godzinę, dwie... Nie ma widoków na poprawę pogody Sąsiedzi z plaży po lewej:



też się ewakuowali. Zabieramy Dzielnego Flaminga i odpływamy:



Plan jest taki, żeby dopłynąć do Zabodarskiego otoka i spróbować na niego wyleźć :


Nawet trochę błękitu się pojawiło

Niestety, skały na wysepce nie sprzyjają plażowaniu. Ale przynajmniej zobaczymy sobie małą latarnię:



i owieczkę :



Tuż obok zakotwiczyli panowie policjanci:


Ciekawe miejsce na patrol

Skoro już tu jesteśmy , podpłyniemy do innej wyspy - Murtar, obok której właśnie przepływa prom:



Zainteresowała nas latarnia morska na wysepce. Ale moment... czy ja dobrze widzę To, co właśnie wyskoczyło z wody, to delfin Dupinek (a może i dwa) skacze jakieś 30 metrów przed nami Widziałam dwa "wyskoki", Małż trzy; żadnego nie udało mi się utrwalić na zdjęciu Szybki był, skubany Czekamy chwilę bez ruchu i z aparatem w gotowości, ale już chyba odpłynął...

Mimo tego, że delfina nie udało się uwiecznić na fotce, poprawił nam humor w ten pochmurny dzień Uśmiechamy się szeroko, zwłaszcza, że mamy teraz widok na Televrinę, którą wczoraj prawie zdobyliśmy:



Słabsza pogoda zdarza się nawet w Chorwacji , zwłaszcza w północnej części wybrzeża i nic na to nie poradzimy. Lepiej przyjrzyjmy się latarni morskiej, do której właśnie się zbliżamy:



Kiedyś musiała być piękna; teraz trochę niszczeje:



Co dalej? Chyba wracamy do Artatore, choć widać coraz więcej błękitu:



Zastanawiamy się, ale chyba nam się odechciało plażowania Zmarzłam i chętnie pozwiedzam Oczywiście zdajemy sobie sprawę, że gdy tylko dobijemy do brzegu, słońce wyjdzie i zrobi się upał. (Prawo Murphy'ego )



I tak się oczywiście dzieje Jesteśmy blisko Artatore. A może by tak zatrzymać się jeszcze na jednej z plażyczek w zatoce:




Jednak nie... Jest po 16:00, decydujemy, że przybijamy do brzegu:




Ogarniamy się przy Maździaku i za chwilę pojedziemy trochę pozwiedzać Veli Lošinj

Na koniec odcinka (niezbyt imponująca ) trasa dzisiejszego kajakowania:



Dzisiejsza wycieczka nie była szczytem marzeń , ale nie zawsze odkrywa się ustronne zatoczki i nie zawsze pogoda musi być idealna Za to pokazał nam się delfin Trochę poczytaliśmy, odpoczęliśmy po wczorajszych trudach i na pewno tego czasu nie można uznać za stracony

majkik75 napisał(a):A nie kusiło was wejść do tej latarni? Przynajmniej dookoła pochodzić? To są z reguły fajne, ciekawe miejsca

Tego dnia mieliśmy "lenia", nic nam się nie chciało Zmęczenie materiału , w końcu wróciliśmy z gór dopiero o 22:30

piekara114 napisał(a):Dość niska ta ostatnia, ale skoro jest to zapewne swoją funkcję spełnia.

Niziutka, to fakt.

piekara114 napisał(a):Michał, co to wejścia to chorwackich latarni to nie da się ich zwiedzać (tak jakto ma miejsce w Polsce), kilka jest przeznaczonych pod wynajem jako noclegi - cena kiedyś była mega mega wysoka, a teraz albo już zwykle noclegi ją dogoniły, albo jeszcze urosły....

To były już w zasadzie ruiny, częściowo bez dachu. Pewnie Michałowi chodziło o "zwiedzanie" w stylu urbex Podejrzewam, że można tam coś ciekawego zobaczyć , ale problemem byłoby przybicie do brzegu kajakiem. Trzeba by się przywiązać do nabrzeża... W zasięgu wzroku nie było kamieni na "kotwicę", którą robimy w ten sposób, że do siatki do podrywki wędkarskiej wrzucamy kamucle znalezione na plaży

Dzień 5. (3 lipca, środa): Veli Lošinj i pyszne kalmarki

Po pochmurnym kajakowaniu wyszło słońce, a my jedziemy w kierunku Velog Lošinja, czyli tego mniejszego



Maździaka zostawiamy powyżej miasteczka, na leśnym (darmowym) parkingu, na którym zatrzymał się (chyba na dłużej ) tak ozdobiony samochód :




Najbardziej podoba nam się hasło: Druže Tito, samo kaži, živjet ćemo u garaži (Towarzyszu Tito, tylko powiedz, a będziemy mieszkać w garażu) Kult Josipa wiecznie żywy, podobnie jak jugonostalgia

Schodzimy do V. Lošinja:




Parę kroków i jesteśmy w miasteczku; naprzeciwko różowego kościoła św. Anotoniego Opata z XVIII wieku:



Gogle VR dotarły i tutaj:



Dzięki nim, podobnie jak w Osorze, w V. Lošinju można odbyć podróż w czasie

Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1398 roku, wtedy było to Velo Selo. V. Lošinj początkowo był osadą rolniczą. W XVII wieku wzrosła jego rola, wokół zatoki wybudowano (w barokowym stylu) kamienice. W sąsiedniej uvali natomiast powstała rybacka wioska Rovenska.

Na początku XX wieku w siłę zaczął rosnąć Mali Lošinj, głównie za sprawą powstałej tam stoczni. Veli pozostał w tyle, ale dzięki temu ma obecnie dużo uroku



Wzrok przykuwają kolorowe kamieniczki:




Włoskie klimaty Bardzo mi się tu podoba:



Tylko co w tym miejscu robi čuvita?:


Przecież nie jesteśmy na Šolcie

Na bardziej drobiazgowe oględziny V. Lošinja przyjedziemy innym razem, wieczorem. Teraz tylko rzucamy okiem i chcemy się przespacerować wzdłuż morza. Idziemy w stronę Ścieżki Witalności - promenady liczącej około 3 km, która łączy oba Lošinje

Przepięknie prezentuje się miasteczko z tej perspektywy :




Uroczy cypelek (i świetny punkt widokowy!) z kaplicą Zwiastowania NMP:




A to inny vidikovac; za mną kościół św. Antoniego Opata:



Szerszy pogled:



I bardziej detalicznie:



Ludzie plażują na przyjemnych półkach skalnych:



Tuż obok jest duży Hotel Punta z basenem:



Chyba większość turystów wybiera morze, nie dziwię się. Widok na Velebit przyciąga:



Za hotelem zaczyna się wspomniana Ścieżka Witalności:



Idziemy nią kawałek i spoglądamy na Televrinę:



Jest pochmurno, kąpać nam się nie chce, ale coś byśmy zjedli... Najlepiej w "naszym" Nerezine. Postanawiamy więc wracać na kwaterę. A do V. Lošinja oczywiście jeszcze przyjedziemy

Po drodze mamy nieplanowany postój przed Kanałem Privlaka. No tak, jest po 18:00; zapomnieliśmy, że o tej porze otwiera się obrotowy most:



Właściwie to fajnie; cieszymy się, że możemy pooglądać przepływające jednostki:





Ci chyba dodali za dużo gazu :



W apartmanie ogarniamy się szybko (jak zwykle nie ma na nic czasu podczas wakacji ) i ubieramy dość ciepło Przyda się bluza, od wczoraj mamy chłodniejsze wieczory; ochłodzenie potrwa kilka dni.

Dzisiaj zjemy w Bufecie Dolac, który ma na Google Maps średnią ocen 4,7 Bardzo słusznie - atmosfera jest świetna, obsługa bardzo miła, a lignje na žaru przepyszne Aż mi się oczy zaświeciły :



Nadziewana serem pljeskavica Małża też ponoć bardzo smaczna:



Jedyny minus - trzeba długo czekać, więc lepiej nie przychodzić tutaj bardzo głodnym Ale na pyszne jedzonko warto poczekać, a dawno nie jadłam tak dobrze zrobionych kalmarów

Najedzeni i zadowoleni powoli wracamy przez wieczorne i całkiem gwarne Nerezine:



Dzisiejszy dzień był stosunkowo spokojny. Potrzebowaliśmy odpoczynku i zwolnienia tempa po górskiej wędrówce Jutro natomiast będzie się działo Już zapraszam na szereg atrakcji

wiola2012 napisał(a):Rzeczywiście jak włoskie i tak samo piękne . Nie sądziłam, że w Chorwacji można taki klimacik znaleźć .

Wyspa Lošinj jest bardzo włoska, podobnie Cres

megidh napisał(a):Piękny widok i w ogóle fajnie tam jest.

Jeszcze fajniej będzie, kiedy odwiedzimy Veli Lošinj wieczorem

te kiero napisał(a):Lux, piękne dwa kadry od tej strony.

Jeszcze wrócimy do V. Lošinja po następne ładne kadry


Dzień 6. (4 lipca, czwartek): Plaża Mali Bok, Orlec

Dziś kolejny dzień silnego wiatru, więc kajakowanie odpada. Na szczęście to ostatnie podrygi bory, ma się uspokajać po południu. Chcemy popłynąć na wyspę Ilovik, ale statek mamy albo rano (nie zdążymy ), albo o 14:30 (w ten celujemy). Musimy więc zagospodarować sobie pierwszą część dnia.

Postanawiamy zobaczyć jedną ze słynnych creskich plaż. (Od jutra będziemy znów kajakować, lepszej okazji może nie być.) Na Koromačnej byliśmy 13 lat temu, do Veli Žal w Ustrine być może dopłyniemy Osiołkiem... Wybór pada na Mali Bok w miejscowości Orlec. Jedziemy!

Po zjeździe z głównej drogi od razu robi się ciekawie:



Przejazd przez Orlec:



Coraz bardziej stromo, na razie samochodem:



Uff, jest dla nas miejsce na parkingu:



Dalej już tylko pieszo:


Jak informuje tablica, zejście na własną odpowiedzialność

Idziemy, podziwiając widoki na Krk, końcówkę Rabu i Velebit:



Na tym zdjęciu widać, jak stromo jest:


W druga stronę będzie ciekawie

Jadran szaleje, a widoki zachwycają :




Na plaży jest tak pusto? :



Trudno mi w to uwierzyć... Zobaczymy.

Po 10 minutach spaceru jesteśmy na miejscu:



Jednak trochę ludzi jest, ale już sobie upatrzyliśmy miejscówkę :



Prośba skorupiaków :



do której (na szczęście) stosują się turyści - plaża jest czysta I przepiękna! :




Kolor wody - boski:



Tylko trzeba uważać na fale Trudno się pływa, ale dajemy radę :



Spędzamy tu ponad godzinę. Na więcej niestety nie mamy czasu Tak sobie zaplanowaliśmy i chcemy zdążyć na statek, a musimy przejechać kawałek Cresu i cały Lošinj.

Jednak myślę, że dużo dłużej i tak byśmy tu nie plażowali, bo robi się coraz gęściej:



A taki wypoczynek to nie nasze klimaty Jednak cieszymy się, że zobaczyliśmy tę creską perełkę Zdecydowanie warto!



Pod górkę idzie się zadziwiająco dobrze Pewnie dlatego, że zadbaliśmy o to, żeby iść w mokrych strojach

Ostatni pogled w stronę Krku:



i docieramy na parking. A tam przebieranki , doprowadzamy się do jako takiego stanu i kierunek: uvala Mrtvaška na Lošinju

Wybaczcie krótszy odcinek, ale od jutra wracam do pracy i mentalnie się do tego przygotowuję Następne będą dłuższe

croktoś napisał(a):Miasteczko urocze,ale ta plaża skradła moje serce!
W dodatku wzburzony Jadran ( oraz każdy właściwych rozmiarów akwen w żywiole) uwielbiam pod warunkiem ,że obserwuję już z bezpiecznej perspektywy;)
Oddałabym wiele,żeby tam teraz być,przepięknie!

Oj, ja też bym się z radością tam teraz teleportowała

pomorzanka zachodnia napisał(a):Relację czytam w miarę na bieżąco ale coś z komentowaniem mi nie idzie.

Zachęcam

pomorzanka zachodnia napisał(a):Oczywiście najbardziej podobała mi się wieczorno-nocna wędrówka górska.

Dla nas był to najlepszy fragment wakacji