Z piekła do nieba, czyli Pelješac i Korčula 2021

Fajnie, że zdrówko wraca.
2006 to także nasze pierwsze dłuższe wakacje w Chorwacji, w Rogoźnicy. Korki przed jednonitkowymi tunelami pamiętam do dziś...

Celinka to obecnie mój ulubiony tunel w Cro.

W Ploče stajemy jeszcze na większe zakupy w Lidlu, bo nie przewidujemy prędkiego wypadu do Orebica. Przynajmniej w teorii… Przejeżdżamy przez Ploče, które wygląda dość przygnębiająco z tą betonową architekturą lat 80-tych.



Cevapy i inne rzeczy na grill zakupione. Ciesząc się na pierwszego w Cro grilla, ruszamy już prosto w kierunku granicy z BiH. Zanim dotrzemy do granicy, mijamy Most Pelješki, który kilka dni po naszym powrocie do domu, połączy finalnie stały ląd z półwyspem.





Wjazd do Neum całkowicie bezproblemowy i już po chwili mijamy kolejny koszmarek architektoniczny z tych okolic




Niestety wyjazd z BiH stopuje nas na ponad 40 minut
Nasz cel już tak blisko, na wyciągnięcie ręki dosłownie, ale póki co, możemy sobie tylko popatrzeć w jego kierunku...








Na Pelješac wjeżdżamy w końcu ok. 18:30 po szybkim tankowaniu w Stonie. Długa ta podróż, bo kilka przystanków po drodze było, no i ta granica, ale już tylko ostatnie minuty dzielą nas od celu. Przejeżdżamy przez Ston, który może odwiedzimy na powrocie, a może nie, wszystko zależy od czasu. Wyjdzie w praniu.

Fajnie zgrałyście się z maslinką. Można poczytać relacje i pooglądać Peljesac z dwóch różnych perspektyw.
Pamiętam moje zaskoczenie, gdy dojechaliśmy do Ploce. Spodziewałam się kolejnego miasteczka jak te, które mijaliśmy po drodze np. Drvenik, Igrane, a tu aż mnie zamurowało z wrażenia. Muszę jednak przyznać, że gdy tak siedzieliśmy sobie w knajpce, pijąc kawę i czekając na prom, miejsce zaczęło mnie coraz bardziej intrygować. Żałuję, że nie zrobiłam tam więcej zdjęć, bo te szare bloki wrośnięte w piękne wybrzeże tworzą bardzo ciekawy kontrast.

Nie narzekaj na tą granicę.... Ja jadąc do Grecji mam po drodze 3 takie postoje graniczne...

W końcu o 19:30 meldujemy się pod naszym apartamentem w Žuljanie, do którego bez trudności doprowadziła nas nawigacja.


Po dłuższej chwili poszukiwań pojawiają się właściciele – młode małżeństwo, które na 1 rzut oka wygląda przyjaźnie. Pokazują nam apartament, na razie nie chcą pieniędzy ani naszych dowodów do rejestracji. Jak się okaże, dowodów nie chcą do końca naszego pobytu – nie zarejestrowali nas…
Apartament wygląda bardzo ok, chociaż daleko mu do naszego hvarskiego u Nikoli, równać się z nim może jedynie powierzchnią.












Pierwszy zgrzyt pojawia się po naszym pytaniu o grilla. Mamy wszak dużo mięsa, które tylko czeka, żeby się na nim znaleźć. W opisie oferty oraz w zapewnieniach mailowych właścicielki – grill miał być. Nie ma. Jest jedynie, kompletnie uwalona, metalowa płyta na gaz, ale gazu nie ma. Właściciele mówią, że jeśli potrzebujemy grilla (czy gdybyśmy nie potrzebowali, pytałabym o niego 3 razy w mailach?), to oni go wyczyszczą i podłączą gaz. Żebyśmy tylko dali znać dzień wcześniej, kiedy będziemy potrzebować. Mówię, że mamy mięso, więc jak najszybciej. Oczywiście nie dziś. Ustalamy, że będziemy w kontakcie.
Ale już mamy niesmak, bo płyta gazowa, to nie grill ! Poza tym stoi przy samej ulicy, nie bardzo mamy ochotę, żeby każdy przechodzień zaglądał nam przez ramię... Mało tu kameralności ogólnie, a my ją bardzo cenimy.

Przenosimy do apartamentu bagaże, na razie nie mamy siły nad ewentualnymi zachwytami lub rozczarowaniami dotyczącymi samego apartamentu. Jesteśmy głodni, więc tylko się odświeżamy i idziemy coś zjeść w Žuljanie. Nasz apartament mieści się jakieś 700 m od plaży i „centrum” Žuljany, w takiej już jakby wiejskiej części, co akurat z naszego punktu widzenia, okazuje się wielką zaletą. Nie wyobrażam sobie wynajmować czegoś tuż przy plaży, gdzie nie ma praktycznie żadnej prywatności. Tu na szczęście ją mamy, przynajmniej względnie.

Po 5 minutach spaceru jesteśmy przy plaży. Niestety już po zachodzie słońca, ale widok na pierwszy rzut oka przyjemny. Dobrze cię znów widzieć, Dalmacjo!




Chociaż żadna z konob w Žuljanie to nie nasz typ, nie mając za bardzo wyjścia, decydujemy się na Tamarisa. Niestety przy Rivie masakrycznie śmierdzi ściekami i szambem. Słyszałam już o tym wcześniej od Wioli wiolek_lp, która Žuljanę opuściła dosłownie dzień wcześniej. Nie wyobrażam sobie tam jeść, ani tym bardziej mieszkać.

Cenowo Tamaris wydaje się być w porządku, chociaż od 2 lat nas nie było, trudno więc dokładnie oszacować, o ile wzrosły ceny.


Na stolik w Tamarisie musimy chwilę poczekać, ale na szczęście nie za długo. Zamawiamy kalmary pod dwiema postaciami i oczywiście wino.
Pošip z Čary na Korčuli!
W sumie kalmarki nawet całkiem dobre, wino jeszcze lepsze, więc nie ma co narzekać.




Chyba zachwyt nad faktem, że w końcu tu jesteśmy oraz oczywiście rzeczone wino spowodowały, że kompletnie siedliśmy z matematyką i zostawiliśmy strasznie wysoki napiwek, no ale cóż, przynajmniej kelner się ucieszył.
Wracamy do apartamentu i pora na odpoczynek. Od jutra wakacje pełna parą!

Epepa napisał(a):Fajnie zgrałyście się z maslinką. Można poczytać relacje i pooglądać Peljesac z dwóch różnych perspektyw.
Pamiętam moje zaskoczenie, gdy dojechaliśmy do Ploce. Spodziewałam się kolejnego miasteczka jak te, które mijaliśmy po drodze np. Drvenik, Igrane, a tu aż mnie zamurowało z wrażenia. Muszę jednak przyznać, że gdy tak siedzieliśmy sobie w knajpce, pijąc kawę i czekając na prom, miejsce zaczęło mnie coraz bardziej intrygować. Żałuję, że nie zrobiłam tam więcej zdjęć, bo te szare bloki wrośnięte w piękne wybrzeże tworzą bardzo ciekawy kontrast.

Maslinkę będę oczywiście czytać, w ogóle widzę, że mam sporo do nadrobienia, ale boję się, że jak równolegle zacznę czytać, to prędko się ta moja relacja nie skończy A jednak chcę kuć żelazo, póki gorące

Co do Peljesaca, nie chcę na razie za wiele zdradzać, ale część osób może być zaskoczona moją końcową refleksją. Sam tytuł relacji poniekąd też do niej nawiązuje...

Ploce istotnie osobliwe miejsce, jakoś nie odczułam potrzeby głębszego poznania

Dziwna sprawa z tym grillem. My też stołowaliśmy się w Tamarisie, całkiem miło wspominam to miejsce. Fajnie było posiedzieć wieczorem na nabrzeżu. Ceny jakoś znacząco nie zmieniły się od 2019.

Epepa napisał(a):Fajnie zgrałyście się z maslinką. Można poczytać relacje i pooglądać Peljesac z dwóch różnych perspektyw.

Perspektywy będą różne, chociaż coś czuję, że będziemy się z Corriną zgadzały, co do oceny niektórych miejsc A w Žuljanie będziemy kilka razy, bo to najlepsze na półwyspie okolice do kajakowania

Z grillem faktycznie dziwna sprawa Ciekawe, czym jeszcze podpadną Wam gospodarze

Dla mnie większym minusem niż brak grilla byłaby chyba...wanna

Tamaris ma ostatnio przeciętne opinie, ale my byliśmy zadowoleni z obiadu w tej knajpce. Przyczepić można się do czasu oczekiwania, bo na makrelę z grilla czekaliśmy godzinę

Smrodu za bardzo nie pamiętam, ale ja mam wiecznie chore zatoki i już mi się chyba węch stępił

W Žuljanie mieliśmy najlepszy plażing na półwyspie, więc bardzo miło wspominam tę miejscówkę

Z przyjemnością będę śledziła Twoją relację . Na Poljesacu spędziliśmy 2 tygodnie w 2014r. Gdybym wtedy była taka mądra jak teraz , też bym podzieliła ten czas na Polješac i Korčulę. Lubię po 7-9 dniach zmienić miejsce.
Co się tyczy apartamentów, to nauczyłam się nie stresować. Fajnie jest jeśli jest zgodny z opisem albo przewyższa oczekiwania. Zdarza się czasami, że właściciel „upiększył” rzeczywistość, nie może mi to jednak popsuć wakacji

Faktycznie można się w tym roku zapeljeszczować... Ale to dobrze. Zastanawiam się nad dzieleniem urlopu 2022 na P i K więc im więcej opinii tym lepiej. Ślad zostawiam i biorę się za doczytanie bo piszesz Acani jak szalona. Ale szalona to Ty być musisz. Po takich przygodach łazienkowych w trasę.. Fakt wannę lubić trzeba i zasłonkę, aczkolwiek... Jest tyle rzeczy które mogą zaplusować.... Będę zaglądał

ruzica napisał(a):Dla mnie większym minusem niż brak grilla byłaby chyba...wanna

Oj tak, był to dla nas jeden z większych minusów (w każdym razie dla mnie), ale też jednocześnie wanna była jednym z wielu ustępstw, na które musieliśmy pójść, gdyż z niewiadomych sobie ani nikomu powodów, uparłam się na tą Žuljanę...

ruzica napisał(a):Tamaris ma ostatnio przeciętne opinie, ale my byliśmy zadowoleni z obiadu w tej knajpce. Przyczepić można się do czasu oczekiwania, bo na makrelę z grilla czekaliśmy godzinę

To co zamówiliśmy, było w porządku, ale czas oczekiwania też był strasznie długi. Wino dostaliśmy ciepłe i dopiero po upomnieniu się podwójnym o lód, w końcu go dostaliśmy.

ruzica napisał(a):Smrodu za bardzo nie pamiętam, ale ja mam wiecznie chore zatoki i już mi się chyba węch stępił

Był, był niestety okropny o różnych porach dnia. M.in. z tego powodu na głównej plaży nie kąpaliśmy się nigdy.

ruzica napisał(a):W Žuljanie mieliśmy najlepszy plażing na półwyspie, więc bardzo miło wspominam tę miejscówkę

Dobrze, że chociaż Ty My niestety szybko żałowaliśmy wyboru Žuljany, pozostawało więc przymykanie oczu na minusy i szukanie jak największej ilości plusów

Abakus68 napisał(a):Faktycznie można się w tym roku zapeljeszczować... Ale to dobrze. Zastanawiam się nad dzieleniem urlopu 2022 na P i K więc im więcej opinii tym lepiej.

My już dzielić nie będziemy, spróbowaliśmy w tym roku takiej opcji i chyba jednak nie dla nas. Chociaż muszę przyznać, że kiedy przenieśliśmy się na Koculę, to było fajne uczucie - jakby zaczynać urlop od nowa W każdym razie dla nas Pelje już raczej tylko jako tranzyt w przyszłości.

Abakus68 napisał(a):Ślad zostawiam i biorę się za doczytanie bo piszesz Acani jak szalona. Ale szalona to Ty być musisz. Po takich przygodach łazienkowych w trasę.. Fakt wannę lubić trzeba i zasłonkę, aczkolwiek... Jest tyle rzeczy które mogą zaplusować.... Będę zaglądał

No faktycznie im więcej czasu od tej szalonej podróży minęło, tym bardziej myślę, że to było wyjątkowo nieroztropne, ale chyba głębsze analizy w tym momencie już nie mają sensu
Zasłonka była okropna i nigdy jej nie używałam, przez co na ogół codziennie trzeba było się mordować z podłogowym jeziorem...

Zostań i zaglądaj, bo w drugiej połowie pewnie odnajdziesz trochę znajomych miejsc z Korculi. Ja może jeszcze dziś wieczorową porą wpadam do Twojej relacji, bo też mi już tęskno do korculańskich widoków

wiola2012 napisał(a):Z przyjemnością będę śledziła Twoją relację . Na Poljesacu spędziliśmy 2 tygodnie w 2014r. Gdybym wtedy była taka mądra jak teraz , też bym podzieliła ten czas na Polješac i Korčulę. Lubię po 7-9 dniach zmienić miejsce.
Co się tyczy apartamentów, to nauczyłam się nie stresować. Fajnie jest jeśli jest zgodny z opisem albo przewyższa oczekiwania. Zdarza się czasami, że właściciel „upiększył” rzeczywistość, nie może mi to jednak popsuć wakacji

Z tym apartamentem nie chodziło do końca o upiększanie rzeczywistości, w dużym uproszczeniu mówiąc : klimatu nie było od początku
Fajnie, że jesteś, mam nadzieję, że ciąg dalszy przywoła więcej wspomnień