Wasze ksiązki - ulubione, znienawidzone, obecnie czytane...

wojan napisał(a):Roxi - jest wreszcie polskie tłumaczenie ostatniego tomu "Koła czasu"

Jutro ruszamy do Cro i w końcu będę mogła zabrać się za drugi tom cyklu Archiwum burzowego światła, czyli Słowa Światłości.
Nawet nie wiesz jak mnie ta książka przez cały rok kusiła, ale byłam dzielna

Nefer napisał(a):Skończyłem czytać "Bezcennego" Z. Miłoszewskiego i mogę potwierdzić to, co pisałem wyżej. Książka mi się podobała, bardzo przyjemna w odbiorze.
Ale jednak jeśli o tego autora chodzi, to wolę trylogię z Szackim.

No waśnie dwie ostatnie części trylogii z Szackim zabrałem do Chorwacji, no i już mi się skończyły a zostało jeszcze 5 dni pobytu Jak tu żyć Chyba zabiorę się za "Pana Samochodzika" którego młody sobie zabrał

dids76 napisał(a):... Chyba zabiorę się za "Pana Samochodzika" którego młody sobie zabrał

Się czytało za młodu z wypiekami na policzkach . Na starość człowiek podobno robi się dziecinny. Kto wie czy kiedyś nie wrócę?

Dla osób które zastanawiają się co przyniesie ludzkości najbliższa przyszłość polecam książkę G.Friedmana.
Następne 100 lat

Roxi napisał(a):Nawet nie wiesz jak mnie ta książka przez cały rok kusiła, ale byłam dzielna

Chyba wiem ... Ja połknąłem obydwa tomy w kilka dni ...

Właśnie kończę "Marzenie Celta"


To moja pierwsza styczność z tym autorem.
Ta historia wydarzyła się na prawdę, to tzw. "najmniej znane ludobójstwo". Sporo o tym poczytałem w necie, żeby mieć lepszy obraz podczas czytania książki.
Książka - jak na noblistę przystało - jest na dość wysokim poziomie, choć chyba jednak nie będzie należała do moich ulubionych.
Nie mniej jednak historia warta przeczytania. Zarówno dla swojej wartości historycznej jak i pod względem analizy jak niewiele potrzeba by z człowieka wyszły najgorsze instynkty.
Jeśli nauczyłem się czegoś w Kongu, to tego, że nie ma gorszej i bardziej krwiożerczej bestii, niż istota ludzka.

Koenig napisał(a):To moja pierwsza styczność z tym autorem.

Spróbuj to

pzdr

Parę dni temu skończyłem książkę Beksińscy. Portret Podwójny.



Nie byłem zupełnie świadomy że dwa dni później będzie miał premierę film o Beksińskich.
Generalnie nie przepadam za biografiami, ale tę książkę czyta się jak dobry thriller. Chronologia jest trochę zachwiana, ale w niczym to nie przeszkadza.
Przeczytałem to bardziej ze względu na Tomka. Jego gust muzyczny był podobny do mojego, w latach 90-tych namiętnie czytałem Tylko Rock i jego felietony oraz recenzje. Nigdy natomiast nie rozumiałem jego fascynacji horrorem.
Książka jednak więcej opowiada o ojcu i muszę powiedzieć, że jest on o wiele ciekawszą postacią, bo sam Tomek w książce rysuje się w normalnym życiu jako rozkapryszony dorosły z mentalnością czternastolatka.
Po Beksińskich zachowało się mnóstwo materiałów video i listów. Te listy są dość obficie cytowane w książce. Pozwalają nam niewątpliwie lepiej poznać bohaterów, ale jakoś dziwnie czyta się listy, który nie były przeznaczone dla nas. Tym bardziej że Beksińscy nie chcieli ich upublicznienia... Pośmiertnie odarto ich z prywatności do cna.

To jest naprawdę świetna książka. Ja akurat zawsze lubiłem zarówno malarstwo Zdzisława, jak i audycje Tomasza (choć może bardziej te starsze), więc książka była dla mnie wyborną lekturą. Jej siła polega jednak na tym, że jest ona interesująca nawet dla osób, które nie do końca znają dokonania panów Beksińskich (pożyczyłem ją kilku swoim znajomym, nie siedzącym tak głęboko w temacie jak ja, i również przekazali mi same pozytywne opinie).

Jednocześnie jestem mocno rozczarowany kolejną książka w tym temacie.

"Beksiński. Dzień po dniu kończącego się życia" (Jarosław Skoczeń).



To już zupełnie co innego, dziennik, który pisał Zdzisław Beksiński, ale bardziej dla siebie. Nie wiem czy jego publikacja nie jest trochę nadużyciem. W dzienniku są np. opisane problemy ze zdrowiem (kłopoty z oddawaniem moczu itd.), a mało jest o samym tworzeniu. Wydanie tej książki to dla mnie takie trochę zachowanie hien cmentarnych. Nie wiem, czy autor dziennika życzył by sobie, aby to było kiedykolwiek opublikowane. To zjawisko występowało już przy poprzedniej książce (Portret podwójny), ale jakoś to się broniło jako całość, tutaj natomiast granica wchodzenia w prywatność została dla mnie przekroczona.

sneer napisał(a):
Jednocześnie jestem mocno rozczarowany kolejną książka w tym temacie.

"Beksiński. Dzień po dniu kończącego się życia" (Jarosław Skoczeń).

tutaj natomiast granica wchodzenia w prywatność została dla mnie przekroczona.

Jestem w połowie tej książki i mam takie same przemyślenia. Trochę dziwnie się to czyta i nie wiem czy będę ją kończył. Jedynie pierwsza część - czyli wywiad z Wiesławem Banachem - broni się bez problemu.

Ale jestem na siebie zła... w Katowicach były targi książki, a ja przegapiłam.

dids76 napisał(a):Chyba zabiorę się za "Pana Samochodzika" którego młody sobie zabrał

Ty się śmiejesz (żartujesz), a ja w ostatnim roku przeczytałem chyba osiem tomów Samochodzika - też z tej okazji, że mój syn to czyta .

Nefer napisał(a):

dids76 napisał(a):Chyba zabiorę się za "Pana Samochodzika" którego młody sobie zabrał

Ty się śmiejesz (żartujesz), a ja w ostatnim roku przeczytałem chyba osiem tomów Samochodzika - też z tej okazji, że mój syn to czyta .

Ja się nie śmieję, też przeczytałem. W końcu udało mi się dostać "Pan Samochodzik i Templariusze", bo w naszej szkolnej bibliotece nigdy nie mogłem na niego trafić

Nefer napisał(a):

dids76 napisał(a):Chyba zabiorę się za "Pana Samochodzika" którego młody sobie zabrał

Ty się śmiejesz (żartujesz), a ja w ostatnim roku przeczytałem chyba osiem tomów Samochodzika - też z tej okazji, że mój syn to czyta .

Ja mam wszystkie
Syn mi nie podbiera, bo mieszka w Kopenhadze.

A do tego Pan Samochodzik to mój imiennik.

pzdr

Hej,
Samochodzika ostatnio "przerobiłam" z sentymentu. Tak samo jak serię o przygodach Tomka Wilmowskiego.
Miło było wspomnieć czasy, jak się w nich jako dzieciak zaczytywałam z latarką pod kołdrą
Najukochańsza to "Wszystko czerwone" Chmielewskiej - zawsze poprawi mi humor. Miny towarzyszy podróży środkiem komunikacji miejskiej bezcenne, gdy widzą jak "zacieszam" czytając.
Lubię sensację, thrillery, kryminały: Alistair MacLean, Frederick Forsyth, Colin Forbes, James Patterson, Dan Brown, Robin Cook, Agatha Christie, Chmielewska (stare książki) i całą masę innych autorów, których nie zliczę i pewnie połowy nie pamiętam.
Mam nadzieję, że w końcu kiedyś przeczytam "Imię róży" Umberta Eco - kilka razy podchodziłam, ale nie jestem w stanie przebrnąć
Obecnie, Colin Forbes "Na szczytach Zervos".
Pozdrawiam wszystkich, którzy choć raz przegapili przystanek/autobus/pociąg bo się "zaczytali"

longtom napisał(a):

Nefer napisał(a):

dids76 napisał(a):Chyba zabiorę się za "Pana Samochodzika" którego młody sobie zabrał

Ty się śmiejesz (żartujesz), a ja w ostatnim roku przeczytałem chyba osiem tomów Samochodzika - też z tej okazji, że mój syn to czyta .

Ja mam wszystkie

My też zebraliśmy całą kolekcję, ale nie wszystkie tomy ponownie przeczytałem. Syn na razie przeczytał chyba 9 tomów, bo czasem musi robić przerwy na lekturę szkolną .

longtom napisał(a):A do tego Pan Samochodzik to mój imiennik.

Ano, Pan Tomasz. Ciekawe, że chyba w żadnym tomie nie pada jego nazwisko, przynajmniej tak mi się zdaje .

Andzik napisał(a):Obecnie, Colin Forbes "Na szczytach Zervos"

Kiedyś w Forbesie się zaczytywałem. Najbardziej mi się podobały niektóre tomy z Tweedem w roli głównej, np. "Grecki klucz", "Fala uderzeniowa", a oprócz tego jeszcze "Syndykat zbrodni" (to już bez Tweeda) był niezły.