Teraz Polska! czyli ceglanym szlakiem przez Pomorze i Warmię

Franz napisał(a):I wspaniale zaprezentowane sklepienia.

lotnikwsk napisał(a):No to ładnie to pooglądamy

Zapraszam więc na zamek w Gniewie .

2. Zamek krzyżacki w Gniewie


Ziemię gniewską Krzyżacy przejęli w 1282 roku. Była to pierwsza posiadłość Zakonu na lewym brzegu Wisły.
Po zbudowaniu warownej osady w 1297 roku Krzyżacy lokowali tu miasto.




Zamek zbudowany został na przełomie XIII i XIV wieku z inicjatywy komtura Dietricha von Spira i był siedzibą komturii gniewskiej. Ma on kształt bliski kwadratowi o boku 47 m z czterema wieżyczkami w narożach i wewnętrznym dziedzińcem.




Z ważniejszych elementów założenia nie zachowała się wysoka wieża główna od wschodu, dziś jest tam wieżyczka nie różniąca się niczym od pozostałych. Z wieży głównej istniał wzrokowy kontakt z warowniami w Kwidzynie i Grudziądzu.
W skrzydle południowym znajdowały się kaplica i kapitularz (miejsce narad), w skrzydle zachodnim refektarz (jadalnia), natomiast mieszkanie komtura oraz dormitorium (sypialnia zakonna)  znajdowały się najprawdopodobniej w skrzydle północnym. Piwnice oraz parter wykorzystywane były na kuchnię, piekarnię, spiżarnie, komory, magazyny i pomieszczenia gospodarcze.
Na podzamczu funkcjonowały: browar, słodownia, kuźnia, stajnie, spichlerze, wozownie, a także niewielki sad owocowy.













W latach 1410-1466, w okresie wojen pomiędzy Królestwem Polskim i Zakonem Krzyżackim, zamek kilkakrotnie przechodził z rąk do rąk. Ostatecznie skapitulował przed wojskami królewskimi 1 stycznia 1464 roku i na mocy postanowień II pokoju toruńskiego został przyłączony został do Polski .
W czasach polskich Zamek stał się siedzibą starostów, z których najsłynniejszym był Jan III Sobieski (w drugiej połowie XVII w.). W polskim władaniu miasto i zamek pozostawały do czasu I Rozbioru. W 1772 Gniew wcielony został do Prus. Do Polski powrócił na mocy traktatu wersalskiego w 1920 roku.


Wchodzimy na odrestaurowany dziedziniec.












Z niewyjaśnionych przyczyn w 1921 roku zamek spłonął. Pożar strawił dachy i trzy skrzydła. Od tego czasu pozostawał w stanie zabezpieczonej ruiny. Podczas drugiej wojny światowej urządzono tu obóz przejściowy dla przymusowo wysiedlanej ludności polskiej z Tczewa i okolic.
W 1969 roku rozpoczęto prace remontowe korony murów, wykonano stropy poddasza i ułożono dach.
Największe prace remontowe wykonano w latach dziewięćdziesiątych XX w. i dopiero w drugiej połowie lat 90tych zamek udostępniono turystom.


Zamkowy dziedziniec w całości przykrywa szklany dach.










Nasza wizyta na zamku w Gniewie przypadła w poniedziałek, a poniedziałki to często dni, w które wstęp do muzeów i obiektów kulturalnych jest albo wolny albo niemożliwy. Tak też było w Gniewie . Można było za free wejść jedynie na dziedziniec. Zwiedzanie dopiero od wtorku . Przewodnika w ów wrześniowy poniedziałek ani widu ani słychu. Postanowiliśmy zaryzykować i poszwędać się trochę na własną rękę. A ponieważ na zamku trwały właśnie przygotowania do jakiejś konferencji nie rzucaliśmy się zbytnio w oczy . Niestety wiele drzwi pozostało dla nas zamkniętych.










Od 2010 roku właścicielem zamku jest prywatna firma, która obok działalności komercyjnej (organizacja konferencji, zjazdów, sympozjów, bankietów itp. a także wycieczek czy kolonii) prowadzi też działalności kulturalną. Na zamku odbywają się spektakle, inscenizacje, turnieje historyczne czy pokazy rzemiosła.


Przespacerujmy się jeszcze chwilę po Gniewie. W zasadzie z każdego miejsca widać tu zamek








Internetowa strona miasta chwali się, że "Gniew jest miastem, które może poszczycić się najcenniejszym w województwie pomorskim i największym zespołem zabytkowych kamienic. Historia niektórych z nich sięga nawet XIV wieku" Większość pochodzi z XV-XIX w.


















Będąc w Gniewie warto wstąpić też do gotyckiego Kościoła św. Mikołaja zbudowanego przez Krzyżaków w XIV wieku.

Trochę spóźniony zajrzałem i jestem pod wrażeniem bardzo fajnej relacji

Podoba mi się

Znam większość z tych miejsc, ale byłem tam dawno temu i teraz odświeżam sobie pamięć

Wjeżdżając do Gniewu starą jedynką, zwracają naszą uwagę dwie pokaźne budowle: zamek oraz kościół św. Mikołaja.

Dotychczas nie było nigdy czasu, aby zjechać z drogi i poświęcić więcej uwagi temu miejscu.
Dzięki Tobie, chociaż wirtualnie zjechałem z trasy.

Lednice napisał(a):Trochę spóźniony zajrzałem i jestem pod wrażeniem bardzo fajnej relacji

Podoba mi się

Bardzo mi miło .

walp napisał(a):Dotychczas nie było nigdy czasu, aby zjechać z drogi i poświęcić więcej uwagi temu miejscu.
Dzięki Tobie, chociaż wirtualnie zjechałem z trasy.

Mam nadzieję jeszcze nie raz zachęcić do zjechania z trasy . Nie tylko wirtualnie.

Fajne ujęcia

marze_na napisał(a):2. Zamek krzyżacki w Gniewie

W Gniewie bardzo nam się podobało, czuło się starodawne czasy.
Ale dawno tam byliśmy, jeszcze dziedziniec kamieniami był wybrukowany.

pzdr

longtom napisał(a):W Gniewie bardzo nam się podobało, czuło się starodawne czasy.
Ale dawno tam byliśmy, jeszcze dziedziniec kamieniami był wybrukowany.

Nowa posadzka i szklany dach moim zdaniem psują nieco średniowieczny zamkowy klimat.
Ale też nam się bardzo podobało .

3. Zamek kapituły pomezańskiej w Kwidzynie








W latach 1285-1587 Kwidzyn był stolicą biskupstwa pomezańskiego. (Pomezania – kraina historyczna w Prusach)

Diecezja pomezańska była jedną z czterech diecezji pruskich, jakie powstały na podbijanym przez Krzyżaków w XIII w. terytorium Prus. Położona pomiędzy Warmią a ziemią chełmińską została utworzona 28 lipca 1243 r.
Powołana w 1285 r. kapituła katedralna dla biskupstwa pomezańskiego pierwotnie liczyła sześciu, a następnie dwunastu kanoników. Wszyscy kanonicy kapituły byli braćmi zakonnymi Zakonu Krzyżackiego.

Do budowy zamku przystąpiono na przełomie XIII i XIV wieku.
Zamek kapitulny w Kwidzynie posiada wszystkie cechy charakterystyczne dla klasycznego zamku Zakonu Krzyżackiego. Jest to zamek warowny wzniesiony z kamieni i cegieł na planie kwadratu z czterema w pełni rozbudowanymi skrzydłami, z wieżami w narożach i dwukondygnacyjnym krużgankiem na dziedzińcu. Większość prac budowlanych przy zamku zakończono w latach 1340 – 1350, w latach 80' XIV wieku ukończono gdanisko.










Gdanisko czyli wieża sanitarno-obronna jest najbardziej charakterystycznym i rozpoznawalnym elementem kwidzynskiego zamku. Usytuowana jest w odległości 55 metrów od zachodniego skrzydła zamku i połączona z nim długim, 5-przęsłowym gankiem. Gdanisko na zamku w Kwidzynie było największym na terenie państwa krzyżackiego. Do dziś uznawane jest również za najdłuższe w Europie.

Pierwotnie zamek stanowił samodzielne założenie, dopiero później został połączony z katedrą, a jego narożną wieżę południowo-wschodnią przekształcono w dzwonnicę. Kościoła katedralny ukończono u schyłku XIV w.

Zamek dzięki swojemu połączeniu z katedrą stanowi unikatową perłę architektury gotyckiej. Szczególnie imponujący jest widok od strony zachodniej, z doliny Wisły, gdzie za potężnym gdaniskiem wznosi się majestatyczny zespół zamkowo-katedralny. (http://www.kwidzyn.pl)














Zamek znajdował się w rękach biskupów pomezańskich do roku 1551, gdy przejęli go zarządcy Hohenzollernów. Od tego czasu obiekty zamkowe były sukcesywnie rozbierane w celu pozyskania materiału budowlanego do różnych inwestycji na terenie miasta. Ulegały również uszkodzeniom w czasie licznych wojen: szwedzkich (1655, 1668, 1659), siedmioletniej (1757–1763), napoleońskich (1807, 1812, 1813).
Po pierwszym rozbiorze Polski zamek stał się siedzibą sądu. Przeprowadzono wówczas konieczne prace adaptacyjne m.in. w salach I piętra wprowadzono podział na wiele małych pomieszczeń oraz rozebrano częściowo zachodni krużganek. Część zamku zaadaptowano na cele więzienne. W roku 1798 podjęto decyzję o rozbiórce dwóch skrzydeł zamkowych: wschodniego i najbardziej reprezentacyjnego południowego.
Po roku 1854, na mocy rozporządzenia króla Fryderyka Wilhelma IV, zaprzestano dewastacji zamku i rozpoczęto prace rekonstrukcyjne. Ich najistotniejszy etap przeprowadzono w roku 1874, odbudowano wówczas wieże narożne zrekonstruowano sklepienia w pomieszczeniach pierwszego piętra skrzydła północnego. Zamek pełnił funkcje sądu i więzienia do roku 1935. W roku 1936 stał się siedzibą hitlerowskiej szkoły Hitlerjugend i tę funkcję pełnił do roku 1945. Po zajęciu miasta przez Armię Czerwoną zamek uniknął poważniejszych zniszczeń, splądrowano jedynie jego wnętrza. (http://www.pomorskie.eu)












SZCZĘSCIARZ , bo jak się przekonamy w dalszej części podróży niewiele zamków przetrwało we względnie dobrej kondycji przemarsz wyzwolicieli.


W 1949 r. roku zamek został przejęty przez Ministerstwo Kultury i Sztuki i został zaadaptowany na cele muzealne. Obecnie w warowni ma siedzibę oddział Muzeum Zamkowego w Malborku.

Na dziedziniec zamkowy wchodzimy bez przeszkód. Muzeum zamkowe oczywiście nieczynne, poniedziałek .Pokręciliśmy się zaledwie chwilę po zamkowym dziedzińcu, kiedy nad zamek zaczęły napływać ciemne chmury i zerwał się silny wiatr. Nadciągająca ulewa przyspieszyła nieco sesję fotograficzną.


















Do auta dobiegliśmy już w strugach deszczu. Ruszyliśmy w stronę Sztumu, ale deszcz nie odpuszczał. Wizytę na tamtejszym zamku musieliśmy więc przełożyć na dzień następny. Ale nie ma tego złego... pokręcimy się chwilę po Tczewie ... CDN

marze_na napisał(a):... Ale nie ma tego złego... pokręcimy się chwilę po Tczewie ... CDN

Fajnie się z Wami podróżuje. Tczew jest mi dobrze znany. Trochę cegły też tam jest.

Największą jednak atrakcją, jest most na Wiśle, który Amerykańskie Towarzystwo Inżynieryjne
wpisało na listę międzynarodowych zabytków inżynierii budowlanej.

walp napisał(a): Fajnie się z Wami podróżuje.

Otóż to.

Jolanta M napisał(a):

walp napisał(a): Fajnie się z Wami podróżuje.

Otóż to.

Dziękuję Wam za doping .

walp napisał(a): Trochę cegły też tam jest.
Największą jednak atrakcją, jest most na Wiśle, który Amerykańskie Towarzystwo Inżynieryjne
wpisało na listę międzynarodowych zabytków inżynierii budowlanej.

Relacja z Tczewa będzie wyjątkowo nieceglana .
Za to będzie most. Duuuużo mostu .

4. Most drogowy na Wiśle w Tczewie

To właśnie most drogowy w Tczewie zwany Mostem Lisewskim (od Lisewa - wsi, do której prowadzi) był powodem, dla którego Tczew znalazł się w naszych planach wycieczkowych. To taka miła odmiana wśród całej masy średniowiecznej cegły. Jak już wspomniał walp most ten został uznany przez Amerykańskie Stowarzyszenie Inżynierów Budownictwa (ASCE) za międzynarodowy zabytek inżynierii budowlanej.








Most został zbudowany w latach 1851–1857 jako most drogowo-kolejowy według projektu Carla Lentza. Kamień węgielny pod budowę został położony 27 lipca 1851 roku przez króla pruskiego Fryderyka Wilhelma IV. Licząc sobie 837 m był najdłuższym mostem ówczesnej Europy. Ten sześcioprzęsłowy ażurowy most był również pierwszym żelaznym mostem na Wiśle.

Trzymał się na pięciu filarach wykonanych z cegły klinkierowej. Przy wjeździe na most znajdowały się dwudziestotrzymetrowe bramy, a na każdym z filarów stały po dwie neogotyckie wieżyczki.
Bramy wjazdowe mostu do 1920 r. zdobiły płaskorzeźby przedstawiające otwarcie mostu przez Fryderyka Wilhelma IV (od strony Tczewa) oraz Krzyżaków podbijających Litwę.
W latach 1888-1891 w odległości 30 metrów wybudowano drugi most, wyłącznie kolejowy. Wówczas starszy z mostów przeznaczono tylko do ruchu kołowego. W roku 1912 przesunięto wiślanski wał dalej w stronę Lisewa i przedłużono mosty o ok. 240 metrów.


Zdjęcia mostu z tego okresu można pooglądać na stronie tczew.fotopolska.eu
Polecam!



Dnia 1 września 1939 roku, między 6.00 a 6.45 obydwa mosty zostały wysadzone na rozkaz dowódcy 2 Batalionu Strzelców ppłka Stanisława Janika. Zburzenie mostów pokrzyżowało Niemcom plany i utrudniło im przegrupowanie wojsk grupy Armii Północ w kierunku wschodnim. Aż 40 dni potrzebowali Niemcy, aby przedostać się na drugą stronę, budując prowizoryczny most. Po zakończeniu kampanii wrześniowej, Niemcy zabrali się do odbudowy zniszczonych mostów. Nie minęło jednak wiele czasu i 8 marca 1945 mosty znowu zostały zniszczone - tym razem przez wycofujących się na zachód Niemców.(http://www.www.geozone.pl)






Odbudowa mostów po wojnie trwała do 1960 roku. Dziś niestety zdobią go już tylko cztery wieżyczki.

Więcej o historii mostów w Tczewie można przeczytać tutaj


Ponieważ niebiosa się zlitowały i przestało padać postanowiliśmy poczekać aż się ściemni i przekonać się czy most pochwali się jakąś efektowną iluminacją. W oczekiwaniu na zachód słońca pokręciliśmy się trochę w okolicach nadwiślańskich bulwarów.

Do wyboru było parę ścieżek




Pierwsze kroki kierujemy w stronę serca Starego Miasta - placu Hallera.




Niegdyś znajdował się tu Ratusz będący siedzibą Rady Miejskiej, sądu i kancelarii miejskiej. Po pożarze w 1916 r. nie został już odbudowany.








Na Starym Mieście zwraca uwagę duża liczba odremontowanych kamieniczek.









Wracamy nad Wisłę. Świeci się nasza gwiazda wieczoru .












Przyglądamy się bliżej mostowym kratownicom.










Postanawiamy wrócić tu rano i przespacerować się mostem na drugą stronę Wisły.

Tymczasem dobranoc .

09.09.2014

Dzień powitał nas mokry i pochmurny . Po wymeldowaniu z hotelu jedziemy najpierw na tczewski most. Ze względu na katastrofalny stan techniczny przeprawa jest całkowicie zamknięta dla ruchu. Głosami swoich mieszkanców most głośno domaga się przywrócenia mu dawnego blasku.















Mimo wiszącego zakazu piesi i rowerzyści swobodnie poruszają się po moście. My też decydujemy się na spacer w stronę Lisewa.
















Okazuje się, że na moście trwają prace przy renowacji wieżyczek. W zasadzie są już na ukończeniu . Od pracującej tu ekipy dowiadujemy się, że w planach jest odbudowa pozostałych sześciu zniszczonych w czasie wojny wieżyczek.












W internecie czytamy później, że faktycznie gotowy jest już projekt oraz pełna dokumentacja odbudowy mostu, a jeszcze we wrześniu ma się rozstrzygnąć przetarg na wykonawcę. Prace na tczewskim moście mają pochłonąć ok 135 mln zł.
Cieszymy się, że nareszcie znalazły się więc pieniądze nie tylko na to, by zapobiec dalszej dewastacji konstrukcji, ale również na to, by przywrócić przeprawie jej historyczny wygląd.
Niestety po obejrzeniu wizualizacji mamy nieco mieszne uczucia. Projekt nie zakłada bowiem historycznej odbudowy, a jest jedynie baaaardzo luźnym nawiązaniem do przedwojennego wyglądu. Możecie ocenić sami wizualizacje.


My tymczasem wracamy do auta.








Jeszcze tylko spojrzenie na nadwiślańską panoramę Tczewa ...




... i ruszamy w dalszą drogę.

Plan na wtorek przedstawia się tak

No to jedziemy