Santorini bez samochodu, czyli autobusami i piechotą !

Nasunęło mi się skojarzenie z Monemvasią, tylko tam miasteczko nadal istnieje i ma się dobrze

wiola2012 napisał(a):Nasunęło mi się skojarzenie z Monemvasią, tylko tam miasteczko nadal istnieje i ma się dobrze

Poszukałam w internecie (bo nie znam tego miejsca) i faktycznie skojarzenie jak najbardziej słuszne.
Czy odwiedziłaś Monemvasię ?

Potter napisał(a):Fantastyczne zdjęcia z fantastycznego miejsca ...
Pokazujesz je szczegółowo - i to mi się bardzo podoba. Fajnie powspominać.
Na dodatek byłaś w wielu mniej popularnych miejscach - a to podoba mi się jeszcze bardziej .

Dokładnie mam to samo wrażenie, ja lubię sporo fotek i w sumie tytuł relacji jest mega prawdziwy

Piękne widoki i super fotki!

tony montana napisał(a):

Potter napisał(a):Fantastyczne zdjęcia z fantastycznego miejsca ...
Pokazujesz je szczegółowo - i to mi się bardzo podoba. Fajnie powspominać.
Na dodatek byłaś w wielu mniej popularnych miejscach - a to podoba mi się jeszcze bardziej .

Dokładnie mam to samo wrażenie, ja lubię sporo fotek i w sumie tytuł relacji jest mega prawdziwy

Piękne widoki i super fotki!

Dzięki

W drodze powrotnej na schodach prowadzących do Imerovigli spotkaliśmy kolejnych nowożeńców, którzy aż tutaj się zapuścili w celu zrobienia zdjęć.
Podziwialiśmy słońce chowające się Skaros Rock.
I dopiero teraz zwróciliśmy uwagę na ścieżkę biegnącą po lewej strony skały, po której przed chwilą szliśmy. Wcześniej pewnie też widzieliśmy to wijące się szare pasmo, ale do głowy nam nie przyszło, że to ścieżka i że można nią w taki łatwy sposób dotrzeć do kościółka Panagia Theoskepasti.



Kawałek dalej dotarliśmy do kościółka Saint John the Beheaded or Katiforis Holy Orthodox Chape, stojącego na zakręcie schodów.
Gdy godzinę wcześniej przechodziliśmy obok niego, to nie było tutaj żywego ducha. Teraz zobaczyliśmy oblężenie tego kościółka. Znajdowały się tutaj trzy młode pary oraz jedna dziewczyna w czerwonej sukni z trenem z towarzyszącymi im fotografami. I wszyscy chcieli naraz zrobić sobie zdjęcia na kopule kościółka o zachodzie słońca.
Ciekawe czy wszyscy zdążyli







Nie czekaliśmy, żeby to zobaczyć. Byliśmy jedynie świadkami awantury pomiędzy fotografami, którzy ustalili kolejkę do wejścia na kopułę.
Swoją drogą to ciekawe, czy ktoś pilnuje przestrzegania zakazu wchodzenia na ten dach. Bo zakaz jest, o czy świadczy umieszczona na ścianie kościółka tabliczka.


Gdy weszliśmy wyżej, to zobaczyliśmy słońce jeszcze dosyć wysoko. Na dole wydawało się, że już zaszło, ale do zachodu pozostawało jeszcze kilkanaście minut.


Teraz musieliśmy odszukać naszych znajomych. Koleżanka przytomnie przysłała mi współrzędne miejsca, w którym się znajdują, więc zaprowadziła nas do nich nawigacja.
Po drodze ujrzałam kierunkowskaz, który wcześniej jakoś mi umknął. Nie wiem jak bez niego dotarliśmy na Skaros Rock


No a zachód słońca wyglądał tak.


Niestety słońce zrobiło psikusa i tuż przy wejściu do wody schowało się za chmury. Czyżby to było zapowiedzią zmiany pogody na następny dzień.




Po zachodzie słońca musieliśmy wrócić do Firy, więc mieliśmy spory kawałek drogi do przejścia. Ale ponieważ uliczki nad kalderą nagle stały się bardzo zatłoczone, wybraliśmy przejście główną drogą.
Sporo aut się po niej przemieszczało, bo wszyscy równocześnie wracali po obejrzeniu zachodu słońca, ale piechotą nikt tamtędy nie szedł, więc nie obijaliśmy się o ludzi. Powrót na dworzec zajął nam około 40 minut i zdążyliśmy na autobus o 20:30. Tak więc po godzinie od zachodu słońca już byliśmy w autobusie wiozącym nas do Kamari.

megidh napisał(a):

wiola2012 napisał(a):Nasunęło mi się skojarzenie z Monemvasią, tylko tam miasteczko nadal istnieje i ma się dobrze

Poszukałam w internecie (bo nie znam tego miejsca) i faktycznie skojarzenie jak najbardziej słuszne.
Czy odwiedziłaś Monemvasię ?

Tak . Bardzo ładne, ciekawe, inne miejsce. Warto tam pojechać, ale spędzić całych wakacji tam bym nie chciała, ze względu na mało ciekawe, jak dla mnie, plaże.

Ta przepychanka do zdjęcia o zachodzie słońca ... bezcenna. Super to uwieczniłaś.
Ps. My też staliśmy w kolejce do zdjęcia w Oia, kłótni jednak żadnych nie było

wiola2012 napisał(a):Ta przepychanka do zdjęcia o zachodzie słońca ... bezcenna. Super to uwieczniłaś.
Ps. My też staliśmy w kolejce do zdjęcia w Oia, kłótni jednak żadnych nie było

Teraz żałuję, że nie nagrałam ten kłótni kamerą, ale miałam ją już schowaną do plecaka i nie chciało mi się w nim szperać.
A Oia to już inna bajka, tam ludzie tłoczą się okropnie, żeby zobaczyć i uwiecznić ten sławny zachód słońca.

Wieczorem trochę zabalowaliśmy, więc rano wstałam za późno, żeby iść na plażę na wschód słońca.
Wyszłam jedynie na balkon i trochę mnie zaskoczyło to, co zobaczyłam.
Na niebie było kłębowisko czarnych chmur i wiał dosyć mocny wiatr.


Słońce wzeszło i szło do góry, a im wyżej było, tym bardziej chowało się pomiędzy chmury.




Trochę mnie ta pogoda zaniepokoiła, bo przecież miało być słonecznie i ciepło, a tu taka niespodzianka.
Sprawdziłam w telefonie prognozę pogody, która informowała, że dzisiaj będzie ostry wiatr a temperatura nie przekroczy 24 stopni.
No cóż, nic na to nie poradzę. Postałam chwilkę na balkonie i poszłam się jeszcze położyć. Przynajmniej się wyśpię.


Po śniadaniu zastanawialiśmy się, co robić w taką pogodę i stwierdziliśmy, że dzisiaj pójdziemy zapoznać się bliżej z naszą miejscowością.
Ale zanim wyszliśmy to poszłam jeszcze na basen popływać. Chmury zaczęły opuszczać niebo nad Kamari i zrobiło się cieplej. Sprawdziłam na termometrze i w słońcu było 30 stopni. No jest dobrze, tylko ten wiatr dokuczał.


Przed godziną 12-tą wychodzimy i idziemy zwiedzać Kamari.
Pierwsze kroki oczywiście kierujemy na plażę, no bo może tam nie wieje .
Ale niestety, tutaj wieje jeszcze mocniej. Za to morze nabrało ładnego niebieskiego koloru.


Ratownik wywiesił czerwoną flagę i czeka na śmiałków, którzy się nie zastosują do zakazu kąpieli.


Wracamy na deptak i pośród knajpek i sklepików, które trochę osłaniają od wiatru, idziemy wzdłuż plaży.



W jednej z knajpek rzucił mi się
w oczy bardzo fajny stolik barowy.
To jego noga,


a to blat.


Spotykamy zwierzątka sztuczne


i żywe.


Co chwila spoglądamy na morze, bo jego dzisiejszy kolor przyciąga wzrok a góra Mesa Vouno wyrastając wprost z wody wygląda bardzo malowniczo.

W mijanych sklepikach jest na czym oko zawiesić.







Knajpki też wyglądają zachęcająco. Szczególnie "Saliveros" nam się spodobała, bo wygląda bardzo tradycyjnie.







"Albatros Beach Bar" za to serwuje coś na poprawę humoru.

Trochę osób jest na plaży, więc chyba tak strasznie nie jest. Zatem decydujemy się również na nią wejść.




Morze jest bardzo wzburzone. Fale jak szalone biją o brzeg.






Waldek odważył się wejść na głazy. Miałam obawy, czy wróci suchy na brzeg.

Dalej szliśmy po plaży wzdłuż brzegu.


Bardzo fajne i bardzo fotogeniczne są te głazowe cyple.


Znalazło się kilku śmiałków skorych do kąpieli.


W tym miejscu fale były bardziej agresywne.







Zachęcam do obejrzenia filmiku, no bo obraz ruchomy i słychać dźwięki, więc bardziej obrazuje te chwile na plaży niż zdjęcia.

No przy tych skałkach to nie odważyłbym się wejśc do tak wzburzonej wody

tony montana napisał(a):No przy tych skałkach to nie odważyłbym się wejśc do tak wzburzonej wody

Ja też bym nie weszła. Tam było niebezpiecznie.
Ci śmiałkowie walczący z falami robili to właśnie tuż obok tych skałek. Dobrze chociaż, że wchodzili do wody tylko przy brzegu. Ale gdyby była fala wsteczna, to mogłoby być różnie.

Wycofaliśmy się z plaży, bo już nam w głowach bardzo huczało od tego wiatru.
Ale nadal spoglądaliśmy na plażę od strony promenady.




Dalej szliśmy w kierunku północnym i doszliśmy do końca Kamari.
Wiatr tak szarpał tą flagą, że myślałam, że ją porwie.


Stąd widać było już początek pasa startowego na lotnisku.
Samoloty nad naszymi głowami podchodziły do lądowania.
Niestety wiatr uniemożliwiał niektórym z nich wylądowanie i musiały odchodzić na drugi krąg.




Ale były też takie, który lądowały bez problemów.





Okolica, w której byliśmy pięknością nie grzeszyła. Taki śmietnik prezentował się przed moja kamerą podczas kręcenia lądowania samolotu.




Na tym filmiku widać, jak pierwszy samolot przerwał procedurę lądowania i odszedł na drugi krąg a drugi wylądował bezproblemowo.
Może wiola2012 leciałaś którymś z nich ? Jak te samoloty przelatywały nad nami, to były godziny 13:37 i 13:42.



Po zrobieniu zakupów w mini markecie poszliśmy na pobliską plażę,




gdzie usiedliśmy na ławce aby wypić zakupione piwo.

megidh napisał(a):
Może wiola2012 leciałaś którymś z nich ? Jak te samoloty przelatywały nad nami, to były godziny 13:37 i 13:42.
]

Nie, w tych akurat nie siedziałam . Przyleciałysmy wieczorem z Chani Aegeanem. Długa historia
Pierwszy raz miałam takie lądowanie. Miało się wrażenie, na szczęście przez chwilę, że samolot wypadł z pasa i wpadł w poślizg. Oczywiście w myślach skrytykowałam pilota, że ląduje jak szalony bo chce spóźnienie nadrobić. A to była wina wichury