Po słonecznej stronie Alp: Słowenia, Istria i Płn. Dalmacja.

Porobiłam notatki i wiem gdzie na wakacje 2010 pojedziemy..
Waszymi śladami
Czekam niecierpliwie na ciąg dalszy!
Pozdrówka!

Cześć JoannoG
I od razu powiem, że "zburzyłaś mój porządek" docierania do Chorwacji przez Słowenię.
Do tej pory traktowałem ją jako kraj tranzytowy a tu proszę, proszę takie przystankowe magnesiki dorzuciłaś i Fatamorgana też dodał swoje.
Czyli... podziękowanie słuchacza i czuję się zaproszony do relacji.
A jeszcze jedno, za tak aktywny wypoczynek z małymi szkrabami kolejny mój podziw i brawa dla spontanicznych rodzin.

Mutiaq witam
Bardzo się cieszę, że moja relacje będzie pomocna w planowaniu wakacji

Nomad nie mam poczucia winy z powodu zburzenia Twojego spokoju wprost przeciwnie, będę bardzo zadowolona jeśli moja relacja zachęci kogoś do poznania tego pięknego kraju

Jutro postaram się napisać kolejny odcinek, niestety już ostatni słoweński.

Pozdrawiam

Tymona napisał(a):...dogoniłam Was:D

Nie mogę się nadziwić, jak te Wasze Maluchy dzielnie pokonują góry, i to w takim szybkim tempie (jak na ichnie krótkie nóżki ). My na razie uskuteczniliśmy spacer po dolinkach, a i tak trwało to w nieskończoność

A co do Lubljany - ja też przejeżdżając przez to miasto nie wpadłam na pomysł, żeby na dłużej się w nim zatrzymać, też mnie jakoś odstraszało, a teraz wiem, że starówkę warto odwiedzić
pozdrawiam

Fakt Misiek jest bardzo dzielny , chyba chodznie po górach przejął w genach po tacie natomist Kajtul jeszcze sporo podróżuje w nosidle, gdyby miał dreptać sam to niebyt daleko byśmy zawędrowali

Co do Lublany to na początku bardzo mnie rozczarowała, na szczęście potem było już tylko lepiej Mam nadzieję, że kiedyś poznam ją lepiej, oby w promieniach słońca

Pozdrawiam

Dzięki JoannoG za brak poczucia winy i właściwą interpretację bo właśnie budujesz motywację na ten kraj ( i najwyraźniej nie tylko mi).
Pozdrawiam.

Dzień 8.
1.września - wtorek.

Dobiegł końca nasz tygodniowy pobyt w Alach Julijskich. Nigdy nie jeździliśmy na tak krótkie wakacje, zawsze wydawało mi się, że to zdecydowanie za krótko, żeby oderwać sie od codzienności, wypocząć...
Jednak tydzień w Słowenii był tak ciekawy, tyle miejsc zobaczyliśy, że nawet gdybym tego dnia miała wracać do domu byłbym bardzo zdadowlona z wakacji

My jednka nie musimy jeszcze wracać, wprost przeciwnie jedziemy dalej: kierunek chorwacka Istria Nie mamy zbyt długiego odcinka do przejechania więc koniecznie trzeba zobaczyś coś po drodze. Na początku plnowania wakacji wybór był oczywisty: jaskinia Skocjańska lub Postojna. Jednak stwierdzamy, że Kajtul jest za mały i niebardzo nadaje się na takie zwiedzanie. Jaskinie zwiedza się w grupie z przewodnikiem i nie można wyjść, kiedy się chce, nie moża odbiegać gdzie ma się ochotę i nie można wszystkiego robić "ham" a wprost przeciwnie. Więc jaskinie postanawiamy zostawić sobie na następny raz

Zjeżdżamy wprawdzie z autostrady na Postojną ale mijamy miasteczko oraz parking przed jaskinią i kierujemy się do Prdejamy, tu znajduje się niezwykle okazały Predjamski Grad. Ponoć jest to jeden z najpiękniejszych zamków nie tylko w Słowenii ale w całej Europie. Na ile jest to prawdą nie wiem, bo wszystkich europejskich zamków nie widziałam jednak ten w Predjamie rzeczywiście robi wrażenie i na pewno jest jednym z bardziej oryginalnych. Częściowo wbudowany w skalną grotę zamek powstał 700lat temu, był kryjówką rozbójnika Erazma Luegera. Pod zamkiem znajduje się jaskinia, którą rozbójnik wykradał się, kiedy zamek był w stanie oblężenia.







Zamek można zwiedzać, zresztą jaskinie, która jest pod nim też. My jednak nie mamy na to ochoty, do tego czasu też nie mamy zbyt dużo dlatego robimy sobie jedynie mały piknik na arenia do walki na kopie (odbywają się tu turnieje rycerskie) a dokładniej na trubunie dla rodziny królewskiej





Jedziemy dalej, kierunek: słoweńskie wybrzeże. Ma ono jedynie 47km. długości i na pewno nie jest atrakcyjne pod względem plażowani i korzystania z uroków ciepłego adriatyku, lepiej jechać dalej do Chorwacji, co jeszcze tego dnia zrobimy.

Widok moża bardzo cieszy, niestety chłopcy śpią...


Jednak jest miejsce, które koniecznie trzeba zobaczyć będąc tak blisko - Piran. Jedziemy więc do Piranu
Okazuje się, że wjechać do centrum Piranu nie jest łatwo a już niemożliwe jest tam zaparkować. Musimy więc zostawić samochód na dużym parkingu przed miastem i dojść nadmorskim deptakiem. Nie powiem spacer jest bardzo przyjemny. Dojście do portu zajmuje nam ok.15min. Chłopcy nawet grzecznie maszerują

Port jachtowy


W okolicach portu odbijamy w prawo i dajemy się wciągnąć w labirynt wąskich uliczek:








W końcu wychodzimy na przepiękny plac Tartiniego, główny plac miasta, nazwany od imienia wielkiego komozytora urodzonego w Piranie, którego pomnik stoi na środku.





Przy placu znajduje się wzniesiony w XIIIw. kościół św.Piotra:



oraz wzniesiony w XIXw. okazały ratusz:


Najciekawszym budnynkiem na placu jest rubinoczerwony pałac Benecanka, pochodzący z XVw.


Dzieciaki oddają się swojemu ulubionemu zajęciu - bieganiu


... można więc chwilę odpocząć


Jak tak sobie siedzimy i odpoczywamy napiszę kilka słów o tym pięknym mieście
Piran położony jest na wąskim półwyspie, z trzech stron otoczony przez morze. Nazwę miejscowość wzięła od greckiego słowa pyros (ogień), gdyż półwysep był jakby latarnią morską - rozpalano ognisko i tak prowadzono statki wzdłuż wybrzeża. Miasto w XIIIw. zostało zdobyte przez Wenecjan i to im zawdzięcza swoje najpiękniejsze budowle oraz pokręcone, wąskie uliczki.

Chłopcy biegają coraz szybciej robiąc przy tym coraz większy hałas, to znak, że trzeba ruszać dalej

Obok takiej atrakcji nie można przejść obojętenie




Czytałam, że miasto najlpiej podziwiać z murów miejskch, których fragmenty znajdują się wysoko nad miastem. Jednak dotarcie tam zajęłoby nam trochę czasu a my go niestety dzisiaj zbyt dużo nie mamy.
Musimy zadowolić się widokiem z placu przy katedrze, skąd widać całe słoweńskie wybrzeże, włoski Triest na północy oraz chorwacką Istrię na południu. Miejsce urocze, widoki przepiękne i jakoś mniej żal, że nie możemy iść wyżej.







Katedra św. Jerzego.






Wracamy na pl.Tartiniego i idziemy na przepyszne lody





No ale czas płynie nieubłaganie, dwugodzinny spacer po tym pięknym mieście minął bardzo szybko i czas ruszać dalej, wracamy więc na parking:




Ostatani rzut oka na Piran z parkingu:


i kierunek Chorwacja

Po drodze do granicy przejeżdżamy przez Petroroż, który robi na mnie wrażenie bardzo eleganckiego kurortu.

W końcu dojeżdżamy do granicy. Jest godz. 15:55, licznik pokazuje, że od wyjazdu z domu przejechaliśmy 1790km. Na szczęście na granicy pusto i machając jedynie naszymi paszportami wjeżdżamy do Chorwacji

Predjamski Grad - zawsze za późno była nasza reakcja - więc (znowu) następnym razem

Zawsze miło będziemy wspominać to krótkie i mało atrakcyjne słoweńskie wybrzeże, to był nasz pierwszy kontakt z Adriatykiem i w ogóle z innym morzem niż Bałtyk .

Równie ciepło wspominamy Piran, pierwsze, zwiedzone wczesnym rankiem miasto, tak różne od naszych nadmorskich miejscowości

Nic to, że nie mogliśmy znaleźć kwatery bo wszędzie było pusto albo drogo, nic to, że właśnie mieliśmy już wracać z powrotem w góry , nie wróciliśmy, kwaterę znaleźliśmy w Koperze i spędziliśmy tam kilka fajnych dni

Dzięki za przywołanie tych wspomnień.........

PS. Plac Tartiniego błyszczy wypolerowaną nawierzchnią jak przed laty . A kościół na wzgórzu właśnie był wtedy w remoncie, teraz, sądząc po zarośniętym placyku przed wejściem, nikt szczególnie o niego nie dba

Jednak tydzień w Słowenii był tak ciekawy, tyle miejsc zobaczyliśy, że nawet gdybym tego dnia miała wracać do domu byłbym bardzo zdadowlona z wakacji icon_smile.gif

Mam identyczne odczucia po naszych kilku dniach w Słowenii . Piranu zazdroszczę, chcieliśmy, ale nie wyszło...Pozdrawiam

Kryjówką rozbójnika Erazma Luegera niezwykle malowniczo położona i ma bardzo ciekawe okiennice i parapety w jednym ze skrzydeł - ciekawe z czego to wynika?

Asiu - jak dla mnie udowodniłaś, że Słowenii nie powinno się omijać a zamku w Predjamie to już na pewno

Tak sobie myślę, że mamy podobny sposób oglądania świata wraz dziećmi - nic na siłę, przerwy na bieganie i chlapanki w fontannie obowiązkowe

pozdrawiam całą rodzinkę

Joasiu, w końcu ja też pozwiedzałam razem z Tobą Słowenię. Malownicze krajobrazy, prześliczne kościółki, zamki, uliczki...
Ładnie tam zarówno wtedy, gdy świeci słoneczko, jak i w kroplach deszczu... Doskonale to potwierdzają Wasze uśmiechnięte twarze i ten błysk zadowolenia w oczach maluchów . No, może poza momentem tragicznego dla pieska Lolo finału zabawy w misie-patysie...

Słowenia "chodzi" za mną od jakiegość czasu (chyba od momentu, gdy Krakusy - Ania i Janusz - pokazali swój wypad w tamte strony) i pewnie kiedyś to się uda! Nie wiem jeszcze za ile lat , ale wiem, że koniecznie!

Predjamski Grad i Piran dopisane do trasy " na kiedyś " , pewnie przy okazji planowanych od bardzo dawna wakacji na Istrii
Kiedyś

Miło było powędrować z Tobą

Dziękuję i pozdrawiam

Witaj Dangol

Zapraszam na kolejną część mojej relacji

Od granicy do Fazany dojechaliśy bez problemów, rozbawił nas jedynie fakt pobierania opłat na niewykończonym odcinku autostrady. Może gdyby u nas wprowadzono takie opłaty budowa szłaby szybciej zapłaćcie to Wam zbudujemy

Mijamy Fazanę i tuż za nią jest nasz camping BiVillage.
Camping całkiem przyjemny, bardzo duży, czysty, zadbany. Niebardzo w naszym guście, wolimy spokojniejsze miejsca od tego typu wiosek urlpowych ale wiedzieliśmy czego się spodziewać Natomiast jesteśmy mocno zaskoczeni ilością Niemców na campingu, momentami mamy wrażenie, że jesteśmy na wakacjach w Niemczech, niemal wszyscy mówią tu po niemiecku...

Po szybkim rozpakowaniu i obiadku w 5 min. (obiadek bynajmniej nie z papierka ) poszliśmy na plażę. W końcu jest dopiero 18:30 więc zdążymy się szybko wykąpać. Dzieciaki zresztą o niczym innym nie mówią od jakiś dwóch godzin Plaża OK choć na dłuższe plażowanie odejdziemy gdzieś dalej od głównego wejścia, teraz nie ma to znaczenia. Drobne kamienie, łagodne zejści do wody, dla dzieciaków w sam raz. Woda cieplutka i bardzo czysta. Na wprost nas wyspy Brijuni, na szczęśćie nie zasłaniają całkowicie widoku na otwarte morze

Pierwsze spotkanie z morzem (prznajmniej w tym roku):




I tak kończy się ten dzień

Dzień 9.
2. września - środa.

Oczywiście rano, jak zwykle nie śpimy zbyt długo i po śniadaniu, niezbyt leniwym, bo chłopcy bardzo się niecierpliwią, idziemy na plażę. Camping duży, my mieszkamy dość daleko od wyjścia na plaże, do tego odchodzimy od głównego wyjścia więc droga zajmuje nam dobre 20min.

Droga na plażę:


Odchodzimy od głównego wyjścia na lewno i znajdujemy sobie sympatyczne miejsce koło małych skałek. Jest dość wcześnie (koło 10:00) i na plaży nie zbyt wielu ludzi.



Widok na główną część plaży:


Chłopcy zajmują się zabawą (jakoś nie mają ochoty wskakiwać odrazu do wody ) więc możemy chwilkę poleżeć lub posiedzieć i popstrykać







Potem starszakowi przypomina się o nurkowaniu, specjalnie przed wyjazdem zakupiliśmy rurkę i maskę Pierwsze próby:



Nic z tego...


I kolejna próba koło skałek:


Niestety również zakończyła się szybką dezercją... Trudno, może straszak jutro się przełamie.
Za to mama sobie ponurkuje, a co


Przerwa w zabawie:




I znowu do wody:




Na plaży wytrzymujemy ponad dwie godziny, nie jesteśmy wielkimi miłośnikami plażowania i po dłuższym czasie zaczyna nam się nudzić... Wracamy więc do namiotu, robimy wczesny obiadek. Po obiadku Kajtul ma czas na drzemkę (spanie w dzień u małych dzieci jest świetną sprawą ), starszak już dawno wyrósł z popołudniowych drzemek, za to ogląda bajkę i dzięki temu rodzicę mają pół godziny ciszy

Zostało nam jeszcze popołudnie i wieczór, których oczywiście nie będziemy marnować na campingu

cdn...