Pisać czy nie pisać ? Trogir 2009

O Szybeniku niewiele zdążyłam przeczytać przed naszym wyjazdem- nie do końca planowaliśmy zwiedzanie w tym dniu, więc jedziemy niejako w ciemno. Parkujemy obok dworca autobusowego ( 6 Kn/ godz) i z lekkimi grymasami wychodzimy z chłodnego samochodu - nieziemski upał !!!. Odnośnie zwiedzania trzeba będzie improwizować

Szybenik w przeciwieństwie do innych miast w Dalmacji jest najstarszym miastem założonym przez Chorwatów. Na pierwsze wzmianki o mieście natrafiono w dokumentach pochodzących z XI w. za panowania Króla Petara Kresimira IV



Pomnik króla znajduje się przy kościele i klasztorze Franciszkanów, w którym przechowywany jest ponoć najstarszy dokument języka chorwackiego - Modlitwa Szybenicka.

Nieopodal kościoła znajduje się mały park, w którym zatrzymujemy się na chwilkę.
Zaledwie po kilku minutach marszu zaczyna nam znowu dokuczać upał - chętnie ochłodzilibyśmy się tak jak mały ptaszek wykorzystujący zraszacz do trawnika ( zmokła kurka )

Postanawiamy wspinać się pod górę aby stamtąd zobaczyć jak wygląda miasto i ustalić, w którą stronę warto się będzie udać. Po drodze mijamy domy przypominające te widziane przez nas lata temu w Wenecji - na każdym kroku widać tu wpływy Włochów .

Miasto posiada kilka fortyfikacji - jak dowiaduję się później miasto dzielnie odpierało ataki przeróżnych najeźdźców, ale najbardziej ucierpiało w 1991 roku podczas serbskich bombardowań.
Wędrówka pod górę w takim upale nie należy do najprzyjemniejszych i najłatwiejszych - toteż zobaczywszy kolejnych kilkadziesiąt schodów pnących się w górę, cześć wycieczki kapituluje - wracają w dół odpocząć i posilić się gdzieś w cieniu.
Pozostajemy na placu boju we dwójkę z moim małżonkiem.

Jeszcze kilkadziesiąt stopni i jesteśmy przy wejściu na twierdzę św Michała u podnóża której znajduje się cmentarz.

Twierdza św. Michała (zwana też twierdzą św. Anny) należy do najmocniejszych fortyfikacji na chorwackim wybrzeżu - kilkakrotnie niszczona (największych szkód dokonał piorun , który uderzył w skład amunicji) za każdym razem była przez mieszkańców odbudowywana.
Obecnie "atakowana" jest głównie przez turystów żądnych wrażeń i wspaniałych widoków. Z murów twierdzy widać jak na dłoni miasto, rzekę Krka, morze i okoliczne wyspy. Wchodzimy ( wstęp 20 Kn) pokonujemy jeszcze trochę schodów, a im wyżej tym ładniejsze widoki

Warto było się wdrapywać na wzgórze - panorama miasta rozpościerająca się z murów obronnych jest niesamowita.

W dole widać katedrę św. Jakuba (katedrala sv. Jakova). Przypominam sobie, że czytałam coś na jej temat - jest to wpisana na listę światowego dziedzictwa kultury UNESCO wizytówka Szybenika, oraz najcenniejszy obiekt zabytkowy i sakralny w tym mieście, zbudowany z samego kamienia bez użycia jakiejkolwiek zaprawy.

Po napawaniu się widokiem z twierdzy postanawiamy udać się w tamtym kierunku. Schodzimy w dół i spacerujemy krętymi, wąskimi uliczkami podziwiając ciekawą zabudowę.

w końcu docieramy







Niestety najlepszy punkt do obejrzenia katedry w całej okazałości okazuje się dla nas niedostępny - od strony placu katedralnego trwa montaż ławeczek, oświetlenia i nagłośnienia prawdopodobnie przed jakimś koncertem lub przedstawieniem. Wszędzie uwijający się ludzie,stoją jakieś skrzynie i głośniki, na placu plątanina kabli - szkoda


Do katedry wchodzę tylko ja - na drzwiach wisi kilka o ile nie kilkanaście różnych tabliczek zakazujących między innymi wejścia w krótkich spodenkach, z odkrytymi ramionami, czy też fotografowania wnętrz.
Piękne wnętrze katedry można by podziwiać długo - my nie mamy na to czasu - już trochę spacerujemy sobie po Szybeniku a rodzinka gdzieś tam czeka.

Schodzimy w stronę brzegu - tu jeszcze kilka fotek katedry , mury obronne i wracamy do parku, w którym umówiliśmy się z rodzinką.

Przeskakuję jeszcze tylko przez ulicę w stronę kościółka, który widzieliśmy wcześniej - tam wśród zieleni i kwitnących krzewów pomnik świętego Franciszka a obok urocza fontanna zamieszkiwana przez karpie Koi oraz żółwiową rodzinkę

Wracam na skwerek i już w komplecie kierujemy się w stronę parkingu. Wsiadamy do samochodu - i o zgrozo - termometr w naszym samochodzie wskazuje 40 stopni Celcjusza
Klima działa na wysokich obrotach - trochę schłodzeni ale strudzeni wracamy tą samą drogą podziwiając widoczki.

Zatrzymujemy się jeszcze raz po drodze tak jak planowaliśmy, żeby ponownie zobaczyć z drogi Primosten - mamy wielką ochotę zobaczyć to miasteczko ale dziś jesteśmy zbyt zmęczeni.






Po około trzech kwadransach przez szybę widać już znajomą okolicę - nasz kościółek i Hotel Medena - dojeżdżamy do naszego ośrodka.







Patelnia !!! Na miejscu dopiero zimna frappe zaspakaja moje pragnienie. Paweł wpada do sypialni i w momencie zasypia



To był obfitujący we wrażenia i doznania estetyczne dzień.

ile zdjęć:)))))))
aż miło popatrzeć:)