Na nartach... w cyrku (i nie tylko)

tomekkulach napisał(a): No to się "gibła"

elka21 napisał(a):Jak by co, to służę pomocą w gibnięciu

Dzięki

5 lutego (poniedziałek): Pierwsze szusy w Saalbach i w Leogangu - ciąg dalszy

Po pysznym posiłku oczywiście szusujemy dalej:





Zjazd na sam dół, do Leogangu:



i wciągamy się gondolką, tym razem tą drugą, niebieską:



Widoczki z wyciągu:



Powoli żegnamy się z Leogangiem...



Trzeba wracać, żeby zdążyć dojechać "do domu", zanim wyciągi staną.



Obok pomarańczowej kanapy znajduje się AsitzBräu - browar położony na wysokości 1870 m:



Wystrój restauracji podobno robi wrażenie. Budynek ma cztery kondygnacje, miejsca jest dużo. No i leją piwo własnej marki
Może wpadniemy tu następnym razem...
Choć interesujących knajpek na stokach nie brakuje

W stronę Vorderglemm:



Gdzieś tam (chyba) jest Großvenediger (3 666 m) - czwarty co do wysokości szczyt Austrii, położony w masywie Wysokich Taurów:



Tuż przed 15:00 kolejki do wyciągów są największe:



Narciarze wracają do siebie.

Tempo jest duże, czasami trzeba odpocząć :



i po prostu podziwiać widoki :



Ostatni zjazd, już do parkingu:



Gdzieś tam jest nasz Maździak:



Trasa kończy się dosłownie pod drogą, potem można skorzystać z taśmy:



albo własnych nóg. My już o tej porze jesteśmy leniwi

Kończymy pierwszy, bardzo udany, narciarski dzień z wynikiem 56 km i prawie 11 km w pionie (tak pokazał skiline). Całkiem niezły wynik jak na początek, a będzie tylko lepiej

Wieczorkiem idziemy do centrum Viehhofen:



Apres ski dobiega końca:



Zachciało mi się poczuć jak zwycięzca :



Chwila do fotoreporterów :



Miejscowość jest ładnie oświetlona:



Restauracja, którą wybraliśmy, cała obstawiona rezerwacjami. Pozostaje nam zjeść tam, gdzie wczoraj, czyli w hotelu Oberwirt:



Zmęczenie pierwszego dnia leczę Szarotką :



A tak wygląda ćevapčići po austriacku :



To po prostu kotlety mielone, a zamiast ajvaru jest musztarda z cebulą W każdym razie bardzo smaczne

Po pysznym, choć wielkim (jak dla nas ) posiłku, "toczymy się" do domu:



Autoportret z małżonkiem :



Po tak intensywnym dniu zasypiamy błyskawicznie. Chyba najbardziej zmęczyło nas czyste powietrze, do którego nie jesteśmy przyzwyczajeni (W Gliwicach smog )

Jutro będzie kolejny wspaniały narciarski dzień, który spędzimy... w Kitzbühel

Potter napisał(a):56 km ! Szacuneczek .

Dzięki! Choć takich wyników, jak w zeszłym roku (99 km) nie udało się wykręcić. Zbyt duża liczba gondolek (odpinanie nart) i kolejki nam to uniemożliwiły...

elka21 napisał(a):

maslinka napisał(a):Trzeba wracać, żeby zdążyć dojechać "do domu", zanim wyciągi staną.

To o której oni zamykają interes .
Z tego co widzę, to jeszcze zostało kawałek widnego dnia, i można by śmiało jeszcze ponartować , chyba że stoki nie są oświetlone, i w miarę szybko robi się ciemno.

W Austrii trasy nie są oświetlone, poza pojedynczymi wyjątkami schodzącymi do miasteczek. Kanapy chodzą do 16:00-16:15, a gondolki zazwyczaj do 17:00. Jeśli jeździsz intensywnie od 8:30, to i tak masz dość. Uważam, że jest optymalnie
Jakby ktoś był jeszcze "niewyjeżdżony", może podjechać na oświetloną trasę. W naszej dolinie była taka w Hinterglemm. Ale to zazwyczaj jest dodatkowo płatna atrakcja; karnet tego nie obejmuje.

Ural napisał(a):Te kotleciki to jakieś takie przypalone.

E tam, bardzo smaczne były

Interseal. napisał(a):Hej!
Niby już trochę jeżdżę, ale właśnie w tym roku pierwszy raz miałem ten sam problem, zakończony zazwyczaj grzmotem o stok.
Nie pomagały ani gogle ani okulary.
W jednym przypadku silny wiatr poderwał świeży puch i na wysokości butów narciarskich utworzyła się warstwa przesuwającego się w kierunku jazdy śniegu, który przesłaniał podłoże i nie było wiadomo czy jedziemy, czy stoimy. Kilku narciarzy, w tym ja położyło się na stoku jak kostki domina.

Cześć Mariusz.
To jest ciekawe doświadczenie. Równie dobrze można by zamknąć oczy... I tak nic nie widać.
Jak już kiedyś pisałam w którejś narciarskiej relacji: "Don't trust your eyes, trust your legs" Tak nam kiedyś powiedział pewien Estończyk spotkany w knajpce w Zillertalu.

Interseal. napisał(a):Jestem pełen uznania za raportowanie zdjęciami poszczególnych etapów zjazdu. Dla mnie wyciąganie i chowanie aparatu w czasie zjazdów to spore poświęcenie - delikatnie mówiąc.

Robienie zdjęć u mnie to trochę choroba

Źle nie było. Po prostu w Kitzbühel poradzili sobie z tym znacznie lepiej

Interseal. napisał(a):Tak czy owak, po kilku Twoich zdjęciach - Austria to inna klasa - extraklasa.

Dlatego jeździmy tam co roku

DamianM napisał(a):Witam.
Teraz dopiero tutaj trafiłem.

Witaj!
Spokojnie, dopiero się rozkręcam

6 lutego (wtorek): Kitzbühel (Resterhöhe i Wurzhöhe)

Dziś, korzystając z karnetu na cały Salzburgerland i kawałek Tyrolu, będziemy szusować w Kitz, jak popularnie nazywa się ośrodek Kitzbühel. Reklamuje się on hasłem "Best of the best". Sprawdzimy, czy tak jest w rzeczywistości

Tak naprawdę wiemy, czego się możemy spodziewać, bo byliśmy w Kitz 2 lata temu. Z tamtego wyjazdu nie ma jednak relacji , więc muszę opisać wszystko od nowa

Wydostajemy się z doliny Glemmtal i tunelem omijamy Zell am See. Kitzsteinhorn i Kaprun jak na dłoni:



Trochę chłodno dzisiaj :



ale pięknie i zimowo:



Wjeżdżamy na przełęcz Pass Thurn. Po lewej stacja pośrednia gondolki startującej z miejscowości Hollersbach:



My jednak chcemy zacząć od kanapy, więc podjeżdżamy jeszcze kawałek na parking pod wyprzęganą "szóstką":



Świetna infrastruktura to jedna z zalet Kitzbühela.

Jesteśmy pierwsi na bramkach :





Panowie z obsługi kładą na kanapie obok nas paczkę - jakieś środki dezynfekujące, które odbierze obsługa na górze.

To się nazywa "pustostok" (określenie zapożyczone z forum narciarskiego) :



A to jakaś mroczna postać :



Przygotowanie tras jest genialne, żadnych nierówności! I tutaj Kitz też wygrywa z innymi ośrodkami.

Jest tak super, że na początku prawie nie robię zdjęć, tylko cieszę się wspaniałymi trasami i porannym sztruksikiem

Jedyne, co może przeszkadzać, to trochę chmur, choć błękit się przebija i w ciągu dnia będzie go coraz więcej.

Kitzbüheler Horn z charakterystycznym masztem przekaźnikowym:



i trochę sztruksu:





Strach się bać :



Nie chwaliłam się jeszcze, że przed wyjazdem kupiłam nowy kask i gogle Bardzo fajnie się sprawdziły i może teraz mniej wyglądam jak Darth Vader, a może bardziej

Dziś nartujemy w dwóch częściach Kitz, które zwą się Resterhöhe i Wurzhöhe. Dla zobrazowania sytuacji - mapka:



Właśnie na trochę utknęliśmy przy Misiowej Kanapie, czyli Bärenbadkogel:



Zazwyczaj tworzą się tu kolejki, bo prowadzą do niej aż 4 trasy, w tym bardzo fajna czarna:





Wcale nie jest trudna, raczej "misiowa"

Misiowo jest też na trasie ze slalomem, na którą wjeżdża się przez specjalną bramę strzeżoną oczywiście przez miśki :



Dalej można spotkać jeszcze jednego drewnianego koleżkę :



Ta atrakcja, jak widać, cieszy nie tylko dzieci

Zjeżdżamy do miasteczka Jochberg i wciągamy się gondolką:





A potem jest już czas najwyższy na przerwę w takim ładnym miejscu:



Są cudne widoki i obowiązkowe "barany":



Tylko trochę chłodno, bo słonko dzisiaj jeszcze nie pokazało, na co je stać. Chowam się więc za winklem i przytulam do ściany :



A potem... trzeba jeździć! Nie ma lekko! Tym bardziej, że wychodzi słoneczko :

Potter napisał(a):Za każdym razem podziwiam Was za to poranne stawianie się na pustych bramkach. Kilka razy sama próbowałam ale nigdy z sukcesem ... Cóż... Trza próbować dalej .

Wstawanie tak wcześnie nie jest łatwe, zwłaszcza dla mnie , ale nagrodą jest wspaniały sztruksik i niemal prywatne trasy

beatabm napisał(a):W naszych nartowych czasach robiliśmy tak jak Wy - zawsze pierwsi na stoku. Przecież wtedy jest najfajniej Z tym że jeździliśmy bez przerwy gdzieś do godziny 14-15 i uciekaliśmy do domu.

Sześć godzin bez przerwy Szacun!
My koło południa mamy zawsze przerwę na obowiązkowe piwo i coś na ząb