Milos u schyłku sezonu 2014

Oj tam ..................czy to tak istotne

Ważne, że się wypoczywało za granicą, a nie w kraju

dangol napisał(a):... Agios Ioannis ...

Agios Joannis to jedno z tych miejsc, które szczególnie zapadły w naszej pamięci. Dwa razy tam byliśmy. Raz na sucho i raz z kajakiem. Za to Wy do Agios Ioannis Siderianos weszliście, w uroczystościach wzięliście udział, tego Wam zazdroszczę.
Co do męskich par na plaży, to my takie spotkaliśmy tylko na plażach Triades. Myślę, że tam bardziej pasowali.



Szkoda, że zachodnią część wyspy mniej dokładnie eksplorowaliście. Nasze auto do dziś się otrząsa na jej wspomnienie, ale dało rady.

pzdr

darek1 napisał(a): Ważne, że się wypoczywało za granicą, a nie w kraju

No nie wiem… Tak akurat się składa, że mamy preferencje krajowe , a konkretnie od lat ponad dwudziestu, są to Kaszuby . Wrześniowe wypady gdzieś dalej to tylko dodatek do właściwych wakacji.

longtom napisał(a): Nasze auto do dziś się otrząsa na jej wspomnienie, ale dało rady

Volviak chyba jest trochę niższy od lancerka, więc wolę nie myśleć, jaki byłby skutek.

Trochę było mi żal Triades i spaceru do Sykii, ale pogodziłam się z tym, że nie tym razem, bo zasadniczy plan (czyli święto w monastyrze) wykonaliśmy.
Zachodnie Milos jednak do poprawki, ale wcześniej musielibyśmy zmienić auto, a na to się nie zanosi.

Na Milosie świątyń (jak to w Grecji ) jest wiele, więc podczas pobytu na wyspie jest spora możliwość trafienia na religijną uroczystość ku czci patrona jakiegoś kościółka. Święto w monastyrze Agios Ioannis Siderianos jest jednakże wydarzeniem szczególnym , uczestniczy w nim naprawdę ogromna liczba mieszkańców wyspy, o czym mieliśmy okazję się przekonać.

https://www.cro.pl/milos-u-schylku-sezon ... 46917.html

Monastyr Agios Ioannis Siderianos (Aγιος Iωαννης Σιιδεριανος) jest najstarszym klasztorem na wyspie (pierwsza wzmianka z 1582 r., ale dokładna data powstania nie jest znana), za patrona ma św. Jana Ewangelistę (Ag. Ioannis Theologos), ale po pewnym wydarzeniu w dawnych czasach, bardziej popularna stała się obecna nazwa – św. Jan „Żelazny” (greckie słowo „σίδηρo” = „żelazo”) .
Otóż, wieeeeeeeeele lat temu, kiedy piraci często napadali na wyspę, w monastyrze schroniła się okoliczna ludność, modląc się do patrona klasztoru o to, aby piraci nie byli w stanie wejść do świątyni. Modły zostały wysłuchane , drewniane drzwi wejściowe zmieniły się w żelazne, piraci nie mogli wtargnąć do kościoła. Wówczas jeden z napastników próbował dostać się świątyni przez dach, ale gdy włożył rękę z pistoletem w okrągły świetlik, stał się cud kolejny – ręka pirata została sparaliżowana, a pistolet spadł na posadzkę kościoła. Ponoć ten pistolet przechowywany jest w klasztorze do dziś , ale nie widzieliśmy go. Być może pokazywano go wiernym w którymś momencie uroczystej liturgii, ale w całej nie byliśmy w stanie uczestniczyć, trwała trzy godziny! Ale o tym potem, bo gdy weszliśmy na teren klasztorny, modły jeszcze się nie rozpoczęły







Jeszcze kilka słów o bardziej współczesnym cudzie, jaki wydarzył się w monastyrze. Otóż, ponoć gdy w 1945 r. Anglicy bombardowali niemiecką bazę radarową w Topakas, jedna bomba chybiła celu i trafiła w ścianę klasztoru Agios Ioannis Siderianos. Wbiła się w ścianę, ale nie wybuchła…

Pomieszczenie przy wejściu (następnego dnia rano pielgrzymom wydawano tam kawkę ):



„Nadzór” nad dopięciem wszystkiego na ostatni guzik .



Odpustowe stragany podczas religijnych uroczystości „muszą” być wszędzie.



Przy monastyrze ze swym towarem rozłożyły się różne nacje, m.in. Rosjanie oraz taki oto pan .



Początki istnienia monastyru to koniec XV wieku, był on wówczas zależny od klasztoru na Patmos. Obecny wygląd jest oczywiście nowszy, były przecież liczne przebudowy.
Katholikon otoczony jest celami dla mnichów (jest ich ponoć 48) mieszczących się w zabudowaniach o różnych rozmiarach. Kompleks klasztorny jest jednak obecnie niezamieszkany - nie licząc takich dni jak dziś, gdy wszystkie cele są wynajęte przez greckie rodziny, które przybyły na panigyri .

Teraz mnie kwestia techniczna naszła.
Czym/jak oni te fugi na biało robią?

FUX napisał(a):Teraz mnie kwestia techniczna naszła.
Czym/jak oni te fugi na biało robią?

Może w ramach pokuty , pędzelkiem , ćwiczenia cierpliwości mają


Pozdrawiam
Piotr

Blondynkom sprawy techniczne są obce, zauważają tylko efekt – nieskazilelną biel .
Na prace „wybielające” nie trafiliśmy, ale pamiętam, że Kulki dwa lata temu trafiły w monastyrze na malowanie przed świętem. Paweł z pewnością mógłby podać więcej detali, jak i czym … Chyba jednak pędzelkiem , a kubełek po białej farbie jest u Kulek na jakiejś fotce.

dangol napisał(a): … Chyba jednak pędzelkiem ...

Chyba tak.



pzdr

longtom napisał(a):

dangol napisał(a): … Chyba jednak pędzelkiem ...

Chyba tak.
pzdr

...bardzo relaksująca praca...pozdrawiam

Skoro zrelaksowaliśmy się przy malowaniu , możemy startować z uroczystością , zwłaszcza że katolikon już jest gotowy na rozpoczęcie świątecznej liturgii.





Ludzi przybywa…



Trwają również przygotowania do tej części święta, która jest równie ważna jak uczestnictwo w modlitwach. Dla niektórych nawet ważniejsza , bo podczas liturgii ani na chwilę nie przenieśli się od stolików do świątyni.



My zdecydowaliśmy się na udział w panigyri metodą mieszaną , toteż zajęliśmy sobie odpowiedni dwuosobowy stoliczek, póki jeszcze był jakiś wybór miejsc .

Modlitwy w katolikonie rozpoczęły się o godzinie 19-tej, trwały aż do godzimy 22-giej.
Większość zamieszczonych poniżej zdjęć została zrobiona tuż przed rozpoczęciem liturgii, w trakcie ze zrozumiałych względów - sporadycznie.





Tędy próbował wejść pirat z rewolwerem…





Ikona św. Jana jest bardzo stara, legenda przypisuje jej autorstwo św. Łukaszowi Ewangeliście (oj, sporo ich "musiał" namalować ).

dangol napisał(a):(kadr z filmu)

Jest nadzieja na jakieś filmiki w relacji

pzdr

Nadzieję trzeba mieć zawsze
Tyle, że nasze filmiki są najczęściej z wplecionymi wątkami na tyle osobistymi, że upublicznianie nie wchodzi w grę. Sugestię jednak przemyślę , coś "neutralnego" chyba znajdę.

Z dedykacją dla Tomka Mandrakia

Faktycznie, trochę wiało