Małe i duże bałkańskie podróże :-)

3 maja, czwartek c.d.

Z monastyru Toplou kierujemy się znów na wschód, północny wschód . Pogoda ewidentnie się popsuła, niskie chmury zakryły niebo i suną w szybkim tempie gnane silnym dość wiatrem który ewidentnie się wzmaga. Szkoda , bo fajnie oglądałoby się plażowe palmy w pięknym słońcu… , aby nieco przeczekać tę nieoczekiwaną zmianę pogody (może pod wieczór się poprawi? ) najpierw kierujemy się nieco na północ od słynnej Vai – do Itanos.

Itanos to w zasadzie tylko ruiny starożytnego, hellenistycznego miasta. Miasta swego czasu bogatego, bo ze względu na strategiczne położenie na samym niemal krańcu wyspy mogło kontrolować morskie drogi handlowe. To bogactwo trwało aż do czasów bizantyjskich, kiedy to w VIII wieku zostało zniszczone przez trzęsienie ziemi. Odbudowane istniało jeszcze do wieku XV, wówczas po pirackich atakach zrównano je niemal z ziemią i opuszczono. Dziś – jak się przekonaliśmy – nie ma tu wiele do oglądania, mimo przeprowadzanych prac archeologicznych spora część niezbyt wielkiego nawet w czasach świetności miasta znajduje się wciąż nieodkryta. A ze względu na to, że Kreta w swej wschodniej części stopniowo się zanurza (efekt trzęsień ziemi) część Itanos znajduje się pod wodą .

W tej okolicy blisko siebie znajdują się trzy plaże, do środkowej z nich można dojechać autem, jest tu niezbyt wielki, szutrowy placyk parkingowy. Sama plaża też nie jest duża.



To było chyba urządzenie do wciągania łodzi.



O, nawet coś tu jeszcze działa .



Z pobliskiego wzgórza widać plażę północną.



Widać też trochę murów dawnego akropolu Itanos.



Poza nimi najbardziej rzucają się w oczy pozostałości bazyliki, w tle południowa, chyba najładniejsza plaża Itanos.



Poza tym to wszędzie skały .





Strasznie ponura pogoda



Te mury nie są raczej starożytne .











W oddali widać parking i średnio zachwycający krajobraz tej północno-wschodniej części Krety.

Bazylika







Ta plaża jest najładniejsza ze względu na palmy , tak poza tym to jest powiedzmy przeciętna.







Prawdę mówiąc poza bazyliką niewiele jest tu w Itanos do zobaczenia, straszne resztki.









Idziemy więc na plażę, kępy palm są naprawdę fajne







Przy okazji można tu zobaczyć zatapiające się resztki murów dawnego miasta.

Powoli wracamy do auta.







Kępki południowego sitowia (?) zawsze gdy się pojawiają, nadają okolicy taki fajny wygląd, bardzo mi się to podoba.









Plaża przy parkingu, do tej trzeciej nie mieliśmy zamiaru się wybierać.











O, to nam się podoba .



Prawdę mówiąc Itanos i okolica nie przypadła nam w ogóle do gustu, może z powodu takiej ponurej pogody, a może po prostu jest tu nijako. Moim celem było jeszcze podjechać na sam północno-wschodni cypelek Krety, wiedziałem że na samym końcu jest baza wojskowa i tam jechać się nie da – ale przynajmniej tam dokąd można. I pojechaliśmy… ale było tam tak beznadziejnie, nieciekawie, że nawet nie mamy ani jednego zdjęcia .

c.d.n.

Ale te „krzaczaste” palmy - extra .

kulka53 napisał(a):
Kępki południowego sitowia (?) zawsze gdy się pojawiają, nadają okolicy taki fajny wygląd, bardzo mi się to podoba.

Sitowia z północy też nie wyglądają źle.



pzdr

Potter napisał(a):Ale te „krzaczaste” palmy - extra .

Fakt, są naprawdę fajne. Najwięcej jest jednak nie tu na Itanos a w pobliżu

longtom napisał(a):Sitowia z północy też nie wyglądają źle.

Pewnie że nie , północ w ogóle jest całkiem niezła nie tylko pod tym względem

3 maja, czwartek c.d.

Pora zrobiła się już dość zaawansowana a poprawy pogody nie widać , trudno, będziemy oglądać słynne palmy na plaży bez słońca . Jedziemy na plażę Vai .

Z tego co widzieliśmy, ten zakątek Krety, praktycznie cała wschodnia część jest praktycznie bezludna w porównaniu z Itanos i Vai . No, może nieco większy ruch był jeszcze w Kato Zakros i wąwozie, tak poza tym to (przynajmniej o tej porze roku) rzeczywiście pustki.

Parkujemy wzorem kilkunastu innych aut na małym placyku przy zagrodzonym parkingu dla autokarów… chyba niepotrzebnie bo spory parking przy samej plaży jak się okazało był o tej porze roku (dnia?) darmowy. Słynne palmy wypełniają całą dolinę już od skrzyżowania, ciągnie się ona ze dwa kilometry i robi to na nas naprawdę wielkie wrażenie . Palmy są pod ochroną, są ogrodzone i wyraźnie widać, że pozostawiono je samym sobie, trochę tak jak to powinno wyglądać w parku narodowym, czyli nic się nie sprząta, nie wycina, nie sadzi. Dzięki temu palmowy las może nie wygląda pięknie w sensie zadbania, ale za to jest naturalny.









Sama plaża powiedzmy interesuje nas średnio, ale oczywiście i na nią pójdziemy





Fajnie, bo mgły zaczynają się rozstępować, zanikać, pojawia się nieśmiało słońce. I wieje już słabiej niż przedtem.

Plaża nie jest pusta, ale spodziewaliśmy się większych tłumów. Prawdopodobnie nie ma ich ze względu na pogodę i dość już późną popołudniową porę. Z tego co słyszeliśmy na miejscu oceniam że tak ¾ ludzi na Vai to Polacy . Było to jedyne na Krecie miejsce w którym rodacy występowali tak licznie .

Podążając za innymi wspinamy się na punkt widokowy po prawej, za parkingiem.







Idąc jeszcze kawałek dalej można dojść do drugiej, pobliskiej plaży - już bez palm, ale za to praktycznie pustej.





Rzut ogólny na okolicę , miejsce jest ładne, z pewnością ładniejsze byłoby o innej porze dnia i przy bezchmurnym niebie.



Pierwszy (i zapewne jedyny) raz w życiu widzimy taki obrazek, jest to dla nas na pewno fajna i ważna sprawa.











Bez infrastruktury by się tu nie obeszło, te blaszane dachy poniżej to całkiem elegancka restauracja.













W lekkim słońcu – od razu inaczej

Schodzimy na dół. Palmy przy samej plaży, parkingu i restauracji są pięknie utrzymane, są tutaj też drewniane pomościki, jest czysto i tak trochę eksluzywnie - przynajmniej nam się tak wydaje bo zwykle nie bywamy w takich miejscach .











Tak jak się spodziewaliśmy kawałek dalej teren jest już zagrodzony.





Trochę tu wilgotno, ślisko i grząsko.

Wracamy na plażę.



Teren Blue Flag szybko się kończy .



Plaża z gruboziarnistego piachu nie jest ani mała, ani duża… wszystko zależy jakie tłumy zjeżdżają tu latem.



Trochę podobnie tu jak na plażach Ios .



Ale takie palmy są tylko tu .





Wracamy do auta. Zrobiło się już późnawo i choć mamy pomysł na miejsce noclegowe i liczymy że nie będziemy musieli go szukać, to fajnie byłoby już się tam znaleźć i odpocząć nieco.

Po drodze podziwiamy palmy













To jest fajne miejsce, niemal jedyne w swoim rodzaju. Traktowaliśmy Vai nie jak plażę a jak ciekawostkę Krety i nie zawiedliśmy się, nam się podobało .

Niestety, jak się okazało z noclegiem nie poszło tak łatwo jak sądziliśmy. Jadąc w upatrzone miejsce przy plaży Chiona zajechałem jeszcze by zobaczyć plażę Maridati. Mała plaża na końcu wąskiej dolinki z poletkami (dojazd szutrówką) była mówiąc wprost beznadziejna a do tego stał tam wyraźny zakaz nocowania. Zdegustowani odjechaliśmy.

Niestety przy Chionie też nie zostaliśmy, ani przy długiej Kouremenos. Niby pusto, niby dziko, ale jednak nie całkiem pusto i nie całkiem dziko , nie znaleźliśmy takiego miejsca które nadawałoby się do spania. Postanowiliśmy nie szukać już na siłę a jechać gdzieś w inny rejon… przy okazji jutro będziemy mieli bliżej . Opuściliśmy więc (bez większego żalu) północno-wschodni skrawek Krety główną drogą przez Palekastro.

Wybrzeże pomiędzy dziwnym osiedlem apartamentowców o nazwie Dionisios a Sitią jest mało ciekawe i niezbyt dostępne, im bliżej Sitii tym bardziej zabudowane. Jeśli są tu jakieś plaże to kiepskie . Coraz gorzej widzieliśmy pozostanie na noc gdzieś w tej okolicy, ale jednak uśmiechnęło się do nas szczęście . Skręciwszy za znakiem do wykopalisk starożytnego miasta Tripitos znajdujących się na niedużym cypelku i wybadaniu że placyk przed bramą będzie się nadawał, podjechałem stromo pod górkę i tam się właśnie umieściliśmy. Prawdę mówiąc w tym momencie nie zawiodło nas doświadczenie mówiące, że często przy takich miejscach archeologicznych w Grecji albo przy monastyrach są parkingi-placyki dogodne do spędzenia na nich nocy.

Zabraliśmy się za gotowanie. Jeszcze było jasno, a wiatr ucichł na tyle że nawet na tej odsłoniętej, otwartej przestrzeni zbytnio nam nie przeszkadzał. Nie wywołaliśmy też zainteresowania mieszkańców pobliskiego domku (po numerach stojących przy nim aut byli to obcokrajowcy). Ale bez zadziwiającego zdarzenia obejść się nie mogło . Nagle bowiem na placyk zajechał zdezelowany pickup a w nim starszy Grek. Pozdrowił nas przyjaźnie i zabrał się za otwieranie bramy do wykopalisk – na szczęście nasze auto stało tak, że mu w przejechaniu nie przeszkadzało. Wjechał do środka i zamknął za sobą bramę. Hmm…może ma tam gdzieś poletko? A może parę kóz w zagrodzie? Ale na terenie wykopalisk , cóż, w Grecji wszystko jest możliwe .

Nie minęło 10 minut a Grek w swoim pojeździe pojawił się z powrotem. Otworzył bramę, wyjechał, zamknął i odjechał. Pakę miał pustą w obie strony. Następnego dnia rano poszedłem pooglądać wykopaliska i przy okazji sprawdzić co takiego tam jest za winklem…nie było dosłownie nic, ani pola, ani kóz, ani niczego co by powodowało by jechać tam autem, nawet miejsca na nawrócenie za bardzo nie było. Ot, grecka zagadka .

Kolejny dzień na Krecie dobiegł końca. Jak zwykle zbieraliśmy się do spania już w zupełnych ciemnościach, nie było ani księżyca ani gwiazd, za to były skłębione chmury . Nie wróżyło to dobrze…

c.d.n.

kulka53 napisał(a):To jest fajne miejsce, niemal jedyne w swoim rodzaju. Traktowaliśmy Vai nie jak plażę a jak ciekawostkę Krety i nie zawiedliśmy się, nam się podobało .

Pomimo częściowego braku słońca, Vai wygląda w Waszej relacji o wiele lepiej niż w nie jednym internetowym, bądź przewodnikowym opisie.

Pozdrawiam

kulka53 napisał(a):Sama plaża powiedzmy interesuje nas średnio, ale oczywiście i na nią pójdziemy

Fajowy widoczek

kulka53 napisał(a):

Ale palmy SUPER

Ja zszedłem na tę plażę na południe od Vai i się wykąpalem tam

https://www.cro.pl/odpoczynek-i-relaks-p ... ilit=kreta

Tylko, że zdjęcia mi wcięło w tej relacji, więc nie wiem po co daję linka ;/9

tony montana napisał(a):Tylko, że zdjęcia mi wcięło w tej relacji, więc nie wiem po co daję linka ;/9

Spoko Tony, ja też mozolnie ciągnę relację, której początkowe zdjęcia są w innej galaktyce ...