Małe i duże bałkańskie podróże :-)

I ja się ucieszyłem na widok Olimpu I także pomyślałem o relacji Leszka S., opisywał objazdówkę wokoło masywu.

Wyobrażam sobie zdziwienie wartownika - ale przecież nie znał Was, Kulek-Obieżyświatów

Też jestem zaintrygowany, czy spotkaliście się z Zeusem.

A góra, o której pisze Zawodowiec, to mnie się jeszcze kojarzy z maltretowaniem Feli Ale w tylu miejscach już z Wami byłem, że może mi się źle kojarzy

Crayfish napisał(a):Mam nadzieję, że nie tylko lipcowo-sierpniowych ale i wrześniowych.

Ma się rozumieć, relacja wrześniowa nastąpi po "tworzonej" obecnie

Crayfish napisał(a):jeśli w dwie strony to ok.
a schronisko jak wysoko ?

8 godzin to teoretyczny czas przejścia w obie strony.
Oczywiście teoretyczny jak dla nas , sądzę że w praktyce może być osiągalny dla Niektórych .

A co do schroniska "B" o nazwie Vryssopoules, to znajduje się ono na terenie tej bazy wojskowej, czyli właśnie na 1800 m. Jest podobno niewielkie i również podobno (gdzieś to wyczytałem kiedyś) , nocleg w nim jest bezpłatny . Ale to info niesprawdzone...

janusz.w. napisał(a):Cenne informacje muszę po mapę sięgnąć, ale czasu mam jeszcze sporo

Skądinąd wiem , że można pod szczyt podjechać jeszcze wyżej i trochę bliżej.... z tym że szutrem. Stamtąd Olimp to już zupełna bułka z masłem.... Nie wiem tylko gdzie zaczyna się ta droga, trzeba by faktycznie dokładnie oblookać google.

nomad napisał(a):Cześć.

Witamy
W tym przypadku nie liczy się czas... liczy się obecność, także i duchowa....

zawodowiec napisał(a):Bunkry tam widzę jak w Albanii na niektórych zdjęciach.
Pamiętam że Lesiu też kiedyś jakoś podjechał wyżej pod Olimp ale szutrem, więc chyba inną drogą, i nie była to Prionia.
A ta górka to wiecie... ta graniczna

Też nas zaskoczyły te bunkry...stąd zdjęcie
Ta droga którą my jechaliśmy też jeszcze nie tak dawno była podobno szutrowa. Ale jak wcześniej napisałem, istnieje jeszcze inna droga wiodąca sporo wyżej niż 1800...

A górka, od początku domyślałem się o którą chodzi
I ona faktycznie "chodzi" wciąż za nami

plavac napisał(a):Też jestem zaintrygowany, czy spotkaliście się z Zeusem.

Nie da się ukryć... poczuliśmy Jego moc

A w sprawie drogi do górki, faktycznie kiedyś trochę wymaltretowaliśmy nasze autko , choć ten ostatni podjazd był już właściwie bezproblemowy. Drogę wyraźnie poprawiono, aż ciekawe jak wygląda w tym roku, po zimie.

A tak w ogóle to coraz więcej bałkańskich dróg już mi się kojarzy głównie z maltretowaniem Feli

Pozdrawiam

Piątek, 29 lipca c.d.

Niespiesznie zjechaliśmy w dół i skręciliśmy do widzianego z góry monastyru Agia Triada (Sparmou). Prowadzą tam bardzo strome serpentyny, z tym, że dużo oczywiście krótsze. Kamienny monastyr jest zadbany, niedawno odnowiony.

Baaaardzo spodobały się nam te kwiaty....









Zaglądamy do środka cerkwi



I wchodzimy

Jeszcze kilka fotek z monastyru:



















Jedno, co mocno nas zdziwiło, to fakt, ale też i sposób, w jaki dwaj robotnicy ściągali z kapliczki dachówkowy dach, który wyglądał na zupełnie nowy





Po krótkiej wizycie w monastyrze opuszczamy masyw Olimpu. Czy jeszcze tu wrócimy..... okaże się za miesiąc .

c.d.n.

kulka53 napisał(a):Baaaardzo spodobały się nam te kwiaty....

To chyba sundavilla. Dwa lata temu kupiłem na balkon, ale lato wtedy było mokre i padła.
pzdr

fajna relacja dawno nie byłem w Grecji

Pewnie źle położyli , dlatego demontowali.

Jest w kolorycie greckiego katolicyzmu wspaniała metafizyka. Długo można się wpatrywać w te zdjęcia.

pozdrawiam

longtom napisał(a):To chyba sundavilla. Dwa lata temu kupiłem na balkon, ale lato wtedy było mokre i padła.

Może w przyszłym roku też poszukam i kupię.... licząc na suchsze lato

ozyrys760 napisał(a):fajna relacja dawno nie byłem w Grecji

Dzięki
Grecja, fakt, daleko dość leży
Ale ten raz w roku warto się wysilić by tam pojechać

plavac napisał(a):Pewnie źle położyli , dlatego demontowali.

Pewnie tak...
No i pewnie też i dlatego mają kryzys

Grecki katolicyzm wydawał się nam w odwrocie, w porównaniu do rumuńskiego. Opustoszałe monastyry, inne zachowanie wiernych w świątyniach, inna atmosfera, często zamknięte cerkwie w miastach. Ale faktycznie o to co pozostało zwykle potrafią dobrze zadbać, odnowić.

Piątek, 29 lipca c.d.

W niedalekiej Elassonie skręcamy w boczną drogę na zachód. Uzupełniam zawartość baku i możemy śmiało pokonywać kolejne kilometry wnętrza Grecji. Wnętrza rozgrzanego do niemożliwości, w około południowych godzinach było tam 35 stopni, nasza włączona na full klimatyzacja w postaci całkiem otwartych okien w tych temperaturach jakby nie dawała już większej ochłody...... Mijane tereny są prawie zupełnie puste, bezludne, nie ma wsi, nie ma ludzi. Są tylko niewysokie wzgórza i góry, podobne jedna do drugiej, pokryte zeschniętą trawą i kolczastymi, twardymi zaroślami. Grecka wieś jest zwyczajnie biedna, widać to po domach, po gospodarstwach, nie tylko tych nielicznych mijanych teraz, widać to w wielu miejscach które mijaliśmy. Widać to też po wiekowych samochodach którymi poruszają się greccy rolnicy.

W końcu dojeżdżamy w okolice Meteorów, stąd jest do nich już całkiem blisko, tylko kilka km, jednak jeszcze ich stąd nie widać. Widać tylko ciekawe formacje skalne.







Jednak to nie Meteory będą naszym celem na teraz. Skręcamy znów w prawo, w boczną drogę na południowy wschód, drogę, która już niebawem zaczyna się wznosić, zaczyna mozolną wspinaczkę po zboczach gór Pindos.

Chcieliśmy zobaczyć jeden ciekawy obiekt który zaintrygował nas gdy szukaliśmy przed wyjazdem tego, co warto w tych rejonach Grecji zobaczyć. Gdybym wiedział jaka droga do niego prowadzi, pewnie bym głębiej się zastanowił nad tym, czy wciąż chcę go zobaczyć . Jednak nie wiedziałem. Dlatego pojechaliśmy i 40 km które mieliśmy do pokonania, zabrało nam jakieś 2 godziny . Nie żeby szuter czy inne wyboje, droga była asfaltowa i całkiem równa, ale tak kręta i tak długo stroma dla naszego słabego i obciążonego auta, że właśnie taki był skutek. Po drodze mija się przełęcz której wysokości nie udało mi się odgadnąć, jednak była dość wysoko, szczyty o wysokości powyżej 2000 m zaznaczone na mapie wydawały się być na wyciągnięcie ręki. Widoki po drodze były naprawdę przepiękne.....

Mostek





Koryto wyschniętej rzeki....



W wyższych partiach gór licznie rosną jodły



Mijamy kilka górskich wiosek









W okolicach przełęczy

Do kościoła zwanego Moni Dolianon pod wezwaniem Krzyża Świętego, który kiedyś był świątynią monastyru św Mikołaja (z którego nie pozostał żaden ślad) nie było całkiem łatwo trafić. Ale trafiliśmy . Kościół został zbudowany prawdopodobnie około 1770 roku i ze względu na swoje 13 kopuł jest jednym z najniezwyklejszych greckich świątyń. Freski we wnętrzu zostały zniszczone w czasie II wojny. Kościół jest ładnie odremontowany, wokół trwają jeszcze prace budowlano porządkowe. Gdy tam dojechaliśmy zachmurzyło się i nawet spadł lekki deszczyk, jednak nie przyniósł większej ochłody. Zjedliśmy sobie popołudniowe co nieco, pooglądaliśmy świątynię z zewnątrz i z wewnątrz.... podobało się nam tam .

kulka53 napisał(a):

Chyba ich ktoś nie lubił ...

Dwugłowy ... indyk?

O, dalej też jakieś gołębiopodobne kuraki

Mieliśmy jeszcze sporo czasu dziś, dlatego niespiesznie ruszyliśmy w drogę powrotną zatrzymując się by pooglądać widoki, czy ochłodzić w lodowatej wodzie wypływającej z górskich ujęć.





Słońce jeszcze było dość wysoko gdy dojechaliśmy z powrotem pod Meteory i znaleźliśmy sobie całkiem fajne miejsce na nocleg nieopodal nich.



Przywitał nas tam przedstawiciel greckich żółwi .





Ugotowaliśmy sobie porządny obiad, wykąpaliśmy się w wodzie z butelek, pstryknęliśmy ostatnie zdjęcia przy zachodzie słońca i na szczęście nie niepokojeni przez komary poszliśmy spać. Mimo bliskości gór wieczór był bardzo ciepły....

Chyba nietrudno się domyślić, co będziemy jutro zwiedzać .













Dziś pokonaliśmy taką trasę:



A - miejsce noclegu pod mostem
B - przełęcz Stena Petras
C - Karitena
D - Moni Sparmou i Vryssopoules
F - przełęcz w Pindosie
G - Moni Dolianon
H - nocleg u stóp Meteorów

c.d.n.