Małe i duże bałkańskie podróże :-)

longtom napisał(a):Coś mi się wydaje, że Jacek Greka wziął za Greczynkę

Przez chwilę przeszła mi po głowie taka myśl ale to byłoby za proste...

Uderzający brak ludzi w tak sławnym miejscu

Ale Was to pewnie nie peszyło

Miejsce pięknie położone - górsko

Lidia K napisał(a):
Pierwsze zdjęcie przedstawia gablotę, w której umieszczono w przestrzeni trójwymiarowej wszystkie fragmenty pomnika odkopane spod grubej warstwy ziemi. Fragmenty są uzupełnione rysunkiem, żebyśmy się mogli domyśleć co jest częścią czego.

Chciałem to zdjęcie obejrzeć raz jeszcze ... ale przestało się otwierać !
Przynajmniej u mnie !

Pomnik woźnicy piękny ... mimo że niekompletny.

Pozdrawiam.

plavac napisał(a):Uderzający brak ludzi w tak sławnym miejscu

Nie no, troszkę zwiedzających tam oczywiście było, ale zwykle staramy sie by na zdjęciach ich nie było . Choć tłumów w to upalne wrześniowe późne popołudnie oczywiście nie zaobserwowaliśmy.

plavac napisał(a):Ale Was to pewnie nie peszyło

Jakbyś zgadł , wręcz nawet przeciwnie

plavac napisał(a):Miejsce pięknie położone - górsko

No właśnie , tego się nie spodziewałem . W przewodniku mieliśmy mapkę z zaznaczoną skalą, wynikało z niej, że najważniejsza część Delf, czyli ten tzw Święty Krąg, to mniej więcej kwadrat o boku liczącym może 500 m zatem sądziłem że zwiedzanie pójdzie nam szybko i łatwo. No i może jest to kwadrat.... tyle że nachylony do poziomu pod sporym kątem .....i czas wydłużył się w związku z tym dwukrotnie . Ale widoki, jeszcze przy tej pogodzie, całkiem sympatyczne

mariusz-w napisał(a):Chciałem to zdjęcie obejrzeć raz jeszcze ... ale przestało się otwierać !
Przynajmniej u mnie !

U mnie jest......
Może to chwilowe zawirowanie serwerowe

Muzeum jest naprawdę warte odwiedzin.....dłuuuugich Miejsce to ma ponad 1000 letnia historię działalności a Pytia zasłynęła chyba najbardziej z powodu przepowiedni historii króla Edypa. Uważano Delfy za pępek świata, dokładnie tzw kamień Omfalos nim był, widać go na zdjęciu przed mozaikami.

Pozdrawiam

kulka53 napisał(a):U mnie jest......
Może to chwilowe zawirowanie serwerowe

U mnie ponownie też !

Pozdrawiam

Jak patrzę na takie miejsca to chciałbym się kiedyś przenieść tam choć na chwilę,
pooddychać ich powietrzem, pobieżnie chociaż poznać o co biega,
zobaczyć jak budują, rzeźbią ...

Przekonać się jak żyli ... przecież rozmachem czasami przewyższali obecnych ludzi.

Delfy sprzed ośmiu lat też wspominam miło, zatem i teraz z przyjemnością pospacerowałem wraz z Wami, do perfekcji opanowując technikę prawokliku.

A to zdjęcie:



nasunęło mi skojarzenia z inkaskimi budowlami.
Chociaż różnica w dbałości o wykończenia - olbrzymia.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a): do perfekcji opanowując technikę prawokliku.

Chociaż różnica w dbałości o wykończenia - olbrzymia.

Zawsze od "małego" ... podróżując od Grecji, grecko-rzymskiej Turcji po Egipt ... fascynowała mnie ta perfekcyjna i niewiarygodna obróbka tych ogromnych "kamieni".

Pozdrawiam.

mariusz-w napisał(a):Zawsze od "małego" ... podróżując od Grecji, grecko-rzymskiej Turcji po Egipt ... fascynowała mnie ta perfekcyjna i niewiarygodna obróbka tych ogromnych "kamieni".

W końcu to Cyklopi je stawiali !

Crayfish napisał(a):Jak patrzę na takie miejsca to chciałbym się kiedyś przenieść tam choć na chwilę

A będąc tam, na miejscu, ta chęć jest jeszcze silniejsza......
Właściwie towarzyszyła nam już od pierwszych zwiedzanych tak starych pozostałości, tych w albańskiej Apollonii

Franz napisał(a):nasunęło mi skojarzenia z inkaskimi budowlami.

Wielka odległość, zupełny brak powiązań, inna kultura, inne też czasy..... a technika podobna. Ludzki umysł pod pewnymi względami zawsze będzie pracował podobnie, wszak wszyscy ludźmi jesteśmy i mając do dyspozycji zbliżone materiały, wykonamy swoje domy w podobny sposób....

mariusz-w napisał(a):Zawsze od "małego" "wink" ... podróżując od Grecji, grecko-rzymskiej Turcji po Egipt ... fascynowała mnie ta perfekcyjna i niewiarygodna obróbka tych ogromnych "kamieni".

My dopiero teraz, w nieco bardziej "podeszłym" wieku mamy możliwość odkrywania różnych zakątków i skarbów Europy. Ale ciekawość świata i radość z jego odkrywania, jak u dzieci

Pozdrawiam

Dzień piętnasty, 18 września c.d.

Na zakończenie wizyty w Delfach zaglądamy jeszcze do położonych nieco poniżej wyroczni i szosy gimnazjonu i sanktuarium poświęconemu strażniczce sanktuarium Apollina - Atenie. W tej popołudniowej porze oprócz nas nie ma tu już nikogo.

Z Delf niedaleko jest do rewelacyjnie położonego na wysokości około 1000 m n.p.m. na zboczach Parnasu miasteczka Arachova. Mieliśmy zamiar zatrzymać się w nim na trochę, jednak z powodu późnej już pory, tylko przezeń przejeżdżamy. Miejscowość ma wygląd typowego kurortu, zresztą podobno nim jest w porze zimowej ze względu na bliskość centrum narciarskiego w górach Parnas. W każdym razie wyglądało bardzo, naprawdę bardzo ładnie i zachęcająco. Myśleliśmy też o podjechaniu wysoko w góry, może do wspomnianej stacji narciarskiej, by podziwiać górskie widoki i może i gdzieś w dogodnym miejscu przenocować. Mimo wszystko wciąż jednak w głowach tkwi nam dzisiejsze zdarzenie, dopadła nas taka jakby apatia. Zatem, ponieważ nie zauważyliśmy drogowskazu w góry a i droga sama nas tam nie poprowadziła, po prostu biernie wyjeżdżamy z Arachovy. Na szczęście późniejsze oględziny mapy pokazały mi, że tak naprawdę nic straconego, przecież do Grecji jeszcze nieraz mamy zamiar przyjechać (w tym na Peloponez) więc okazja by nadrobić dzisiejszą niemoc z pewnością powinna się nadarzyć .







Ze względu na jutrzejsze plany, na miejsce dzisiejszego noclegu wybraliśmy pobliską zatokę Antikiras. Z mapy wyglądała zachęcająco, widniały tam nawet jakieś plaże, zatem perspektywa wieczornej kąpieli przeważyła w wyborze tego właśnie miejsca . Mijamy więc Distomo i stromą drogą w dół zjeżdżamy na wybrzeże. Zatoka może i nie jest brzydka, jednak szybko się okazuje, że ma dwie wady....... pierwsza i podstawowa to taka, że w miejscu, gdzie na naszej mapie jest plaża, w rzeczywistości znajduje się potężna, dymiąca huta . Z kąpieli nici..... innych dogodnych miejsc nie ma tu wcale. Drugą wadą zatoki jest to, że nie ma tu też za bardzo zacisznego miejsca na nocleg , no ale wyjścia nie mamy, powoli zapada zmrok, jesteśmy zmęczeni, nie będziemy już niczego szukać. Zatrzymuję się nieopodal drogi na pokrytym zeschniętą trawą placyku. W dole widać cumowisko łódek i motorówek, co pewien czas ktoś zjeżdża tam z drogi do swojego pływadła. No trudno, i tak tu zostać już musimy.





W zupełnych ciemnościach, oświetlani przez księżyc i światło z bagażnika gotujemy nasz dzisiejszy posiłek, zjadamy też resztę wiezionego arbuza. Mimo zmroku wciąż jest bardzo ciepło, właściwie nawet gorąco. Po szybkiej kąpieli w butelkowej wodzie, zmęczeni po dzisiejszych przeżyciach, zasypiamy.

Całkiem niemało kilometrów dziś przejechaliśmy . Oto mapka:



A - Lefkada, plaża Egremni
B - Lefkada
C - Vonitsa
D - Amfilohia
E - most Rion - Antirion
F - Delfy
G - Arachova
H - zatoka Antikiras


c.d.n.

Tyle wody dookoła a Wy - w butelce ?
Ale rozumiem - nie chcieliście tego dnia dokładać jeszcze "maseczki z tablicą Mendelejewa " ... Chociaż gdyby było w niej dużo magnezu, przydałby się na skołatane nerwy ...
pozdrawiam

plavac napisał(a):Tyle wody dookoła

Wody, sporo, ale słonej niestety, porządnie słonej..... , do mycia kiepsko się ona nadaje

plavac napisał(a):nie chcieliście tego dnia dokładać jeszcze "maseczki z tablicą Mendelejewa "

O właśnie, o niechęć do maseczek chodzi.....
A swoją drogą, nie pomyślałem by wziąć wodę z okolic huty do analizy , ciekawe co by wyszło......

Pozdrawiam

Dzień szesnasty, 19 września

Jako, że nasze miejsce noclegowe nie było najszczęśliwsze, dziś też powinniśmy w miarę wcześnie się stąd zebrać, a przynajmniej sprawić, by nie wyglądało na to, że tu spaliśmy . Po śniadaniu, podczas, gdy ja z mapą obmyślam teoretyczny plan zajęć na dziś , Małgosia idzie na krótki spacer na niewysokie wzgórze pod którym właśnie spędziliśmy noc. Wzgórze to również w czasach antycznych było siedzibą jakiegoś miasta, pałacu, u jego podnóży można zobaczyć charakterystyczny dla tych czasów mur z potężnych, dopasowanych do siebie skalnych bloków.










Na szczycie wzgórza znajduje się malutka, otwarta kapliczka....







Widać też stamtąd hutę, przez którą nie mogliśmy wczoraj zażyć morskiej kąpieli