Małe i duże bałkańskie podróże :-)

W okolicy zastawionego stolikami placyku jest chyba najładniej z całego miasta. Jest gorąco ale uliczki zwykle są zacienione. Spacerując nimi prawie ciągle mamy podgląd na to z której strony się znajdujemy, klasztor jest świetnym punktem orientacyjnym .







Pora sjesty dla kociaków zdaje się szybciej nastała









We wschodnim krańcu Chory też jest ładnie a do tego jest to zagłębie kościółkowe. Ale wszystkie tutejsze kościółki są zamknięte.









Widać stąd plażę Petra.

Przechodzimy powoli na stronę południową.











Nie mamy ze sobą kociego jedzenia, ale tutaj w mieście wszystkie koty wyglądają na zadbane i w dobrej kondycji.







Po tej stronie trafiamy na kościółek z ciekawym białym dachem.











Widać stąd klasztor Evangelismou.

I na zakończenie spaceru kilka fotek z części zachodniej patmoskiej stolicy. Wznosi się tutaj drugi tutejszy monastyr, mniej znany – Zoodochou Pigi. Podeszliśmy do niego, ale był zamknięty… podobnie jak w przypadku Evangelismos udostępnia swoje wnętrze jedynie na bardzo krótki okres w ciągu dnia.















Zatoczyliśmy kółko , placyk z ratuszem i pomnikiem jest już po północnej stronie miasta.



Wieje









Pójdziemy jeszcze tam…



c.d.n.

kulka53 napisał(a): Postanawiamy pokręcić się tak trochę bez celu po uliczkach

Uwielbiam takie spacery, zwłaszcza gdy trafię na takie pustki, jak Wy w patmoskiej Chorze

dangol napisał(a):Uwielbiam takie spacery, zwłaszcza gdy trafię na takie pustki, jak Wy w patmoskiej Chorze

Myślę że pustki w tym mieście to stały element a jeśli komuś nie przeszkadza brak ciągów handlowych - pamiątkarskich i nie tylko, spacer tam będzie czystą przyjemnością .
O jednym jednak trzeba wspomnieć.... zapomniałem w odcinku . Chora nie jest płaska i czasami schody albo nachylenie uliczek potrafią dać w kość .

kulka53 napisał(a):

dangol napisał(a):Uwielbiam takie spacery, zwłaszcza gdy trafię na takie pustki, jak Wy w patmoskiej Chorze

Myślę że pustki w tym mieście to stały element a jeśli komuś nie przeszkadza brak ciągów handlowych - pamiątkarskich i nie tylko, spacer tam będzie czystą przyjemnością .

Pustki w takich miejscach są przeze mnie również mile widziane.

kulka53 napisał(a):O jednym jednak trzeba wspomnieć.... zapomniałem w odcinku . Chora nie jest płaska i czasami schody albo nachylenie uliczek potrafią dać w kość .

Teraz chyba dałabym radę na tych schodach. Moje kłopoty z kolanem tak się ostatnio nasiliły, że jednak zdecydowałam się dokarmić go zastrzykami. Już po pierwszym jest spora poprawa, a czekają mnie jeszcze dwa.

megidh napisał(a):Pustki w takich miejscach są przeze mnie również mile widziane.

Pustki pustkami, ale od czasu do czasu trochę życia też się przyda. Tak się złożyło że za wiele po Skali pospacerowaliśmy ale takie gwarne, dość zwarte centrum miasteczka, zadbane i rozświetlone wieczorem zrobiło bardzo dobre wrażenie.

megidh napisał(a):Teraz chyba dałabym radę na tych schodach. Moje kłopoty z kolanem tak się ostatnio nasiliły, że jednak zdecydowałam się dokarmić go zastrzykami. Już po pierwszym jest spora poprawa, a czekają mnie jeszcze dwa.

To dobrze że zastrzyki pomogły. Małgosia też swego czasu przyjęła taką serię i też było lepiej.
A schodów można w sumie uniknąć , no, może czasem tu i ówdzie coś by się trafiło. Tylko myśmy się czasem zapuszczali tam gdzie niekoniecznie było potrzeba .

Przepiękna ta Chora. Wszystko mi się bardzo, bardzo podoba.
Co za klimat.

Klimaty są zawsze takie fajne jakie je sobie sami stworzymy, trzeba pojawić się w odpowiednim miejscu i czasie z właściwym swoim oczekiwaniom nastawieniem. W tym tkwi tajemnica udanych wycieczek/wojaży/wypraw/... tu każdy może wpisać swoje ulubione słowo określające charakter wyjazdu...
Śledzę nadal tę relację z przyjemnością.
Pozdrawiam Jan

kulka53 napisał(a):

megidh napisał(a):Teraz chyba dałabym radę na tych schodach. Moje kłopoty z kolanem tak się ostatnio nasiliły, że jednak zdecydowałam się dokarmić go zastrzykami. Już po pierwszym jest spora poprawa, a czekają mnie jeszcze dwa.

To dobrze że zastrzyki pomogły. Małgosia też swego czasu przyjęła taką serię i też było lepiej.

Miałam wstrzyknięte 4 zastrzyki z kwasem hialuronowym i było to chyba 6 lat temu i tamte kłopoty nie powróciły . No ale po górach już tak często, wysoko i daleko nie chodzimy. Ograniczamy się do niewielkich "wzgórz i szczycików" .

aga_stella napisał(a):Przepiękna ta Chora. Wszystko mi się bardzo, bardzo podoba.
Co za klimat.

Patmos bardzo się nam podobała. Chora też oczywiście ale po prostu wyspa jako całość jest bardzo atrakcyjna, zwłaszcza część południowa.
Fajnie że podzielasz tę opinię

Jan32 napisał(a):Klimaty są zawsze takie fajne jakie je sobie sami stworzymy, trzeba pojawić się w odpowiednim miejscu i czasie z właściwym swoim oczekiwaniom nastawieniem. W tym tkwi tajemnica udanych wycieczek/wojaży/wypraw/... tu każdy może wpisać swoje ulubione słowo określające charakter wyjazdu...

To na pewno jest prawda, choć niekiedy przez pewne okoliczności nie jesteśmy w stanie czegoś przewidzieć... albo nawet jeśli byśmy mogli to zwyczajnie o czymś nie pomyślimy. Mam tu na myśli choćby 1 maja na Krecie i pozamykane atrakcje - Spinalonga, ruiny Lato itp, które były w planie a które nam przeszły koło nosa. Fakt, mogliśmy potem wrócić.... ale może wrócimy kiedy indziej . Za to przeszliśmy wąwóz Kritsa co w planie nie było więc nie ma tego złego .
A nastawienie to podstawa . Trudno jechać na Kretę i oczekiwać nieskażonej natury, albo na choćby Agathonisi i oczekiwać gwarnych dyskotek do rana

Jan32 napisał(a):Śledzę nadal tę relację z przyjemnością.

Bardzo nam miło

Dzień siódmy, 15 września, niedziela c.d.

Wędrujemy do wiatraków.

Rzut oka na klasztor św. Jana





Wiatraki są blisko, ale słońce przygrzewa bardzo mocno i nawet wiatr (nie aż tak już silny) nie pomaga.





Trzeba przyznać że klasztor na tle Chory prezentuje się naprawdę imponująco









Skala a w tle Fourni oraz Ikaria.



W dole – kompleks budynków z Grotą Apokalipsy.





Odnowione wiatraki. Dobrze że się nie rozsypują - to oczywiste, ale takie zwyczajne, na wpół zrujnowane które można częściej znacznie spotkać na wyspach też mają zwój pewien urok.





Czwarty wiatrak, na prywatnej zarośniętej działce, niestety odstaje wyglądem od pozostałych.





Wiatraki są zamknięte na głucho.

W takim miejscu nie sposób nie pstryknąć sobie kilku pamiątkowych fotek









I jeszcze klasztor z drugiej strony.

Jest gorąco, w długich ciemnych spodniach przywdzianych specjalnie na wizytę w klasztorze czuję się co najmniej mało komfortowo . Najwyższy czas odpocząć, wczoraj cały dzień spędziliśmy na zwiedzaniu a popołudniowa plaża z powodu wiatru nie była udana, dziś – już pół dnia minęło. Livadi Geranou niezbyt nam przypadła do gustu dlatego dziś postanawiamy popołudnie spędzić na Vagii.

Zjeżdżamy na sam dół, na zapleczu plaży za pasem trzcin jest możliwość postawić auto na trawie. Niestety, nie ma tutaj cienia , druga część dolinki zajęta jest przez prywatną działkę z napisem zakazującym wjazdu… tam zresztą też nie byłoby dogodnego miejsca. Trudno, zostawiamy auto jedynie z pootwieranymi szybami.

Plaża Vagia jest w całości żwirowa i kamienista, nie ma tutaj piasku. Ludzie są ale nie w znaczących ilościach, niestety o naturyzmie nie ma tu mowy. Zalegamy na plaży na długie godziny… tak się nam wydawało .

Nie braliśmy aparatu na plażę, to jedyne zdjęcie Vagii wykonane komórką.



Wypłynąwszy w pewnym momencie kawałek dalej w morze odkrywam że obok, za skałkami jest jeszcze w zatoce mała plażyczka. Okazuje się, że to miejsce przeznaczone jest dla swobodnego, bezstrojowego plażowania , obadawszy sprawę postanawiamy się przenieść. Tam spędzamy resztę czasu do wieczora w towarzystwie kilku osób. Trzeba jednak przyznać, że nie jest to komfortowe miejsce, kamieniste i takie przyciasne , szybko zachodzi tu słońce a w wodzie są wielkie kamienie bardzo utrudniające wchodzenie. Ale przynajmniej mogliśmy pozbyć się wszelakich ciuchów .

Jeszcze przed zachodem słońca udajemy się na wybrane miejsce w którym spędzimy tę noc. Będzie to niestety nieszczególny placyk poniżej kapliczki Panagia Geranou. Nie jest tu kameralnie a poza tym mocno wieje (podobnie jak wczoraj popołudniu i wieczorem wiatr się wzmógł), ale jakoś tam udaje mi się ustawić auto pod zasłoną z krzaków by choć trochę uniknąć silnych podmuchów. Nie jesteśmy tu sami , zanim zaczniemy się rozkładać z naszym majdanem postanawiamy więc zejść ścieżeczką na dół do dwóch tutejszych plaż, większej i mniejszej.

To zdjęcie zrobiłem specjalnie by uwiecznić charakterystyczny sposób budowy kamiennych ogrodzeń na Patmos – z „koroną” z suchych, kolczastych zarośli.



Plaża mniejsza – fajna, piaszczysta z większymi i mniejszymi kamykami, dość kameralna, widać ją z góry tylko przez moment jadąc drogą do kapliczki.







Jest tutaj zniszczone, betonowe molo.





Trochę żałuję że nie tutaj przyjechaliśmy na popołudnie… no ale nie sprawdziliśmy wcześniej jak tu jest i nie zaryzykowaliśmy.

I kilka fotek z plaży większej, żwirowej, dobrej na plażowanie jedynie w zachodnim krańcu, za skałkami. Akurat był moment gdy zachodziło już słońce .











Wracamy i zabieramy się za obiad. Od czasu do czasu pojawia się jakieś auto, ludzie przyjeżdżają albo na spacer do kapliczki albo po prostu popatrzeć co jest na końcu drogi. Do strzelnicy nikt nie zjeżdża , ale wolimy już uniknąć noclegu na prywatnym terenie i ewentualnej policyjnej powtórki z poprzedniej nocy.

To był udany dzień. Patmos jest piękną wyspą, różnorodną i ciekawą. Pewnym (dla nas) minusem jest mały wybór dogodnych miejsc noclegowych oraz w sumie niezbyt piękne plaże, w większości zabudowane. Ale to tylko mały minus , bowiem tych plaż jest za to bardzo dużo i zawsze można coś tam dla siebie wybrać.

c.d.n.

kulka53 napisał(a):

Bardzo ciekawie wyglądają dachy na tych wiatrakach. Maja niespotykany kształt, a przynajmniej ja takiego nie widziałam.
Ogólnie bardzo ładnie się prezentują, tylko szkoda, że nie ma na nich żagli, bo wtedy wyglądałyby jeszcze piękniej.