Madziarskie bajdurzenia przy gulaszu i nie tylko

dangol napisał(a):No to byłam całkiem blisko od tych ruin... Tyle że jak sobie poglądałam fotki w linku, który podałeś to... dużo nie straciłam

To prawda Danusiu . Trzeba sporej wyobraźni , żeby zobaczyć tam twierdzę
Kilka kamieni milowych i nagrobnych , dwa sarkofagi i fragmenty fundamentów fortyfikacji . . .

Trzeba poczekać na koniec prac archeologicznych , żeby zobaczyć ołtarz poświęcony cesarzowi Septymiuszowi Sewerowi , na pamiątkę pobytu w Ulcisia Castra , podczas inspekcji prowincji Panonia w roku 195.

Pozdrawiam
Piotr

piotrf napisał(a):Agnieszko , Danusiu , super się z Wami spaceruje

Fajnie, że z nami spacerujesz i dorzucasz cenne informacje Następnym razem poszukamy też Wilczego Zamku.

Odcinek 6: 17 sierpnia 2012 (piątek) - Ponownie Vadaš i wieczór w Štúrovie

Zaniedbałam trochę pisanie tej relacji, ale też niewiele zostało już do opisania.

Po powrocie z Szentendre poszliśmy, jak każdego dnia , na kąpielisko. Kilka fotek, jakich jeszcze nie było

Strefa toboganów, czyli zjeżdżalni:



Za taką atrakcję trzeba było dopłacić 4 euro i jeszcze stać w kolejce. Odpuściliśmy to sobie. Ale jeszcze się wyszalejemy na zjeżdżalniach, ostatniego dnia, na innym kąpielisku

Basen z gorącą wodą, w którym raczej nie bywaliśmy:



I taki z ciepłą wodą, bąbelkowo-rozrywkowy:



Wieczorem, również tradycyjnie (ale nudne te mini wakacje ), idziemy na piwo i kolację do miasteczka. Tym razem (jest jednak pewne urozmaicenie ) zostajemy po słowackiej stronie.

Ponownie deptak w Štúrovie:





Docieramy na skwer nad Dunajem i "promenadę". Tego pomnika jeszcze nie pokazywałam :



Celem spaceru jest oczywiście knajpka na barce :



Gdy zaczyna się ściemniać i głodniejemy, trafiamy tutaj:



W podwórzu znajdują się chyba 4 restauracje, jedna obok drugiej (m.in. rycerska i ta, w której był Tony Montana ). Wybieramy meksykańską i burritos - bardzo smaczne, ale ostre (mimo że zamówiliśmy łagodne i średnio pikantne).

Wieczór mija bardzo miło. Do kotleta, a właściwie: do tortilli , przygrywa sympatyczny pan, który okazuje się być Włochem. Ma niezły głos, a jego repertuar to przede wszystkim włoskie piosenki - od "Lasciatemi cantare " po Erosa Ramazzotti

Słucha się tego całkiem dobrze, zwłaszcza po piwku

Zasłuchana Maslinka :



Kończy się kolejny wieczór na pograniczu słowacko-węgierskim. Jutro spędzimy tu ostatni pełny dzień.

Franz napisał(a):Zupełnie inne klimaty, niż za oknem.

Ale za oknem też ładnie

Wiem, wiem, nie lubisz zimy i śniegu.

tony montana napisał(a):Tej brązowej rury w Vadasie nie pamiętam - musiała zostać dorobiona po 2005, widzę, że Naczelnik Kupaliska inwestuje

Pomarańczowej? Inwestuje i chyba dobrze zarabia

Pudelek napisał(a):ciekawy ten pomnik ofiar wojen - masz może jakieś zdjęcie dokładniejsze?

Niestety to jedyna fotka. Jeśli słabo widać, to powiem, że na lewym filarze pomnika są wypisane nazwiska (węgierskie i słowackie) ofiar I wojny światowej, a na prawym - II wojny światowej.

tony montana napisał(a):Hmm... brązowej? Wiesz, że większość mężczyzn rozróżnia tylko bazowe kolory: biały, czarny, niebieski, czerwony, zielony

Brązowy nie należy do bazowych

Znasz tę stronkę?

Nie było mnie tu chwilkę Wypada dokończyć, więc lecę dalej...


Odcinek 7: 18 sierpnia 2012 (sobota) - Tańce w basenie i rockowo-bluesowe koncerty

Ostatni dzień w Štúrovie i na Vadašu. Kąpielisko pokazywałam już w różnych odsłonach, ale jeszcze nie w takiej rozrywkowej, jak zaraz to zrobię

Ponieważ jest sobota (tłumy ludzi!) dla pływających i moczących się przewidziano dodatkowe atrakcje, takie jak aerobik w wodzie i tańce. Przyznam się, że zawsze śmiałam się z takich rozrywek jak animacje przy (w) basenie. Tym razem wzięłam w tym czynny udział i... dobrze się bawiłam A co tam, wcale się tego nie wstydzę

Może to kwestia wypitego wcześniej piwka i coraz większego upału (piorunujące połączenie ). W każdym razie dałam się ponieść muzyce i szaleństwu w basenie ze sztuczną falą

Wyglądało to mniej więcej tak :



"Występowałam" trochę z boku, bo miałam jednak świadomość, że biorę udział w czymś śmiesznie wyglądającym i zupełnie nie w moim stylu. Trochę autoironii nie zaszkodzi

Ale dzisiaj nasz ostatni dzień - można poszaleć! Zdecydowanie bardziej podobała mi się taneczna część tych "animacji". Później był jakiś callanetics czy inny aerobik, zdecydowanie mniej dynamiczny i trochę nudny

Poza harcami w wodzie ( ) nic ciekawego na kąpielisku się nie działo. Standard i nuda - pływanie, czytanie książek, opalanie, jedzenie, picie piwa
(Ale bym teraz chciała się tak "ponudzić".)

Wieczór natomiast obfitował w doznania muzyczne. Poszliśmy na węgierską stronę Dunaju, do spokojnego zwykle Esztergomu, który dzisiaj był miastem bardzo rozrywkowym. Miały tu miejsce aż 3 koncerty. Niestety ktoś tak to mądrze zaplanował, że wszystkie trzy odbywały się dokładnie w tym samym czasie

Najpierw trafiliśmy w to samo miejsce, w którym rok temu bawiliśmy się na Święcie Wina.

I tym razem można było napić się wina, piwa oraz zjeść coś pysznego. Węgierska kuchnia, jak zwykle, nie zawiodła. Jadłam coś, co u nas nazywane jest "prażonkami", a w mojej rodzinie "duszakami". Pycha!



Na scenie czadu dawał jakiś węgierski zespół rockowy.



Grali piosenki Queen (nawet, nawet, co w przypadku utworów tego zespołu jest sporym osiągnięciem, bo trudno choćby zbliżyć się do Freddiego), a później swoje. Nawet nauczyliśmy się węgierskich refrenów i śpiewaliśmy - oczywiście tak, jak udało nam się usłyszeć Ciekawe, o czym były te teksty

Po jakimś czasie sympatyczny wokalista wraz z zespołem opuścił scenę. Nastąpiła przerwa (miał wystąpić ktoś jeszcze; nie pamiętam, kto), którą wykorzystaliśmy na zmianę "lokalu".

Przenieśliśmy się pod wzgórze zamkowe i bazylikę, gdzie właśnie zaczynał się koncert bluesowy. Ta impreza wyglądała na bardziej profesjonalną, choćby ze względu na rozmiary sceny i nagłośnienie.

Zespół, być może węgierska gwiazda, grał fajnie, ale niestety wyłącznie w języku bratanków. Znowu sobie pośpiewaliśmy po niby-węgiersku Popatrzyliśmy też (po raz ostatni) na ładnie podświetloną bazylikę:





Na trzeci koncert już nie zdążyliśmy. Nawet nie wiem, jaka muzyka była grana. Wróciliśmy na camping, dookoła którego tętniło sobotnie nocne życie. My jednak nie należymy do "dyskotekowych typów" i grzecznie poszliśmy spać

Powoli kończy się nasz pobyt na pograniczu słowacko-węgierskim. Ale to jeszcze nie koniec. Następnego dnia szaleliśmy na basenach w węgierskiej miejscowości Tatabanya, o czym napiszę w następnym odcinku