Madera III 2021

Chcieć to móc Nie udało się w grudniu, ale tym razem zaplanowane 1000 km po stromych drogach zrobiliśmy
Zanim kiedyś powstanie relacja takie tam świeżutkie obrazki.

Relacja musi być koniecznie! Pierwszy "czytacz" i "oglądacz" w jednym już się melduje. Napisz proszę jak wygląda sprawa z testami, kwarantanną po powrocie i wszystkimi sprawami dotyczącymi Covid-19.

Sara76 napisał(a): Napisz proszę jak wygląda sprawa z testami, kwarantanną po powrocie i wszystkimi sprawami dotyczącymi Covid-19.

Tam-
Ograniczenia nałożone przez przez stronę portugalską są przewidywalne i nie zmieniają się co tydzień. Wyjazd planowałam od grudnia i ten okres obserwowałam; jeżeli coś się zmieniało to na lepsze, tzn. bardziej liberalne. Najlepiej być zaszczepionym, wtedy droga wolna w obu kierunkach ( zaświadczenie ang. z IKP). Madera robi przylatującym bezpłatne testy, nawet sprawnie to idzie, można zaryzykować. Ale nawet młodzi i zdrowi mogą mieć niefart i test okaże się dodatni. Gdybym nie była zaszczepiona, chyba bym wolała za te dodatkowe kilka stów kupić sobie spokój, robiąc test w PL.

Miejscowe przepisy, zwłaszcza godzina policyjna, dla nas nie stanowiły problemu; po całym dniu zwiedzania nogi nam w tyłek wchodziły i około 19 z przyjemnością wracaliśmy do hotelu.

Z powrotem-
Tu decyzje zmieniają się z prędkością światła, więc dzisiejsza prośba o solidarność jutro może wyjazd turystyczny zamienić w czyn karalny. Póki co, żeby uniknąć 10-dniowej kwarantanny trzeba zrobić test przed wylotem lub na miejscu. Praktycznie przylecieliśmy 27 marca o północy. Nie było żadnej kontroli i nikt niczego nie sprawdzał. Jeszcze na pokładzie zebrano wypełnione karty lokalizacyjne. Powinien je otrzymać sanepid i każdego indywidualnie poinformować o kwarantannie. Czy to robi- nie wiem, do tej pory nikt nas nie szukał.

margaret-ka napisał(a):

Sara76 napisał(a): Napisz proszę jak wygląda sprawa z testami, kwarantanną po powrocie i wszystkimi sprawami dotyczącymi Covid-19.

Tam-
Ograniczenia nałożone przez przez stronę portugalską są przewidywalne i nie zmieniają się co tydzień. Wyjazd planowałam od grudnia i ten okres obserwowałam; jeżeli coś się zmieniało to na lepsze, tzn. bardziej liberalne. Najlepiej być zaszczepionym, wtedy droga wolna w obu kierunkach ( zaświadczenie ang. z IKP). Madera robi przylatującym bezpłatne testy, nawet sprawnie to idzie, można zaryzykować. Ale nawet młodzi i zdrowi mogą mieć niefart i test okaże się dodatni. Gdybym nie była zaszczepiona, chyba bym wolała za te dodatkowe kilka stów kupić sobie spokój, robiąc test w PL.

Miejscowe przepisy, zwłaszcza godzina policyjna, dla nas nie stanowiły problemu; po całym dniu zwiedzania nogi nam w tyłek wchodziły i około 19 z przyjemnością wracaliśmy do hotelu.

Z powrotem-
Tu decyzje zmieniają się z prędkością światła, więc dzisiejsza prośba o solidarność jutro może wyjazd turystyczny zamienić w czyn karalny. Póki co, żeby uniknąć 10-dniowej kwarantanny trzeba zrobić test przed wylotem lub na miejscu. Praktycznie przylecieliśmy 27 marca o północy. Nie było żadnej kontroli i nikt niczego nie sprawdzał. Jeszcze na pokładzie zebrano wypełnione karty lokalizacyjne. Powinien je otrzymać sanepid i każdego indywidualnie poinformować o kwarantannie. Czy to robi- nie wiem, do tej pory nikt nas nie szukał.

Witaj

Czy możesz sprecyzować ( zaświadczenie ang. z IKP)? Na IKP jest tylko funkcja wygenerowania kodu szczepienia QR w języku polskim. Czy to wystarczy, czy trzeba przetłumaczyć przez tłumacza przysięgłego ?

Pozdrawiam

husband napisał(a):Czy możesz sprecyzować ( zaświadczenie ang. z IKP)? Na IKP jest tylko funkcja wygenerowania kodu szczepienia QR w języku polskim. Czy to wystarczy, czy trzeba przetłumaczyć przez tłumacza przysięgłego ?

Pozdrawiam

Logujesz się do swojego IKP (profilem zaufanym, e- dowodem lub przez bank) i wybierasz zakładkę Profilaktyka, a potem Szczepienia. Widzisz daty i rodzaje swoich szczepień. Po prawej stronie masz możliwość przy pierwszej dawce wygenerować poświadczenie w pdf, przy drugiej kod QR i poświadczenie w pdf.

Poświadczenie jest napisane po polsku i angielsku, nie trzeba tłumaczyć.

Na Maderze urzędniczka zapytała dodatkowo o nazwę szczepionki, dane z zaświadczenia wklepywała ręcznie do systemu
Kod QR na razie do niczego się nie przydaje, nie ma czytników.

Przy generowaniu QR na stronie Madery teoretycznie była możliwość dołączenia skanu dokumentów, ale system mielił to kilka godzin i w końcu nie poszło. A chciałam im ułatwić pracę

Rozumiem, Dzięki

Chyba szykuje się kolejna ciekawa relacja.

Z przyjemnością dołączę do czytających

Czas się wypowiedzieć

Wyjazd planowałam od listopada. W grudniu nie udało się, musiałam rozpakować walizki . Dlaczego Madera? Skoro Rysiu wybierał się tam na romantyczny wypad z Joasią to chyba dobre miejsce A tak poważnie lista w miarę bezpiecznych i realnych destynacji nie jest teraz długa, zwłaszcza że na tygodniowy urlop nie chcieliśmy lecieć aż kilkanaście godzin. Początkowo myślałam o kupieniu wycieczki z BP. Jednak samodzielny wyjazd to więcej wolności, a jedzenie w lokalnych knajpkach to też większa atrakcja niż pilnowanie godzin posiłków w hotelowej jadłodajni.

Stanęło na tym, że kupiłam lot czarterowy Enter Air, hotel zarezerwowałam przez Booking, a auto od wyspamadera.pl.

Madera jest nieduża, w sam raz na tydzień zwiedzania. Ma 57 km długości (z zachodu na wschód), 22km szerokości w najszerszym miejscu i około 140 km wybrzeża. Jeżeli ktoś lubi wędrować po górach atrakcji wystarczy na dłużej.
Żeby wylecieć z Polski potrzebne były: bilet, maska i wypełniona dla linii lotniczej deklaracja zdrowotna, którą oddaje się przy odprawie bagażowej. Nikt nie pytał o testy czy szczepienia. Na pokładzie, jak zawsze, płatny catering.









W sklepie lotniskowym dostępne moje ulubione piwo mango z Cieszyna; teraz wiem dlaczego nie ma go we wrocławskich sklepach






Na miejscu liczyłam na większy porządek. A tu po przylocie wszyscy stali w jednej kolejce do wyjścia, niezależnie od tego czy są zaszczepieni, przylecieli z zaświadczeniem o przechorowaniu/ wynikiem testu, czy chcą dopiero test wykonać. Wylądowały dwa pełne samoloty, więc kolejka był długa.

Madera wymaga od przylatujących rejestracji na stronie https://madeirasafe.com/#/ i wygenerowania kodu QR. Obrazek otrzymuje się od razu po wypełnieniu formularza (nie tak jak w ubiegłym roku w Grecji dopiero po północy w dniu przekroczenia granicy). Jeżeli ktoś nie zrobił tego przed wylotem, byli wolontariusze z tabletami, którzy pomagali przylatującym.

































Cała ceremonia zajęła sporo czasu. Do hotelu mieliśmy godzinę jazdy, czyli w sobotę wieczorem mogliśmy tylko odespać wczesną pobudkę i przejazd z Wrocławia do Warszawy.









Nasza bazą na tydzień miał być ten nieduży hotel https://www.aquanaturahotels.com/en/Home zlokalizowany w Porto Moniz. Nie chciałam mieszkać w blokowiskach hotelowych na bardziej zurbanizowanym południu wyspy. Atutem było też bezpośrednie sąsiedztwo oceanu, dobre opinie o hotelu i akceptowalna cena jak na obiekt czterogwiazdkowy ze śniadaniem i widokiem.




































W szczegółach wybór okazał się nie całkiem doskonały.

To, że mieszkając w Porto Moniz musieliśmy wkalkulować, że zrobimy trochę więcej kilometrów niż gdybyśmy wybrali lokalizację gdzieś na środku, chyba najmniej nam przeszkadzało. Północne wybrzeże jest bardzo atrakcyjne i jazda była przyjemnością.

Gorzej wyszło z bliskością oceanu. Nie zdawałam sobie sprawy, że woda rozbijająca się o skały powoduje ogromny huk, dosłownie taki jak nieprzerwanie trwająca burza z piorunami. O ile w ciągu dnia nie stanowiło to dużego problemu, to w nocy nie było mowy o otworzeniu okna. Łoskot słychać było nawet przy zamkniętych. Może w lecie ocean jest spokojniejszy i nie tak głośny.

Prawdziwego ciepełka nie uświadczyliśmy; w dzień temperatura dochodziła do 21, w nocy około 12, ale było dosyć wietrznie i niewiele słońca. Nie mieliśmy więc możliwości żeby wieczorami, kiedy wracaliśmy do domu, przesiadywać na balkonie. Dosłownie raz mieliśmy taką okazję i raz jedliśmy śniadanie na tarasie.

Hotel nie ma klimatyzacji ani ogrzewania, co może stanowić problem szczególnie w chłodniejszym okresie.
Innych zastrzeżeń nie mam, było wygodnie, czysto, z dobrymi śniadaniami. Godzinę posiłku należało określić dzień wcześniej, wskazane produkty nakładał personel. Można było dokupić obiadokolację.

Na parkingu hotelowym ilość miejsc jest ograniczona. W tym okresie nie było problemu, ale w wysokim sezonie pewno jest gorzej. Parkingi oznaczone białą linią są bezpłatne, na niebieskich można parkować po 20 i w niedzielę, za żółte trzeba uiścić opłatę w parkomacie, do1€ za godzinę.

Dwa tygodnie przed wylotem na stoku wpadł na mnie snowboardzista, leciałam z kontuzją. Musiałam więc trochę zmienić plany i zrezygnować z dłuższych wycieczek pieszych, zobaczyliśmy więc nie wszystko, a prawie wszystko

Każdego dnia po śniadaniu wyruszaliśmy do roboty.

Jakość zdjęć jest różna, nie zawsze udawało nam się dogonić słońce, które świeciło akurat w zupełnie innym miejscu niż my staliśmy, a nad nami wisiała ogromna chmura. Cieszyliśmy się, że nie leje, ale trzeba być przygotowanym na dużą rozpiętość temperatur i szybkie zmiany pogody. W górach na północy było tylko 7 stopni.

Podobnie mieliśmy w październiku na Majorce. Mieszkaliśmy w Can Picaford. Miejscowość leży w północno wschodniej części wyspy. Hotel był usytuowany praktycznie przy samym morzu. Poranki były przepiękne, morze spokojne , natomiast gdy wracaliśmy do hotelu po całym dniu, przeważnie bardzo wiało i na balkonie było za zimno żeby posiedzieć. Poza tym, tak jak piszesz, huk fal. Nie wiem czy tak jest zawsze , czy tylko w październiku

Początek relacji robi wrażenie, więc będę tutaj zaglądać.

margaret-ka napisał(a):W sklepie lotniskowym dostępne moje ulubione piwo mango z Cieszyna; teraz wiem dlaczego nie ma go we wrocławskich sklepach

Dawno, dawno temu, kiedy zdjęcia robiło się na kliszy, to zdarzało się pomyłkowe wywołanie odbitki "na lewą stronę", ale dlaczego to zdjęcie jest lustrzanym odbiciem oryginału ?. Może sprawdzasz, czy masz uważnych czytelników .

megidh napisał(a):Dawno, dawno temu, kiedy zdjęcia robiło się na kliszy, to zdarzało się pomyłkowe wywołanie odbitki "na lewą stronę", ale dlaczego to zdjęcie jest lustrzanym odbiciem oryginału ?. Może sprawdzasz, czy masz uważnych czytelników .

Nie, to nie zagadka tylko selfie zrobione w ciasnej przestrzeni między siedzeniami, dlatego też po dwie brody mamy
Jak robisz przednią kamerą to takie lewe efekty wychodzą.

Niedziela, 21 marca


Północnym wybrzeżem będziemy jechać na wschód.

To taka mapka poglądowa






A tu mapa uwzględniająca chyba wszystkie miejsca do obejrzenia
https://tiny.pl/r2fd7

Mieliśmy też e-booka zakupionego ze strony wyspamadera.pl; wypożyczalnię Adama Bielskiego polecam.

Do poruszania po wyspie używaliśmy nawigacji google. Wszystkie moje aplikacje łącznie z FB i nawigacją zużyły przez tydzień około 3G z bezpłatnego internetu. W hotelu było dobre wi-fi.

Pierwszy punkt to parking przy plaży da Ribeira da Janela. Zobaczymy maderski odpowiednik kreteńskich Tria Petra, które tu nazywają się Ilheus da Janela, Ilheus da Rib i Ilheuzinho. Za ciepło nie jest, nie ma słońca i mocno wieje. Oprócz nas nie ma tu nikogo.







































Stąd podjeżdżamy lokalną drogą 209 wyżej, na punkt widokowy Miradouro da Eira da Achada, za wioską da Ribeira da Janela.




































Wracamy na wybrzeże żeby zobaczyć co słychać w Seixal.












To Praia da Laje, której właściwie teraz nie ma. Tak czy owak to czarne kamienie, a nie piasek. Właśnie tak wyglądają naturalne plaże na Maderze. Na południu jest kilka sztucznych, usypanych z piasku nawiezionego z Maroka. Jedyną naturalną piaszczystą jeszcze pokażemy.
















W tej miejscowości są też naturalne baseny skalne, teraz zalane przez wysokie fale.

Teraz kolej na Miradouro do Véu da Noiva.

Na lewo widok na Seixal,















na prawo wodospad spływający do oceanu.















Zwalniając między tunelami w miejscu Ribeira do Inferno można zobaczyć fragment starej drogi 101.






Takich odcinków tu na północy jest kilka, na żaden nie wolno wjeżdżać, chociaż znaki drogowe są zniszczone i w większości leżą na ziemi. Oznakowane są jako jednokierunkowe, gdyby ktoś odważył się tam skręcić, to trzeba to zrobić jadąc ze wschodu na zachód. W jednym miejscu poszliśmy kawałek pieszo.





















Na odcinku między Seixal a Sao Vicente wystarczy spojrzeć do góry, żeby zobaczyć dziesiątki całkiem pokaźnych wodospadów, niekończące się strumienie wody leją się po północnych zboczach gór.


















Tu wodospad na Miradouro Água d'alto.









Wjeżdżamy do Sao Vicente. To pierwsza miejscowość, w której spotykamy turystów. Jest kilka knajpek i sklep, na parkingu nad rzeką sporo samochodów. Atrakcją jest mała kapliczka w skale dobrze widoczna od strony rzeki.






























Przed nami stare i bardzo kręte odcinki drogi ER101.












Zatrzymujemy się na Miradouro das Cabanas z widokiem na Arco de Sao Jorge.












Spotykamy dziadka sprzedającego swoje owoce. Kupujemy pierwszą anonę, małe bananki i śmieszne podłużne marakuje, jakich nie znaliśmy. Wyszła z tego dobra kolacja












Egzotyczne owoce, których u nas nie ma, są jedną z atrakcji Madery. Ale ich zakup o tej porze roku wcale nie jest prosty. W supermarketach i małych sklepikach najczęściej asortyment był taki sam jak u nas. Bez problemu można było dostać bardzo dobrą papaję, w tym odmiany bez pestek, miejscowe awokado czy kiwi oraz smaczne jabłko anona z dużymi pestkami zamiast ogryzka. Spróbowaliśmy wielu odmian marakuji, ale poniżej 8€/kg nie udało się kupić. Największy problem był z bananoananasem. Tu cały artykuł na ten temat
https://www.zielonabombonierka.pl/pyszn ... przezylam/

Na miejscu nie zjedliśmy, kupiliśmy w dniu wylotu na targowisku w Funchal w rozsądnej cenie 1€ za sztukę. Pani wskazała, które sztuki maja 1 dzień, a które 2. Leżały zawinięte w ręczniki papierowe, degustacja odbyła się 10-go dnia, niestety, nawet te starsze nie dojrzały jeszcze w całości. Nie są złe, ale tak raczej do spróbowania, a nie do najedzenia. W każdym razie po degustacji mój entuzjazm osłabł











Jedziemy do latarni morskiej de Sao Jorge. Nie jest zbyt atrakcyjna i nie ma w tym miejscu dostępu do oceanu.









Po drodze obejrzeliśmy starą chatę krytą strzechą i bardziej współczesne zabudowania.