Kraina laurami pachnąca - Istria, wyspa Krk a na deser Praga

Dzień 17 – 2.07.2014 r. – środa
Zachwycająca Praga – ukoronowanie wakacji 2014 roku

Budzimy się wypoczęci i szczęśliwi, że pogoda dopisuje, bo dziś przed nami dzień bardzo intensywnego poznawania stolicy Czech. Schodzimy na hotelowe śniadanie, które okazuje się zestawem rozmaitych pyszności.

W hotelowej recepcji kupujemy kilka biletów i ruszamy na znajdujący się w pobliżu przystanek tramwajowy. Celowo wybieraliśmy hotel z łatwym dojazdem komunikacją miejską do centrum.

Ponieważ jest to forum poświęcone urokom Chorwacji, pominę szczegółowe opisy miejsc, które widzieliśmy. Powiem krótko – Praga nas zachwyciła. Obcowanie w tym uroczym mieście przyniosło nam całą masę doznań estetycznych, ogromnych zaskoczeń i gdy już myśleliśmy, że nic nie jest w stanie zachwycić nas bardziej niż poprzednio oglądane miejsce, nagle...bach... naszym oczom ukazywała się przepiękna kamienica z architektonicznymi detalami, albo plac pełen ludzi, muzyki, pozytywnych wrażeń. Z pewnością do Pragi chcemy jeszcze wrócić. Nasza pierwsza wyprawa to taki rekonesans, na bardziej szczegółowe poznawanie miasta potrzeba o wiele więcej czasu niż ten, którym my dysponowaliśmy.

Wracając do relacji. Wysiadamy na przystanku „Narodni Divadlo”, czyli obok Teatru Narodowego.


Narodni Divadlo - Teatr Narodowy w Pradze

Ruszamy przed siebie, a w zasadzie do kultowego praskiego miejsca, gdzie spotykają się wszyscy turyści świata – Mostu Karola, który widzimy już z daleka.


Nasz pierwszy cel - Most Karola

Praga to bardzo wiele mostów. Tym na zdjęciu poniżej przejeżdżaliśmy tramwajem, chcąc dostać się najbliżej centrum.



W drodze na Most Karola podziwiamy już pierwsze ciekawe budynki, miejsca.

Jesteśmy na Placu Krzyżowników, gdzie znajduje się okazały posąg Karola IV.



Na placu tym znajduje się m.in. Kościół św. Franciszka z Asyżu



Na most wchodzimy jedną z bram na niego wiodących.



Na słynnym Moście Karola uwagę zwracają liczne znajdujące się tu posągi. Większość z nich to obecnie kopie. Nadają całej konstrukcji niepowtarzalny charakter.





Najstarszym posągiem na moście jest pochodząca z 1683 r. figura św. Jana Nepomucena.



Płaskorzeźby wokół cokołu ilustrują życie księdza, który został z tego mostu zrzucony do Wełtawy, co zakończyło się jego śmiercią w 1393 r.
Dotknięcie wybranych elementów płaskorzeźb (łatwo domyśleć się których) przynosi szczęście i gwarantuje powrót do Pragi. Jest to też powodem długich kolejek chętnych do macania.



Cierpliwie czekałam na moment, gdy przed posągiem będzie jak najmniej turystów. Jest to baaardzo trudne.


Miejsce, z którego zrzucono Jana Nepomucena do Wełtawy

I tak mieliśmy wyjątkowe szczęście, bo na moście było stosunkowo luźno.



Będąc na Moście Karola każdy podziwia okoliczne budynki i Wełtawę.



Kończąc przeprawę mostem, wchodzimy na Małą Stranę - jedną z najlepiej zachowanych dzielnic Pragi.

Czyli nas deser deserów była Praga
Ładne miejsce

Lednice napisał(a):Czyli nas deser deserów była Praga
Ładne miejsce

Ładnie to ująłeś "deser deserów" Polecam każdemu taki deser

c.d. relacji

Mala Strana jawi mi się jako niezwykle malownicze miejsce. Jest oddzielona Wełtawą i znajduje się u stóp praskiego zamku, do którego planujemy jeszcze dziś dotrzeć, ale nim to nastąpi podelektujemy się kolorytem i energią, jakie tu panują.



Ileż tu uliczek, zaułków, pięknych detali! Niemal każde z mijanych miejsc pragnie się uwiecznić na zdjęciu!









Chwilę odpoczywamy patrząc na sprawną komunikację miejską - mijające się tramwaje (zwłaszcza przeciskające się wąską ulicą Letenską) oraz autobusy.

Kolejnym miejscem, które chcemy zobaczyć jest Praski Zamek.

Prowadzą do niego setki schodów. Wspinaczka nimi to niezłe wyzwanie, zwłaszcza w upalny dzień. Widoki dookoła zapierają dech w piersi. Rażą żebrzący na schodach ludzie, którzy przybierają specyficzną, cierpiętniczą pozę. Wielu żebraków jest też na moście Karola. Mamy dziwne odczucie, gdy widzimy, zwłaszcza młodych i silnych chłopaków, którzy zamiast zabrać się za robotę wolą naciągnąć zagranicznych turystów. Tak to odbieram, choć pewnie każdy z nich jakieś tam powody podaje... Głupio było mi robić im zdjęcia. Za to inne z widokami ze wspinaczki jak najbardziej.





Wspinaczkę umilają też uliczni grajkowie, serwujący różne melodie co kilkanaście metrów.

Już prawie jesteśmy na miejscu.

Jesteśmy na terenie Zamku Praskiego, znajdującego się w królewskiej dzielnicy Hradczany. Obiekt, którego budowa rozpoczęła się w IX wieku, usytuowany jest na nadwełtańskim wzgórzu. W zasadzie pojęcie "Zamek Praski" lub "Zamek na Hradczanach" odnosi się do całego kompleksu pałaców, placów, kościołów, katedry, uliczek, wieżyczek, obwarowań i ogrodów. Pięknie prezentuje się sam zamek z wielu punktów miasta. Widoki stąd też są nie do pogardzenia. Jako siedziba prezydenta Zamek pozostaje obecnie w centrum czeskiej polityki.


Widok na Zamek z Malej Strany





Piękna, zadbana zieleń to jeden z atutów tego miejsca.



Wartę na zamku trzymają gwardziści ubrani w charakterystyczne, niebieskie mundury.
Turyści uwielbiają robić sobie żarty z wartowników - rozśmieszają ich, pozują w dziwnych pozach itd. Panowie pozostają niewzruszeni na tego typu zabawy, ale śmiesznie to wygląda.





Wreszcie trafiamy na dziedziniec z takim oto młodzieńcem. Dotknięcie go w wiadome miejsce przynosi szczęście. Widać jest mocno wymacane, ale rzadko która z pań decyduje się na odważną pozę uwiecznioną przez męża. Co innego zdjęcie zrobione przez koleżankę.

Ten młodzieniec to nowy zabytek , na pewno postawili go niedawno, moim zdaniem kilka lat temu

Ładnie odnowione, ta ulica ze schodami była kiedyś mocna zaniedbana.
Mala Strana po 1989 roku zmieniła się ogromnie, za komunistów przypominała zabytkowe slumsy

Piękna relacja. Podobną trasę przebyliśmy w 2013 r. Mieszkaliśmy w Poreću, i tylko Istria była naszym punktem do zwiedzania. Kryk i Praga może w tym roku ?

Lednice napisał(a):Ładnie odnowione, ta ulica ze schodami była kiedyś mocna zaniedbana.
Mala Strana po 1989 roku zmieniła się ogromnie, za komunistów przypominała zabytkowe slumsy

Zazdroszczę osobom, które na tyle blisko mieszkają od tak pięknego miasta jak Praga, że mogą sobie robić do niego częste wypady. Ty z pewnością poznałeś Pragę bardzo dobrze. To pewne, że ogrom pieniędzy idzie tam na odnowę elewacji, bo budynki są tak piękne, czyste, bijące wręcz blaskiem!

21monika napisał(a):8) Piękna relacja. Podobną trasę przebyliśmy w 2013 r. Mieszkaliśmy w Poreću, i tylko Istria była naszym punktem do zwiedzania. Kryk i Praga może w tym roku ?

Dziękuję za miłe słowa pod adresem relacji. KrK i Praga to z pewnością znakomity pomysł na wakacje 2015! Polecam!

Igłą pinii napisał(a):Dziękuję za miłe słowa pod adresem relacji. KrK i Praga to z pewnością znakomity pomysł na wakacje 2015! Polecam!

Troszkę tej Pragi brakuje w tytule

c.d. relacji

Postanawiamy pójść teraz na słynną Złotą Uliczkę, zwaną też Uliczką Alchemików. To jedna z bardziej obleganych atrakcji całego kompleksu zamkowego.



Wstęp na uliczkę jest płatny. Jest kilka opcji biletów - rodzinne, bilety na wszystkie obiekty Zamku lub na wybrane. My, z racji ograniczonego czasu, wykupujemy bilet do wybranych miejsc a pierwszym z nich jest właśnie uliczka.



Uliczka jest krótka, ale należy poświęcić jej chwilę czasu, bo malutkie domki kuszą kolorami i sekretami, które kryją. Legenda głosi, że mieszkali tutaj zatrudnieni przez Rudolfa II alchemicy, którzy eksperymentowali z pozyskiwaniem złota oraz kamienia filozoficznego, kryjącego sekret nieśmiertelności.
W domu nr 22 mieszkał i przez pewien czas tworzył Franz Kafka.

W maleńkich domkach są stworzone urocze ekspozycje a w wybranych także sklepiki z pamiątkami.



Po obejrzeniu urokliwości Złotej Uliczki przechodzimy do Bazyliki św. Jerzego. Jej zwiedzanie mamy wykupione w ramach wspomnianego biletu.



Z Bazyliki udajemy się do Katedry św. Wita. Jej fasada i elementy architektonicznie niezmiernie nas fascynują. Ten ogrom, misteria wykonania, człowiek czuje się taki przytłoczony stając przy niej. Ale ma się też wielki szacunek wobec tego wytworu pracy ludzkich rąk!
Niestety panowie z ochrony już nas nie wpuszczają, bo zwiedzanie jest tylko do godziny 17. Nie odpuścimy jednak temu miejscu i stawimy się tu ponownie jutro.

Znajdujemy się teraz na jednym z zamkowych dziedzińców. Jest już późne popołudnie, a my chcemy jeszcze pochodzić po zamkowych ogrodach.



Szukamy, szukamy...



Aż w końcu trafiamy do miejsca, gdzie dużo uspokajającej zieleni i rozmaitych gatunków drzew (każdej roślinie towarzyszy tabliczka z opisem). Niestety wśród drzew panuje już prawie mrok, co nie sprzyja ładnym zdjęciom.



Z terenu zamkowego wychodzimy piękną, rokokową bramą, nazywaną Bramą Macieja. Tuż obok jest Pałac Arcybiskupi.



Tutaj także zawitamy ponownie jutro.

Schodzimy w dół i znów znajdujemy się wśród kamienic Malej Strany.



Całodniowe zwiedzanie zaostrzyło nam apetyty. Być w Pradze i nie skosztować knedlików i piwa? Niemożliwe! Zatem nasz cel to teraz knajpka z tradycyjnym, czeskim jedzeniem. Chcemy jej poszukać wśród zawiłych uliczek Starego Miasta.

Tymczasem ponownie przechodzimy pięknym Mostem Karola.



Praga chwilami przypomina Wenecję.



Docieramy wreszcie do staromiejskich uliczek i podziwiamy detale tutejszych kamienic.



Knajpek, restauracji, lokali jest tu bez liku. Co nie znaczy, że łatwo znaleźć wolne miejsce. W końcu nam się udaje i zasiadamy do kulinarnej uczty.





Jedzenie bardzo smaczne i syte, choć jutro odkryjemy jeszcze fajniejsze miejsce.
Tymczasem powoli kończymy zwiedzanie. Gdyby nie malec, zostalibyśmy jeszcze do nocy, ale cóż. Udajemy się zatem w stronę przystanku Narodni Divadlo, a następnie po 20 minutach jazdy tramwajem, wysiadamy w okolicach hotelu. Zmęczenie daje się we znaki, ale niezmiernie cieszymy się, że jutro od nowa będziemy podziwiać cudną Pragę.

c.d.n.

No i teraz deser smakuje