Jesteśmy na wczasach. W tych góralskich lasach..Zima 2018/19

Piękny odcinek!
A spacer w świetle księżyca to już w ogóle bajka .

maslinka napisał(a):Piękna zima! Bajkowo!

Jeszcze parę lat temu szczerze nienawidziłam zimy. Teraz nie mogę w to uwierzyć.

marze_na napisał(a):Piękny odcinek!
A spacer w świetle księżyca to już w ogóle bajka .

Ktoś miał genialny pomysł z tą wieczorną kolejką. Jakbyśmy mieli po ciemku schodzić do miasta na pieszo, to żadnych księżycowych spacerów by nie było.

ruzica napisał(a):Jeszcze parę lat temu szczerze nienawidziłam zimy. Teraz nie mogę w to uwierzyć.

Mówisz jak mój Małż Dla niego zima to najlepsza pora roku i nie może uwierzyć, że kiedyś (zanim się nauczył jeździć na nartach) jej nie lubił...

Ależ cudna zima .

maslinka napisał(a):

ruzica napisał(a):Jeszcze parę lat temu szczerze nienawidziłam zimy. Teraz nie mogę w to uwierzyć.

Mówisz jak mój Małż Dla niego zima to najlepsza pora roku i nie może uwierzyć, że kiedyś (zanim się nauczył jeździć na nartach) jej nie lubił...

Najlepsza to może nie. Ale zaraz po lecie. Teraz najbardziej nie lubię pór nijakich- przedwiośnia i później jesieni.

Nefer napisał(a):Ależ cudna zima .

Cudna, szkoda, że ostatnio tylko w górach taką widuję

21.01.2019, poniedziałek

Świeradów Zdrój-Sępia Góra Świeradów Zdrój

Po wczorajszej wycieczce byliśmy trochę zmęczeni, więc tym razem wybraliśmy się na krótki spacer na wznoszącą się ponad Świeradowem Sępią Górę, która należy do Grzbietu Kamienieckiego. Górka ma 828 m wysokości, szlak według mapy zajmuje około 2 godzin(w obie strony). Nam w warunkach zimowych zejdzie trochę dłużej.

Kwaterę mieliśmy tuż przy wejściu na szlak, więc nie traciliśmy czasu:



Szlak na początku biegnie ulicami miasteczka:



Ale jego główna część znajduje się w lesie:



Nasz pagór musi być popularnym celem spacerów, bo śnieg jest mocno udeptany. Trochę się ślizgamy, ale jakoś nam się nie chce ubierać raczków. W miejscach gdzie ślizgam się zbyt mocno, idę obok wydeptanej ścieżki, ale tam miejscami zapadam się po kolana Taki to urok zimowych spacerów.

Droga wiedzie zdecydowanie pod górę, trochę się nawet pocimy, ale na pocieszenie dochodzimy do całkiem widokowej polanki:



Do szczytu jeszcze kawałek:



I oto jestem na wierzchołku- pagór jest zwieńczony kupką skałek zwanych Białym Kamieniem:



Podziwiamy zimowy widok na Stóg Izerski- tam byliśmy wczoraj:



Smog na horyzoncie:



Do cywilizacji zejdziemy innym szlakiem, mniej stromym i mniej wydeptanym:



Weekend zakończymy wizytami w świeradowskich przybytkach gastronomicznych. Na następny zimowy wypad trzeba czekać do marca.... czyli 2 DDW

Sobota 02.03.2019

Palenica Białczańska-Wodogrzmoty Mickiewicza-Morskie Oko

Zimowe Tatry marzyły nam się od kilku lat, ale jakoś nigdy nie było sposobności. Po pierwsze od nas to jest trochę za daleko, by jechać na weekend, nawet taki 4 dniowy. Po drugie branie zimą dłuższego urlopu chyba nie mieściło się w naszym światopoglądzie W końcu jednak dojrzeliśmy do zmiany przyzwyczajeń- wyczekaliśmy aż wszystkie województwa skończą tegoroczne ferie i pomknęliśmy na Podhale, licząc, że w górach odnajdziemy trochę spokoju oraz zimę, której ostatnio na nizinach brakuje.

Na pierwszy cel wybraliśmy chyba najbardziej banalną, oklepaną i popularną trasę, no bo w końcu trochę zieloni jesteśmy jeśli chodzi o tatrzańską zimę. Na szlak dojechaliśmy jak zwykle busem, bo weekend i z miejscem parkingowym może być problem.

Czas zacząć zimową przygodę:



Widoki są już na początku:



Zwykle odcinek z dołu do Wodogrzmotów bardzo mnie męczy, ale teraz odkrywam wszystko na nowo.


Normalnie to te barierki były trochę wyżej



Po Wodogrzmotach następuje niezwykle długa monotonia, dodatkowo jakoś bez formy jestem. Ostatnio źle znoszę pierwszy dzień w górach, to chyba starość

Po nudzie dochodzimy wreszcie do Włosienicy. Roztacza się stąd ładny widok, toteż wszyscy robią fotki, my też:



Włosienica to też miejsce gdzie zatrzymują się fasiągi- stąd każdy musi dotrzeć do schroniska pieszo. A do przejścia jest około 2 km.

Odcinek którym teraz pójdziemy jest w zimie niebezpieczny, bo narażony na lawiny. Nasza wycieczka odbywała się jednak przy pierwszym, najniższym stopniu zagrożenia lawinowego.

Dotarliśmy do schroniska w całości, ale to co działo się w środku raczej nie różniło się wiele od tego co dzieje się tutaj w wakacje. Jakimś cudem znaleźliśmy wolne miejsca( w przejściu, bardzo niewygodne) i pożarliśmy szarlotkę. Po odpoczynku nie pozostało nic innego jak nacieszyć się zimowym Morskim Okiem.

Ale to nie takie proste. Żeby zejść nad taflę jeziora, trzeba pokonać króciutki, ale bardzo stromy chodniczek, w dodatku oblodzony. Z początku obserwowałam jak różnej maści trampkowicze mordują się(chociaż powieszono liny do asekuracji) z tym wejściem/ zejściem i powiedziałam, że chyba nie idę Tyle, że my mieliśmy w plecakach tajną broń i właśnie postanowiliśmy jej użyć.

Otóż uznaliśmy, że to krótkie zejście będzie idealne na naukę chodzenia w rakach. No to wystroiliśmy się i w 30 sekund byliśmy na dole.



Teraz można spacerować po jeziorze, latem takich atrakcji tu nie ma

Schronisko jak widać, oblegane o każdej porze roku:



Grubość lodu to obecnie około 70 cm, więc spokojnie można spacerować. My przeszliśmy się na drugi brzeg jeziora i z powrotem.







Moglibyśmy tam łazić bez końca, ale ostatni bus o 17. 20, trzeba się zbierać. Wygrzebanie się z oblodzonego dołka za pomocą raków poszło sprawnie, a przy schronisku zamieniliśmy je na raczki(w górę szliśmy bez niczego, tzn ja z kijkami, ale na zejściu wolę jednak mieć coś antypoślizgowego, zwłaszcza, że w ciągu dnia setki nóg udeptały śnieg.)

Schodzimy tą samą drogą(innej za bardzo nie ma raczej) więc nie ma się nad czym rozczulać, robimy na koniec widokowe zdjęcie z drogi:



I pierwsza zimowa tatrzańska wycieczka zaliczona. cdn.

Fajnie tak sobie pochodzić po zamarzniętym Morskim Oku

Piękne są Tatry zimą.
A po zamarzniętym Morskim sobie połazić to super atrakcja.

maslinka napisał(a):Fajnie tak sobie pochodzić po zamarzniętym Morskim Oku

Nefer napisał(a):
A po zamarzniętym Morskim sobie połazić to super atrakcja.

Dobrze, że nie pękało. To by była dopiero atrakcja

Niedziela, 03.03.2019

Kiry-Dolina Kościeliska-Hala Ornak-Smreczyński Staw

Na dziś zapowiadano brzydką pogodę, trzeba było zatem wybrać się na jakąś mniej widokową trasę. Tyle, że większość z zaplanowanych przeze mnie spacerów to miejsca super widokowe. Dolina Kościeliska była więc jedynym wyborem.

Tak wygląda późną zimą:







Ludzi na szlaku zdecydowanie mniej niż wczoraj, pewnie przez pogodę.

Naszym pierwszym celem jest schronisko:



Tutaj jemy szarlotkę i obserwujemy wygibasy ludzi, którzy zdecydowali się jeść na zewnątrz- a tam lodowisko.
S. wypowiada "ale mało ambitne te nasze wycieczki". No, ale czego się spodziewał

Żeby nie było aż tak mało ambitnie wybieramy się jeszcze na niedługi spacer. Idziemy czarnym szlakiem do Stawu Smreczyńskiego. To pół godziny od schronu:



Nie wygląda jak staw, bardziej takie płaskie pole śniegowe. Akurat trochę się wypogodziło. Trafiliśmy na idealny moment- przez parę minut byliśmy sami. Kiedy zaczęli schodzić się ludzie zrobiliśmy odwrót.

Zejście na dwóch krótkich odcinkach jest dość strome, zdjęcie tego nie oddaje:



Z braku innych opcji wracamy na parking tą samą drogą:







Kiedy zeszliśmy zlodowaciały rankiem śnieg zamienił się w pośniegową breję. Takie uroki wczesnej wiosny. Następnym razem chyba pojedziemy w lutym.

cdn.

04.03.2019, poniedziałek

Kuźnice-Boczań-Hala Gąsienicowa-Czarny Staw Gąsienicowy-Dolina Suchej Wody-Brzeziny

W moich zimowych planach nie mogło zabraknąć ulubionej trasy z lata. Trzeba było tylko wyczekać odpowiedniej pogody. Ta zapowiadała się nieźle na poniedziałek, także trzeba było iść.

Na początku nie wyglądało to zbyt pięknie:



Ludzi na szlaku mało, za to można spotkać bałwana:



Bardzo lubię ten szlak, bo po wyjściu z lasu są całkiem ciekawe widoki na Podhale...



....i Giewont:



Im wyżej, tym coraz bardziej wiało, szłam blisko zbocza, co by gdzieś nie sfrunąć



Poniżej połączenie z żółtym szlakiem z Doliny Jaworzynki, tam zimą lepiej nie chodzić, ze względu na lawiny:



Powiedzieć, że widok na otoczenie Hali Gąsienicowej jest miły dla oka, to nic nie powiedzieć:









Śniegu było jeszcze bardzo dużo, co widać na załączonym obrazku:



Idziemy do schroniska odpocząć. Trasa zajęła nam nie wiele więcej czasu niż latem, więc decydujemy się nieco przedłużyć wycieczkę. Pójdziemy nad Czarny Staw(gdzieś tam plątał się po głowie Kasprowy lub Karb, ale na to mieliśmy trochę mało czasu).

Zimą nad staw należy chodzić zimowym obejściem, co by przypadkiem nie skończyć jak Karłowicz

Ten zimowy wariant jest trochę męczący, bo trzeba pokonać kilka pagórków. Latem idzie się raczej po płaskim:





Ludzie i tak chodzą szlakiem letnim, no, ale ja to strachliwa jestem, a lawin boję się chyba bardziej niż niedźwiedzi.



Po mękach spowodowanych częściowo obtartą piętą dochodzimy nad Czarny Staw:



Jest pięknie, ale nie będziemy tu długo siedzieć, bo zimno i wieje. Jak się potem okazało były to początki halnego. Wracamy do schroniska tą samą drogą- w dół jest jakoś przyjemniej.

Na koniec dłuuugi powrót, nudnym, ale bezpiecznym szlakiem do Brzezin:



I tak kończymy wycieczkę. Jutro robimy wolne z powodu przeziębianie(S) i kontuzjowanej pięty(JA).

cdn.

Środa, 6.03.2019

Kuźnice-Polana Kalatówki-Hala Kondratowa Kuźnice.

W nocy spadł śnieg, dzięki czemu klimat zrobił się bardziej zimowy. Nie czuliśmy się jednak w pełni sił, by chodzić gdzieś daleko. Wybraliśmy się na krótki, ale bardzo widokowy spacer:



Początek drogi w Kuźnicach



Po świeżym śniegu idzie się bardzo przyjemnie



Szybko dochodzimy do Polany Kalatówki, na której stoi Hotel Górski PTTK. Taka buda bez wyrazu, ale za to jakie widoki z pokoju!

Na Kalatówkach nigdy wcześniej nie byliśmy. Błąd.







Od Kalatówek idziemy lasem, trzeba będzie pokonać dość stromą górkę. Zimą wszystko jakieś bardziej straszne się wydaje



Po krótkim spacerku w pionie dochodzimy do Hali Kondratowej:





Jest tak pięknie, że siadamy przed schroniskiem i tak siedzimy, chyba z godzinę albo dłużej.

Zeszliśmy nieco inną trasą, tzn.podobną tylko z pominięciem Kalatówek. Było na tyle przyjemnie, że z Kuźnic zeszliśmy pieszo do Zakopanego. Operację nieco utrudniły nieodśnieżone chodniki, no ale to jakoś głupio chodzić po mieście w rakach

Dzień kończymy w ulubionej knajpie, w której dziś, z powodu Środy Popielcowej nie podają mięsa. Za to alkohol już tak

To był bardzo udany Popielec

cdn.

Że tez ja dopiero teraz dotarłam do Twojej górskiej relacji! Super, że piszesz o górskich wyprawach, bo ten temat dla mnie jest teraz na "tapecie", więc z pewnością skorzystam z Twojej relacji podczas planowania wycieczek Widzę, że ostatni wpis był już dość dawno, ale może w przypływie wolnej chwili uda Ci się jeszcze coś napisać

agata26061 napisał(a):Że tez ja dopiero teraz dotarłam do Twojej górskiej relacji! Super, że piszesz o górskich wyprawach, bo ten temat dla mnie jest teraz na "tapecie", więc z pewnością skorzystam z Twojej relacji podczas planowania wycieczek Widzę, że ostatni wpis był już dość dawno, ale może w przypływie wolnej chwili uda Ci się jeszcze coś napisać

Ale z Ciebie archeolog Agata! Odgrzebałaś wykopalisko

Trochę porzuciłam tę relację, bo miałam ambitny plan- nie ruszyć dalej póki nie uzupełnię zdjęć które zniknęły. No ale jakoś mi się nie chce/nie mam czasu. Może jak nas znowu w domach pozamykają to się za to wezmę