Ich wysokości - monsunowe księżniczki ;) - Indie 2009

Wy to wierni jak rzeka - serdeczne dzięki, że jeszcze tu zaglądacie

Wojan - no kiedyś odcinek będzie!

Tymonko, Janusze, Zoolki, Buberku, Marsylko, Jacku (kocha i nie rzuci :D:D ), Plavacu, Lidio, Danusiu, Renato - dobre duszki, dziękuję Wam serdeczne. Bardzo się chcę starać, żeby pisać i skończyć, bo czas taki nieubłagany... No postaram się

Co do kolorów, to Danusiu - ja też nie wiem jak to tak natura urządziła. Zajrzałam do wątków foto i tam jest coś o tym, że w laptopach mogą być dziwne kolory. Ja mam laptopa właśnie i nie wiem jak to wszystko u Was wygląda. Mam nadzieję, że PRAWIE tak jak na żywo

Renato - będą koniki! Wprawdzie na zdjęciach wielkości mrówki, ale będą :):) W jakiejś piosence było "dwa dzikie konie" coś tam coś tam. One chyba wędrują parami bo kilka w takich konfiguracjach widziałyśmy. Ale to "jutro"

I teraz jeszcze do naszego sokolego oka - Lidii Zdjęcia świstaków mamy takie - nooo ucieczkowe Wkleję te, na których cokolwiek widać. Prawie nic z nimi nie robiłam bo myślę, że jak zacznę kombinować, to przekombinuję. Lidia na pewno wszystkie świstaki odnajdzie i tak :):)











Po drodze faktycznie nikogo nie spotkałyśmy - poza trzema autami na moście - to ten, na którym jest Wiola tyczkarka W samej wiosce tłumu turystów też nie ma. Usiłuję policzyć - chyba 4,5 ekip tak od 2 do 4 osób. Przy czym niektórzy wybierający się na trekking mają i kucharza, i przewodnika, i ze dwa koniki - i stąd ten tłum.
W tym centrum wioski to tylko wtedy po południu my byłyśmy. Naprawdę bardzo tam pusto. Czerwiec to początek sezonu. Może później było gęściej, ale tego i następnego dnia - tylko my i dzika okolica. No prawie tylko my

Każdy klasztor ma swoje święto. Ten w Korzoku w lipcu. W 2010 roku będą świętować 14 i 15 lipca - taka mądra jetem bo kupiłyśmy kalendarz, w którym jest wykaz świąt w poszczególnych klasztorach w Ladakhu

Całusy dla Was!

Aleś mi zrobiła przyjemność tymi dodatkowymi fotkami. Ileż tych świstaków biegało po łące. Całe mrowie. Jestem pod wrażeniem.
Poczułam się jakbym tam była i też biegała z aparatem uciekające i chowające się świstaki.

Dzięki ogromne

Teraz jeszcze dodatkowo wiem, że to wcale nie są malutkie zwierzątka wielkości gołębia a bardziej wielkości królika.

Bardzo świszczały?

Ulenko! Oplacilo sie cierpliwie poczekac!! Chociaz z ta cierpliwoscia to roznie bywalo... Zagladam tu kazdego dnia i mialam momenty,kiedy moj komputer byl zagrozony
A teraz juz nie rob takich dlugich przerw. Taki malutki przedswiateczny prezencik dla wiernych czytaczy-co drugi dzien relacyjka
Pozdrawiam i czekam na jeszcze!

witaj shtriga ( odnaleziona )

świetne fotki, jak zwykle czytając Twą relację można przenieść się daleko od tego co widać za oknem,

pozdrawiam serdecznie

Lidia K napisał(a):Teraz jeszcze dodatkowo wiem, że to wcale nie są malutkie zwierzątka wielkości gołębia a bardziej wielkości królika.

Bardzo świszczały?

Cieszę się Małgosiu, że się podobało, choć wiem, że ledwo tam coś widać Wiesz, ja się też zdziwiłam, że są takie duże - dokladnie tak jak piszesz, wielkości wyrośniętego królika. Widziałam nieraz świstaki w Tatrach, ale tam to takie średniej wielkości szczurki tylko dostrzeglam. I nasze bardzo głośno świszczą, a te wcale Pewnie nie bały się aż tak to się nie ostrzegały

Basiulinek napisał(a)::D Ulenko! Oplacilo sie cierpliwie poczekac!! Chociaz z ta cierpliwoscia to roznie bywalo... Zagladam tu kazdego dnia i mialam momenty,kiedy moj komputer byl zagrozony
A teraz juz nie rob takich dlugich przerw. Taki malutki przedswiateczny prezencik dla wiernych czytaczy-co drugi dzien relacyjka
Pozdrawiam i czekam na jeszcze!

Basieńko strasznie bym chciała to jak najszybciej urodzić do końca, bo my już w ostatnim trymestrze przed następną podróżą i mi się już myli o czym czytam
A dla rozrywki - ostatnio wybrałyśmy się z Wiolą na "2012" do kina, myśląc, że może coś o Majach powiedzą i może o Ameryce Południowej będzie. A tu pierwsza scena filmu - Indie A potem jeszcze Tybet i klasztory, i Himalaje. Tzn. każdy widzi co chce, bo akcja to głównie w USA była, a tam to na koniec
A o Ameryce Płd. to może dwa słowa

mwxx napisał(a):witaj shtriga ( odnaleziona )

świetne fotki, jak zwykle czytając Twą relację można przenieść się daleko od tego co widać za oknem,

pozdrawiam serdecznie

Witaj mwxx! Bardzo się cieszę, że się mogłam odnaleźć To już chyba mam komplet wiernych Czytelników! Postaram się coś na to Twoje okno wrzucić I bedzie o motocyklistach spotkanych na pięciu tysiącach
PS A co tzn. mwxx? Jakoś mi się tak źle, bezosobowo do Ciebie zwraca - przez tego nicka

shtriga napisał(a):...myśląc, że może coś o Majach powiedzą i może o Ameryce Południowej będzie...

Zaraz, zaraz czy to znaczy, że następna wyprawa będzie do Machu Picchu (wiem, wiem to Inkowie... ).
Nie chwila... może Australia... bardziej...

pozdr

Ja to mam takie luźne skojarzenia kontynentalne Ale chyba się przyznawałyśmy już tu gdzieś.

W pierwszych dniach lutego jakoś się dostaniemy do Wenecji, a stamtąd przez Rzym do bossssskiego Buenos ale nie na długo i będzie "Don't cry for me Argentina" - chiiiiliii usiłujemy opanować Chile. Ojjjj trwa właśnie wewnętrzna walka co chcemy, czego nie możemy, co się uda No i mamy nadzieję, że AlItalia nas nie zawiedzie i w pierwszych dniach marca wrócimy do ojczyzny

no tak shtriga...... super kolejne plany, trzymam kciuki zapewne będą nowe egzotyczne relacje i swietne fotki, oczywiscie pamiątka - obowiązkowa koszulka z Che Guevarą

skoro planujesz taką wyprawę polecam interesujący film "Dzienniki motocyklowe " , fajnie oddaje klimat podrózy po kontynencie Ameryki Pd
taka wyprawa bez zbędnych wygód całkiem spontanicza czyli to co tygryski lubią najbardziej... ....polecam i tego życzę

pozdrawiam,
mów mi mariusz

p.s..... i oczywiście czekam na ciąg dalszy Indii

shtriga napisał(a)::lol:


W pierwszych dniach lutego jakoś się dostaniemy do Wenecji, a stamtąd przez Rzym do bossssskiego Buenos ale nie na długo i będzie "Don't cry for me Argentina" - chiiiiliii usiłujemy opanować Chile. Ojjjj trwa właśnie wewnętrzna walka co chcemy, czego nie możemy, co się uda No i mamy nadzieję, że AlItalia nas nie zawiedzie i w pierwszych dniach marca wrócimy do ojczyzny

Ula-tym bardziej sie spiesz,bo Ci sie wspomnienia pomieszaja
Ale wam zazdroszcze....
Pozdrowionka z mroznej Bawarii!!

I tak właśnie umarł mój stereotyp, że Himalaje to kraina wiecznych mrozów, pełno śniegu, zima nawet jak jest lato, lodowe piekło na ziemi.

Co bym teraz nie napisał w tym poście - będę powtarzał za innymi , a więc :
warto było poczekać , oj warto . . .
świetne , piękne , baaaaaardzo egzotyczne miejsca opisujesz i pokazujesz
mam nadzieję , że zdążysz z tą relacją przed wyjazdem na następną wyprawę - swoją drogą Ameryka Pd . staje się coraz bardziej na topie
dziękuję za już
proszę o jeszcze
pozdrawiam serdecznie
Piotr

Wspaniała relacja. Gratuluję.

Co do stereotypów, że to kraina wiecznych lodów i mrozów, to moje odczucie jest raczej takie, że to demoniczne zimno jest raczej pod tym śniegiem; to duchowy mróz.

Te góry mimo kolorowych chorągiewek i jaskrawych kolorowych ozdóbek są przerażająco szare. Coś takiego spotkałem na żywo tylko w Alpach powyżej 3000 m.

Uuuuuuulllllllllllaaaaaaaa!!!!!!!

Moj komputer jest znowu zagrozony

pisz,pisz,pisz -please...

Jestem, jestem Basieńko - moja Ty Bawarko na zimne bielskie wieczory - i Wy cała kochana ekipo Do końca roku postaram się prawie skończyć Trochę odpadam nocami, a w ciągu dnia nie ma kiedy się wziąć za te przyjemności związane z relacją

Dziękuję poprzednikom Basiulinka za ciepłe słowa na temat surowego krajobrazu

Kłopocie i MWN - tam naprawdę jest zimno My byłyśmy w Małych Himalajach - ale na tych "normalnych" jest już biało okrągły rok. Ta surowość jest piękna w słońcu, ale kiedy niebo ponure, jest wręcz przygnębiająca. Trochę tego będzie w następnym odcinku (bo odcinek będzie - NAPRAWDĘ ) Nawet na sześciotysięcznikach było bieluśko. Co do duchowego mrozu, to myślę, że sobie będziemy mogli pogadać jak wróćmy z tej wycieczki znad jeziora.

Piotrze - nooo choćby nie wiem co, to muszę to skończyć przed Hameryką. A tak właściwie nie wiem czemu mi chodzą po głowie Brathanki i "Za wielkim morzem Ty, za wielką wodą ja"

Mariusz - o "Dziennikach motocyklowych" wiem i dzięki, że mi przypomniałeś. Przygotuję sobie na sylwestrowe oglądanie.
(A tak po cichutku - zbłądziłam niedawno do wątku włoskiego i widziałam, co tam napisałeś - może byś się tak pokusił o swoje opowieści z południa Włoch? Ciepło by się zrobiło )

Dziś jeszcze mam zawodowe ślęczenie, ale potem już się nastawię na nocki z relacją.

Całusy gorrrrrrrące z loooodooowaaaatego południa!!! Cmok, cmok! Wasza królowa śniegu. Przepraszam. Śniegu u nas nie ma

Serce drgnęło na sam widok - na próżno...