Wyspy Kanaryjskie

[Franz]

Piękne miejsce, roślinność, góry w tle i te urocze domki. Cudnie

Uwielbiam takie miejsca. Zwłaszcza, że można się przechadzać tymi uliczkami i praktycznie być tam samemu...

Pozdrawiam,
Wojtek

[piotrf]

Fajnie , tylko jak być samemu wszędzie tam , gdzie się pojedzie

A poważnie - wspaniałe widoki


Pozdrawiam
Piotr

[Franz]

Fajnie , tylko jak być samemu wszędzie tam , gdzie się pojedzie

No, może nie wszędzie. Ale często pomaga unikanie - w miarę możliwości - tzw. wysokiego sezonu.

Pozdrawiam,
Wojtek

[piotrf]

No, może nie wszędzie. Ale często pomaga unikanie - w miarę możliwości - tzw. wysokiego sezonu.

Dlatego wybieram wrzesień na główne wyjazdy , pomimo że nie zawsze ( nie wszędzie ) jest to unikanie wysokiego sezonu - daje możliwość unikania tabunów turystów .
Jedyny minus , to skrócony dzień ( mniej czasu na zwiedzanie , wychodzenie lub powrót w ciemnościach ) w porównaniu z czerwcem , czy lipcem

Pozdrawiam
Piotr

[Franz]

Dlatego wybieram wrzesień na główne wyjazdy

U mnie - z konieczności - tzw. główny wyjazd musi wypaść w wakacje. Ale staram się wykorzystać sezon wyjazdowy od maja do października.

A takie miejsca, jak np. te Kanarki, schodzą w ogóle na miesiące zimowe.

Pozdrawiam,
Wojtek

[Franz]

Oto mapka do ostatnich kilku odcinków wspomnień.



A - Puerto de Mogan
B - wydmy Maspalomas
C - Degollada de la Yegua
D - Fataga

[Franz]

Opuszczamy Fatagę, nadal podążając na północ, w stronę centrum wyspy. W San Bartolome de Tirajana skręcamy na wschód i krętą szosą dojeżdżamy do Santa Lucia, gdzie odbijamy boczną drogą w stronę Temisas.
Po drodze zatrzymujemy się w paru miejscach, by się lepiej przyjrzeć ciekawostkom za oknem - czy to zerodowanym, ukazującym bogatą rzeźbę skałom wulkanicznym, czy zbiornikom wodnym, częściowo obsadzonym palmami, czy też suchym korytom rzecznym, w których dają się dostrzec kilkustopniowe zapory.









Zastanawia nas wrak samochodu na dnie barranka. Stoczył się tam? Bo raczej nie dojechał po nawierzchni, utworzonej przez gęste krzewy i prawie metrowej średnicy głazy.
Wyjeżdżamy coraz wyżej, niemal odbijając się od dolnego pułapu chmur. Skały, pod którymi wcześniej przejeżdżaliśmy, teraz mamy u swoich stóp.

[Franz]

Dojeżdżamy do Temisas. Nie sprawia na nas jednak takiego wrażenia, jak Fataga, czy widziane kilka dni wcześniej miejscowości na północnym wschodzie Gran Canarii. Jakoś nie potrafimy odnaleźć klimatu, który powinien - zgodnie z albumami Sancha - tu panować. Cóż, każdemu podoba się co innego. A może to kwestia odpowiedniego oświetlenia? Może w słońcu zamiast w lekko ponurych mgiełkach miejscowość prezentowałaby się znacznie ciekawiej?.. Nie wiemy. Dla nas Temisas pozostanie po prostu jedną z wielu przeciętnych wiosek na wyspie.









Zjeżdżamy do głównej szosy. Zrobiło się już późno, wkrótce zacznie się zmierzchać. Ale jesteśmy w takim miejscu, że aż żal byłoby nie zajrzeć do... Wioski Jaskiniowców. Tak przynajmniej mamy w przewodniku napisane. To co - spróbujemy? Jasne! Zatem skręcamy do Barranco de Guayadeque.

[Vjetar]

To na tym zdjęciu są wejścia do Wioski Jaskiniowców?

[Franz]

To na tym zdjęciu są wejścia do Wioski Jaskiniowców?

Nie, to jeszcze ostatnia fotka z Temisas. Widać zapewne wejścia do piwniczek. Do jaskiniowców dopiero dojedziemy. Na ostatniej fotce kwitnące migdałowce już w Barranco de Guayadeque.

Pozdrawiam,
Wojtek

[Franz]

Wprawdzie chmury obniżyły się znacznie i wszystkie grzbiety nad nami giną w sino-burej mgle, a nawet zaczyna kropić lekki deszczyk, ale i tak nam się tu bardzo podoba. Wąwóz Guayadeque jest wspaniale ozdobiony kwitnącymi migdałowcami.











Po lewej dostrzegamy już pierwsze intrygujące szczegóły. Wyżłobienia w skale, których kształty sugerują, iż naturze bardzo pomagał tu człowiek, domostwa w skalnych niszach, a nawet białe obmurowania małych jaskiń - kapliczki? Kościółki? Domy mieszkalne?..

Jedziemy jeszcze przez moment i teraz już w bezpośredniej bliskości szosy widać wyraźnie, że jesteśmy u celu. Na kolejnych poziomach - jeden nad drugim - domostwa, stanowiące tylko zewnętrzne rozszerzenia pomieszczeń wyżłobionych w skale. A na najniższej kondygnacji - maleńki kościółek. Tak samo wydrążony w wulkanicznej skale, z kamiennym ołtarzem, z kamienną chrzcielnicą.

[Franz]

Na dłuższy spacer po wiosce jaskiniowców jest już za późno, przechodzimy więc tylko kilkaset metrów w jedną i w drugą stronę.
Naturalne jaskinie w okolicy zostały pogłębione już w czasach prehistorycznych. Używane były jako miejsca pochówku. Guanczowie - oprócz zastosowań rytualnych - wykorzystywali groty do celów mieszkalnych oraz jako spichrze i składy. W tej chwili niektóre jaskinie są nadal używane jako mieszkania, ale zapewne wyposażone zgodnie z potrzebami naszych czasów.

Na koniec zaglądamy jeszcze do lokalnej knajpki - a jakże! - wydrążonej w skale. Czas jednak się zbierać. Jesteśmy po drugiej stronie wyspy, niż nasze lokum, a właśnie zapadają ciemności.

[nomad]

Ech ci jaskiniowcy niby przyzwyczajenia do własnych wyrobów, wędzona nóżka dzikej kozy, ale na deser jednak wolą lody od Nestle-Schollera (widzę na ostatnim zdjęciu plakat reklamowy, więc zapewne w dolnych wydrążonych półkach jest zamrażareczka).

Specjalnie do tego nawiązałem, bo odwiedzając też pewien skansen na Teneryfie, zwracając uwagę na ciekawostki w izbach np. drewniane zawiasy (z czasów jak nie znano metalu lub chociaż okuć z nich wykonanych) miałem olbrzymie problemy z datowaniem...










tego urządzenia znajdującego się w kolejnym pomieszczeniu.



















Cóż, taki duch czasów, rozwój cywilizacji i ... parzona z ceramicznego garnka już tak nie smakuje jak dawniej.

Jestem bardzo ciekaw jakie miejsca przyciągnęły Ciebie na Teneryfie i czy pojawią się miejsca, gdzie krzyżowały się nasze drogi.
Niewątpliwie trzeba podziękować Tobie (wiem, z wyprzedzeniem ) za przedstawienie wielu ciekawych miejsc Gran Canarii.

Pozdrawiam.

[Franz]

miałem olbrzymie problemy z datowaniem...



tego urządzenia znajdującego się w kolejnym pomieszczeniu.

Jestem bardzo ciekaw jakie miejsca przyciągnęły Ciebie na Teneryfie i czy pojawią się miejsca, gdzie krzyżowały się nasze drogi.

Za mała wyspa, by można przez tydzień uniknąć takich miejsc.

Pozdrawiam,
Wojtek

[Franz]

Dziś dwie mapki przejazdów do ostatnio zamieszczonych odcinków wspomnień. Na pierwszej lepiej widać, że trzeba się trochę nakręcić kierownicą w centrum wyspy. Na drugiej już reszta trasy tego dnia, kiedy do Buganvilli dotarliśmy grubo po zmierzchu.





A - Fataga
B - Temisas
C - Guayadeque (wioska Jaskiniowców)
D - Buganvilla