Dolomity - skalne twierdze

[Fatamorgana]

To ferrata (Klettersteig) Kandersteg w szwajcarskim Berner Oberland.

Słuchaj, a czy to nie przypadkiem tam, gdzie jest ta urwista ściana (właśnie z wodospadem) z której spadli goniący Bonda narciarze w filmie "W tajnej słuzbie JKM"?
Zdaje mi się, że widzę na Twym zdjęciu liny kolejki na halę powyżej, skąd można się dostać na słynny Schilthorn...

[Franz]

Plavac, jeśli odbierasz Bayern alfa, to jutro (w poniedziałek) o 11:45 jest program o Latemarze i Rosengarten.

Dopiero teraz na ten watek wpadłem i padłem...

Prawda, że Dolomity piękne?..

Słuchaj, a czy to nie przypadkiem tam, gdzie jest ta urwista ściana (właśnie z wodospadem) z której spadli goniący Bonda narciarze w filmie "W tajnej słuzbie JKM"?
Zdaje mi się, że widzę na Twym zdjęciu liny kolejki na halę powyżej, skąd można się dostać na słynny Schilthorn...

Wprawdzie nie pamiętam już tamtej sceny, ale przypuszczam, że kręcili ją przy wodospadzie Lauterbrunnen, który się znajduje u wylotu doliny w kierunku Wengen i Grindelwald. A ta ferrata jest nad Kandersteg w dolinie na zachód od tamtej. Przez Kandersteg prowadzi linia kolejowa pod Alpami.
A kolejka, której liny widać, to tylko na halę i nigdzie więcej.

Pozdrawiam,
Wojtek Franz

[mariusz-w]

Witaj Wojtku


Tak , tak ...Dolomity piękne a szczególnie gdy ma się tyle odwagi by je zwiedzać tak jak Ty.

Znalazłem ciekawą stronę - stworzoną przez człowieka urodzonego w Cortinie di Ampezzo - śmigającego po Dolomitach w Twoim stylu.

http://www.guidedolomiti.com/biografia.html


Ja już tylko poczytam co Ty i inni piszą, pooglądam - a w Dolomitach będę się poruszał trasami dla "dwunożnych".


pozdrawiam Mariusz

[Franz]

Tak , tak ...Dolomity piękne a szczególnie gdy ma się tyle odwagi by je zwiedzać tak jak Ty.

To bardziej kwestia upodobań.

Znalazłem ciekawą stronę - stworzoną przez człowieka urodzonego w Cortinie di Ampezzo - śmigającego po Dolomitach w Twoim stylu.

http://www.guidedolomiti.com/biografia.html

Dziękuję, zapisałem ją sobie. Zajrzę w najbliższej wolnej chwili.

A teraz - ostani odcinek wspomnień z wizyty w Sextner Dolomiten (Dolomiti di Sesto).

Jako że lubię naturalne ramki, nie odmówię sobie fotki z wnętrza małej groty.



Skalny nos nad samą przełęczą.



Zaczyna się via ferrata Zandonella na Croda Rossa.



Nie jestem sam na trasie.



Jeszcze niżej wspina się ktoś w czerwonym kasku.



Zyskuję przewagę nad morzem chmur.



Biała poducha otuliła również stopy Tre Cime di Lavaredo.



Krótko przed szczytem ferrata osiąga główną grań i pozwala zajrzeć w Fischleintal (Val Fiscalina).



Staję na wierzchołku Czerwonej Ściany (Sextner Rotwand).



Widok zapiera dech.



Ale chmury zaczynają się szybko wzbijać w górę.



Zaczynam zejście do Vallon Popera i szybko zanurzam się w obłoki.



Wiele nie widać. Dopiero niżej ukazuje się dno doliny.



Pierwsze forpoczty flory.



Malutkie Lago di Popera.





Chmury wzięły góry w posiadanie.





Podziwiam jeszcze mijane mchy.



Zbliżam się do schroniska Berti, skąd już znajomą drogą dotrę do samochodu, czekającego na parkingu przy schronisku Lunelli.



Zjeżdżam do głównej szosy i obieram kierunek na Cortinę d'Ampezzo. Dalej przez Passo Falzarego i Rocca Pietore do Malga Ciapella, skąd już po zmroku podjazd na Passo Fedaia. Na przełęczy ktoś mnie zatrzymuje. Czy bym podwiózł? Mogę, ale już tylko kawałeczek jadę - na drugi koniec jeziora Fedaia. Nie, nie, prośba jest taka, bym podwiózł w drugą stronę - tam skąd właśnie przyjechałem...

To dwaj włoscy alpiniści chcą się dostać do samochodu, który zostawili w Malga Ciapella. Cóż mam robić?.. Ładują graty i siadają, a ja zawracam. Zjeżdżam te 600m do Malga Ciapella, gdzie ich zostawiam i wracam na przełęcz. Przejeżdżam za jezioro i parkuję na parkingu w pobliżu kolejki na Pian dej Fiacconi. Jutro Marmolada.

Pozdrawiam,
Franz
http://wfs.freehost.pl
http://wfs.cba.pl

[mariusz-w]

Tak , tak ...Dolomity piękne a szczególnie gdy ma się tyle odwagi by je zwiedzać tak jak Ty.

To bardziej kwestia upodobań.

? ! ? ....myślę ,że upodobania nie zawsze pozwalają realizowac każdy "chciany" cel lub marzenie - wpływ na to ma wiele czyników - czasami bardzo prozaicznych nie zawsze związanych z wnętrzem "człeka".

..... chyba, że Cię zle zrozumiałem

pozdrawiam

[plavac]

Dzięki za info a programie, ale w żaden sposób nie mogłem go zobaczyć - raz dlatego,że posiadam tylko podstawowy pakiet AZART ( z założenia ), a po drugie to pora pracy.
A szkoda.
Jutro - Marmolada ! Dołączę się ...

[Franz]

[ ? ! ? ....myślę ,że upodobania nie zawsze pozwalają realizowac każdy "chciany" cel lub marzenie - wpływ na to ma wiele czyników - czasami bardzo prozaicznych nie zawsze związanych z wnętrzem "człeka".

Zgadza się, ale sporo zależy od tego, czego się chce. Chciałem tylko powiedzieć, że czasem też mam pietra - bardzo nie lubię spadać - więc z tą odwagą to tak nie do końca.
Ale - bardzo to lubię.

Pozdrawiam,
Wojtek Franz

[mariusz-w]

Witam

Jeśli człowiek się boi - to podobno znaczy - że myśli.

Mnie ch....a to myślenie czasami przeszkadza za bardzo. Gdy byłem młodszy miałem kłopoty z wysokością - teraz czym starszy tym kłopoty jakby mniejsze . Może to - to, że uświadamiam sobie iż czas ucieka....... lecz do takich "podniebnych piruetów" jak w Twoim wydaniu to jeszcze nie dorosłem... i chyba nie zdążę.

Podrzucam następny link - mam nadzieję , że nie zanudzam.

http://www.frontedolomitico.it/index.htm


Pozdrawiam Mariusz

[Franz]

do takich "podniebnych piruetów" jak w Twoim wydaniu to jeszcze nie dorosłem... i chyba nie zdążę.

Na szczęście piękno Dolomitów jest równie dobrze widoczne nawet ze zwykłych szlaków.

Podrzucam następny link - mam nadzieję , że nie zanudzam.

Jasne, że nie. Aczkolwiek, informacje w języku włoskim będą musiały trochę poczekać w kolejce.

Pozdrawiam,
Wojtek Franz

[Franz]

Marmolada jest najwyższym szczytem w Dolomitach. Aktualnie jej wysokość wynosi 3343m (i rośnie z każdym rokiem, tak jak i całe Alpy).
Od niej pochodzi nazwa rozległego gniazda, jednego z największych w tych górach. Oczywiście, specjaliści posiadają różne zdania w kwestii podziału i przynależności. Niektórzy wydzielają niewielki grzbiet Padon, leżący między Marmoladą a Sellą. Również w przypadku zachodnich obrzeży - z pięknym szczytem Colac na północy, czy granią Costabella z Cima Uomo na południu - można się spotkać z nazwą Fassaner Dolomiten, pochodzącą od Val di Fassa.

Rdzeniem całej grupy jest Gran Vernel oraz sama Marmolada z poszczególnymi wierzchołkami - Punta Penia, Punta Rocca, Punta di Ombretta i Monte Serauta. Na południe opada tysiącmetrową ścianą, a na północy znajduje się największy (niektórzy twierdzą, że jedyny) lodowiec Dolomitów.
W czasie pierwszej wojny światowej, gdy Włosi opanowali rejon Forcella Serauta, Austriacy zeszli pod lód, wykopując w nim całe miasteczko - długość korytarzy sięgała ośmiu kilometrów.

W masywie Marmolady poprowadzono dwie piękne ferraty - na Punta Penia oraz na Forc.Serauta. Tę pierwszą wyznaczono już w początkach XX w., śladami dwóch niemieckich alpinistów, którzy granią zachodnią weszli na najwyższy wierzchołek. Tę właśnie drogę obrałem sobie i ja.
Decyduję się na wjazd kolejką na Pian dei Fiacconi. Podróżuje się nią na stojąco.



Pode mną zostaje zachodnia tama Lago di Fedaia.



Po lewej widać wschodnią tamę jeziora, utworzonego na samej przełęczy.



Za mną grzbiet Padon z najwyższym wierzchołkiem - La Mesola.



Przejeżdżam ponad rozległym piarżyskiem w stronę lodowca Marmolady. Niebo zachmurzone.



Ale na zachodzie i północy pogodnie. Sassolungo (Langkofel) na razie zacienione.



Za grzbietem Padon wyrasta potężna cytadela Selli z najwyższym szczytem - Piz Boe.



Dojeżdżam na skraj lodowca i ruszam na zachód, w stronę Forcella Marmolada. Za mną charakterystyczne trzy szczyty - Tofany.



Szlak najpierw się obniża, by obejść skalną ostrogę.



Potem zaczyna się już podejście. Najpierw ścieżką po piargu.

[Franz]

Sassolungo już oświetlony słonecznymi promieniami.



Trzeba przejść przez zamarznięty strumień.



Za małym lodowczykiem widoczne już najniższe wcięcie w grani - Forcella Marmolada.



O poranku jest dosyć gładko - trzeba się ostrożnie poruszać po lodzie.



Lodowczyk mam już za sobą.



Zaczyna się strome podejście na przełączkę.



Ten idący za mną straszliwie hałasuje. Założył raki na lodowczyk i nie zdjął ich potem, tłukąc się teraz rakami o piarg i skały.



Nade mną widać dwóch ludzi na ferracie na Marmoladę.



Docieram na przełączkę. Pod samą ścianą Gran Vernal widać Colac, a za nim grupę Rosengarten (Catinaccio). W lewo od niej Latemar, a na horyzoncie od lewej Brenta i Ortler.



Ponad przełączką dobrze już widać Gran Vernel.



A w drugą stronę, na prawo od ściany Marmolady - Ombretta.



A jako, że jest to ostatni fragment wędrówek po Dolomitach przed zbliżającymi się świętami Bożego Narodzenia - chciałbym przy okazji złożyć wszystkim zaglądającym tu na bieżąco życzenia Spokojnych i Radosnych Świąt w Serdecznej i Przyjaznej Atmosferze. Wiele Dobrego...

Pozdrawiam,
Franz
http://wfs.freehost.pl
http://wfs.cba.pl

[plavac]

Czas świąteczny w około nas - ale jak tu choćby króciutko nie spojrzyć przez okno na góry

Jeszcze się ten rok nie skończył. Jeszcze wspomnienia dolomitowej skały pod ręką bardzo świeże i tak bardzo dodające energii i radości.

Marmolada w sierpniu tego roku.
Niezapomniana.


Metalowy koszyk wyciągu na Pian Fanconi



W czasie licznych przerw w podróży można zrobić wielbłąda ...




Początek ferraty



Poprawianie naciągu raków



Ostatni fragment pola śnieżnego przed wejściem w skały pod Forcella Marmolada

Pewnie nie uda się już ruszyć dalej przed Świętami. Załóżmy zatem biwak na przełączce, przełamiemy się tu opłatkiem i zaśpiewamy kolędy.
A od Nowego Roku , a może dopiero na Trzech Króli ruszymy dalej.
Serdeczne, ciepłe życzenia bożonarodzeniowe dla Wszystkich .
Pozdrawiam
Piotrek

[Vjetar]

Śmiechowe te "wagoniki".
Czy Masz może więcej zdjęć robionych w trakcie jazdy?

[tadeusz2]

W Dolomitach byłem parokrotnie z okazji wyjazdów narciarskich. Z wielką przyjemnością oglądam te przepiękne góry bez śnieżnej pierzynki, trochę inne niż te, które do tej pory dane mi było oglądać. Wydawało mi się, że gdy przejechałem niemal wszystkie nartostrady tego rejonu to je poznałem, byłem w błędzie. Teraz wiem, że do ich poznania za sprawą Twojej relacji, brakuje mi dużo, oj dużo.

Za grzbietem Padon wyrasta potężna cytadela Selli z najwyższym szczytem - Piz Boe.

Trochę z innej perspektywy.


Z jeszcze innej.


I jeszcze jednej.


Mam nadzieję, że nie będziesz miał nic przeciwko, jeżeli odnajdę w swoich albumach zdjęcia Dolomitów w zimowej scenerii.
Pozdrawiam

[Franz]

Na Forcella Marmolada zaczyna się ferrata zachodnią granią na najwyższy szczyt Dolomitów.



Najpierw trochę po północnej stronie, potem powrót na grań.



Można spojrzeć na południową ścianę Marmolady z profilu.



Na horyzoncie po prawej Pale di San Martino.



W tyle zostaje Gran Vernel, zza którego po prawej wyziera Sassolungo (Langkofel). Po lewej Rosengarten (Catinaccio) i mikroskopijny wręcz stąd Schlern (Sciliar).



Nad coraz bliższym wierzchołkiem Marmolady pojawił się helikopter.



Przechodzę pole śnieżne - teren się wypłaszcza i staję na szczycie.



Widoki oszałamiające - nad kolejnymi wierzchołkami Marmolady Antelao i Monte Pelmo, a nad Punta Serauta - Sorapis.



Przybliżenie Sorapisu i Marmaroli.



Monte Pelmo.



Civetta.