Dolomity - skalne twierdze

Lubię takie spływające po skałach strumienie ... a powtarzalność kaskad na ostatniej fotce ... bajka !
Podobne miejsce nad zachodnią Gardą widziałem ... też strumienie przebijały się przez skalne progi.
W czasie i zaraz po deszczu ... super to wyglądało.

pozdrawiam.

mariusz-w napisał(a):Lubię takie spływające po skałach strumienie ... a powtarzalność kaskad na ostatniej fotce ... bajka !

Mówisz? Tiaa...
Fotki takie sobie, ale wiesz, że ja mam na punkcie górskiej wody fijoła.

Pozdrawiam,
Wojtek

Czyżby ten pipant na czwartym po lewej na to była ta sławna iglica Gusela del Vescova ?

plavac napisał(a):Czyżby ten pipant na czwartym po lewej na to była ta sławna iglica Gusela del Vescova ?

Dolomity pokazują znanym gestem, co myślą, o takich jak ja.

Masz oko! Tak, dokładnie, to właśnie ona. Wkrótce spróbujemy przyjrzeć się jej z bliska.

Pozdrawiam,
Wojtek

Idę dosyć szybko - zależy mi na dotarciu do schroniska przed zmrokiem.







Udaje mi się to. W ostatnich chwilach światła dziennego, już po zachodzie słońca, docieram do ładnego schroniska 7 Alpini.
Załatwiam nocleg - jeden z możliwością przedłużenia, gdybym się nie wyrobił z czasem następnego dnia. Zresztą, miejsca jest bez liku. Oprócz mnie są tylko dwie małe grupki Niemców. Oczywiście, w jadalni od razu stanowimy jedną, połączoną grupę. W rozmowie potrącamy również temat Karpat. Okazuje się, że większe ich zainteresowanie budzą moje wrażenia z Rumunii niż z Alp.
- Nie boisz się tam?..

Próbuję ich zachęcać do odwiedzenia kiedyś tego pięknego kraju, ale nie wiem, czy z pozytywnym skutkiem.







Natomiast, prawdziwy ubaw po pachy mam, kiedy przychodzi do rozmowy Niemców z obsługą schroniska. Włosi nie znają w ząb niemieckiego, bądź nie zdradzają się z jego znajomością. Podobnie jest z angielskim. I tu się okazuje, że ja wchodzę w rolę tłumacza. Na wszelki wypadek, przypomnę - nie znam włoskiego!

Wykorzystując podobieństwa języków romańskich - trochę po hiszpańsku, trochę po francusku, coś tam nawet po rumuńsku - dogaduję sie z nimi bez przeszkód. I tak, Polak robi za tłumacza włosko-niemieckiego. Zresztą, z wyraźnie okazywaną radością wszystkich biorących udział w tej dyskusji.

OK, pora pójść do wyrka. Jutro czeka mnie długi dzień...

Wojtek mam do Ciebie pytanie, które może nieco zaburzy Twoją relację, ale nie będę Cię specjalnie męczył. Więc do rzeczy. Chcę w tym roku wracając z Chorwacji do Polski zaczepić o Dolomity. Będę jechał z dużą przyczepą kempingową i dwójką dzieci (5 i 8 lat). Zamierzam zajrzeć w te góry na 4 - 5 dni. Czy możesz mi polecić rejon (miejscowość) niezbyt odległą (nie chcę się zapuszczać z takim zestawem zbyt daleko). Chciałbym też być na kempingu, z którego w ładne górskie doliny lub na łatwe przełęcze nie jest daleko, gdyż z takimi dzieciakami 20 kilometrowe trasy nie wchodzą w rachubę. Byłbym wdzięczny za jakieś propozycje.
Andrzej

Z cyklu "Wojtka F. gawędy o górach" .

Niemcy - Nie boisz się tam ?
Wojtek - Nie - to mnie się boją !



Pozdrawiam

P.S. Postawili Ci chociaż piwo za to tłumaczenie ?

terenowiec napisał(a):Czy możesz mi polecić rejon (miejscowość) niezbyt odległą (nie chcę się zapuszczać z takim zestawem zbyt daleko). Chciałbym też być na kempingu, z którego w ładne górskie doliny lub na łatwe przełęcze nie jest daleko, gdyż z takimi dzieciakami 20 kilometrowe trasy nie wchodzą w rachubę. Byłbym wdzięczny za jakieś propozycje.

Problem polega na tym, że nigdy nie korzystałem z kempingów w Dolomitach, więc niczego nie potrafię o nich powiedzieć. Wiem, że jest jest jakiś w Cortinie d'Ampezzo, niejako w sercu Dolomitów. Jest też w Palafaverze - między Civettą, a Monte Pelmo. Warunków nie znam, zakładam jednak, że są drogie, jak generalnie kempingi we Włoszech.

Jest ich w Dolomitach więcej, ale tu już google powie Ci więcej ode mnie.

plavac napisał(a):Niemcy - Nie boisz się tam ?
Wojtek - Nie - to mnie się boją !

Wiesz, w Rumunii mam podobnie jak w Polsce - nigdy nie jestem całkowicie pewien, że wóz znajdę w takim stanie, jak go zostawiłem.

plavac napisał(a):P.S. Postawili Ci chociaż piwo za to tłumaczenie ?

Nie, odwaliłem robotę za friko.

Pozdrawiam,
Wojtek

Rankiem wyruszam przed wschodem słońca. Szlak prowadzi w stronę głównej grani. Na lewo od najwyższego szczytu - La Schiara - symbol tej grupy, czterdziestometrowej wysokości iglica Gusela del Vescova.









Mam w planie zrobienie pętelki, na którą składają się trzy ferraty, będę miał więc dziś rekompensatę za poprzednie dni pozbawione wspinaczki. Ponadto kusi mnie jeszcze wejście na Pelf. W przewodniku jest informacja wyłącznie o dojściu okrężną drogą, która nijak nie pasuje do moich planów, ale na mapie zaznaczona jest jeszcze inna droga - czwarta ferrata. Obawiam się jednak, że to będzie już zbyt wiele, jak na jeden dzień.

Tymczasem zapalają się szczyty...

Ambitny plan ...
Ten (kolejny już ) rudowłosy Duch Gór na przedostatnim krzyczy do Ciebie, żebyś to przemyślał

Usłyszałeś go wtedy ?

Pozdrawiam

plavac napisał(a):Ten (kolejny już ) rudowłosy Duch Gór na przedostatnim krzyczy do Ciebie, żebyś to przemyślał

Usłyszałeś go wtedy ?

Rozdarł paszczę.

Wyraźnie widać nos, oczy...

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

plavac napisał(a):Ten (kolejny już ) rudowłosy Duch Gór na przedostatnim krzyczy do Ciebie, żebyś to przemyślał

Usłyszałeś go wtedy ?

Rozdarł paszczę.

Wyraźnie widać nos, oczy...

Taaa ... jak widać na południu, Ducha Gór można częściej spotkać !
Przecież nam też się gdzieś w tych okolicach pokazał.
Fakt, że nie był tak blisko (nisko).

pozdrawiam.

mariusz-w napisał(a): Ducha Gór można częściej spotkać !

Czasami nawet w Karkonoszach bywa.


pzdr

mariusz-w napisał(a):Taaa ... jak widać na południu, Ducha Gór można częściej spotkać !
Przecież nam też się gdzieś w tych okolicach pokazał.
Fakt, że nie był tak blisko (nisko).

A za chwilę będzie jeszcze bliżej...

longtom napisał(a):Czasami nawet w Karkonoszach bywa.

A on czegoś z Liczyrzepą nie ma tam wspólnego?

Pozdrawiam,
Wojtek

Za mną.



Po prawej.



Po lewej.



Przede mną.



Podchodzę stromo w kierunku skał. Przed rozdziawioną paszczą Ducha Gór skręcam w prawo i docieram do początku ferraty.