Dolny Śląsk i nieco dalej... (Gochy)

Wracam nad Brdę i bulwarami (Wybrzeże im. Gabriela Narutowicza) podążam w stronę Mostu Jana Kiepury, aby przedostać się na Wyspę Młyńską.

Opera Nova…

Wyspa Młyńska po rewitalizacji stanowi fajny teren spacerowy. Przy okazji spaceru można zobaczyć historyczny krajobraz przemysłowy – dawne młyny, spichlerze…



Część zabudowań wyspy mieści obecnie muzea, np. w dawnym domu zarządcy młynów obecnie zwanym Domem Leona Wyczółkowskiego (nie mam fotki) eksponowane są dzieła artysty i pamiątki po nim oraz kilka innych działów Muzeum Okręgowego. W kamienicy z przełomu XVIII i XIX wieku (zbudowanej jako jeden z obiektów dawnej Mennicy, później były tam mieszkania pracowników administracji młynów) mieści się Europejskie Centrum Pieniądza – oddział Muzeum Okręgowego.



Z Wyspy Młyńskiej jest widok na Wenecję Bydgoską czyli XIX-wieczną mieszkalno-przemysłową część starego miasta położoną bezpośrednio nad Młynówką.

(kwiecień 2019)

(kwiecień 2019)

Największy kompleks zabudowań Wyspy Młyńskiej to Młyny Rothera z I połowy XIX wieku (kompleks rozbudowano w połowie XIX w., rewitalizację rozpoczęto na początku XXI w.).













W latach 2011-2012 obok Młynów Rothera powstała marina wraz z hotelem dla wodniaków.



(kwiecień 2019)

Budynek zwany Czerwonym Spichrzem został zbudowany w 1861 r. jako młyn parowy, faktycznie więc spichrzem nie był. Od 2009 roku mieści się tu Galeria Sztuki Nowoczesnej – oddział Muzeum Okręgowego



(kwiecień 2019)

Szachulcowy Biały Spichrz jest najstarszą budowlą na Wyspie Młyńskiej. Został zbudowany po 1789 r., aż do 1974 r. pełnił funkcję magazynu zbożowego dla pobliskich młynów. Obecnie znajduje się w nim wystawa archeologiczna Muzeum Okręgowego



(kwiecień 2019)





Karczma Młyńska…

Pokazujesz Danusiu miasto , w którym kilkakrotnie byłam, od strony, której zupełnie nie znałam . Taki jakiś stereotyp mną kierował, że do zwiedzania Toruń, bo w Bydgoszczy nie ma co, a to jednak nieprawda.

wiola2012 napisał(a): Taki jakiś stereotyp mną kierował, że do zwiedzania Toruń, bo w Bydgoszczy nie ma co, a to jednak nieprawda.

Oczywiście, że nieprawda. Jest do zobaczenia znacznie więcej, niż tu pokażę.

Wyspę Młyńską opuszczamy Mostem Młyńskim na Młynówce.
W kolejnym odcinku znajdziemy się w okolicy Starego Rynku, a potem też i na nim.

Jesteśmy przy gotyckiej katedrze św. Marcina i Mikołaja przy ul. Farnej.





Dolne kondygnacje wieży dzwonnicy wzniesiono około 1500 roku, a górne w 1650 roku. Dzwony pochodzą z Kamieńca Podolskiego, w tym dzwon z 1641 roku opisany w Sienkiewiczowskim „Panu Wołodyjowskim”, bijący na alarm podczas oblężenia przez Turków w 1672 roku.





Kaplica św. Krzyża została dobudowana w 1617 roku. Ufundowali ją bydgoscy mieszczanie pochodzenia szlacheckiego – Sebastian Ossowski wraz z żoną Reginą z Pawłowskich.





(grudzień 2020)

Wejście do świątyni od ulicy Farnej…



Wnętrze jest bardzo kolorowe, z przewagą fioletu, czerwieni i niebieskości. Polichromia powstała w latach 1922-1925, wykonał ją Henryk Jackowski wg projektu Stefana Cybichowskiego. Do postaci świętych i aniołów pozowali znani bydgoszczanie (w tym pierwsi prezydenci wolnej międzywojennej Bydgoszczy), kupcy, zasłużeni działacze i ich rodziny.

Wewnątrz zachowało się bogate rokokowe wyposażenie z XVIII wieku, częściowo pochodzące z nieistniejącego już kościoła karmelitów. Na uwiecznienie na fotkach niewątpliwie zasługuje mnóstwo, ja niestety zdjęć mam niewiele.



XVIII-wieczna ambona pochodzi z kościoła karmelitów.

W farze znajdują się dwa słynące łaskami obrazy maryjne.
Nie mam niestety fotki obazu Matki Bożej Szkaplerznej z około 1700 roku, znajdującego się w ołtarzu nawy północnej (fragment tego ołtarza widać w poprzednim poście na zdjęciach z amboną).

Drugi z cudownych obrazów znajduje się w barokowym ołtarzu głównym, to późnogotycki obraz Matki Bożej Pięknej Miłości z lat 1467-1475, na którym Madonna trzyma w dłoni maleńką różę. Ołtarz główny powstał około 1666 roku, został odnowiony w latach 1922-1926.





Na zdjęcia „załapał się” ołtarz św. Antoniego Padewskiego znajdujący się w nawie południowej. Ołtarz powstał na początku XVIII wieku, znajduje się w nim malowany na blasze barokowy obraz św. Antoniego z Dzieciątkiem z 2.poł. XVI wieku ze srebrną sukienką z 1 poł. XVIII wieku. W 2014 ołtarz poddano renowacji, w wyniku której przywrócono jego oryginalną kolorystykę (ołtarz w swojej historii był czterokrotnie przemalowywany).

Wychodzimy z katedry…



Na skwerze po północnej stronie katedry oglądamy piaskowcową figurę św. Jana Nepomucena. Ma ona wysokość 1,4 m, stoi na granitowym postumencie wysokości 1,63 m.





Widok z bulwaru między katedrą a mostem na Brdzie na ulicy Mostowej…

Jesteśmy na Starym Rynku…



Kilka tegorocznych fotek pojawi się w kolejnym odcinku, a teraz ciut z grudnia 2020.

Wszystkich rynkowych kamieniczek oczywiście nie pokażę. Ta pod nr 1 w pierzei północnej powstała w latach 1808-1921 mieści najstarszą bydgoską aptekę „Pod Złotym Orłem”.



W pobliżu znajduje się Pomnik Walki i Męczeństwa Ziemi Bydgoskiej postawiony w 1969 r. w miejscu publicznych egzekucji Bydgoszczan we wrześniu 1039 r.





Bydgoski ratusz do gmach dawnego kolegium jezuickiego wybudowany w latach 1644-1653, rozbudowany kilka razy w XVII-XIX w.

Pierzeja południowa…



Narożna (Stary Rynek / ul. Zaułek) klasycystyczna kamienica zbudowana w latach 1774-1778 obecnie mieści bibliotekę.



Przed głównym wejściem do biblioteko znajduje się fontanna z rzeźbą „Dzieci bawiące się z gęsią”. Została odsłonięta w 1909 r., początkowo stała przed apteką „Pod Złotym Orłem”, w obecne miejsce została przeniesiona w 1948 r. We wrześniu-październiku 2014 rzeźba została gruntownie odrestaurowana.

(grudzień 2020)

Spacerując po starej Bydgoszczy, koniecznie trzeba przejść ulicą Długą z kamieniczkami głównie z końca XVIII wieku i początku XIX wieku.



Nie mam zdjęć, ale podczas spaceru nie sposób nie zwrócić uwagi na tablice z autografami osób zasłużonych dla miasta. Mam za to kilka fotek stojącego przy Długiej zabytkowego tramwaju .

(kwiecień 2019)



(grudzień 2020)

(grudzień 2020)

Tramwaj w tym miejscu jest jak najbardziej uzasadniony, gdyż tory na ul. Długiej ułożono już w 1888 r., była to pierwsza bydgoska linia tramwajowa wiodąca od dworca kolejowego do Zbożowego Rynku. Tory na Długiej straciły na znaczeniu po oddaniu do użytku połączenia tramwajowego w ciągu ul. Bernardyńskiej w 1953 roku. Wciąż jednak były używane, aż do 1974 roku. Od tego czasu sukcesywnie likwidowano kolejne odcinki nieużywanych torowisk.
W 2008 roku, w tracie przebudowy ulicy na odcinku pomiędzy Jana Kazimierza i Podwalem, w ulicę wbudowano tory i ustawiono na nich zabytkowy wagon typu „2N" zbudowany w 1955 roku, używany na pasażerskich liniach bydgoskiej komunikacji do końca 1977 r. (potem został przebudowany na wóz techniczny i przez niemalże 40 lat służył jako odśnieżarka).