Dalmacja: jachtem (2007,2008, 2009)

Lidia K napisał(a):

Interseal napisał(a):

Lidia K napisał(a):Widzę, że Split na pewno nie rozczarowałby mnie. Wieża katedry, okna pałaców, kolumny.

Myślę, że podobałoby Ci się też wejście na wieżę katedry Sv. Dujma i widoki na miasto. Warto, choć o ile dobrze kojarzę i dotyczy to Twojej osoby, zejście po schodach czekałoby Cię tyłem.

Dobrze kojarzysz
Rzeczywiście schodzę tyłem gdy nie ma poręczy albo schody są bardzo strome i bardziej przypominają drabinę.

Ja też walczę ze sobą przy każdych takich stromiznach, taka to już nasza uroda . Najważniejsze, żeby próbować Chociaż... na katedralnej wieży w Splicie jeszcze nie byłam , jakoś zawsze czasu było na to za mało . A więc nie wiem, jak by wyglądała moja metoda zejścia , prawdopodobnie też tyłem

Ruszamy w stronę Srebrnej Bramy, aby jak najszybciej dotrzeć na targowisko i załatwić "obowiązkowe" sprawunki. Dzięki temu będziemy wiedzieć dokładnie, ile jeszcze czasu nam zostało na zwiedzanie .
Mecenas dostaje oczopląsu wypatrując pałacowego okna, jakie w domowej łazience ma na fototapecie jeden z jego kolegów. Szybko jednak rezygnuje z zadzierania głowy, bo nie zabrał ze sobą fotki z "wzorcem", więc nie bardzo wie, jak do tego dopasować splitski oryginał ? Wspomagamy go dzielnie, ale każdego okna sfotografować nie sposób w te dwie (już niecałe) godziny... Przed targowiskiem jeszcze wnętrza kościoła św. Dominika, w XVII w. gruntownie przebudowanego z dawnego XIII-wiecznego oratorium św. Katarzyny (korzystali z niego dominikanie podczas budowy klasztoru). Kościół został rozbudowany w 1930 r. W środku można zobaczyć obrazy Palmy il Giovane.















Teraz można już wpaść pomiędzy stragany, potem przysiąść na rivie przy kawusi , wreszcie ruszyć dalej.

Lidia K napisał(a):

Interseal napisał(a):

Lidia K napisał(a):Widzę, że Split na pewno nie rozczarowałby mnie. Wieża katedry, okna pałaców, kolumny.

Myślę, że podobałoby Ci się też wejście na wieżę katedry Sv. Dujma i widoki na miasto. Warto, choć o ile dobrze kojarzę i dotyczy to Twojej osoby, zejście po schodach czekałoby Cię tyłem.

Dobrze kojarzysz
Rzeczywiście schodzę tyłem gdy nie ma poręczy albo schody są bardzo strome i bardziej przypominają drabinę.

Teraz żałuję, że jeszcze nie byłam, to jedno z niewielu miast które mnie ominęło. Będzie do czego za jakiś czas powrócić.

Te schody to masakra! Jedne z najgorszych, po jakich wchodziłam. Niedawno odkryłam w sobie coś w rodzaju lęku wysokości a dotyczy on głównie "ażurowych" schodów zawieszonych wysoko.
Te w Splicie dodatkowo były przymocowane tylko z jednej strony!
Wyglądały naprawdę bardzo niesolidnie. Chyba, że się coś zmieniło od 2006 roku...

Danusiu, pięknie nam pokazujesz ulice Splitu. Miasto nie wywarło na mnie piorunującego wrażenia(Szczerze mówiąc, wywarło bardzo słabe.), ale na Twoich zdjęciach jest ładniejsze

Fajnie, że relacja się jeszcze nie kończy

maslinka napisał(a): Miasto nie wywarło na mnie piorunującego wrażenia(Szczerze mówiąc, wywarło bardzo słabe.), ale na Twoich zdjęciach jest ładniejsze

Fakt, sporo chorwackich miast jest piękniejszych od Splitu. Wszędzie na szczęście można znaleźć coś przyjemnego dla oka, więc tu też . Najbardziej nie przypadły mi do gustu tłumy w uliczkach, a zwłaszcza przed katedrą. Gdyby nie to, z pewnością całość wydawałaby się dużo ładniejsza.

Plac Braci Radiciów (taka jest nazwa oficjalna, bo popularnie mówi się o nim Trg Republike , gdyż kiedyś mieściło się tu targowisko owoców) z pałacem Milesi i wykonanym z brązu (przez Ivana Meštrovića) pomnikiem XV-wiecznego poety Marka Markulića, jednego z pierwszych którzy w swej twórczości używali języka chorwackiego. Jest tu również wysoka 8-boczna baszta Hrvojeva kula, pozostałość po weneckim zamku z 2 poł. XV w. No i sporo starych domów, dodających uroku temu miejscu .









Dalej na naszej drodze jest Ribarnica czy też jak ją tutaj zwą - Peškarija. Zawsze chętnie zaglądamy na rybne targowiska, żeby się poprzyglądać morskim stworom. W tym roku jest tu jednakże o wiele skromniejszy wybór, niż to co pamiętam ze Splitu 2006. Ale to może dlatego, że teraz jesteśmy tu o godzinkę lub półtorej później...









Placyk za halą rybnego targowiska (wykorzystywany zresztą w tym samym celu) z jednej strony osłonięty jest zbudowanym w 1903 secesyjnym budynkiem, mieszczącym Sumporne Teplice. Siarkowe termy wykorzystywane były już przez Dioklecjana, który leczył tu swój reumatyzm. Tak więc Pałac Dioklecjana można uznać za pierwsze sanatorium w tych okolicach.

Trasę zwiedzania ograniczamy od zachodu do placu Trg Republike. Potem będziemy już wracać oglądając jeszcze co nieco po drodze.
Na razie jeszcze kilka ujęć Prokurative, co prawda od d.. strony, więc foty ani trochę nie oddają rozmiarów placu...







Teraz ruszamy najkrótszą drogą na Narodni trg czyli Pjaca pełen interesujących budowli, ale niestety pełen również turystów...

Relacja jak zwykle super i wspaniałe fotki. Przypomnienie Korculi, którą również zwiedzałem w zeszłym roku i widok na św. Eliasza, dzięki Tobie bezcenny.
Dziękuję i pozdrawiam
Jarek

Dawno tu nie zaglądałem, zdjęcia jak zwykle z klimatem wspomnienia, wspomnienia,.........................

maslinka napisał(a):

Lidia K napisał(a):

Interseal napisał(a):

Lidia K napisał(a):Widzę, że Split na pewno nie rozczarowałby mnie. Wieża katedry, okna pałaców, kolumny.

Myślę, że podobałoby Ci się też wejście na wieżę katedry Sv. Dujma i widoki na miasto. Warto, choć o ile dobrze kojarzę i dotyczy to Twojej osoby, zejście po schodach czekałoby Cię tyłem.

Dobrze kojarzysz
Rzeczywiście schodzę tyłem gdy nie ma poręczy albo schody są bardzo strome i bardziej przypominają drabinę.

Teraz żałuję, że jeszcze nie byłam, to jedno z niewielu miast które mnie ominęło. Będzie do czego za jakiś czas powrócić.

Te schody to masakra! Jedne z najgorszych, po jakich wchodziłam. Niedawno odkryłam w sobie coś w rodzaju lęku wysokości a dotyczy on głównie "ażurowych" schodów zawieszonych wysoko.
Te w Splicie dodatkowo były przymocowane tylko z jednej strony!
Wyglądały naprawdę bardzo niesolidnie. Chyba, że się coś zmieniło od 2006 roku...

No to teraz to dopiero nabrałam ochoty na wchodzenie i schodzenie po trudnych "schodach". Bez lęku nie ma żadnej przyjemności, bo jaka to przyjemność wejść po klatce schodowej w naszych blokach. Żadna. A tam czekałaby nagroda w postaci widoku z góry. Gdybym nie miała żadnego zawodu chciałabym być kominiarzem. Tylko czy ten zawód ma jakąś przyszłość.

Cześć Danusiu

Cieszę się z "Twojego" Splitu, bo ja pałac Dioklecjana kocham miością niezłomną .
Najlepsze jest to, że tam mieszka i żyje całe mnóstwo ludzi.
A zdjęcia sprytnie zrobione - tłumów nie widać , choć zawsze są tam obecne.
Palec Grześkowy warto pogłaskać - szczęście przynosi i nie kaleczy (bo pazury ma obcięte ).
A wejście na wieżę przy katedrze/mauzoleum jest spoko - ja myślę zawsze o widokach, które z niej ujrzę.

Pozdravki "z zamieci"

Cieplutkie pozdrowienia dla Wszystkich tu zaglądających , a dla tych, co Split lubią, za moment już ostatni odcinek ze spaceru po nim...

Dawny gotycki ratusz z 1433 r. - z tego okresu pochodzi gotycka loggia na parterze, natomiast piętro jest z XIX w. Wewnątrz mieści się Muzeum Etnograficzne.





Na prawo od ratusza znajduje się (połączony z nim mostkiem) renesansowy pałac Karepić (XVI/XVII w.). Na fasadzie pod balkonem umieszczony jest herb dawnych właścicieli.



We wschodniej części placu właściwie każdy dom zasługuje na większą uwagę, ale towarzystwo już zniecierpliwione pędzi dalej. Ledwie udaje mi się zrobić kilka fotek stojącego w narożniku z ulicą Marmulićeva (tuż w pobliżu kolejnej bramy wiodącej do Pałacu Dioklecjana) XIV-wiecznego późnoromańskiego pałacu Cipriano de Ciprianis. Na wysokości I piętra jest on ozdobiony płaskorzeźbą św. Antoniego Biskupa (1394 r.).





Ponownie tereny pałacowe. Najlepiej zachowaną bramą pałacu Dioklecjana jest Żelazna Brama z kościółkiem Gospe od Zvonika (z dzwonnicą XII w.) i dobudowaną w XVI w. wieżą zegarową.







Wracamy ponownie uliczką Dioklecjanovą.



Złota Brama, pomnik biskupa Grzegorza i park Strossmayera... Jest około 12:30 gdy wyruszamy w drogę. Przed nami sporo kilometrów autostrady. Zatrzymujemy się sporadycznie, tylko na siusiu, tankowanie aut i dojedzenie reszty smalczyku.

Ta solidna pajda robi wrażenie .
A jak sobie jeszcze smalec na niej wyobrażę.
.... Idę robić śniadanko .

dangol napisał(a):Cieplutkie pozdrowienia dla Wszystkich tu zaglądających , a dla tych, co Split lubią, za moment już ostatni odcinek ze spaceru po nim...

Jak miło popatrzeć na znajome miejsca. Nasz czerwcowy Split był cały zalany słońcem a paluch strasznie gorący. Jednak mimo tych tłumów i przebiegających w pospiechu wycieczek bardzo polubiliśmy to miasto. Koniecznie trzeba tam powrócić, wieża nie zdobyta i nie we wszystkie zakamarki zajrzeliśmy.

Wielka szkoda, że to już koniec rejsu tak sobie pomyślałam, że to byłoby wspaniałe miejsce do przeczekania zimy

dangol napisał(a):

Kasia.K napisał(a): tak sobie pomyślałam, że to byłoby wspaniałe miejsce do przeczekania zimy

A mysza73 nawet taki pomysł zrealizowała . Mam nadzieję, że wrzuci w swojej relacji jakąś większą porcję fotek z lutowego ogrodu przy pałacu Hektorovića i pomoże nam w ten sposób przeczekać śniegi i mrozy....

Buber napisał(a):Ta solidna pajda robi wrażenie .
A jak sobie jeszcze smalec na niej wyobrażę.
.... Idę robić śniadanko .

Na śniadanie nie zdążyłam , ale mogę smalczyk podrzucić do kolacji . Jeszcze nam trochę zostało w słoiczku