Dalmacja: jachtem (2007,2008, 2009)

Mało brakowało a przegapiłabym naaaaajfajniejszy epizod w Starim Gradzie - spacer po pałacu Hektorovica. Miejsce to bardzo mi się spodobało na zdjęciach Bubera (widziałam je przed naszym wyjazdem). Masz rację nigdy dość oglądania fajnych miejsc. Twoje zdjęcia przypominają tamte chwile spędzone w Starim Gradzie. Tego ślicznego rudzielca wtedy nie było, ale granaty też wisiały na drzewach, rybki pływały w stawie, rośliny wyrastały z muru.

Dla mnie jest to miejsce mające niezwykły urok.

I aż żal, że już odpływamy - ostatnie spojrzenie na krzyż, wiatr w żagle i gnamy do ostatniego portu.

Lidia K napisał(a):Dla mnie jest to miejsce mające niezwykły urok.

Dla mnie też i chętnie pobyłabym tam dłużej (gdyby nie świadomość, że i tak opóźniam odpłynięcie), zwłaszcza że zwiedzajacych było niewielu i można było się podelektować tym, co wokół.

Lidia K napisał(a): Tego ślicznego rudzielca wtedy nie było

Ja "ustrzeliłam" śpiocha w ostatnim momencie, bo chwilkę potem jakieś dziecko przerwało kotku sielankę i rudzielec musiał ratować się ucieczką.

Lidia K napisał(a):wiatr w żagle i gnamy do ostatniego portu

Dzięki temu, że na pełnych żaglach Brač dość szybko się przybliżył, przed ostatnim portem będzie jeszcze jedna zatoczka

Z takiej odległości, istnienia większości zatoczek po południowej stronie wyspy nawet byśmy się nie domyślili, gdyby nie mapa . Nawet przez lornetkę wejście do nich nie jest zbyt wyraźne...
Przez to dodatkowe oko udaje mi się natomiast wyśledzić pustelnię Blaca , a jak już ją zlokalizuję, to potem nikłe zarysy jej jasnych murów są całkowicie rozpoznawalne na tle stoku.



Nie mamy jednak tyle czasu, żeby zatrzymać się w zatoczce i podejść do góry. Na szczęście Buber pokazał Blacę na tyle dokładnie , że mogę sobie wyobrazić, co straciłam.

Płyniemy dalej...







Zatrzymamy się na kąpiel , ale już gdzieś blisko przesmyku Splitska Vrata, którym dziś musimy przepłynąć w w drodze do Kašteli. W grę wchodzi rozgałęziona, szeroka zatoka Lučice, albo następna, wąska zatoka Osibova. Kapitan wybiera tę pierwszą, bo do wąskich wciąż chyba nie ma przekonania .









No to gicio ! Dochodzi 13-ta, pobyczymy się tu ponad dwie godziny . Po raz ostatni wymoczymy ciała w cieplutkim Jadranie, a w międzyczasie zjemy resztę słoiczkowych zapasów produkcji Pani Zbynkowej, z takim trudem uratowanych przed atakiem delfinów . No i spijemy resztę winka z naszego ulubionego sklepiku w Starim Gradzie...

Koniec rejsu zbliża się nieuchronnie.

dangol napisał(a):
Koniec rejsu zbliża się nieuchronnie.

Stanowczo za szybko

Dzięki pisaniu relacji wystarczająco już ten rejs przedłużyłam

Zatoka Lučice nie jest bezludna, ale na szczęście bardzo daleko jej do tłumów z lumbardzkiej Pržiny. Wokół trochę domków, w różnych miejscach (zwłaszcza w pobliżu restauracji na wschodnim brzegu) kotwiczą jachty i kilka wycieczkowych stateczków. Cóż, wokół ładnie jest, więc nie tylko my chcemy się tym upajać.
Na szczęście rozgałęzienia Lučicy sprzyjają temu, żeby zgubić trochę towarzystwo innych jachtów i poczuć się kameralnie . W tym celu wpływamy w jedną z środkowych odnóg zatoki.



Woda ciepła i czysta, większość z załogi jest bardzo zadowolona z kąpieli właśnie tutaj.



Chociaż otoczenie ładne, dla mnie nie jest to miejsce wymarzone i pełni szczęścia nie czuję . Być może niefortunnie wybraliśmy miejsce poszukując przybrzeżnej płycizny, ale nie mam ochoty na kolejne manewry w przeciekającym pontonie. Muszę się zadowolić tym, co mam. A mam mało wygodny brzeg, przy którym głęboko robi się zbyt szybko, jak na moje potrzeby . Tam, gdzie jest dłużej płytko (na samym końcu zatoczki), kamyki pokryte są mułem i brodzenie po tym nie jest żadną przyjemnością. To już wolę wodne spacerki wąskim pasem wzdłuż brzegu w pobliżu miejsca, gdzie przycumowaliśmy ponton - woda tu krystaliczna i widać każdego jeżowca (a trochę ich tu jest).
W nagrodę od czasu do czasu można trafić na jakąś rozgwiazdę . Co prawda moich ulubionych o czerwonym zabarwieniu nie widać, ale inne też są ładne.
No i te cykady, co zadomowiły się na chyba wszystkich piniach, których tyle rośnie dookoła...
Wcale nie muszę cały czas siedzieć w wodzie, żeby nacieszyć się ostatnimi momentami na chorwackich wyspach .

Około 15:30 zaczynamy się zbierać na już na pewno ostatnią rundkę naszego rejsu.

Fakt, zatoczka Lucice nie jest szczególnie urokliwa i po obecności murków widać że dość zagospodarowana..... nie dziwię się, że nie byłaś zachwycona, też bym nie był

dangol napisał(a):nacieszyć się ostatnimi momentami na chorwackich wyspach

Czyżby to były prorocze słowa? . Chyba już gdzieś głęboko ukryte miałaś plany na rejsik po nieco innych wyspach w nieco innym rejonie

Pozdrawiamy

Ha! Oczywiście że miałam Tyle, że wtedy jeszcze nie wiedziałam, że 2010 będzie nie tylko przerwą w Cro, ale też dla moich rejsów. O ile w ogóle jeszcze kiedyś popłynę
Tegoroczna wersja lądowa (może niezupełnie, bo chyba jednak będzie chociaż jedna wyspa ) może mnie całkowicie odciągnąć od udawania, że żeglarstwo jest tym, co lubię najbardziej .

dangol napisał(a):Tegoroczna wersja lądowa (może niezupełnie, bo chyba jednak będzie chociaż jedna wyspa ) może mnie całkowice odciągnąć od udawania, że żeglarstwo jest tym, co lubię najbardziej .

Dobre

Już czekam na relację z tej chociaz jednej wyspy . Ciekawe czy przypadkowo wylądujemy na tej samej jak ostatnio na Lastovie. Ja planuję dwie, więc szanse są .
Na więcej z powodu braku czasu raczej nie ma szans

kulka53 napisał(a): Ciekawe czy przypadkowo wylądujemy na tej samej jak ostatnio na Lastovie. Ja planuję dwie, więc szanse są

Są jeśli myślisz o Wyspach Jońskich. Chociaż te szanse ostatnio maleją, bo nasza Grecja się przesuwa na awaryjny plan B .
Na razie gromadzimy fundusze na plan A w zupełnie innym kierunku, ale też wyspiarskim. No i informacje o tym, jak to wszystko zorganizować, żeby to nie był to wyjazd "zorganizowany". Chociaż wszystko wskazuje na to, że taka opcja last minutowa przelot + hotel byłaby najtańsza... Tylko że jakoś sobie nie wyobrażam wakacji z uziemieniem w jakimś hotelu. Z różnych względów nie możemy już teraz szukać tanich biletów lotniczych na konkretny termin, więc to zdecydowanie psuje szyki. Ale do września daleko . No i zawsze zostaje plan B , który we wrześniu może znów być planem A

Osibova:



Latarnia na cyplu Ražanj przy Splitska Vrata:



Żeby wykorzystać do końca wiatr, który wreszcie chce wiać (nawet ciut za bardzo) jeszcze troche popływamy, zanim dobijemy do Kašteli. Kierunek wiatru wymusza na nas płynięcie aż pod brzegi Šolty, a potem ciągnie nas pod Čiovo...



Dmucha już całkiem mocno, gdy suniemy blisko brzegu z kościółkiem Gospe od Prizidnice.



A za nami zostaje Jadran podświetlony kolorami zachodu...









Zbliżamy się do ostatniego portu...

Z wody tak pięknie wygląda linia brzegowa . . .
Ale dopiero zatoczki widziane z góry dają obraz , jaką długością linii brzegowej dysponuję Chorwacja
W takiej obfitości łatwo chyba znależć coś dla siebie , chociaż . . .

W Twojej relacji nie ma wszystkich zatoczek i fajnych miejsc , a i tak nie umiem wybrać tego jednego miejsca , tego naj . . .

Pozdrawiam
Piotr

Przestaje być wesoło! Jest coraz później, a na morzu zrobiła się prawdziwa wichura. Na dodatek żeby dopłynąć do mariny, musimy ciąć fale dziobem. Każde zderzenie z falą powoduje fontannę wody tryskającą przez całą długość łódki aż do koła sterowego. Po raz pierwszy w tym tygodniu przyda się kurtka lub nawet sztormiak! Kto nie musi być na posterunku, chowa się do mesy. Kapitan wyjścia nie ma, musi doprowadzić Talithę do portu.



Na szczęście do wiatru i bryzgów fali nie dołączają się żaby z nieba. To ostatnie jeszcze cały czas pomalowane jest kolorami zachodzącego słońca .



Już blisko!



Dzisiejsza trasa wyniosła 28 Mm. Przy stacji paliw w Kaštelach jesteśmy około 19:30. Zanim zakończymy tankowanie, będzie już całkiem ciemno...



Teraz jeszcze najtrudniejsze zadanie dobicie do naszej kei tak, żeby nie uszkodzić ani naszej łódki ani którejś z sąsiednich. Okazuje się, że ubiegłoroczne problemy w Sali, a potem w Sukošanie, to był tylko maleńki dreszczyk emocji w porównaniu z prawdziwym horrorem, który mamy teraz. Co nieco na ten temat już napisałam TUTAJ, więc nie będę się powtarzać. Może kapitan coś tu dopisze ze swojego punktu widzenia?

Ufff!!! Udało się . W nagrodę będzie piwko dla kapitana i całej załogi w dobrze już nam znanej kasztelańskiej restauracji. Przysiadamy pod parasolkami na zewnątrz. Dziwne, ale tu zupełnie nie czuć wiatru, jaki szaleje na wodzie tylko kilka metrów dalej...



Noc przy przeraźliwej "muzyce" generowanej przez wietrzysko na setkach want, nie jest zbyt przyjemna... Ale nic to , rejs już za nami.

Mocne wrażenia na koniec rejsu! Gratulacje dla kapitana i całej załogi!

dangol napisał(a):rejs już za nami.

Nie wierzę! Już?
Nie, to na pewno nie koniec relacji. Jeszcze jakiś suplemencik, może dwa

maslinka napisał(a):

dangol napisał(a):rejs już za nami.

Nie wierzę! Już? Nie, to na pewno nie koniec relacji.

Oczywiście, że nie koniec

dangol napisał(a):Piątek, 11.09.2009 ostatni dzień rejsu, chociaż na szczęście w Chorwacji dopiero dzień przedostatni

Przed nami jeszcze sobota