Ciao! Salve! Apulia! 10 dni na obcasie Włoch, 2019

marze_na napisał(a):Jakoś mam mieszanie uczucia, bo ciekawsze katedry czy bazyliki w innych miastach Apulii (i nie tylko Apulii) udostępniane są turystom bezpłatnie.

Tu się zgodzę z Tobą, bo to prawda.
Natomiast po zwiedzaniu Sycylii, gdzie na wstępy sporo kasy poszło, to jakoś w Apulii wydawało mi się tanio i dlatego cena 9 euro za kilka obiektów była dla mnie całkiem znośna.

Zwiedzanie katedry zakończone, więc wychodzimy z placu Duomo.



Teraz szybkim krokiem, bo deszcz dalej sobie popaduje idziemy do Santa Croce.
Po bodajże dwóch latach zakończono prace konserwatorskie, usunięto rusztowania (lipiec 2019) i zachwycającą fasadę możemy podziwiać w całej krasie.
I pomyśleć, że w XIX wieku nie budziła ona zachwytu, wręcz była krytykowana.
Dopiero w XX wieku bazylika zaczęła być ponownie doceniana i stała się wręcz symbolem miasta Lecce i nazywana jest perłą baroku (osobiście się z tym zgadzam).

A jak już tam jesteśmy to …. można stać i stać, bo naprawdę jest na czym oko zawiesić i powiem Wam jakoś nie ma się dosyć.
Jakbym miała lornetkę, to pewnie musieliby mnie zacząć ciągnąć na łańcuchu.

Deko historii
Budowę kościoła rozpoczęto w 1353 r za sprawą Gualtiero VI z Brienne, księcia ateńskiego i hrabiego Lecce. Niestety zmarł on trzy lata później i prace stanęły (potomków nie miał).
Wznowiono je dopiero w 1549 roku i prowadzono aż do 1646 roku.
Dolna cześć fasady zachowuje typowy renesansowy styl, podczas gdy w górnej części eksploduje barok.

Balustrada wspierana jest przez 6 postaci (m.in. żołnierz turecki na klęczkach) oraz 7 zwierząt (prawdziwe i fantastyczne).

Na balustradzie ustawiono 13 aniołków – cześć z nich trzyma rękach koronę (symbol władzy ziemskiej), a pozostałe tiarę (symbol władzy nad duszami)


Rozetę otaczają liście wawrzynu i jagody.


Po bokach, rozety w dwóch niszach posągi św. Benedykta i papieża Celestyna V.


Skrajnymi elementami fasady są dwie figury kobiece symbolizujące Wiarę (z prawej strony) i Męstwo (z lewej).

Jak juz widzę w pełnej okazałości Santa Croce to naprawdę - klasyka apulijskiego baroku

tony montana napisał(a):Jak juz widzę w pełnej okazałości Santa Croce to naprawdę - klasyka apulijskiego baroku

Cudo
Kiedyś też sobie zobaczę w całości, bez rusztowań .

marze_na napisał(a):

tony montana napisał(a):Jak juz widzę w pełnej okazałości Santa Croce to naprawdę - klasyka apulijskiego baroku

Cudo
Kiedyś też sobie zobaczę w całości, bez rusztowań .

To widzę zgodni jesteśmy
Faktycznie cudeńko.

Najwyższa pora zajrzeć do wnętrza.
Oczywiście jest ono barokowe, ale jak tak napatrzyłam się na fasadę,
to w pierwszej chwili poczułam się jak w klasycznym wnętrzu


Oczywiście po paru krokach zrobionych dalej nie da się ukryć, że podziwiamy piękny barok (może w nieco subtelniejszej odsłonie tym razem).

Bazylika założona została na planie krzyża łacińskiego.
Początkowo posiadała pięć naw, jednak w XVIII wieku dwie z nich zostały zamienione w boczne kaplice.
Sklepienie naw jest podtrzymywane przez dwa rzędy wapiennych kolumn (każda o wysokości 5,81 m).
Kapitele bogato dekorowane – pojawiają się rzeźbione kwiaty, głowy świętych, owoce, aniołki oraz ptaki.
Widok na ołtarz główny.



Nawę główną przykrywa okazały orzechowy strop z kasetonami

Nawy boczne nakryto sklepieniami krzyżowymi.


Wzdłuż naw bocznych znajdują się kaplice z bogato zdobionymi barokowymi ołtarzami.



Na szczególną uwagę zasługuje kaplica poświęcona św. Franciszkowi z Paoli (Capella di San Francesco da Paola), uważana za najdoskonalszy przykład rzeźby barokowej w Salento. Autorem ołtarza jest Francesco Antonio Zimbalo.
Ołtarz wzniesiono w latach 1614-1615
Niestety fotka do bani

Dekoracje kolumn są wyjątkowo piękne. Bardziej kojarzą się z szydełkową koronką niż z zimnym i twardym kamieniem.
Po bokach 12 scen z życia świętego przedstawionych w płaskorzeźbie.

I kończymy zwiedzanie Santa Croce

Wiem, że teraz przydałyby się jakieś ładne widoki z niebieskim niebem , ale deszcz pada dalej więc idziemy na Piazza Vittorio Emanuele II gdzie stoi kolejny kościół z naszego biletu, a mianowicie Santa Chiara.
Na zachętę powiem, że znajdziemy tam fajną ciekawostkę.
Świątynię ufundował biskup Tommaso Ammirato w 1429 roku.
W latach 1687–1691 została ona gruntowanie przebudowana według projektu Giuseppe Cino.
Fasada kościoła nie została ukończona, co widać, gdyż w niszach brakuje rzeźb.


Budynek wzniesiono na planie wydłużonego ośmiokąta (będzie to wyraźnie widoczne jak z obaczymy strop).
W prezbiterium ołtarz główny bogaty w elementy architektoniczne i ozdobionym skręconymi kolumnami.
Po obu stronach wzdłuż murów widać karty/siatki (nad ołtarzami bocznymi), zza których zakonnice uczestniczyły we mszy. Chodziło o to, by były dla wiernych niewidoczne.


W centrum znajduje się figura św. Klary z Asyżu.


W ołtarzach bocznych znajdują się neapolitańskie drewniane rzeźby z końca XVII wieku.



Po lewej stronie od wejścia stoi sobie taka oto figura.
Zasłonka w tle, bardzo gustowna

To San Biagio, po naszemu Święty Błażej wykonany w technice cartapesta, czy jak kto woli papier mâché.
Autorem pracy, która powstała na początku XX wieku jest Giuseppe Manzo.
Święty Błażej według legendy cudem uratował chłopca, któremu utknęła rybia ość w gardle. Jeszcze chwila i dziecko by się udusiło, ale w porę doszło do cudu. Z tego powodu wierzący zwracają się do Świętego w chorobach gardła, a także bólów zęba.

I nadszedł czas na obiecaną ciekawostkę.
Otóż atrakcją kościoła jest fałszywy sufit, wykonany całkowicie z papier mâché w XVIII wieku.
Jego powierzchnia to prawie 300 metrów kwadratowych.

Tu do środka nie wychodziliśmy. Nawet nie pamiętam czy była możliwość.

marze_na napisał(a):Tu do środka nie wychodziliśmy. Nawet nie pamiętam czy była możliwość.

Na Waszych zdjęciach drzwi są zamknięte, więc myślę że nie było.
Nie ma też tablic z cenami biletów, a obecnie stoją przed wszystkimi obiektami z naszego biletu.
Dlatego pisałam wcześniej, że wprowadzili opłaty, ale przynajmniej można wejść do wnętrz.

Pobyt u świętej Klary był udany. Kościół ma bowiem bardzo ładny wystrój, ale co najważniejsze Klara się spisała i dała nam też słońce. Po wyjściu zobaczyliśmy nareszcie błękit nieba .
Trochę już świątyń mamy dosyć, ale że na bilecie jest jeszcze jeden obiekt, a znajduje się parę kroków dalej, więc idziemy zobaczyć co tam słychać, a raczej widać u świętego Mateusza.
Chiesa San Matteo został zbudowany w latach 1667–1700 .

Fasada typowo barokowa, architekt doskonale wykorzystał efekty światła i cienia – dolna część jest wypukła, a górna wklęsła.

Wokół portalu ściany mają niezwykłą łuskowatą dekoracją, a w dalszej części pokryte są boniowaniem. Nad portalem, tuż nad niszą- herb zakonu franciszkańskiego – dwie skrzyżowanie ręce.

Wnętrze na planie elipsy. Ściany nawy zrytmizowane pilastrami, przy których podziwiać można posągi 12 apostołów wykutych
w kamieniu w 1692 roku przez miejscowego mistrza.
W górnej części dziesięć podwójnych okien. Tam z galerii siostry franciszkanki uczestniczyły w liturgiach, by uniknąć kontaktów z mężczyznami.


Ołtarz główny wzniesiony w 1694 r wygląda jak „ ogromna skamieniała koronka "
W centrum nie kto inny jak Święty Mateusz Apostoł. Rzeźba powstała w 1691 r., a wykonawcą był Gaetano Patalano z Neapolu.

Widok na ołtarz Męczeństwa św. Agaty (z lewej) i ołtarz św. Franciszka z Asyżu (po prawej)



Ołtarz św. Rity
Dość prosty w formie. Figura świętej wykonana z papier-mâché na początku XX wieku.

detale

Drewniana ambona, otoczone czterema alegorycznymi kamiennymi posągami.


XVIII-wieczne pozłacane drewniane organy.

Na początku XX wieku niestety usunięto oryginalny drewniany sufit, aby zrobić miejsce na żelbetowy sufit ...


Teraz chcieliśmy coś zjeść, co w czasie sjesty nie jest łatwym zadaniem.
Po chwili jednak trafiliśmy na maleńki bar ze skromnym wyborem, ale nie w głowie nam było wybrzydzanie.

Wzięłam pastę z karczochami za 4 euro. Porcja nie wydaje się duża, ale uwierzcie, że ledwo ją zjadłam, a uczucie sytości pozostało na długo

Zapomniałam dodać, że danie było bardzo smaczne.
Jedyną wadą lokalu był brak toalety, a z koleżanką bardzo chciałyśmy takowe miejsce zwizytować.
Do Piazza Dumo nie było daleko, więc zaproponowałam udanie się do muzeum diecezjalnego, którego nie było w planach zwiedzania, ale bilet był i właściwy przybytek z pewnością też tam powinien się znajdować
I tak oto jesteśmy znów na znanym już placu

Panowie zostali na słoneczku, a my do muzeum.
Jakież było nasze rozczarowanie, gdy na upragnionych drzwiach zobaczyłyśmy kartkę z napisem: przerwa serwisowa .
Nic to wejdziemy pozwiedzać, może w tym czasie uporają się z porządkami .
I takim oto sposobem stanęłam oko w oko ze świętym Oronzo.

Muzeum ma dwa poziomy (drugi na antresoli) są obrazy, rzeźby i szaty liturgiczne.



Po kilku minutach wychodzimy
Fotka na plac przez okno z klatki schodowej.


Toalet chiuso.
No to jeszcze szybka rundka wokół dziedzińca.

Rzut oka na kaplicę

Lapidarium

i sale ze współczesnym malarstwem, gdzie spodobała mi się tylko jedna praca.

Znowu idziemy pod wiadome drzwi.
Toalet chiuso
Wychodzimy.
Ostatnia fotka na placu

Parę dni mieszkaliśmy w Lecce, ale tak wnikliwie do tematu nie podeszliśmy .

aga_stella napisał(a):sale ze współczesnym malarstwem, gdzie spodobała mi się tylko jedna praca.

Wpada w oko.

Nadrobiłam zaległości, dalej będę na bieżąco Jak zawsze Włochy mnie zachwycają
Już się cieszę na mój styczniowy spontan, chociaż zdaję sobie sprawę, że z pogodą może być różnie
Wrócę do tematu Gold-Car, braliśmy u nich auto na tydzień na Santorini. Kaucja była spora ale zero problemów i sprawna obsługa, więc ciężko powiedzieć jak to do końca jest z tymi wypożyczalniami

marze_na napisał(a):Parę dni mieszkaliśmy w Lecce, ale tak wnikliwie do tematu nie podeszliśmy .

Chyba tylko Lecce było tak wnikliwie
Tych kościołów jest deko za dużo (wiem), ale co zrobić - bilet był to się zwiedzało.
Miałam już nie zamieszczać Matteo, ale że dla siebie i koleżanki Iwony też piszę, więc jest.
Choć koleżanka, chyba na innej wycieczce była
Już pierwsze zdjęcie z zajawki wzbudziło jej zdumienie, bo ponoć nic takiego nie widziała (choć na ostatnim planie Misiek mi się pęta).
Mogę tylko powiedzieć i uspokoić wszystkich, że kościołów w takiej ilości już nie będzie.

Beata W. napisał(a):Nadrobiłam zaległości, dalej będę na bieżąco Jak zawsze Włochy mnie zachwycają
Już się cieszę na mój styczniowy spontan, chociaż zdaję sobie sprawę, że z pogodą może być różnie
Wrócę do tematu Gold-Car, braliśmy u nich auto na tydzień na Santorini. Kaucja była spora ale zero problemów i sprawna obsługa, więc ciężko powiedzieć jak to do końca jest z tymi wypożyczalniami

Miło Cię widzieć. Cieszę się, że jesteś
Zdradź na ile dni lecisz i choć ogólnie co masz w planie?

Lecce to miasto wspaniałych obiektow
Pasta z karczochami wygląda apetycznie