Chorwacja 2010 - Pierwszy raz w Chorwacji !!!

J też podglądam co tam piszecie ciekawego Czekam na więcej

Część piąta - Mostar (BiH)
Tradycyjnie po dniu przerwy, który spędziliśmy na plaży w Kleku, ruszamy dalej podziwiać Chorwację, o przepraszam tym razem będzie to Bośnia i Hercegowina. Słówko o pogodzie. Czytamy na forum, że pogoda w tym roku w Chorwacji była taka sobie, spieszymy donieść, że my przez ok. dwa tygodnie pobytu (20.06-02.07) mieliśmy bardzo ładną. Może przez pierwsze dwa dni zdarzały się jakieś chmurki i przelotne opady (nie licząc nocnej burzy), ale to w niczym nie zakłóciło naszych planów. Tzw. pogody barowej nie było. Temperatury bardzo fajne, pierwsze trzy cztery dni to ok.24-26°C a potem +/- 30°C, temp. wody 22-24°C, idealne temperatury do zwiedzania i do plażowania. Dość o pogodzie, bo nie jesteśmy na pierwszej randce, czas na opis naszej kolejnej wycieczki. Mostar, Blagaj, Medjugorje, wodospady Kravica, taki ambitny plan zrealizowaliśmy w jeden dzień. Dziś tylko Mostar,bo z czasem trochę krucho. Jeszcze jedno słówko o naszych zdjęciach. Czasami brakuje nam trochę materiału bo generalnie nastawiliśmy się na filmowanie, a zdjęcia to trochę taki produkt uboczny, jakość ich też pozostawia trochę do życzenia, za to filmów mamy ponad 15h w jakości hd. Będzie co oglądać i wspominać przez cała zimę . Mostar zrobił na nas duże wrażenie, to taka trochę inna bajka bardziej egzotyczna i tajemnicza, nawet zapachy są tam inne. Przyjechaliśmy do Mostaru około 10 a już brakowało miejsc parkingowych, jakoś udało nam się wcisnąć, a przywitała nas kobieta z dzieckiem prosząca o 1 euro. Nie wypadało odmówić w końcu jesteśmy w gościach. Czas na zdjęcia.









Ogromny wybór pamiątek w bardzo różnych cenach spora jednak część dość tandetna.


Most i rzeka stanowią piękną całość.










Na górze widać ślady ostatniej wojny.






Dwa lata temu w telewizji widzieliśmy program o skoczkach z Mostaru, mieliśmy nadzieję ich zobaczyć w akcji niestety chyba pora zbyt wczesna i zbyt mało turystów aby dali się przekonać na pokaz skoków z mostu.


Czworonożni mieszkańcy Mostaru.










Mydło i powidło, już nie wiem co z której wojny, co oryginalne a co nie.










Jak już pisaliśmy na wstępie Mostar bardzo się nam podobał. Przy okazji zrobiliśmy sobie z żoneczką prezenty, bo w tym roku obchodzimy porcelanowe gody. Znalezione sklepy jubilerskie mają spory wybór biżuterii, głównie złotej, także wybór był dość trudny, ale bardzo udany. Po powrocie do kraju u warszawskiego jubilera sprawdziliśmy ceny, okazało się, że ceny z Mostaru są o około 30% niższe niż te w Warszawie, za bardzo podobne wyroby ze złota. Warto to przemyśleć jeśli ktoś planuje tego typu zakupy. Z Mostaru wyruszyliśmy do Blagaju gdzie zwiedzaliśmy dom derwiszów ale o tym w następnej części.

C.D.N

Część szósta - Blagaj, Medjugorje, Wodospady Kravica (BiH)

Do Blagaju dotarliśmy około południa. W miasteczku dosyć łatwo znaleźliśmy bezpłatny parking co nie do końca okazało się prawdą, bo po powrocie do auta czekał na nas pan pobierający opłaty. Z parkingu do tekiji, bo tak nazywa się dom derwiszów idzie się około 15 min.







Rzeka Buna, nad nią kilka restauracyjek.




Jedną z atrakcji jest możliwość przepłynięcia się kajakiem.


W głębi zdjęcia widoczny ponton, którym przy niskim stanie wody można wpłynąć do groty gdzie znajduje się źródło rzeki.


Przepiękne widoki, można się w tym miejscu zakochać.








Po kupieniu biletów (4 kuny za os.) można rozpocząć zwiedzanie domu.


Delikatnie słyszalna specyficzna muzyka, zapach kadzideł, skrzypiące podłogi, multum ksiąg i pamiątek stwarzają niesamowitą atmosferę. Wszystkie te rzeczy można kupić, jest możliwość płacenia kartą.






Aby wejść na piętro trzeba mieć zakryte nogi, kobiety dodatkowo muszą mieć chustę na głowie. Niezbędne akcesoria znajdują się na miejscu, a miła dziewczyna pomaga w przyodzianiu. Przed wejściem obowiązkowo trzeba zdjąć buty.
















Dom derwiszów w całej okazałości. Widok z drugiej strony rzeki gdzie można przejść mostkiem.








Z Blagaju pojechaliśmy do Medjugorje, niestety klimaty tam panujące są chyba zbyt ciężkie jak na urlop, trudno znaleźć miejsce parkingowe, ogromna ilość turystów i pielgrzymów spowodowało, że po obejrzeniu kościoła udaliśmy się w dalszą droge.

Za "symboliczne" 1 euro można kupić znicz (raczej plastikowy wkład) i zapalić w dowolnej intencji.




Po krótkiej wizycie w Medjugorje przyszedł czas na to na co czekaliśmy chyba najbardziej wodospady Kravica. Aby dojechać do celu musieliśmy trochę po kluczyć miejscowymi drogami, drogowskazów jest mało i kilkakrotnie musieliśmy się zatrzymywać i pytać Bośniaków o drogę. Przejeżdżając przez niektóre wioski mieliśmy wrażenie, że ludzie stojący przy drodze widzą pierwszy samochód przejeżdżający tego dnia (była godzina 15). Na miejscu znajduje się duży jeszcze bezpłatny parking, gdzie zostawiliśmy auto. Nie radzimy nikomu zjeżdżać na dół nad same wodospady bo dróżka jest bardzo wąska i łatwo można uszkodzić samochód. W drodze nad wodospady (ok 10 min) widzieliśmy prace remontowe, które naszym zdaniem już w niedługim czasie doprowadzą do tego że wstęp nad wodospady będzie płatny.

Jeden z pierwszych widoków w drodze na dół.








Jeszcze w Polsce oglądając zdjęcia wodospadu obiecaliśmy sobie, że będąc na miejscu zażyjemy kąpieli, woda była lodowata, nie zraziło nas to jednak i ku wielkiemu zaskoczeniu sporej grupy ciepłolubnych Włochów wskoczyliśmy, a raczej ostrożnie zeszliśmy do wody.




Już metr od brzegu nie było gruntu pod nogami.




Droga powrotna na parking.


C.D.N.

Część siódma - Panorama Kleku, pieczona koza.

Pobyt w Kleku mijał nam bardzo miło, codzienne kąpiele słoneczne i wodne okraszane przepysznymi lodami z miejscowej lodziarni uatrakcyjniały pobyt. Na kolejną wycieczkę postanowiliśmy nie wyruszać autem, a pójść pieszo i poznać trochę okolicę. Przed przyjazdem do Chorwacji widzieliśmy zdjęcia znajomej robione z pobliskiej góry, z której bardzo ładnie widać Klek. Niektórzy próbują dostać się na punkt widokowy autem, ale my to zdecydowanie odradzamy gdyż droga jest wąska i bardzo kamienista więc łatwo można uszkodzić samochód. Cała wycieczka trwa około 4-5h w zależności od tępa marszu.
Czas na zdjęcia



















Cisza i spokój, czasami tylko coś zaszeleści i można zobaczyć tubylców. Widzieliśmy również węża lecz spotkanie trwało bardzo krótko, każdy wolał pójść w swoją stronę.


U celu, Klek w całej okazałości.




























Na nasz widok zastygł w bezruchu.


Po powrocie miła niespodzianka, zostaliśmy zaproszeni przez gospodarzy na kolacje. Menu główne, pieczona koza.




Musze się przygotować do kolacji bo w życiu kozy nie jadłem, a jak tak na nią patrzę to mam wątpliwości czy dam rade, może parę butelek karlovacko poprawi mi apetyt.


Po około 3h koza trafia na stół, jeść nie jeść? A co tam raz kozie śmierć


Chleb upieczony przez naszą gospodynie Lubę smakował wybornie.






Dzień minął bardzo przyjemnie wycieczka się udała, a widoki jakie mogliśmy podziwiać to po prostu bajka. Co do kozy to śpieszę donieść tym którzy jeszcze nie jedli, że w smaku i konsystencji jej mięso jest zbliżone do cielęciny. Nam smakowała średnio, może dlatego, że Milo nie użył żadnych przypraw z wyjątkiem soli. No cóż co kraj to obyczaj.

C.D.N.

Oj ja bym tej kozy chyba nie zjadła...patrzyła takim błagalnym wzrokiem
Czekam na ciąg dalszy relacji

Nie wypadało odmówić z tego co wiemy jest to traktowane tam jak przysmak na specjalną okazje. Co ciekawe głowę i ogon zjadł nasz gospodarz i Chorwat który przywiózł kozę, te części są uważane za najsmaczniejsze.

Jacek B napisał(a):... zjadł nasz gospodarz i Chorwat który przywiózł kozę, te części są uważane za najsmaczniejsze.

Trochę to dziwne - najlepsze, najsmaczniejsze kąski zawsze zostawia się przecież gościom...

Fantastyczna relacja. Dużo fotek.
Gratuluję.

jejku.. biedna kózka..
Widziałam na żywo takie same biedne kozy w tym roku po raz pierwszy.. okropny widok, ale chciałabym chyba spróbować jeśli to taki rarytas

Jacek S napisał(a):

Jacek B napisał(a):... zjadł nasz gospodarz i Chorwat który przywiózł kozę, te części są uważane za najsmaczniejsze.

Trochę to dziwne - najlepsze, najsmaczniejsze kąski zawsze zostawia się przecież gościom...

Nie wiem czy niektórzy goście nie poczuli by się obrażeni gdyby dostali do jedzenia łeb i ogon, a poza tym jak obdarować nimi kilkanaście osób.

franko napisał(a):Fantastyczna relacja. Dużo fotek.
Gratuluję.

Dzięki, zawsze jest miło przeczytać że komuś podoba się nasza relacja
Pozdrawiamy

monia85 napisał(a):jejku.. biedna kózka..
Widziałam na żywo takie same biedne kozy w tym roku po raz pierwszy.. okropny widok, ale chciałabym chyba spróbować jeśli to taki rarytas

Zawsze warto spróbować czegoś nowego (nawet kontrowersyjnego) tylko wtedy można sobie wyrobić opinię.

Miło się z Wami podróżuje po znajomych kątach.
Mnie się żal kózki zrobiło Takie smutne oczodoły miała No ale fakt, gospodarzom się nie odmawia.

Aldonka napisał(a):Miło się z Wami podróżuje po znajomych kątach.
Mnie się żal kózki zrobiło Takie smutne oczodoły miała No ale fakt, gospodarzom się nie odmawia.

Cieszymy się ze podróżujesz razem z nami, a kózki też nam było szkoda. Inaczej patrzy się na mięsko w sklepie a inaczej na takiego zwierzaka na ruszcie.
Pozdro

Część ósma - Pożegnanie z Chorwacją

Pobyt w Kleku powoli dobiega końca, czas pożegnań i tęsknoty nie jest najprzyjemniejszy, ale niestety nieunikniony. W planach mieliśmy jeszcze zwiedzanie Stonu ,ale temperatura powietrza grubo przekraczała 30 stopni do tego jeszcze mocno palące słońce więc chodzenie po murze otaczającym to miasto nie bardzo było nam w smak. Jeśli chodzi o smak to do Stonu owszem pojechaliśmy ,ale wycieczka skończyła się w jednej z miejscowych restauracji, gdzie popróbowaliśmy tutejszych specjałów.
W menu znalazły się kamenice (ostrygi) cena za jedną sztukę 5KN, musule na buzaru (małże) cena za 1 kg 40KN, crni rizot ston (risotto z ośmiornicą) porcja dla 2 osób 64KN, kozice na buzaru (krewetki w sosie pomidorowym) porcja dla 2 osób 75KN.



Jak widać po naszych minach niektórym smakowało bardziej innym trochę mniej.







Na odsiecz przyszły miejscowe koty, które tego dnia były chyba najlepiej nakarmionymi w Stonie.



Najbardziej smakowało nam risotto z mięciutkimi kawałkami ośmiornicy przypominającymi duszone maślaczki.



Ostatni wieczór w Kleku spędziliśmy na tarasie wpatrując się w zachodzące słońce i wspominając spędzone tu chwile. Jeszcze pożegnanie z przesympatycznymi gospodarzami, od których dostaliśmy w prezencie rakije i buteleczkę oliwy z oliwek.



Wyjazd z Kleku nastąpił o 6 rano nie oznaczał jednak końca pobytu w Chorwacji, pozostała nam perła w koronie tego pięknego kraju czyli Plitwickie jeziora. Zwiedzanie parku narodowego Chorwacji zostawiliśmy świadomie na ostatni dzień pobytu ,ponieważ znajduje się on dokładnie na trasie powrotnej do Polski, a oddalony jest od Kleku o około 400 km więc nie było sensu jechać tam i wracać z powrotem. Na miejsce dotarliśmy około godz. 10. Na bilety mieliśmy przygotowane chorwackie kuny, gdyż z informacji jakie uzyskaliśmy wynikało, że tylko taka jest możliwość płatności. Kupując bilety wstępu okazało się że można płacić kartą jak również euro. Cena od osoby wynosiła 110KN.
Czas na zdjęcia.
Na pewno większość cromaniaków zna już te miejsca, ale za oknem zimno i listopadowa plucha więc może oglądanie naszych fotek poprawi wam chociaż troszeczkę nastrój.

















































































W jaskini spotkaliśmy nietoperza, ciekawe czy znajdziecie go na zdjęciu?

















































Oj pięknie było w tej Chorwacji prawda kochanie



Plitwickie jeziora bardzo nam się podobały, ale musimy się przyznać, że czasu na ich dokładne obejrzenie mieliśmy za mało. Plan ,aby odwiedzić je w drodze powrotnej do końca nie wypalił, tu trzeba przyjechać na cały dzień a może nawet przenocować w okolicy gdzie jest dość dużo apartamentów do wynajęcia. Można wtedy kupić nieco droższe bilety (chyba 180KN) ale za to ważne przez 2 dni.

Wczesnym popołudniem wyruszyliśmy w drogę do Kőröshegy, gdzie planujemy zabawić dwa dni i w między czasie odwiedzić oceanarium w Budapeszcie już teraz zapraszamy na fotki niestety już nie z Chorwacji ,ale chyba równie fajne.

C.D.N.