Gorąca Korčula, spopielały Pelješac i sielskie Kuterevo’15

Dzięki tomekkulach Tak chyba zrobię... zdjęcia mam już pomniejszone na dysku.

Hmmm sprawdzałam w czterech przeglądarkach, na trzech kompach i na żadnych ani śladu... Zdjęcia Borysa Kacana są, bo zlinkowałam je bezpośrednio z jego strony...

Dziwna sprawa. Ja też wszystkie galerie mam na Google+. Sprawdzałam moje dwie relacje, w których osadzałam stamtąd zdjęcia i w jednej są wszystkie a w drugiej ani jedno się nie wyświetla... Tylko dlaczego u każdego z nas jest inaczej??? Ja korzystam z Mozilli. Sprawdzałam w Edge -dokładnie taka sama sytuacja

Cudne widoki, super relacja. Miód na serce, zwłaszcza gdy nie można wyjść z łóżka, bo grypa nie odpuszcza. Będę ogromnie wdzięczna za namiary kwatery. Widok z tarasu - powalający ☺

Witam.
Super relacja.
My z Polski do Chorwacji na półwysep konkretnie do Orebic wyjechaliśmy 20 lipca i nie płynęliśmy promem,więc cały pożar mijaliśmy po drodze. Był moment,że nie mogliśmy jechać dalej bo policja nie wpuszczała i czekaliśmy aż ugaszą pożar przy drogach. Widok straszny.
Na miejscu przez kolejne dwa dni nie było prądu i czuć było tylko swąd spalonych lasów i wielką łunę dymu.
Także nasze plany też uległy zmianie,bo nie wiedzieliśmy gdzie dalej ruszyć ,żeby było bezpiecznie,a mieszkaliśmy pod namiotami .
Pozdrawiam serdecznie.

brygidka10 napisał(a):Sprawdzałam moje dwie relacje, w których osadzałam stamtąd zdjęcia i w jednej są wszystkie a w drugiej ani jedno się nie wyświetla... Tylko dlaczego u każdego z nas jest inaczej??? Ja korzystam z Mozilli. Sprawdzałam w Edge -dokładnie taka sama sytuacja

Nie mam pojęcia

edytas napisał(a):Cudne widoki, super relacja. Miód na serce, zwłaszcza gdy nie można wyjść z łóżka, bo grypa nie odpuszcza. Będę ogromnie wdzięczna za namiary kwatery. Widok z tarasu - powalający ☺

Współczuję i życzę dużo zdrowia! Namiar wyślę na pw

Zoffia napisał(a):Witam.
Super relacja.
My z Polski do Chorwacji na półwysep konkretnie do Orebic wyjechaliśmy 20 lipca i nie płynęliśmy promem,więc cały pożar mijaliśmy po drodze. Był moment,że nie mogliśmy jechać dalej bo policja nie wpuszczała i czekaliśmy aż ugaszą pożar przy drogach. Widok straszny.
Na miejscu przez kolejne dwa dni nie było prądu i czuć było tylko swąd spalonych lasów i wielką łunę dymu.
Także nasze plany też uległy zmianie,bo nie wiedzieliśmy gdzie dalej ruszyć ,żeby było bezpiecznie,a mieszkaliśmy pod namiotami .
Pozdrawiam serdecznie.

Nie zazdroszczę takiego początku wakacji.... Widzieliśmy z tarasu tonący w mroku Orebic. Na Korculi nie mieliśmy problemu z prądem, ale reszta jest nam dobrze znana... Przez półwysep wracaliśmy i widok był straszny...

W ubiegłym roku byłam na półwyspie Peljesac, tuż po powrocie do domu wybuchły tam pożary. Za naszego pobytu paliły się jedynie tereny dookoła turbin wiatrowych po drodze ze Ston wgłąb wyspy, ale sytuacje opanowali.

Widząc Twoje zdjęcia z Korculi na której byłem jedynie w miejscowości Korcula coraz bardziej zastanawiam sie czy w przyszłym roku nie porzucić Hvaru na rzecz połączenia Mljetu i właśnie Korculi! Piękną miejscówkę miałeś!

Czekam na więcej pięknych zdjęć.

Uff chyba opanowałam sytuację z fotkami… cóż, przeciwności losu na wakacjach, przeciwności losu w relacji…

Noc minęła niespokojnie. Mieszkańcy stworzyli patrole obywatelskie i całą noc patrolowali okolicę… Atmosfera trochę mi się udzieliła i kilka razy wyglądałam przez okno, sprawdzając, czy wokół apartmanu wszystko w porządku. W dodatku w czasie całej akcji gaśniczej zaginął pies i zrozpaczeni właściciele nawoływali pupila do późnych godzin…

Do kanaderów na niebie dołączył helikopter policji


Prawie każdego ranka obok naszej kwaterki zatrzymywał się pan sprzedający świeże ryby i dawał sygnał wołając coś w rodzaju „riba riba ala riba”.

Nasza zdobycz


Temperatury nadal tropikalne, więc powodzeniem cieszyła się deska, kajak i piłka. W zasadzie pół dnia spędziliśmy w wodzie na rozgrywaniu meczu Polska-Węgry wymyślając i udziwniając zasady W czasie jednej z akcji, walcząc o piłkę wykazałam się charakterem, wolą walki i wyjątkową głupotą i pomknęłam za piłką na płyciznę, a dokładnie w czasie, gdy fala podmyła mi nogi na śliskich skałach, kostka wpadła do szczeliny i uderzyłam z impetem kolanem w skałę.

W zasadzie w tym miejscu skończyły się dla mnie wakacje.

Grałam jeszcze kilkanaście minut, ale gdy woda robiła się coraz bardziej czerwona i padło kolejne pytanie „are you ok?”, wyszłam na brzeg, usiadłam i już nie zgięłam nogi przez jakiś miesiąc…


Nawet pożałowała mnie aura, bo gdy tylko wewlokłam się do pokoju, niebo zasnuło się chmurami, zerwał się wiatr i spadł wymodlony deszcz….


Turyści zeszli z plaż, miejscowi niewiele się przejęli…


'Ulewa’ trwała 5 minut i znów wróciło słońce, a plaże ponownie zapełniły się


Ja resztę pobytu na Korculi spędziłam głównie tak…


Patrząc jak sprzed nosa uciekają moje wakacyjne plany…


cdn...

Oj, szkoda wielka, że tak się uszkodziłaś...

O, cholera. Niezły pech. Mam nadzieję, że uroda Korčuli i Pelješca trochę łagodziła ból...

Krzychooo napisał(a):O, cholera. Niezły pech. Mam nadzieję, że uroda Korčuli i Pelješca trochę łagodziła ból...

W tym czasie cierpiała Korčula, cierpiał Pelješac, więc można powiedzieć, że w tym bólu się z nimi zjednoczyłam...

Kolejny dzień upływa na oględzinach mojej nogi przez bliższych i dalszych znajomych, okładaniu jej lodem i smarowaniu przyniesionymi przez w/w medykamentami.

Mając dużo czasu szperam w necie i wynajduję informację, że właśnie pojmano 24-latka, który podkładał w Kneze ogień… ufff przynajmniej tyle dobrego… uciekać przed ogniem w tym momencie nie byłabym w stanie…

Co jakiś czas przychodzi mój węgierski sąsiad i ze zbolałą miną mówi „mea culpa” „mea culpa”….
To było chyba najgorsze w całej tej sytuacji, on żałował mnie, a ja jego, że niepotrzebnie ma wyrzuty sumienia….

Barna za punkt honoru obrał sobie ulżenie mi w cierpieniu, nosił mi więc lody czekoladowe i zabawiał rozmową, opowiadając różne zasłyszane na plaży historie… Raz podpłynął na koniec zatoczki, gdzie stał osamotniony dom, i gdy tylko jego właściciele spostrzegli obcego, w popłochu zaczęli uciekać do domu, popychając jeden drugiego i według śledztwa Barny mieszkali tam jacyś byli komuniści, szychy w czasach Jugosławii…. Innym razem zapytany o zaginionego psa, stwierdził, że widział właściciela sąsiedniego apartmanu jak coś w worku nocą, bez świateł, wywoził na pobliską wysepkę… Nie wiem ile było w tym fantazji, ale fakt jest taki, że po 2 dniach od zaginięcia, ów pan znów wypłynął gdzieś łódką, po czym pies się odnalazł…

Czy pisałam już, że mój sąsiad pochodził z Transylwanii… ? nawet żartowaliśmy na początku (po polsku) czy bezpiecznie jest w nocy spać przy otwartych drzwiach na taras, on sam śmiał się, że ludzie słysząc skąd pochodzi , zastanawiają się gdzie ma kły…. Generalnie myślę, że skoro nie rzucił się na moją krwawiącą nogę, wampirem chyba nie był…

Nadeszła sobota, dzień naszego wyjazdu z Korculi i przetransportowania się z całym wakacyjnym dobytkiem na Peljesac. Szkoda było opuszczać gościnnych gospodarzy, węgierskich przyjaciół i piękną Korculę, zwłaszcza, że było trochę znaków zapytania związanych z sytuacją na półwyspie, ale upewniwszy się, że droga jest przejezdna, a w Trpanj spokój, pozostało pożegnanie, wpakowanie mojej nogi do samochodu i zajęcie kolejki do promu.

W sobotę spory ruch, więc łapiemy się dopiero na drugi rzut…
I machamy Korculi na pożegnanie


Orebic. Nad Eliaszem złowrogie chmury... czyżby zwiastowały zmianę pogody?


Z promu w sznurku samochodów wleczemy się wytyczoną wąską promenadą praktycznie pomiędzy stolikami knajpek i leżącymi na plaży turystami. Nie zazdroszczę im...

Reszta drogi mija szybko i bez problemu meldujemy się na dobrze nam już znanej Put Vila w Trpanj Borys i Tomo witają nas serdecznie. W tym roku mamy większy apartman, robię szybko kilka zdjęć do kroniki


i zbieramy się do miasta. W zeszłym roku na Dubie wpadliśmy na naszego znajomego. W żartach, czekając na prom, postanowiliśmy do niego zadzwonić i zapytać, czy ma ochotę na chorwackie zimne piwo... Ku naszemu miłemu zaskoczeniu, nie dość, że jest w Chorwacji, to płynie z grupą na wycieczkę na Pelješac i zawinie do Trpanj, więc umawiamy się za dwie godziny w porcie



Plaża miejska








Siadamy w knajpce na nadbrzeżu i w tym momencie widzimy znajomą łódź... Okazuje się, że jesteśmy mistrzami synchronizacji


Miłosierny kelner oferuje mi lód na nogę


i Mohito na ochłodę


Kicia


Odwiedzamy konobe Škojera. Na talerzach ląduje pyszne Ćevapčići




Przy obiedzie asystuje kot, z wyćwiczonym do perfekcji wzrokiem "możesz tak sama jeść? "




Tak leniwie mija nam pierwszy dzień tego lata w Trpanj

jakie foty... szczególnie te ostatnie

dzięki za piękne zdjęcia ..prosimy o zdjęcia plaży przy kwaterze w Trpanj ...

W którym domku w Trpanj mieszkaliście? My standardowo 29
Uwielbiam to miejsce, więc czekam na ciąg dalszy

Przykro mi z powodu Twojej kontuzji , tym bardziej , że wiem coś na temat uszkodzonego kolana . . .

Zdjęcia - fajnie , że już wszystkie widać bo piękne nieustająco


Pozdrawiam
Piotr