Gorąca Korčula, spopielały Pelješac i sielskie Kuterevo’15

Ropa

W drodze powrotnej zajeżdżamy do Ropy.

Rope warto było odwiedzić... bo to tu zobaczyłam na własne oczy mangustę indyjską (co było takim moim małym marzeniem) I tyle... Może zauważyliście, że w relacji jest trochę landrynkowo... tzn. same ochy i achy... to teraz szczypta dziegciu

Ropa to mała miejscowość, z kampem i takim "wiejskim" klimatem

Zatoczka najbardziej okazale prezentuje się z góry


Apartman z widokiem... Zdecydowanie zazdroszczę miejscówki


Do zatoczki prowadzi stroma ścieżka i spoora liczba schodków... Z zejściem nie ma problemu, wydrapanie się na górę wymaga więcej wysiłku, zwłaszcza z plażowymi klamotami w temp. dużo powyżej 30 st Dajemy radę, ale codziennie to bym tak nie chciała...

A na dole...



duużo skał


Kto uważniej śledzi moje wpisy, wie, że przeciwko skałkom nie mam absolutnie nic... ale tutaj jakoś mnie nic nie zachwyciło... owszem takie strome skały robią wrażenie, nawet trochę upiorne patrząc na podpierające je deski... wejście do wody nienajlepsze - skały pokryte śliskimi... glonami? a wokół porozrzucane deski, pale i łodzie...



Kąpiel zostaje zaliczona, łapiemy trochę promyków zachodzącego słońca i bierzemy udział w "akcji ratunkowej" francuskiego chłopczyka, który poślizgnął się na tym śliskim podłożu i brzydko rozciął rączkę

Negatywnego obrazu dopełniła rura prowadząca z góry do morza, a właściwie to co się z niej wydostawało... chciałabym myśleć, ze to tylko woda, ale zapach zdecydowanie temu przeczył

Zatoczka byłaby o wiele piękniejsza, gdyby nie wpływ człowieka

W drodze powrotnej...


Po dzisiejszej wycieczce miło przysiąść na tarasie...


w towarzystwie gigantycznych cytryn


cdn

trevia napisał(a):...przepraszam, że czasem odpowiadam z opóźnieniem (ah ten brak czasu i sroga zima ).

No.
Bo już myślałem, że Koleżanka w jakimś korku przed mostem utknęła.

trevia napisał(a):Rope warto było odwiedzić... bo to tu zobaczyłam na własne oczy mangustę indyjską (co było takim moim małym marzeniem)

Zazdroszczę
Prawie oszalałam ze szczęścia, jak na Cresie zobaczyliśmy delfina Zobaczyć mangustę chyba jednak trudniej

Ropa też nie zrobiła na nas szczególnego wrażenia. I okazuje się, że niewiele straciliśmy, nie schodząc na plażę z niemiłą niespodzianką

romuald22 napisał(a):

trevia napisał(a):...przepraszam, że czasem odpowiadam z opóźnieniem (ah ten brak czasu i sroga zima ).

No.
Bo już myślałem, że Koleżanka w jakimś korku przed mostem utknęła.

Korek to dobra wymówka... wykorzystam następnym razem... Ale faktycznie, żeby nie ten nieszczęsny most człowiek miałby więcej czasu np. na lekturę forum i planowanie wakacji... Ale przecież nie żyjemy w Cro

maslinka napisał(a):Zobaczyć mangustę chyba jednak trudniej

Też nie liczyłam, że ją zobaczę.... a tu niespodzianka zwierzątko siedziało na drodze dojazdowej do Ropy Taką samą widziałam wcześniej na koszulce w kasie biletowej parku Szybko zwiała i nie zdążyłam zrobić zdjęcia...

trevia napisał(a):Kto uważniej śledzi moje wpisy, wie, że przeciwko skałkom nie mam absolutnie nic... ale tutaj jakoś mnie nic nie zachwyciło... owszem takie strome skały robią wrażenie, nawet trochę upiorne patrząc na podpierające je deski... wejście do wody nienajlepsze - skały pokryte śliskimi... glonami? a wokół porozrzucane deski, pale i łodzie...

Czy to jest jedyna plaża w miejscowości Ropa? (ta za bardzo nie nadaje się dla małych dzieci?)

Piękne zdjęcia !
Mljet jest na mojej liście do zobaczenia. Żałuję, że nie wybraliśmy się tam podczas wakacji na Korculi, ale widoczne to nie był "ten" czas
Ta zieleń i turkus, moje ulubione zestawienie

A co to???

Witam.
Piękna relacja czy można prosić namiary na apartament u Borysa na email adres e-mail widoczny tylko dla zalogowanych na cro.pl
pozdrawiam i z góry dziekuje

po przeczytaniu relacji zaczynam żałować, że w tym roku nie zdecydowaliśmy się jednak na Chorwację
buuuu

Czołem Cromaniacy Końcówka relacji napisana dawno temu, miesiącami czekała na publikację...

Kolejny dzień na Mljecie wita nas piękną pogodą.. uff


Poranny spacer po Sobrze










Ostatni dzień na wyspie postanowiliśmy w pełni wykorzystać. Pierwszy przystanek u stóp Babino Polje. Samochód zostawiamy przy drodze, w miejscu które upatrzyliśmy w drodze z parku, wygodne buty na nogi, plecak na plecy i cała naprzód wąską ścieżką w poszukiwaniu Jaskini Odyseusza.

Pierwsza część wiedzie wśród gajów pełnych fig i drzew z chlebem świętojańskim.


Po jakimś czasie ścieżka dochodzi do szerszej drogi, którą należy kierować się do jaskini.
Nam wydało się to zbyt proste, poza tym zmylił nas znak pieszego szlaku do Babino Polje, które zostało za plecami... więc wbiliśmy na ledwie widoczną dróżkę przeciskając się przez coraz to bujniesze krzaczory Spotykane kozie bobki utwierdzały w przekonaniu, że bywa tu jeszcze jakaś inna istota prócz nas, więc przez jakiś czas kontynuowaliśmy spacer/ karkołomną przeprawę W końcu doszliśmy do wniosku, że to jednak nie ta droga, ale było warto



Zawracamy

Gdy znaleźliśmy się na właściwym szlaku, pojawili się też inni turyści

Do jaskini wiedzie przyjemna, wybetonowana dróżka i schodki


Widoki nieziemskie


W końcu jest nasz cel






Wejście do jaskini zostało zabezpieczone barierką i ogrodzone płotem siatkowym. W dole widzę kilka osób wpływających do groty od strony morza. Rozważam opcję wejścia z góry.

Zejście wygląda tak


Ktoś przechodząc mówi, żeby tędy nie schodzić, że jest zbyt niebezpiecznie....

Idziemy więc obejrzeć drugie wejście 'morskie'



Jest tu pięknie, ale skały stromo opadają do morza, niektórzy wprawdzie wchodzili tu nawet z dziećmi, ale mieli materace lub kamizelki, inni skakali na główkę.... fale groźnie rozbijały się o skały, a wyjście z wody nie wyglądało najłatwiej więc wróciłam do opcji 'górą'.

Z góry zejście wyglądało bardzo stromo, a wiszące tuż nad głową skały nie były niczym podparte. Z dołu dwójka francuzów woła na mnie "don't go there" i tak w kółko.... było bardzo mokro po deszczu i udzieliły mi się ich wątpliwości... pokonałam pierwszą część, przytrzymując się krzaczków... trzeba przyznać, że z góry wyglądało to o wiele trudniej, ale druga część, uwieziona ziemia, pozrywane krzaczki i kolejne nawoływania francuzów przekonały mnie do powrotu

Doszłam do wniosku, ze zjechać na tyłku żadna sztuka, gorzej z wyjściem.... Ta dwójka francuzów wychodziła ponad pół godziny... Może to dlatego Odyseusz siedział tu tyle lat...?

Nam pozostało podziwianie z góry, im bliżej południa, tym lepiej oświetlony jest otwór jaskini, dlatego nie warto się spieszyć z odwiedzinami

Po powyższych atrakcjach, czas na trochę relaksu nad morzem.

Jeśli chodzi o zatoczki, to moją perełką jest










W Sutmoholjskiej spędzamy całe popołudnie, początkowo ludzi jest niewiele, ale z każdą godziną plaża się zapełnia - w końcu jest niedziela, w tygodniu pewnie panuje tu spokój











Na koniec zaglądamy jeszcze do Babino Polje, tutaj namierzyłam chyba jedyny na wyspie kościół

Po powrocie do apartmanu pierwszy raz włączamy tv, a tu... czyżby Sinjska Alka?



Wieczór spędzamy w jednej z trzech knajpek na nabrzeżu (o ile pamiętam w pierwszej licząc od wjazdu do Sobry, bo w niej według naszej gospodyni Adriany najlepsze jedzenie, w drugiej podobno najlepsza pizza, Mungosa obok naszego apartmanu nie polecała )

Tutaj pierwszy raz kosztuję sałatki z hobotnicy



Pod wieczór przypływa katamaran Nona Ana - 'parkuje' tuż obok naszego stolika... i dosłownie kilka cm od zaparkowanego obok samochodu, którego właściciel z przerażeniem biegnie sprawdzić ile zostało z jego fury

wieczorna Sobra


Tak spędziliśmy ostatni dzień na Mljecie.

-------------
Poranek powitał nas przepięknym wschodem słońca, właściwie nie musiałam wstawać z łóżka, aby go podziwiać...



ale z balkonu było go... więcej....



Jakiś czas później widzimy z okna, że prom już przypłynął więc pora się pożegnać. Gdy przyjechaliśmy, Adriana twierdziła, że ludzie wyjeżdżając z Mljetu często płaczą, teraz ich rozumiem... nie jest łatwo opuszczać tak wyjątkowe miejsce... Nie mówimy więc żegnaj, mówimy - do zobaczenia

W porcie kupujemy bilety


Prom kursujący pomiędzy Sobrą a Prapratno najlepsze czasy ma już za sobą, ale myślę, że dopłyniemy



cała naprzód...




W dolinie Neretvy tradycyjnie robimy ostatnie chorwackie zakupy


i tradycyjnie nie wracam do domu bez fig



Chorwaci są tak mili, że nawet stacje paliw nazwali moim imieniem


gdzieś na postoju...


Jakoś tak w tym dniu nawet napisy na coli wyjątkowo do mnie trafiały...



KONIEC. Było super! Tak jak pisałam, myślałam, ze nic nie jest w stanie już mnie bardziej zachwycić w Cro, aż trafiłam na Pelješac, to samo myślałam wyjeżdżając z Trpanj i trafiłam na magiczny Mljet... widocznie wiele jest prawdy w twierdzeniu - oczekuj mniej, dostaniesz więcej... Jak będzie w kolejnych latach.... zobaczymy... na razie wymieniam maile z Borysem...

Bardzo dziękuję wszystkim śledzącym relację - tym aktywnym i tym ukrytym. Życzę Wam wszystkim równie bajkowych wakacji i do zobaczenia, może gdzieś na chorwackich drogach

W bonusie podsumowanie wyprawy skompresowane w 5 minutowym filmiku (sklejanie filmów to moja pieta achillesowa, więc proszę o wyrozumiałość )

Trevia, dzięki za świetną relację i piękne zdjęcia

Mljet jest wyjątkowy i też na pewno kiedyś tam wrócimy

Pozdrawiam serdecznie

Zdjęcia cudne,żyleta Mljet niesamowity,pięknie pokazujesz Chorwację,pozdrawiam:)

Pięknie pokazałaś Mljet,nie byłam tam jeszcze ,posłuży mi jako inspiracja fajnie się czytało ,no i wspaniałe zdjęcia .dzięki