Za miedzą: Žacléř

Wracamy na zamkowe tereny Residenzschloss bramą wiodącą na dziedziniec przykryty współczesną konstrukcją...

*

Niestety, przez własną niewiedzę i totalne gapiostwo , nie zobaczyliśmy prześlicznych sgraffitowych dekoracji w innej części zamku. Nie dotarliśmy również do arkadowego długiego dziedzińca stajennego Stallhof , a było tak blisko!
Kolejną bramą wychodzimy na uliczkę prowadzącą do Bramy Jerzego - Georgentor ( w zasadzie to cały budynek bramny Georgenbau), zbudowanej w latach 1530-46.

*

Bramę przebudowano w latach 1718-19 (po pożarze zamku z 1701 r.), a w 1833 dodano jeszcze jedną kondygnację. Kolejne przebudowy przypadają na lata 1866-68 oraz 1889-1901. Po zniszczeniach w 1945 r., bramę odbudowano w latach 60-tych. Brma prezentuje się najlepiej od strony Placu Zamkowego, ale takiego ujęcia niestety nie mam .

Najwyższa wieża zamkowa to Hausmannsturm (1674-76). Ma ona wysokość 101 m, dziś jest tam punkt widokowy, na którym ... nie byliśmy i panoramy Drezna nie podziwialiśmy .

*

Danusiu, nieoceniona skarbnico wiedzy, znów temat, który wyprzedza nieco moje plany wycieczkowe Nie omieszkam skorzystać z podpowiedzi

moscatel napisał(a):znów temat, który wyprzedza nieco moje plany wycieczkowe Nie omieszkam skorzystać z podpowiedzi

Sylwia, jeśli Ci się chociaż troszkę przydadzą moje wypociny, to się cieszę na zapas . W gruncie rzeczy wszystko można przeczytać w necie na stronach właściwych tym rejonom Niemiec - Drezno i Szwajcaria Saksońska są dość popularne. Inna sprawa, że trochę czasu to zabiera, czego doświadczyłam w czasie przygotowań do wyjazdu. Zwłaszcza że "po naszemu" trochę ubogo, a ja jestem z tego ciut starszego pokolenia, które zbyt wiele motywacji do nauki zachodnich języków nie miało .

Drezdeńska starówka oczywiście piękna, ale bardziej zauroczyły mnie cuda natury w okolicy saksońskiej stolicy (trochę mi się "rymło" ). Z kolei w zakresie zabytków, miejscem najbardziej dla nas przyjaznym okazało się Stolpen. Jak już uporam się ze wspaniałościami Drezna (a kilka odcinków z pewnością jeszcze mi to zajmie ), to będzie o miejscach pozostałych . No i ten niedosyt spacerów po szlakach Czeskiej Szwajcarii... Tam muszę koniecznie wrócić, najlepiej którejś jesieni...

Obok Bramy Jerzego - wzdłuż ulicy Auguststrasse - zewnętrzna ściana zamkowa pokryta jest kunsztowną mozaiką Fürstenzug (Pochód Książąt).

*
Na długości 102 m ukazany jest orszak wszystkich władców Saksonii od roku 1123 do roku 1904 oraz ok. 60 innych towarzyszących im postaci. To niesamowite dzieło wykonane zostało w latach 1872-76 techniką sgraffito, po latach nieco podniszczony tynk zastąpiono (1904-7) malowanymi płytkami (ok. 24 tys. sztuk - wielkość płytek 20m,5 * 20,5 cm) z miśnieńskiej porcelany. W czasie bombardowania Drezna dzieło ucierpiało bardzo nieznacznie, trzeba było wymienić (renowacja w 1978-79 r. ) tylko 223 płytki uszkodzone całkowicie i 442 płytki zniszczone częściowo.
Orszak książęcy w całej okazałości możecie sobie obejrzećdzięki wikipedii, tu poniżej kilka fragmentarycznych ujęć.

*

Przysiadamy na chwilę na Placu Zamkowym pod pomnikiem Fryderyka Augusta I. Wcześniej (1843) pomnik stał na terenie Zwingeru , potem w Pałacu Japońskim, obecna lokalizacja - od 2008 r.

*

Za nami wznosi się olbrzymi Ständehaus, którego jedna ściana przylega do tarasów nad Łabą. Budynek wzniesiono na początku XX w. na potrzeby saksońskiego Landtagu (obecnie parlament mieści się w innym miejscu).

*

Przed nami kolejna wspaniałość Drezna - barokowy kościół zamkowy Hofkirche, katolicka katedra Św. Trójcy. Budowla jest ogromna (4800 m2) - to największy katolicki kościół w Saksonii. Kościół połączony jest z zamkiem neobarokowym krytym nadziemnym mostem dobudowanym podczas przebudowy w 1900 r.

*

Budowa była pomysłem Augusta Mocnego - po jego przejściu na katolicyzm w związku z ubieganiem się o polską koronę. Katedra została wybudowana jednak dopiero (1738-55) przez jego syna i następcę. Tak jak i inne zabytki starówki, kościół został poważnie uszkodzony w 1945 r., odbudowę rozpoczęto wkrótce po zakończeniu wojny, prace trwały do 1968 r.
Zachwyca ażurowa wieża wysokości 86 m.

*

Bogactwo detali zdobiących kościół jest przeogromne. Uwagę zwraca przede wszystkim 78 ogromnych rzeźb umieszczonych wysoko na balustradzie. Wzrok przyciągają też figury umieszczone niżej, we wnękach na ścianach zewnętrznych kościoła.

*

Zachęceni barokowym bogactwem na zewnątrz, pragniemy zobaczyć także ogromne wnętrze dworskiego kościoła.
Barokowych ozdobników oczywiście sporo, ale złoceniami nie kapie aż tak, jak w wielu innych świątyniach z tego okresu. Zaletą takiego stanu rzeczy (chociaż osobiście wolę totalne zagęszczenie barokowych elementów) jest to, że łatwiej skupić się na prawdziwych skarbach katedry. Wśród nich wyróżnia się rokokowa ambona (1 poł. XVIII w.)...

*

... oraz organy (1750-54), jedno z najwspanialszych dzieł Gottfrieda Jphanna Silbermanna, po jego śmierci ukończone przez jego syna Johanna Daniela Silbermana współpracującego z Zachariasem Hildebrandtem.

*

Organy fotografujemy w każdym zwiedzanym kościele (jeśli tylko taka możliwość jest ), gdyż jeden z naszych przyjaciół jest organmistrzem . Brzmienia oglądanych instrumentów co prawda nie przekażemy, ale może chociaż prospekty organowe jakąś inspiracją bedą ! Im więcej fotek przeglądnie, tym większa możliwość, że i jego dzieła będą podziwiane po upływie wieków...

Warto przyjrzeć się ogromnemu obrazowi w głównym ołtarzu. Ciemna tonacja malowidła wyróżnia się na tle jasnego wnętrza katedry. Obraz powstał w latach 1752-56 i przedstawia Wniebowstąpienie. Na ołtarzu pod obrazem ustawiono wielki krucyfiks z 1756 r. oraz 2-metrowe srebrne świeczniki.

*

Z tyłu kościoła znajdują się kolejne kaplice. W jednej z nich jest obecnie punkt sprzedaży pamiątek, natomiast w kaplicy Św. Jana Nepomucena stoi duża porcelanowa Pieta o dość oryginalnym kształcie - jest to pomnik pamięci ofiar nalotu z 1945 r. „Zza sznurka” można zobaczyć kaplicę Najświętszego Sakramentu.

*

Nie udało się nam zobaczyć z bliska bocznych kaplic (Najświętszego Sakramentu oraz Św. Krzyża) mieszczących się niejako na tyłach głównego ołtarza - niestety przejście do nich było zagrodzone .
Nie byliśmy również w krypcie katedralnej, w której znajdują się sarkofagi saskich królów i elektorów oraz członków ich rodzin. Jest również urna z sercem Augusta II Mocnego, którego ciało pochowane zostało na Wawelu. W czasie powodzi w 2002 krypta znalazła się całkowicie pod wodą. W latach 2003-2004 na przywrócenie stanu pomieszczeń i sarkofagów wydano ponoć ok. 480 tys. euro - pewnie więc turyści znów mogą zajrzeć do krypty, ale nie sprawdzaliśmy tego. Trochę szkoda, moglibyśmy porównać kryptę Wettynów z kryptą Habsburgów, jaką oglądaliśmy w czasie ubiegłorocznego weekendu bożociałowego...

Po obejrzeniu katedry katolickiej kolej na monumentalny protestancki Frauenkirche. W tym celu udajemy się na pobliski Nowy Rynek otoczony nową zabudową, gdyż wszystkie budynki zostały zniszczone w 1945 r. Odbudowano je zgodnie z historycznym barokowym wyglądem, nieco jednak "wzbogacając" o współczesne elementy dekoracyjne. Część Nowego Rynku (od strony zamku) nadal jest placem budowy, a może archeologicznych wykopalisk? W sumie to nie wiem ...

*

Po południowej stronie Nowego Rynku stoi pomnik (1867 r.) króla Saksonii Fryderyka Augusta II. Budynek za nim, Hotel de Saxe, to rekonstrukcja budowli z 1831 r.

*
Wzrok wszystkich turystów przyciąga kościół Frauenkirche. Przed kościołem stoi pomnik Marcina Lutra z 1885 (przetrwał bombardowanie, po odrestaurowaniu znów "pilnuje" świątyni).

*

Frauenkirche to oczywiście budowla współczesna, chociaż jej zewnętrzna powłoka jest bardzo bliska oryginałowi sprzed lat. Pomimo tego, że nie jest to wiekowy zabytek, warto go zobaczyć .

*

Ruiny kościoła zniszczonego w wyniku nalotów bombowych 13.02.1945, przez wiele lat pozostawały nietknięte jako swoisty pomnik, stanowiący ostrzeżenie przed okropieństwami wojen. Inicjatywa odbudowy Frauenkirche powstała 20 lat temu i zakończyła się powodzeniem w 2005 roku.
Pierwszy kamienny kościół stał w tym miejscu już z XI w., zastąpiła go w XV w. późnogotycka świątynia, którą zburzono w XVIII w. i zbudowano wówczas (1726-43) budowlę późnobarokowo - klasycystyczną, której dość wierną kopię możemy dziś podziwiać. Do odbudowy zużyto odzyskane elementy z ruin kościoła - stanowią one około 34% nowej konstrukcji. Wyłącznie nowe elementy wykorzystano tylko do budowy kopuły, dzięki czemu posiada ona stabilność, jakiej nie zapewniały oryginalne elementy nadwątlone działaniem wysokiej temperatury w czasie pożaru po bombardowaniu. Jeśli dokładnie przypatrzymy się budowli, stare i nowe elementy rozróżnimy po ich kolorze...

*

Najbardziej charakterystycznym elementem Frauenkirche jest jego olbrzymia kopuła, w całości wykonana z piaskowca.
Kopuła zwieńczona jest krzyżem z pozłacaną aureolą. Krzyż Pojednania jest darem Brytyjskiego Towarzystwa Drezdeńskiego, a wykonał go londyński złotniki, którego ojciec był pilotem jednego z samolotów biorących udział w bombardowaniu Drezna. Krzyż ze zburzonej świątyni (pogięty i mocno zniszczony, odnaleziony w ruinach) stoi obecnie z boku ołtarza.

*

Latarnia od wewnątrz kopuły sprawia, że kościół jest jasny i przytulny. Kopułę zdobią freski w pastelowych odcieniach - kopie pierwotnych malowideł z 1734 r. przedstawiające Czterech Ewangelistów oraz cnoty chrześcijańskie: Wiarę, Nadzieję, Miłość i Miłosierdzie.

*

Monumentalny (10 m * 12 m) barokowy ołtarz zwieńczony jest prospektem organowym.

*

Świątynia może pomieścić ok. 5 tysięcy wiernych - w ławkach ustawionych koncentrycznie pod kopułą i za podtrzymującymi ją filarami oraz na kilku poziomach empor okalających z trzech stron okrągłe wnętrze kościoła.

*

Po obejrzeniu wnętrza, okrążamy cały kościół od zewnątrz, przy okazji przyglądając się pobliskim zabudowaniom.
Jednym z nich jest barokowy Pałac Cosel, zbudowany w latach 1762-64 dla hrabiego Fryderyka Augusta Cosel - syna Augusta Mocnego, którego miał z hrabiną Cosel.
Po uszkodzeniach w czasie wojny siedmioletniej (w 1760 trafiony armatą przez Prusaków w czasie oblężenia), pałac odnowiono i rozbudowano w 1752 r. Budynek został zniszczony w czasie alianckich nalotów. Dwa boczne skrzydła odrestaurowano w latach 1972-77 r, odbudowę głównego budynku zakończono w 2000 r. Dziś jest tam kawiarnia i restauracja.

*

Obok Frauenkirche od strony północnej znajduje się pomnik - resztka kościelnych ruin - ostrzeżenie przed skutkami wojen.

*

Czas na kawkę . W tym celu wyszukaliśmy sobie kawiarenkę Kunst Cafe Antik w pobliżu wejścia na widokowe tarasy. Siadamy w środku, bo wietrzysko wieje jak kieleckiem.
Wnętrze kawiarenki to sklep z antykami (a może częściowo z ich podróbkami ?). Siedzimy na sofach i krzesełkach przy stoliku - wszystko dyskretnie uzupełnione naklejkami z cenami, które przyprawiają o zawrót głowy. Trzeba uważać, żeby przypadkiem nie wylać kawki na obicia. Ale poza tym jest bardzo sympatycznie

*

Kolej na Brühlische Terrasse - promenadę spacerową pięknie położoną nad Łabą. Nic dziwnego, że niektórzy nazywają to miejsce Balkonem Europy ( tych balkonów trochę się uzbierało w różnych jej zakątkach ).
Nazwa tarasów pochodzi od XVIII-wiecznego właściciela tego miejsca, królewskiego ministra hrabiego Brühla. Dawniej mógł tu spacerować tylko król i jego świta, zwykli śmiertelnicy mogą - kiedy tylko zechcą - dopiero od roku 1814.

Widać stąd kopułę Frauenkirche, na drugą stronę Łaby też warto popatrzeć...
Gdzieś pod nami znajdują się XVI-wieczne kazamaty, a wzdłuż tarasów stoją wspaniałe budowle. Z tyłu zostało Albertinum (1884-97) - prawie niewidoczne, ale i tak nie podejdziemy bliżej. Wcześniej był to renesansowy arsenał, po rozbudowie (i odrestaurowaniu po nalotach) budynek przeznaczono na cele muzealne.
Tuż obok nas Akademia Sztuk Pieknych (Kunstakademie) połączona z pawilonem Ausstellungsgebäude.
Kunstakademie oglądaliśmy już częściowo od strony pałacu Cosel i Frauenkirche.
Pompatyczna neorenesansowa budowla powstała w latach 1891-95. Duża kopuła potocznie nazywana jest Zitronenpresse (wyciskacz do cytryny troszkę faktycznie przypomina ), ozdabia ją dynamiczna duża figura.

*

Dalej mijamy neobarokowy pałacyk Sekundogenitur zbudowany w latach 1896-97 z przeznaczeniem na bibliotekę i zbiór miedziorytów. Budynek całkowicie spłonął w czasie nalotów w 1945 r., odbudowano go w latach 1963-64.

*

Spacerując po tarasach, co jakiś czas trafiamy na pomniki.
Przy schodach od strony Münzgasse (wiodącej do Frauenkirche) stoi taka oto rzeźba z 1990 r. zwana Sieben-Bastionen-Plastik, upamiętniająca siedem baszt dawnej twierdzy drezdeńskiej, które August Mocny nazywał imionami planet. Nazwy te możemy odczytać na płytach wokół rzeźby.

*

Dalej (przed pałacem Sekundogenitur) jest brązowe popiersie Ernesta Rietschela - pomnik postawiony w 1876 r. dla uczenia tego rzeźbiarza.

*

Przy schodach prowadzących z tarasów na Plac Zamkowy stoją alegoryczne kompozycje figuralne przedstawiające pory dnia. Pierwotnie były to piaskowcowe rzeźby wykonane w 1868 r. na wystawę wiedeńską (dostały wówczas pierwszą nagrodę ), obecnie są to ich wierne kopie z brązu (1908 r.).

Ranek:

*

Gdzieś w necie możecie sobie oglądnąć Południe, Wieczór i Noc,

Ciąg budowli przy tarasach od strony Placu Zamkowego zamyka Ständehaus, troszkę już nam znany z porannego przesiadywania obok niego pod pomnikiem

*

Jesteśmy obok mostu, decydujemy się więc na króciutki wypad na drugą stronę Łaby.
Most Augusta - Augustusbrücke to najstarsze połączenie Placu Zamkowego na starówce z Neustädter Markt na Nowym Mieście -oczywiście, nie chodzi dokładnie o obecną budowlę, lecz jej poprzednika - kamienny most z 1287. Kolejny most powstał w latach 1727-31 na zlecenie Augusta Mocnego, a obecna budowla pochodzi z lat 1907 (most na wzór poprzedniej budowli, ale poszerzony). Most odbudowano w 1949 po zniszczeniach z czasów nalotu. Ma on 355 m długości i 17 m szerokości.

Z mostu mamy fajne widoczki na miejsca, które "przed chwilą" zwiedzaliśmy.

*

W przejściu podziemnym pomiędzy mostem a Rynkiem Nowomiejskim oglądamy płaskorzeźby z planem Drezna sprzed wieków.

*

Osiągamy nasz cel główny po drugiej stronie rzeki - rynek z pomnikiem Złoty Jeździec (1733-36) przedstawiającym Augusta Mocnego w zbroi. Jakoś mi ten "rycerski" wizerunek nie pasuje do tego, co moje szare komórki utrwaliły przed laty... Cały czas mam przed oczami uperukowanego Dmochowskiego w roli Sasa ("Hrabina Cosel"w reżyserii Antczaka) i coś mi się wydaje, że August Mocny o wiele częściej paradował w peruce, niż w hełmie...
Cokół pomnika jest późniejszy - powstał w 1884 r.

*

Na placu w pobliżu konnego pomnika są też takie oto figury symbolizujące Łabę i (chyba ) Wisłę.

*

Obok stoją dwa maszty flagowe z brązu wysokości 25 m - postawione tu w 1893 r. dla upamiętnienia wizyty cesarza Wilhelma I (był w Dreźnie w 1882 r.).

Ulicą równoległą do Łaby idziemy kawalątek dalej aż do Palaisplatz z fontanną i zaczynającą się tu dzielnicą pełną barokowych domów.

*

Skoro Plac Pałacowy, to musi być i pałac .
Po drugiej stronie jezdni (naprzeciw fontanny) stoi Pałac Japoński, który tak zaintrygował nas swą nazwą, że postanowiliśmy dojść od Złotego Jeźdźca jeszcze tu, zanim wrócimy na starówkę. Ciekawość nazwy podkreślał fakt, że na początku był to... Pałac Holenderski .
Ten barokowo-klasycystyczny pałac miejski został zbudowany w 1715 roku, a pierwszy jego najemca był Holendrem (nazwa pierwotna okazała się więc oczywista ). August Mocny nabył pałac w 1717 w celu zorganizowania w nim przyjęcia weselnego dla syna, potem planował umieszczenie tam swej porcelanowej kolekcji. W latach 1727-31 budowla została rozbudowana w formie czteroskrzydłowego pałacu.

*

Dziś w pałacu można oglądać zbiory etnograficzne i archeologiczne, są też wystawy czasowe. W czasie naszego pobytu w Dreźnie była sposobność oglądnięcia wystawy egzotycznych dywanów oraz sztuki znad Amazonki, gościły również antyczne rzeźby ze zbiorów madryckiego Muzeum Prado.

*

Żadnej z tych wystaw jednak nie obejrzeliśmy . Tym samym, nie widzieliśmy również pałacowych wnętrz, nie mogę więc nic powiedzieć na temat ich "japońskości"....

Niemniej jednak nazwa pałacu całkiem przypadkowa nie jest, bo na wewnętrznym dziedzińcu mogliśmy sobie zobaczyć takie oto 24 kamienne postaci…

*

Azjatyckiego wyglądu miały nadać budowli miedziane kopułki - na wysokości centralnej osi głównego skrzydła pałacu oraz nad narożnikami.
Najprawdopodobniej jednak nazwa "japoński" związana była z tym, że w porcelanowych zbiorach Augusta Mocnego początkowo przeważała porcelana japońska - chociaż dziś w Muzeum Porcelany więcej jest chińskich okazów...

Wracamy przez Most Augusta, skąd mamy panoramki na kolejne drezdeńskie obiekty. W oddali widać budowlę przypominającą kształtem meczet - ale okazuje się, że to dawna fabryka wyrobów tytoniowych Yenidze, zbudowana w latach 1907-9, odrestaurowana w 1997.

*

Otwiera się szeroki widok na budowle przy Placu Zamkowym oraz na operę...

*