Wyspy Kanaryjskie

Suplement fotograficzny do poprzedniego odcinka

Niezłe gołoborza.

Na samym szczycie stoi maszt antenowy, do którego zbliżamy się pomiędzy płotami z siatki, i oto stajemy na grzbiecie, a właściwie na grani ponad opadającym na drugą stronę potężnym urwiskiem.

Już zapomniałem jak to wyspa.

Suplement fotograficzny do poprzedniego odcinka

Pora na wyczekiwaną sesję fotograficzną.

Suplement fotograficzny do poprzedniego odcinka

Widoki z najwyższego szczytu Fuerteventury są oszałamiające - spod stóp urywa się kilkusetmetrowy, początkowo piekielnie stromy stok, stopniowo łagodniejący w stronę bliskiego wybrzeża, zaś na horyzoncie daje się dostrzec nawet Teneryfa. Jedyne, co utrudnia nieco napawanie się krajobrazem, to bardzo silne podmuchy wiatru.

Suplement fotograficzny do poprzedniego odcinka

Widoki na duże odległości ale na vlogach u podróżników lepiej to widać.

Są też jeszcze resztki kalimy, które odrobinę psują widoczność, jednak największą niedogodnością jest wiatr, który z uwagi na jego moc można nawet określić mianem wichru. Zwykle korzystamy z samowyzwalacza, żeby się uwiecznić w co bardziej charakterystycznych miejscach, tu jednak nie ma o tym mowy. Postanawiamy zatem wyjątkowo skorzystać z grzeczności pary Niemców, która tuż za nami zdobywa Pico de la Zarza. Kiedy mężczyzna z czapką z daszkiem na głowie sięga po mój aparat, puszcza przytrzymywaną do tego momentu czapkę, która błyskawicznie startuje do lotu, najpierw lekko się wznoszącego, by następnie pognać w dal i zniknąć nam wszystkim z oczu...

Trzeba będzie honorowo zwrócić za czapkę.

Suplement fotograficzny do poprzedniego odcinka

O, widać czapkę na dnie doliny.

Trochę mi głupio, ale pan wybucha śmiechem i spoglądając za swoim nakryciem głowy, które wybrało wolność, stwierdza, że on już był na Teneryfie, a teraz kolej na jego czapkę. Dziękujemy mu wyjątkowo serdecznie, a że w tych warunkach rezygnujemy z wypicia piwa, które przytargałem na szczyt w plecaku, zabieramy się w drogę powrotną.