Bieszczadzkie wędrowanie

Super widoki Bieszczady mają swój niepowtarzalny klimat też mamy stosunkowo niedaleko w porównaniu do Was bo ok. 200 km i czas znów się wybrać póki jeszcze jest troszkę śniegu i mrozu

maslinka napisał(a):Mieliśmy kiedyś w planach Bieszczady zimą, ale zaczęliśmy intensywnie jeździć na nartach i wykorzystywać każdy zimowy weekend na szusowanie...

Dopiero jak się wykluczyłam z narciarstwa poszukaliśmy alternatywy na zimowe wyjazdy. Gdyby nie kontuzja pewnie zamiast w Bieszczady pojechalibyśmy na narty .

maslinka napisał(a):Ale na pewno, w nieokreślonej przyszłości , pojedziemy tam na zimowe wędrowanie.

Polecam

bluesman napisał(a):Bieszczady mają swój niepowtarzalny klimat też mamy stosunkowo niedaleko w porównaniu do Was bo ok. 200 km i czas znów się wybrać póki jeszcze jest troszkę śniegu i mrozu

Jak donoszą na bieszczadzkim forum trzeba się spieszyć.

Na Małej Rawce nie zabawiliśmy długo. Porywisty wiatr rozwiał plan żeby usiąść z herbatą i czekoladowymi batonami i porozkoszować się dłuższą chwilę widokami na połoniny.
Ruszamy więc dalej. W oddali widać już nasz kolejny cel - betonowy słup na Wielkiej Rawce, dawny znak geodezyjny.








Podziwiamy widoczki

Na masyw Tarnicy i Szerokiego Wierchu






Na Połoninę Wetlińską i Smerek






Na Dział i pasmo graniczne






Widać nawet Tatry






Idzie się przyjemnie, wiatr zdaje się nieco słabnąć












Okazuje się, że bardzo popularne są w Bieszczadach skitury.




Jedno niewielkie podejście i jesteśmy na Wielkiej Rawce

Piękna pogoda i fajne widoki

Widok Tatr w oddali - bezcenny Domyślam się, że pod górę się szło, się szło i się szło o wiele więcej niż na tych "płaskich" zdjęciach

maslinka napisał(a):Marzena, przepięknie

Mieliśmy kiedyś w planach Bieszczady zimą, ale zaczęliśmy intensywnie jeździć na nartach i wykorzystywać każdy zimowy weekend na szusowanie... A jednak tam z narciarskimi ośrodkami trochę kiepsko

Ale na pewno, w nieokreślonej przyszłości , pojedziemy tam na zimowe wędrowanie. Po Twoich fotach po prostu musimy!

Pozdrawiam serdecznie

Piękne zdjęcia
Na rozprostowanie kości po wędrowaniu polecam Kalnicę ,wiadomo -stok 850 m ,wyciąg miseczka rodem z PRLu
ale przygotowany perfekcyjnie ,no i pełny luzik ,dwa auta na krzyż czyli osiem osób na stoku
Byłem w lutym dwa dni no ale ja mam blisko (100 km)
pozdrawiam Krzysiek

świetne zdjęcia, niektóre wyglądają jakby były to szkice ołówkiem
pogoda wpasowała się idealnie

marko350 napisał(a):Piękna pogoda i fajne widoki

te kiero napisał(a):pogoda wpasowała się idealnie

Pogoda jak na zamówienie. Nawet trochę za ciepło .

Fresz napisał(a):Widok Tatr w oddali - bezcenny

Pierwszy raz trafiliśmy na taaaaaaaką widoczność .

lotnikwsk napisał(a):Na rozprostowanie kości po wędrowaniu polecam Kalnicę ,wiadomo -stok 850 m

To już całkiem konkretna długość .

Czas skończyć "rawkowanie" .

Doszliśmy do miejsca, gdzie żółty szlak przez Rawki spotyka się z niebieskim szlakiem granicznym. Jeszcze tylko zdjęcie słupka i możemy wracać.














Na Wielkiej Rawce szkolili się akurat GOPRowcy.










Jeszcze kilka widoczków






i jesteśmy z powrotem na Małej Rawce. Zrobiło się tu tłoczno . Tylu ludzi na raz jeszcze tu nie widzieliśmy.




Ostatnie pstryki i można schodzić do Bacówki.










Sposobów schodzenia z góry zaobserwowaliśmy kilka. My zrobiliśmy to tradycyjnie, ale znalazło się też paru amatorów zjazdów na jabłuszku. Był też snowbordzista uprawiający slalom między drzewami. Jednak zdecydowanym zwycięzcą konkurencji okazała się ta para .










Na taki wyczyn raczej się nie porwiemy, ale następnym razem na pewno przyczepimy sobie do plecaków po jabłuszku .








Zanim wróciliśmy do auta wstąpiliśmy jeszcze do Bacówki Pod Małą Rawką. Schronisk w Bieszczadach jest wprawdzie niewiele, ale to akurat jest naszym ulubionym. Po odbiór zamówienia wołają tu po imieniu . Kawa, grzane piwo i ciasto marchewkowe smakowały wyśmienicie. Fotek niestety brak .

Ostatnia prosta i jesteśmy na parkingu.










Paweł odstawił mnie do pokoju, a sam poszedł jeszcze sprawdzić co zmieniło się na wetlińskim Manhattanie i czy jest tam jeszcze miejsce na nasz domek .








W planach na kolejny dzień Tarnica .

Wspaniały plan

Troszkę zazdroszczę widoków na wschodnie góry - przy takiej pogodzie w stronę Gorganów widoki przednie . . .


Pozdrawiam
Piotr

"Paweł odstawił mnie do pokoju, a sam poszedł jeszcze sprawdzić co zmieniło się na wetlińskim Manhattanie i czy jest tam jeszcze miejsce na nasz domek ."
W sumie dobrze by było posiadać znajomych na Manhattanie

Te drzewa w oddali ... jak materiał płócienny

Przepiękne zdjęcia, przepiękne miejsca i przepiękna pogoda! Dobrym ludziom zawsze słonko świeci
Cieszę się, że mi podrzucono linka do Twej relacji, którą z chęcią czytam. Pomysłowe polączenie letniej i zimowej. Byłam w tym samym czasie, co Ty, czasie zimowym i choć była to spontaniczna decyzja i tylko dwa dni, to były to cudowne dwa dni! Mieszkam 60 km dalej Ciebie i ktoś mógłby się stuknąć w czoło i powiedzieć, żem szalona, ale dla mnie było warto, ze względu na słoneczną pogodę. Ach, te widoki! I to granatowe, nocne niebo zasiane gwiazdami, o którym pisałaś. Pozwolę sobie tylko jeszcze dodać, że na początku lutego byłam też przez 3 dni, ale pogoda była inna. Śliczna zima, pęłną parą, mnóstwo świeżego, białego puchu, za którym tęskniłam i były momenty, że zapadałam się w nim po tyłek. Dało mi to mnóstwo radości. Drogi były zasypane grubo i nieodśnieżone, co dla mnie miało też swój urok. Wyglądało to tak:

a tak było na Małej Rawce:

Przepraszam, że tak się trochę rozpanoszyłam w Twojej relacji, ale to tak poglądowo, dla kontrastu.
Oczywiście planuję już wypad wiosenno-letni, bo pozazdrościłam Tobie tamtych zielonych widoków
Jestem zachwycona Bieszczadami.

Pięknie, pięknie zimowo na Rawkach .
My tej zimy tam nie dotarliśmy, ale może w przyszłym roku zimą się nam to uda.
Czekam na zdjęcia z zimowej Tarnicy .