Uwaga grupa! Kierunek wschód! Tam musi być jakaś cywilizacja

Nowy Sącz, cz. II

Mijamy bazylikę kolegiacką św. Małgorzaty, gotycki kościół wybudowany w XIV wieku.








Dochodzimy do ruin Zamku Królewskiego.
Zamek wzniesiony został przez króla Kazimierza Wielkiego w latach 1350–1360 na skarpie w widłach dwóch rzek: Dunajca i Kamienicy.




Do dzisiaj zachowały się resztki murów obwodowych oraz zrekonstruowana Baszta Kowalska.








Kiedy tak spacerujemy po parku wokół zamkowych ruin i obserwujemy coraz niżej schodzące słońce wpadam na pomysł, żeby poszukać jakiegoś ciekawego miejsca na obejrzenie zachodu.




Klikam chwilę po mapie i w końcu kieruję Pawła na ulicę Jodłową. Wspinamy się wąską drogą do góry tak długo jak nawierzchnia pozwala .
Zostawiamy auto na poboczu i biegniemy jeszcze kawałek. Zdążyliśmy .

Sądecki Park Etnograficzny i Miasteczko Galicyjskie w Nowym Sączu

O ile spacer przez nowosądecki Rynek wyszedł dość spontanicznie to już tutejszy skansen mieliśmy bardzo wysoko na liście priorytetów.
Po prostu lubimy takie klimaty i taki sposób opowiadania o historii regionu.

Oprócz skansenu prezentującego budownictwo, kulturę i codzienne życie historycznej Sądecczyzny obejrzeć można też Miasteczko Galicyjskie będące rekonstrukcją niewielkiego placu rynkowego z typową mieszczańską zabudową.
Po informacje o godzinach otwarcia i cenach biletów odsyłam do źródła .


Zwiedzanie zaczniemy od Galicyjskiego Miasteczka.










Wokół brukowanego rynku zrekonstruowano ok. 20 obiektów.
Do budynków można zajrzeć i posłuchać przewodników opowiadających o życiu w dawnej Galicji.












Ratusz wzorowany jest na niezrealizowanym projekcie odbudowy po pożarze ratusza w Starym Sączu.





Kapliczka św. Jana Nepomucena jest kopia kapliczki z Czchowa.







Zaglądamy do sklepu kolonialnego i z dużym zaciekawieniem oglądamy asortyment .












Odwiedzamy fryzjera i szewca ...








oraz atelier fotografa.






Bardzo ciekawym miejscem okazuje się pracownia drukarska. Przede wszystkim za sprawą bardzo zajmująco opowiadającego przewodnika.
Stara maszyna drukarska z początku ubiegłego wieku (rok produkcji 1908) trafiła tu z sądeckiej drukarni „Nowodruk”, gdzie pracowała do 2008 roku.










i tu może zrobimy sobie małą przerwę .

Nefer napisał(a):A skansen i Miasteczko Galicyjskie mieliśmy okazję już kiedyś zwiedzać i nam też bardzo się podobało .

W wrześniu zwiedziliśmy jeszcze skansen w Lublinie i też było super.
Ze wszystkich najwyżej w rankingu niezmienne plasuje się jednak Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku .

Miasteczko Galicyjskie, cz. II

Czekając na otwarcie zakładu stolarskiego oglądamy kram z mydłem i powidłem








Zaglądamy do stolarza.






Ten rzemieślnik zajmował się również snycerstwem.










W zrekonstruowanym budynku z Lanckorony odtworzono dawną aptekę i gabinet dentystyczny.















Przy pracowni krawieckiej odtworzono nawet mieszkanie.







Bardzo ciekawym miejscem jest strażacka remiza.









Na koniec wizyty w Miasteczku Galicyjskim odwiedzamy Galerię Paszyńską znaną jako galeria sztuki nieprofesjonalnej.
Mieści się tu stała wystawa rzeźby ludowej i malarstwa na szkle oraz prezentacja fotograficzna lokalnych twórców ludowych.
















W następnym odcinku przejdziemy na teren Sądeckiego Parku Etnograficznego.

Sądecki Park Etnograficzny, cz.I

Pierwszy mijany sektor to osada kolonistów niemieckich zwanych józefińskimi, którzy w latach 1781–1786 zostali sprowadzeni do Galicji przez cesarza Józefa. Zrekonstruowane zagrody z Gołkowic Dolnych pochodzą z końca XVIII w., a wnętrza urządzono na lata 20 XX w.











Dalej zorganizowano sektor przemysłu ludowego.
Stoją tu młyn i dwa tartaki, ten drugi pochodzi z Młodowa (zapamiętałam, bo stamtąd pochodził mój dziadek ).



















Mamy trochę szczęścia, bo wnętrze akurat zwiedza większa wycieczka, dla której przewodnik uruchomił napędzany wodą gater.








Szkoda, że nie nagrałam filmiku .







Skansen prezentuje architekturę drewnianą i tradycyjną kulturę lokalnych grup etnograficznych - Lachów, Pogórzan i Górali Sądeckich a także Łemków.
Dzięki otrzymanej w kasie mapce wiemy co aktualnie oglądamy .
Tak na przykłąd mieszkali Pogórzanie. Chałupy pochodzą z połowy XIX wieku.


















CDN

Z ciekawością patrzę i porównuję na zdjęciach , co zmieniło się przez rok w skansenie w Nowym Sączu Bywamy tam ze znajomymi dość często od kilku lat , ostatnie dokładne zwiedzanie całości ( miasteczka i skansenu ) było 4 września 2022 , potem było miasteczko , albo skansen Również bardzo lubimy skanseny


Pozdrawiam
Piotr

Nefer napisał(a):O tak, Sanok jest niesamowity.

Chciałabym go kiedyś zobaczyć jeszcze w zimowej szacie .

piotrf napisał(a):Z ciekawością patrzę i porównuję na zdjęciach , co zmieniło się przez rok w skansenie w Nowym Sączu Bywamy tam ze znajomymi dość często od kilku lat

Fajnie, że korzystasz z bliskości skansenu.
My mamy niedaleko do Muzeum Wsi Opolskiej, a wstyd się przyznać, jeszcze tam nie byliśmy .

Sądecki Park Etnograficzny, cz. II

Przechodzimy do sektora Łemków.
Cerkiew grekokatolicka z Czarnego pochodzi z lat 50. XVIII wieku. W skansenie zrekonstruowana została w 2004 roku.








Można zajrzeć do środka .






Ikonostas powstał w 1801 roku, a polichromie w 1895 roku.











W polu stoi koleżka, ale jakiś mało rozmowny .








Spacerujemy wśród łemkowskich chałup.














Szczególnie ciekawa jest chałupa maziarska z Łosia koło Gorlic.
Wnętrze urządzono na lata 20. XX wieku. Dodatkowo w jednej z izb urządzono wystawę maziarstwa.








Maziarze z Łosia trudnili się obwoźnym handlem mazią, smarami i innymi produktami naftowymi. Towar przewozili wozami zwanymi sekerami, okrytymi płócienną budą i zaprzężonymi w parę koni. Wozy maziarskie z Łosia krążyły nie tylko po Galicji, ale docierały na Śląsk i do Królestwa Kongresowego, a także na Węgry, Litwę czy Łotwę.
Zajęcie to do II wojny światowej było podstawowym źródłem zarobkowania większości mężczyzn z Łosia, a dzięki maziarstwu Łosie stały się najbogatszą wsią łemkowską.

CDN

marze_na napisał(a):My mamy niedaleko do Muzeum Wsi Opolskiej, a wstyd się przyznać, jeszcze tam nie byliśmy .

Opole - Bierkowice ( bo chyba o tym skansenie mowa ) w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku odwiedzałem dość często , bo dobrze ( chociaż nie tanio ) w karczmie tam karmili , a skansen jest ciekawy . Kilka lat temu też wstąpiłem tam na obiad w drodze do Kalisza , trochę zmian zauważyłem , ale świat w miejscu nie stoi . . .
Koniecznie musicie to miejsce odwiedzić


Pozdrawiam
Piotr

Nefer napisał(a):Kiedyś zimą byliśmy w skansenie w Klukach i było cudnie.

W Klukach byłam daaaawno temu jako dzieciak. Już wtedy lubiłam skanseny .

piotrf napisał(a):Opole - Bierkowice
Koniecznie musicie to miejsce odwiedzić

Jest taki plan .

Sądecki Park Etnograficzny, cz. IV

W lekkim obniżeniu terenu, na skraju lasu stanęło małe osiedle cygańskie.
Romskie domy pochodzą z początku lat 60. XX wieku i przeniesione zostały z Maszkowic.







Klimat trochę jak z Drogi bez powrotu. Miałam wrażenie, że zaraz z którejś chaty wybiegnie mutant-kanibal .
Takie tam skojarzenie .


Wracamy w zdecydowanie mniej mroczne rejony .








Chrystus Frasobliwy to bardzo popularny motyw beskidzkiej wsi.







Jesteśmy w sektorze Górali Sądeckich. Najbardziej okazałym budynkiem jest tu chałupa Wincentego Myjaka z Zagorzyna, chłopskiego posła do sejmu galicyjskiego we Lwowie i parlamentu w Wiedniu.




Wnętrze z lat 1922-1927 zawiera sporo elementów stylu mieszczańskiego (meble, obrazy świeckie) i różni się znacznie od typowej chałupy górala sądeckiego.














Szkoła ludowa z Nowego Rybia (1926-1932) niestety jest zamknięta.






Trochę detali.










i ostatnia już przerwa w zwiedzaniu .

Sądecki Park Etnograficzny, cz. ostatnia

Pozostał nam do obejrzenia sektor Lachów Sądeckich.
Stanęło tu gospodarstwo z Gostwicy, które oprócz chałupy zamożnego gospodarza tworzą stodoła, spichlerz, stajnia z wozownią i chlewik.










Zaglądamy do wnętrza chałupy.













W 2004 roku w skansenie zrekonstruowano XVIII-wieczny kościół z Łososiny Dolnej.










Wystrój kościoła w stylu barokowym pochodzi z XVIII i XIX wieku.





Pozostał nam do obejrzenia jeszcze jeden cenny obiekt. To dwór szlachecki z Rdzawy z początku XVII wieku.




Kuchnia z jadalnią, gabinet pana, pokój pani ...










W dwóch pokojach podczas przenoszenia dworu do Sądeckiego Parku Etnograficznego odkryto XVII-wieczne polichromie o tematyce sakralnej ukryte pod tynkiem.












Wizytę w skansenie kończymy obiadem w karczmie galicyjskiej w Miasteczku, gdzie serwowane są tradycyjne lokalne potrawy.
Całkiem smacznie .