... to Mykonos!

moje dziecko zdążyło już tak poprzerabiać niektóre nasze zdjęcia z ostatniego wyjazdu, że ledwo je poznaję , ale niech się bawi, ma własne spojrzenie na świat. Ona robi zdjęcia połówki kamienia leżąc na ziemi, podczas gdy dookoła piękny krajobraz.
Ja bardzo lubię Twoje zdjęcia, są takie delikatne. A to, że ujęcia są podobne oddaje właśnie charakter wyspy.

Ma zadatki na poszukiwacza-szperacza, to dobrze wróży! Widzi świat inaczej, to naprawdę wielka wartość. Nadia w czasie zajęć plastycznych też, mam wrażenie, mocno odbiega... Kiedy wszyscy mają namalować kwiaty na łące na przykład, ona odpływa gdzieś na Księżyc i tam sadzi sobie te kwiatki Nie wiem, czy już zaczynać się martwić czy jeszcze poczekać?
Dzięki, Helen, jak wiesz (bo nic się od czasu Pag-u nie zmieniło pod tym względem) zdjęcia robię zwykłą 'małpą' i mam tego świadomość, że mocno odbiegają od całej reszty, jakie robią forumowicze, Ty chociażby. Nigdy nie nasycę ich tak, nie oddam tak klimatu, jak Wy. Ale też pocieszam się tym, że nawet najlepszy sprzęt nie odda magii, jaką kryją w sobie miejsca

Ale też pocieszam się tym, że nawet najlepszy sprzęt nie odda magii, jaką kryją w sobie miejsca icon_lol.gif

tą magię zabieramy ze sobą, żadne zdjęcia nie oddadzą tego jak poszczególne miejsca odbieramy. Czujemy zapachy, słyszymy dźwięki, mamy jakieś myśli w danej chwili. To wszystko tworzy wrażenia jakie zabieramy ze sobą, a zdjęcia to tylko obrazki

Otóż to! Dlatego po powrocie, kiedy chcemy to jakoś w miarę wiernie przelać, pokazać innym, robi się kiczowata papka. bo gros uznaje, że albo pokazujesz cały czas to samo, albo za dużo w Twojej relacji zachwytów nad przysłowiową trawką Tak czy siak, zawsze będzie nie tak

mahadarbi napisał(a):

Też mi się zdarza obciąć krzyż.

mahadarbi napisał(a):A to jedno z moich ulubionych ujęć...

Nic dziwnego. Bardzo ładne...

Pozdrawiam,
Wojtek

Pisząc 'jedno z moich ulubionych ujęć', miałam na myśli następne zdjęcie...

Drugi krzyż umieszczony był ciut wyżej Za to ujęłam kapelusz. Też w połowie

mahadarbi napisał(a):Pisząc 'jedno z moich ulubionych ujęć', miałam na myśli następne zdjęcie...

Wiem.
Założyłem, iż jest to na tyle oczywiste, że nie muszę zdjęcia przytaczać w cytacie. Twoja córka w promyku światła wpadającym przez uchyloną furtę...

mahadarbi napisał(a):Drugi krzyż umieszczony był ciut wyżej Za to ujęłam kapelusz. Też w połowie

Pół krzyża i pół kapelusza - komplet.

Pozdrawiam,
Wojtek

Franz napisał(a):

mahadarbi napisał(a):Pisząc 'jedno z moich ulubionych ujęć', miałam na myśli następne zdjęcie...

Wiem.
Założyłem, iż jest to na tyle oczywiste, że nie muszę zdjęcia przytaczać w cytacie. Twoja córka w promyku światła wpadającym przez uchyloną furtę...

Franz napisał(a):Pół krzyża i pół kapelusza - komplet.

Załóżmy, że to celowe działanie Też chyba widzę świat inaczej

Wojtek, do późnej nocy wgapiałam się na Twoją Korsykę dzisiaj... Jestem powalona na łopatki. Góry mnie niezmiennie wzruszają. Te przełęcze, masywy... Żałuję, że nie zawzięłam się i nie kontynuuję tego, co miało być moja pasją. Przemierzając szlak Czerwonych Wierchów z braćmi ciotecznymi lat temu ze dwieście , połknęłam bakcyla na amen. Szkoda, że go zaniedbałam...

mahadarbi napisał(a):Wojtek, do późnej nocy wgapiałam się na Twoją Korsykę dzisiaj... Jestem powalona na łopatki. Góry mnie niezmiennie wzruszają. Te przełęcze, masywy... Żałuję, że nie zawzięłam się i nie kontynuuję tego, co miało być moja pasją. Przemierzając szlak Czerwonych Wierchów z braćmi ciotecznymi lat temu ze dwieście , połknęłam bakcyla na amen. Szkoda, że go zaniedbałam...

Bakcyl ma to do siebie, że potrafi czasem budzić się z uśpienia...

Korsyka jest piękna. Może uda mi się kiedyś na nią wrócić.
A w mojej relacji - teraz to już tylko dolmeny, menhiry i morze...

Pozdrawiam,
Wojtek

Wolno! Litości! Daj mi się najpierw zakochać w całej Korsyce, Sardynii i BiH! Wiesz, jaka droga przede mną? Zdążysz w tym czasie zamieścić relację z... Madery

cd.

Jeszcze tylko rzut oka na okolicę i w drogę.



Widzicie? Poniżej nasz kościółek.





Teraz Ag. Sositis już na samym dole.


Nie możemy nie zajrzeć do surferów. Dziś ich już nie ma, ale są znajome psy Trzeba się przywitać.


Nadia też przygotowana do odlotu


W drodze powrotnej udaje mi się zatrzymać w kadrze rogaciznę. To ewenement, bo nie dość, że jest ich na wyspie dość niewiele, to jeszcze chowają się w dolinkach. A tu, o!


Zjeżdżamy do Platis Gialos, ponoć najbardziej popularnej wśród rodzin z dziećmi, plaży. No tak, chyba dlatego nas tu nie było



Po raz kolejny rozkoszujemy się zachodzącym nad Chorą słońcem...



I po raz kolejny zanurzamy się w niej, żeby zabłądzić...


Kolację jemy w ogrodzie...


Tam, gdzie na szkle malowane...


Nie możemy sobie odmówić kawy, choć nigdy o tej porze w Polsce jej nie pijamy...


I nurkujemy głębiej w labiryncie... O, znowu, ślepa uliczka!



Coraz więcej turystów. Sezon lipcowy na dobre rozpoczęty. A my się za trzy dni żegnamy...

Skoro już tu trafiliśmy, nie mogę sobie odmówić wejścia.


Tak, to ten sam butik, do którego obiecałam sobie wrócić (wierzyłam, że jakoś do niego trafię). - Wina? - pyta urocza właścicielka. - Białe? Czerwone? - Białe. Yasas! (na zdrowie) Gawędzimy miło, Nadia przymierza, co się da
Żałuję, że nie kupiłam tych kolczyków, które ma na sobie. Kupiłam za to inne. Apaszkę też kupiłam. Teraz to nie wiem, czy nam starczy na zakupy na duty free



Jutro zabierają nam samochód. Ale nie odmówimy sobie spaceru po... ? Pokażę Wam Chorę za dnia.

Pożegnanie z Chorą? smutno się robi, nostalgicznie.

Aż do teraz w dołku mnie ściska, Ty wiesz?

Dzień 11

O czym można myśleć 11-ego dnia pobytu w raju? Niestety, nie o tym, że do końca wakcji aż dwa dni, a że tylko dwa dni. To tak, jak z tą przysłowiową szklanką. Ja zazwyczaj o tej porze mam już gorszy humor i myślę o powrocie... No tak już jestem skonstruowana I choć żadne z nas nie daje tego po sobie poznać, śniadanie 11-ego dnia pobytu upływa nam w dość... jesteśmy w wielkiej zadumie, powiedzmy Nadia nawet nie sili się na uśmiechy Doskonale zdaje sobie sprawę, że nasza cykladzka przygoda dobiega końca. I choć jeszcze tydzień temu obudził ją wstrząsający sen, że 'tak bardzo tęskni za przedszkolem i Anią, i Martynką, i Heleną', to teraz przestała już tęsknić Za to wciąż powtarza moje słowa: - Miałaś mamusiu, lację. Skoda, ze jus niedługo wyjezdzamy...



W nocy cholernie pocięły nas komary. Wszystkich bez wyjątku. Nadia w najgorszym stanie Po zdaniu relacji z obrażeń zostajemy czule poinformowani w recepcji, że wkłady przeciwkomarowe cały czas znajdowały się... w szufladzie pod telewizorem Włączymy je na noc. W ciągu dnia i tak balkon zamykamy, włączając klimatyzację. Przez tydzień w zasadzie tu nie mieszkaliśmy, więc skąd mamy wiedzieć, że w szufladzie pod telewizorem znajdują się wkłady antykomarowe?


Nadia bawi się z wnuczkami krezusa-właściciela i chyba tego dziś właśnie potrzebuje. Grafik zwiedzania idealnie zgrał się z jej organicznym zegarem. Widać, że stacjonarne siedzenie na hotelowej plaży to jest teraz to, co sprawi, że przygotuje się do drogi powrotnej. Że wypocznie. Tak sobie przynajmniej to tłumaczę, oszukując się, być może, bo czas powrotu zbliża się dużymi krokami...

To na ścianie to lustro jest? Ciekawie to wygląda.